|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2002) 4 ΑΑΔ 166
8 Φεβρουαρίου, 2002
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΥΛΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ,
Αιτητής,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΥΔΑΤΟΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 350/2000)
Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λάρνακας ― Προαγωγές ― Συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος ― Αποτελούν απαραίτητο κατά νόμο στοιχείο που επιβάλλεται να λαμβάνεται υπόψη κατά τις προαγωγές ― Η παράλειψη λήψης συστάσεων λόγω χηρείας της θέσης του Προϊσταμένου του Τμήματος κρίθηκε αδικαιολόγητη και πεπλανημένη.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Ανώτερου Γραφέα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Από τον Κανονισμό 20(4)(α) της Κ.Δ.Π. 111/96 είναι φανερό ότι ένα από τα απαραίτητα στοιχεία που έπρεπε να λάβει υπόψη το Συμβούλιο ήσαν και οι "αιτιολογημένες συστάσεις του Διευθυντή". Η παράλειψη του Συμβουλίου να ακούσει τις συστάσεις του Διευθυντή, με τη πρόφαση ότι η θέση ήταν κενή λόγω αφυπηρέτησης του τελευταίου, είναι αντίθετη προς το νόμο και τους Κανονισμούς. Το Συμβούλιο έπρεπε να προβεί σε αναπληρωματικό διορισμό Διευθυντή για να προβεί στις συστάσεις.
Το καθ' ου η αίτηση Συμβούλιο παραλείποντας να ακούσει συστάσεις του Προϊσταμένου (του Διευθυντή) με την αιτιολογία ότι η θέση ήταν κενή λόγω αφυπηρέτησης του κατόχου της, υπέπεσε σε πλάνη περί το νόμο και τους Κανονισμούς. Οι συστάσεις του Διευθυντή ήταν απαραίτητο από το νόμο και τους Κανονισμούς στοιχείο, το οποίο αδικαιολόγητα το Συμβούλιο απέκλεισε.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Λάρκος v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 619,
Νεοφύτου v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 203,
Χατζηχάννας v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 25/2000, ημερ. 12.4.2001,
Δημοκρατία v. Στυλιανίδη κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 274.
Προσφυγή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Α. Λυκούργου για Γ. Τριανταφυλλίδη, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Α. Ευσταθίου, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή ζητά την ακόλουθη θεραπεία:-
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση με την οποίαν προήγαγε τους 1. Γιώργο Κοζάκο, και 2. Λούκα Γεωργίου στη θέση Ανώτερου Γραφέα στις δύο κενές θέσεις από 1.2.2000 αντί και/ή στη θέση του αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."
Με γραπτή γνωστοποίησή του ημερ. 18.3.99 ο Έπαρχος Λάρνακας και Πρόεδρος του Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λάρνακας (καθ' ου η αίτηση) γνωστοποίησε στους Γραφείς του Συμβουλίου την ύπαρξη δύο κενών θέσεων Ανώτερου Γραφέα (κλ. Α8-Α9).
Ο αιτητής και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα (Γεώργιος Κοζάκος και Λουκάς Γεωργίου) υπέβαλαν αίτηση για προαγωγή. Κρίθηκαν από το καθ' ου η αίτηση και οι τρεις αιτητές ως προσοντούχοι και κλήθηκαν σε προφορική συνέντευξη ενώπιον του Συμβουλίου.
Επειδή κατά τον ουσιώδη χρόνο εχήρευε η θέση του Διευθυντή, το καθ' ου η αίτηση Συμβούλιο κατά τη συνεδρίαση του ημερ. 14.12.00 αποφάσισε όπως η επιλογή για προαγωγή γίνει βάσει των ετήσιων υπηρεσιακών εκθέσεων, των προσωπικών φακέλων και των αποτελεσμάτων της προσφορικής συνέντευξης ενώπιον του. Κατά την ίδια δε συνεδρία επέλεξε για προαγωγή και προήγαγε στη θέση Ανώτερου Γραφέα τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη.
Ένας από τους κύριους λόγους ακυρότητας της επίδικης απόφασης, που προτάσσει ο αιτητής, είναι η παράλειψη του Συμβουλίου να ακούσει συστάσεις του προϊσταμένου, θεωρώντας αυτήν ως παράνομη.
Ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε ότι το Συμβούλιο είχε υποχρέωση να ακούσει συστάσεις του Προϊσταμένου, σύμφωνα με τους οικείους κανονισμούς. Εισηγείται ότι οι συστάσεις του Προϊσταμένου ήταν απαιτούμενο στοιχείο κρίσης για την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Υπέβαλε δε ότι η χηρεία της θέσης του προϊσταμένου (Διευθυντή) δεν απάλλασσε το Συμβούλιο από την υποχρέωση του να ζητήσει συστάσεις. Έπρεπε, υπέβαλε, το Συμβούλιο να προχωρήσει σε αναπληρωματικό διορισμό, ούτως ώστε ο ούτω διοριζόμενος να προβεί σε συστάσεις ενώπιόν του.
Ο δικηγόρος του καθ' ου η αίητηση Συμβουλίου υπέβαλε ότι δεν ήταν αναγκαία η σύσταση του Διευθυντή αφού ενώπιον του Συμβουλίου ήσαν όλα τα άλλα αναγκαία στοιχεία. Σημείωσε δε ότι ο Κανονισμός 16 της Κ.Δ.Π. 111/96 δίδει τη δυνατότητα στο Συμβούλιο να διορίσει αναπληρωματικό Διευθυντή όχι όμως και την υποχρέωση και κατά συνέπεια δεν υπήρξε παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας εκ μέρους του Συμβουλίου.
Θα συμφωνήσω με τη θέση του δικηγόρου του αιτητή. Ο Κανονισμός 20(4)(α) της Κ.Δ.Π. 111/96 έχει ως εξής:-
"Κατά την προαγωγή το Συμβούλιο λαμβάνει ανάλογα υπόψη τις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις για τους υποψηφίους, το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλλων, τις αιτιολογημένες συστάσεις του Διευθυντή και την εντύπωση που απεκόμισε το Συμβούλιο κατά την προσωπική συνέντευξη ή/και τα αποτελέσματα γραπτών εξετάσεων αν αυτές έχουν γίνει."
Από τον πιο πάνω κανονισμό είναι φανερό ότι ένα από τα απαραίτητα στοιχεία που έπρεπε να λάβει υπόψη το Συμβούλιο ήσαν και οι "αιτιολογημένες συστάσεις του Διευθυντή". Η παράλειψη του Συμβουλίου να ακούσει τις συστάσεις του Διευθυντή, με τη πρόφαση ότι η θέση ήταν κενή λόγω αφυπηρέτησης του τελευταίου, είναι αντίθετη προς το νόμο και τους Κανονισμούς. Το Συμβούλιο έπρεπε να προβεί σε αναπληρωματικό διορισμό Διευθυντή για να προβεί στις συστάσεις. Ο ισχυρισμός του δικηγόρου του Συμβουλίου ότι ο σχετικός Κανονισμός δίνει δυνητικήν εξουσία στο Συμβούλιο να προβεί σε αναπληρωματικό διορισμό και δεν το υποχρεώνει, δεν ευσταθεί. Εφ' όσον το Συμβούλιο θα απεφάσιζε προαγωγές, στις οποίες απαιτείται η σύσταση του Διευθυντή ως απαραίτητο στοιχείο κρίσης, είχε την υποχρέωση να διορίσει αναπληρωτή Διευθυντή.
Παρεμφερές θέμα εξετάσθηκε από την Ολομέλεια στη Λάρκος ν. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 619. Στην υπόθεση αυτή λόγω χηρείας της θέσης του προϊσταμένου που με βάση το νόμο έπρεπε να προβεί στις συστάσεις, αντ' αυτού έκαμε τις συστάσεις ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών. Κρίθηκε ότι ο τελευταίος ήταν αναρμόδιο πρόσωπο και ότι επιβάλλετο ο διορισμός Αναπληρωτή Διευθυντή για να προβεί στις συστάσεις. Αναφέρονται δε τα εξής στην πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας:-
"Είναι παραδεκτό πως η υπηρεσία φόρου εισοδήματος αποτελεί Τμήμα, και Προϊστάμενος του είναι ο Διευθυντής Φόρου Εισοδήματος. Εφόσον η θέση, από την οποία και διεκδικούν τη θέση διευθυντή οι προσοντούχοι υποψήφιοι, ήταν η αμέσως κατώτερη της τελευταίας ο μόνος, που σύμφωνα με τις πιο πάνω ρητές διατάξεις του Νόμου, θα μπορούσε να προβεί στις συστάσεις, ήταν ο Διευθυντής του Τμήματος. Αυτός όμως βρισκόταν με προαφυπηρετική άδεια και επομένως ήταν ανενεργός του λειτουργήματός του. Έχουμε τη γνώμη πως το κενό θα μπορούσε νόμιμα να πληρωθεί με αναπληρωματικό διορισμό, όπως ειδικά προβλέπεται στο άρθρο 42 του Νόμου. Ο διορισθείς θα είχε αρμοδιότητα να εκτελεί όλα τα καθήκοντα της θέσης, και στην προκείμενη περίπτωση να προβεί στις συστάσεις ενώπιον της Ε.Δ.Υ.. Ο Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών δεν ήταν αρμόδιος να κάνει τις συστάσεις, έστω και αν προΐσταται όλων των λειτουργών που υπάγονται στο υπουργείο, γιατί ο Νόμος, όπως υποδείξαμε πιο πάνω, καθορίζει ρητά την υπηρεσιακή ιδιότητα του λειτουργού που προβαίνει στις συστάσεις ενώπιον της Ε.Δ.Υ.. Ευσταθεί, επομένως, η εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντος. Η δική μας κρίση, διαφορετική απ' αυτή του συναδέλφου μας, οδηγεί στην επιτυχία της έφεσης, την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης και την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης."
(Βλέπε επίσης: Νεοφύτου ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 203, Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 25/2000, ημερ. 12.4.2001, και Δημοκρατία ν. Στυλιανίδη κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 274).
Έχω καταλήξει ότι το καθ' ου η αίτηση Συμβούλιο παραλείποντας να ακούσει συστάσεις του Προϊσταμένου (του Διευθυντή) με την αιτιολογία ότι η θέση ήταν κενή λόγω αφυπηρέτησης του κατόχου της, υπέπεσε σε πλάνη περί το νόμο και τους Κανονισμούς. Οι συστάσεις του Διευθυντή ήταν απαραίτητο από το νόμο και τους Κανονισμούς στοιχείο, το οποίο αδικαιολόγητα το Συμβούλιο απέκλεισε.
Ο ακυρωτικός αυτός λόγος ευσταθεί και παρασύρει την διοικητική απόφαση σε ακύρωση. Λόγω της κατάληξής μου αυτής δεν θεωρείται αναγκαίο να εξετασθούν άλλοι λόγοι ακύρωσης που προβάλλονται με την προσφυγή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ του αιτητή και εναντίον του καθ' ου η αίητση. Καμιά διαταγή για έξοδα μεταξύ αιτητή και ενδιαφερομένων μερών.
Η επίδικη διοικητική απόφαση ακυρώνεται.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.