ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ (όπως μετονομάστηκε την

21/9/2001) (Σοφοκλέους 15, Λευκωσία, Ραδιοτηλεοπτικού

Σταθμού)

- και -

Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου

_____________

Για τους αιτητές : κ. Χριστάκης Χριστοφίδης μαζί με

τον κ. ΄Αντη Μ. Κωνσταντίνου.

Για τους καθ΄ων η αίτηση : κ. Νίκος Χρ. Χαραλάμπους.

______________

Η Αρχή, με εγκύκλιό της ημερ. 24.10.2001, είχε επισύρει την προσοχή των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών στις πρόνοιες του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998, Ν.7(Ι)/98 (όπως αυτός τροποποιήθηκε μεταγενεστέρως) και των σχετικών Κανονισμών, της Κ.Δ.Π. 10/2000.

Σύμφωνα με τον Κανονισμό Δ.8(α) διαφημίσεις από ή εκ μέρους οποιουδήποτε σώματος, οι σκοποί του οποίου εξ ολοκλήρου ή εν μέρει είναι πολιτικής φύσης, δεν επιτρέπονται. Η Αρχή στην εγκύκλιό της τόνιζε ότι αναμένει αυστηρή τήρηση των εντολών της.

Στις 12.12.2001 η Αρχή ζήτησε από τους αιτητές εξηγήσεις ή παραστάσεις επί των διερευνόμενων παραβάσεων, τους κάλεσε δε, αν επιθυμούσαν, να παρευρεθούν κατά την εξέταση της υπόθεσης.

Κατά την ακρόαση οι αιτητές παρέστησαν κανονικά. Η Αρχή με απόφασή της ημερ. 8.1.2002, κατέληξε ότι είχε σημειωθεί παράβαση του Κανονισμού Δ.8(α) της Κ.Δ.Π. 10/2000 και αποφάσισε πριν προχωρήσει στην επιβολή κυρώσεων, να δώσει στους αιτητές το δικαίωμα να ακουστούν πλήρως, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 3(2)(ζ) του Νόμου 7(Ι)/98.

Στις 18.1.2002 οι αιτητές απάντησαν ότι δεν έχουν να προσθέσουν τίποτε πέραν των όσων είχαν λεχθεί κατά την ακροαματική διαδικασία. ΄Ετσι, στις 23.1.2002, η Αρχή τους επέβαλε διοικητικό πρόστιμο ύψους £20.000, για παραβάσεις που σημειώθηκαν μεταξύ 26-30.11.2001 και 1-12.12.2001. Η απόφασή τους γνωστοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 28.1.2002. Οι αιτητές καλούνταν όπως μέσα σε τριάντα μέρες από τη λήψη της επιστολής εμβάσουν στην Αρχή το επιβληθέν πρόστιμο.

Με την παρούσα προσφυγή αξιώνεται η ακύρωση της επιβολής του προστίμου. ΄Ενα από τα προβαλλόμενα επιχειρήματα είναι ο ισχυρισμός ότι ο Κανονισμός Δ.8(α) της Κ.Δ.Π. 10/2000, έχει εκδοθεί εκτός του πλαισίου του εξουσιοδοτικού νόμου. Το άρθρο 33 του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998, Ν.7(Ι)/98, όπως τροποποιήθηκε με τον Ν.23(Ι)/2000, προβλέπει τα των διαφημίσεων και μηνυμάτων τηλεμπορίας. Εισάγει αριθμό περιορισμών. Για παράδειγμα, απαγορεύει όπως η διαφήμιση απάδει προς το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εισάγει διακρίσεις λόγω φυλής, φύλου, θρησκείας ή ιθαγένειας ή προσβάλλει τις θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις. Απαγορεύει επίσης κάθε μορφή διαφήμισης τσιγάρων και άλλων προϊόντων καπνού, καθώς και τη διαφήμιση φαρμάκων και θεραπευτικών αγωγών που διατίθενται μόνο με ιατρική συνταγή.

Η εξουσία προς έκδοση κανονισμών με σκοπό την καλύτερη εφαρμογή του νόμου, παρέχεται στην Αρχή από το άρθρο 51 του Νόμου. Οι κανονισμοί μπορούν να ρυθμίζουν, μεταξύ άλλων, την ίση μεταχείριση των πολιτικών κομμάτων, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια προεκλογικής περιόδου, καθώς και των υποψήφιων Προέδρων της Δημοκρατίας και Βουλευτών και των δημοτικών, κοινοτικών και κοινωνικών φορέων, χωρίς να επηρεάζεται η δημοσιογραφική ανεξαρτησία και ελευθερία στην ειδησεογραφική αξιολόγηση, διατύπωση και προβολή θεμάτων, γεγονότων και καταστάσεων.

Σύμφωνα με το άρθρο 51(2)(ζ) η Αρχή, ύστερα από διαβουλεύσεις με το Σύνδεσμο Διαφημιστών, μπορεί επίσης να εκδίδει κώδικα που να διέπει με λεπτομέρεια τα των διαφημίσεων. Οι κανονισμοί μπορούν ακόμα να διασφαλίζουν την ισότητα σε περίπτωση κομματικών εκπομπών (άρθρο 51(2)(ια)).

Ο Νόμος δεν παρέχει την εξουσία έκδοσης κανονισμού που να απαγορεύει ή ακόμα και να ρυθμίζει τη μετάδοση διαφήμισης πολιτικού περιεχομένου.

Ο νόμος προβλέπει την έκδοση κώδικα που να διέπει, με λεπτομέρεια μάλιστα, τα των διαφημίσεων, ύστερα από διαβουλεύσεις με το Σύνδεσμο Διαφημιστών. Η περίληψη στο άρθρο του Συνδέσμου Διαφημιστών σαφώς παραπέμπει στην εμπορική διαφήμιση και όχι στην πολιτική.

Περαιτέρω, η μετάδοση διαφήμισης πολιτικού περιεχομένου, δεν εμπίπτει στα πλαίσια του άρθρου 51(2)(ε) που προνοεί την ίση μεταχείριση των πολιτικών κομμάτων, ούτε και παραβιάζει την ισότητα που διασφαλίζεται σε περίπτωση κομματικών εκπομπών. Επίκληση του άρθρου 51(2)(ε) θα μπορούσε, ίσως, να γίνει αν συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός αρνείτο τη μετάδοση διαφήμισης από ένα κόμμα, ενώ θα την δεχόταν από άλλο.

Ακόμα, η περίπτωση του άρθρου 51(2)(ια) περί ισότητας στις κομματικές εκπομπές αναφέρεται ακριβώς σ΄ αυτό που λέει. Στις κομματικές εκπομπές και όχι στις πληρωμένες διαφημίσεις.

Η διαφήμιση πολιτικού περιεχομένου δεν εμπίπτει ούτε στα πλαίσια της αγοράς χρόνου του άρθρου 45(2). Ούτε και τίθεται θέμα ισότιμης και χωρίς διακρίσεις μεταχείρισης των πολιτικών κομμάτων ή των διάφορων υποψηφίων, γιατί κανένας δεν στερείται του δικαίωματος να προβεί σε διαφήμιση.

Κατά τη γνώμη μου η απαγόρευση από τον Κανονισμό 8(α) των διαφημίσεων οιουδήποτε πολιτικής φύσης σώματος, σαφώς βρίσκονται εκτός της εξουσίας που παρέχει ο εξουσιοδοτών νόμος.

O Ν.7(I)/98 δεν περιέχει οτιδήποτε που να εξουσιοδοτεί ή ακόμα και να υπονοεί τον περιορισμό και πολύ περισσότερο την απαγόρευση διαφήμισης πολιτικού περιεχομένου. Εκεί όπου ο νομοθέτης ήθελε να επιβάλει περιορισμούς ή απαγορεύσεις το προνόησε ρητά.

Καταλήγω ότι ο Κανονισμός Δ.8(α) της Κ.Δ.Π. 10/2000, με τον οποίο απαγορεύονται οι διαφημίσεις πολιτικής φύσης, έχει θεσπιστεί εκτός των πλαισίων του εξουσιοδοτούντος νόμου και συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί.

Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

/ΜΔ