|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 577/2001.
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Μαρούλλας Παπαγαβριήλ-Δημητριάδου,
Αιτήτριας< /P>
και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας,
Καθ' ων η αίτηση.
_________________
11 Οκτωβρίου, 2002
.Για την αιτήτρια: Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ' ων η αίτηση: Ε. Καρακάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας
εκ μέρους του Γ-Ε.
Για το Ε/Μ αρ. 1: Α. Κωνσταντίνου.
Για το Ε/Μ αρ. 2: Π. Κυπριανού για Α. Παπαχαραλάμπους.
Για το Ε/Μ αρ. 3: Γ. Σεραφείμ.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά την πιο κάτω θεραπεία:
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της καθ' ης η αίτηση, η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 27.4.2001 και με την οποίαν προήγαγεν εκ νέου ύστερα από επανεξέταση μετά από ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου τους 1. Ανδρέα Βλάμη και 2. Δημήτριο Πετράκη αναδρομικά από 4.9.1997 και
3. Πολύβιο Πολυβίου αναδρομικά από 23.9.1999 στη μόνιμη θέση Επιθεωρητή Γενικών Μαθημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης αντί και/ή στη θέση της αιτήτριας είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.»
Η εγκυρότητα της προαγωγής των Ε.Μ. Βλάμη και Πετράκη έχει εξεταστεί στην Προσφυγή 576/2001 (Χασάπη ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 576/2001/11.10.2002). Η αιτήτρια στην παρούσα προσφυγή ήταν υποψήφια για την επίδικη θέση και είχε περιληφθεί στον τελικό κατάλογο των υποψηφίων. Οι λόγοι της επιλογής των πιο πάνω δύο Ε.Μ. αντί της αιτήτριας έχουν παρατεθεί στις σελ. 12-19 της απόφασης στη Χασάπη (πιο πάνω) και δεν παρίσταται ανάγκη επανάληψης τους.
Οι λόγοι ακύρωσης.
Ο κ. Αγγελίδης, εκ μέρους της αιτήτριας, έχει προβάλει τους πιο κάτω λόγους ακύρωσης:
επανεξέταση είναι παράνομη, προϊόν πλάνης και άκυρη.
Οι πρώτοι 4 λόγοι ακύρωσης έχουν τεθεί και εξεταστεί στην Χασάπη
(πιο πάνω). Για τους λόγους που έχουν δοθεί στην υπόθεση εκείνη, τους οποίους υιοθετώ, οι 4 πρώτοι λόγοι ακύρωσης δεν ευσταθούν και απορρίπτονται.Αναφορικά με τον τελευταίο λόγο ακύρωσης ο κ. Αγγελίδης έχει υποστηρίξει τα όσα είχε προβάλει στην Χασάπη (πιο πάνω). Συγκεκριμένα υποστήριξε τα εξής:
Πρόσθετα ο κ. Αγγελίδης υπέβαλε ότι έχει υποβαθμιστεί το «Master» της αιτήτριας χωρίς αιτιολογία «έναντι των πρώτων πτυχίων του Ε.Μ.1 τα οποία πρώτα πτυχία έχει και η αιτήτρια».
Στην Χασάπη (πιο πάνω) έχω προβεί στις πιο κάτω διαπιστώσεις σε σχέση με τον πιο πάνω λόγο ακύρωσης:
«Από τα πιο πάνω πρακτικά της συνεδρίας ημερ. 25.1.2001 προκύπτουν τα εξής:
1. Η υπηρεσία των 3 υποψηφίων «κρίθηκε με τα εκάστοτε ισχύοντα κριτήρια πολύ επαρκής
2. Το κριτήριο των προσόντων «δεν δίνει υπεροχή σε οποιοδήποτε υποψήφιο
».3. Τα Ε.Μ. υστερούν σε αρχαιότητα του αιτητή κατά 6 χρόνια, 11 μήνες και 14 ημέρες
.Από την απόφαση της Ε.Ε.Υ. προκύπτει σαφώς ότι λήφθηκε υπόψη η καλύτερη απόδοση των Ε.Μ. στην συνέντευξη ως συμπληρωματικό στοιχείο κρίσης για την αξία.»
Προβαίνω στις ίδιες διαπιστώσεις και στην παρούσα υπόθεση με τη διαφορά ότι τα Ε.Μ. υστερούν σε αρχαιότητα της αιτήτριας κατά 3 χρόνια και όχι 7. Στη συνέχεια - στη Χασάπη - έγινε αναφορά στην Κόκκινου ν. Δημοκρατίας, Υποθ.
166/2002/11.7.2002 στην οποία λέχθηκαν τα εξής:«'Εχει νομολογηθεί ότι σε υψηλόβαθμες θέσεις το αποτέλεσμα της προφορικής εξέτασης αποτελεί στοιχείο στο οποίο μπορεί να δοθεί αυξημένη βαρύτητα (Πούρος ν. Χ'' Στεφάνου κ.α., Α.Ε. 2847, 2857, 2858/30.4.2001, Χατζηλούκα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2775/29.6.2001) και ότι η αρχαιότητα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία (Μικελλίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2701/27.2.2001). Ωστόσο αυτές οι θέσεις της νομολογίας δεν τυγχάνουν εφαρμογής όπου ο υποψήφιος που υπερέχει σε αρχαιότητα δεν υστερεί σε αξία. Η αρχή αυτή προκύπτει από τα νομολογηθέντα στην Δημοκρατία ν. Αντωνίου κ.α., Α.Ε. 2878, 2881 και 2882/12.11.2001 από την οποία παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:
'Ο Μιχαήλ Αντωνίου ήταν αρχαιότερος του ενδιαφερόμενου προσώπου στη θέση Πρώτου Διοικητικού Λειτουργού κατά δέκα χρόνια. Προάχθηκε σ' αυτή από το 1985 και επί σειρά ετών χειριζόταν θέματα πολιτικής αεροπορίας. Η απόδοσή του, όπως την καταγράφουν οι ετήσιες εμπιστευτικές/υπηρεσιακές εκθέσεις, ήταν σταθερά εξαίρετη και, πάντως, όπως διαπίστωσε και η ίδια η ΕΔΥ ήταν καλύτερη, έστω οριακά, από εκείνη του ενδιαφερόμενου προσώπου. Τελικά, δεν υστερούσε έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου ούτε ως προς τα προσόντα. 'Ηταν και οι δύο κάτοχοι μεταπτυχιακού.
Εν τούτοις, ο Γενικός Διευθυντής σύστησε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ως υπερέχοντα, παραπέμποντας σε συνεκτίμηση, για σκοπούς σύγκρισης των υποψηφίων που ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, στα κριτήρια της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας. Δεν απαιτείτο από το Νόμο να ήταν αιτιολογημένη η σύσταση και συζητήθηκε πρωτοδίκως αν περιέχει αιτιολόγηση η οποία, σε τέτοια περίπτωση, θα υπόκειτο σε έλεγχο. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να επεκταθούμε προς τέτοιες κατευθύνσεις. Ο συνάδελφος μας στο τέλος δεν συμπεριέλαβε και τη σύσταση ως στοιχείο που προσθέτει
Η εντύπωση από την προφορική εξέταση είναι βέβαια παράγοντας σχετικός προς την αξία των υποψηφίων ιδιαίτερα στις περιπτώσεις θέσεων όπως η παρούσα. Ανάλογα μάλιστα με τους συσχετισμούς, ενδεχομένως και αποφασιστικής σημασίας. Εδώ όμως το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κρίθηκε ως γενικά σχεδόν εξαίρετος ενώ ο Μ. Αντωνίου ως πολύ καλός υπερνίκησε, ως στοιχείο συγκριτικής αξίας, την επί σειρά ετών αναγνωρισθείσα αντικειμενικά και συγκριτικά ψηλή αξία του Μ. Αντωνίου μαζί, βέβαια, και με όσα συνεπαγόταν η κατά δέκα ολόκληρα χρόνια αρχαιότητά του έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου.
Συμφωνούμε με το συνάδελφο μας πως δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στις συνεντεύξεις από την προφορική εξέταση. Η Δημοκρατία επικαλέστηκε νομολογία αναφορικά με τη σχετικά μειωμένη αξία της αρχαιότητας στην περίπτωση θέσεων που βρίσκονται ψηλά στην ιεραρχία. Αυτό, όμως, σε συνάρτηση προς τα άλλα κριτήρια, ιδίως εκείνο της αξίας. Σε σχέση με την οποία διαχρονικά, κάθε άλλο παρά υστερούσε ο Μ. Αντωνίου έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου. Ενώ, όπως ήδη σημειώσαμε, και ως προς τα προσόντα ήταν ίσοι.
Οι εφέσεις των Στ. Βασιλείου και Ι. Δημητρίου επιτυγχάνουν. Ως προς το θέμα τους η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται και η απόφαση της ΕΔΥ ακυρώνεται και με αναφορά στην κατοχή από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο του προσόντος της πολύ καλής γνώσης θεμάτων πολιτικής αεροπορίας. Η έφεση της Δημοκρατίας απορρίπτεται.'»
Στη Χασάπη (πιο πάνω) έγινε, επίσης, αναφορά στη Νικολαϊδη κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 882/98 κ.α./31.5.2002 (απόφαση Νικήτα, Δ.):
«Εκείνο που προκαλεί έντονο προβληματισμό ενόψει της ουσιαστικής ισοδυναμίας στον τομέα της αξίας και των προσόντων είναι η σημασία που έχει προσλάβει η προσωπική συνέντευξη. Η νομολογία θεωρεί ότι το μέσο αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία σε θέσεις, όπως εδώ, πρώτου διορισμού και προαγωγής. Είναι όμως συμπληρωματικό στοιχείο κρίσης, όπως το θεώρησε η Επιτροπή και όπως προβλέπει ο νόμος του 1995 και δεν έχει αναχθεί σε αυτοτελές κριτήριο που μπορεί να αποτελέσει το δείκτη επιλογής. Ιδίως όταν παραγνωρίζεται αρχαιότητα, που σε μερικές περιπτώσεις, όπως φαίνεται από τους πίνακες φτάνει μέχρι 7 χρόνια χωρίς να παρέχεται δικαιολογία. 'Εστω, και αν η μισθολογική κατάταξη είναι η υπ' αρ. 12-13
'Η σταδιοδρομία των υποψηφίων και η αποτίμηση της δεν μπορεί να τίθεται σε δεύτερη μοίρα και να αφήνεται να επισκιασθεί με την πρόσδοση υπέρμετρης βαρύτητας στην προφορική εξέταση. Ο συνυπολογισμός του αποτελέσματος της δεν υποβάθμισε τη σημασία της αξίας των υποψηφίων στο βαθμό που την αποκαλύπτει η αποτίμηση της σταδιοδρομίας τους μέσα από τις υπηρεσιακές εκθέσεις.'
Βλ. περαιτέρω Α.Ε.2487 κ.α. 'Αννα Μ. Χ'' Στεφάνου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ημερ. 30.4.2001 και την προσφ. 807/2000 Ιωάννης Σολωμού κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ημερ. 26.9.2001 (συσχετισμός αποτελέσματος συνέντευξης και αρχαιότητας).
'Εχω ήδη αποφασίσει ότι η προαγωγή των Ε.Μ. Γ. Μούσκου, Σ. Γεωργιάδη και Α. Παπαντωνίου ακυρώνεται για έλλειψη δέουσας έρευνας αναφορικά με το επίπεδο γνώσης της αγγλικής με βάση τα κατεχόμενα πιστοποιητικά. Πέραν τούτου ακυρώνεται, με την εξαίρεση της Αν. Πετρίδου
, που έχει μεγάλη αρχαιότητα έναντι πάντων, και η προαγωγή των Γ. Γεωργίου, Α. Μακρή, Π. Νικολάου, Κ. Πρωτοπαπά και Α. Μυτιληναίου. Στην περίπτωση τους είναι κατάδηλο πως είχε ειδικό βάρος το αποτέλεσμα της συνέντευξης. Διαμόρφωσε αποφασιστικά την κρίση της Επιτροπής, έξω από το πνεύμα της νομολογίας που έχω παραθέσει.Η σχετική αρχαιότητα του κάθε αιτητή (είναι από 1 χρόνο 3 μήνες μέχρι και 7 χρόνια) προκύπτει από τους Πίνακες Α και Β. Δεν εξηγεί πειστικά η Επιτροπή γιατί παραγνωρίστηκε. Η Πετρίδου είχε προαχθεί το 1977 στην προηγούμενη θέση. Η αρχαιότητα της φτάνει και μέχρι 11 χρόνια. Στα υπόλοιπα στοιχεία ισοβαθμία και στη συνέντευξη βαθμολογήθηκε με το χαρακτηρισμό 'εξαιρετικά'.»
Η τελική κατάληξη του Δικαστηρίου στη Χασάπη (πιο πάνω) έχει ως εξής:
«
Στην παρούσα υπόθεση η υπηρεσία του αιτητή - και των Ε.Μ. - έχει κριθεί από την Ε.Ε.Υ. ως πολύ επαρκής. Το δε κριτήριο των προσόντων, σύμφωνα με την Ε.Ε.Υ., δεν 'δίνει υπεροχή σε οποιοδήποτε υποψήφιο'. Αναφορικά με το κριτήριο της αρχαιότητας τα Ε.Μ. υστερούν σε αρχαιότητα του αιτητή κατά 7 περίπου χρόνια.Λαμβάνω υπόψη ότι σε σχέση με το στοιχείο της αξίας με αναφορά στην ποιότητα της υπηρεσίας των 3 υποψηφίων ο αιτητής δεν υστερεί των Ε.Μ.. Περαιτέρω λαμβάνω υπόψη ότι το κριτήριο των προσόντων δεν δίνει υπεροχή στα Ε.Μ.. Τέλος λαμβάνω υπόψη την συντριπτική υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα.
Κρίνω ότι δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στο στοιχείο της απόδοσης των Ε.Μ. στην προφορική εξέταση. 'Οπως και στις υποθέσεις Αντωνίου και Κόκκινου (πιο πάνω) το αποτέλεσμα της συνέντευξης δεν μπορεί να έχει τόση βαρύτητα έστω και σε υψηλόβαθμες θέσεις στην περίπτωση ενός διαχρονικά πολύ επαρκούς υπαλλήλου ο οποίος δεν υστερεί σε υπηρεσιακή επάρκεια και προσόντα των Ε.Μ. και υπερέχει συντριπτικά σε αρχαιότητα. Το αποτέλεσμα μιας ολιγόλεπτης συνέντευξης δεν μπορεί να εξουδετερώνει και εκμηδενίζει μια πολύχρονη υπηρεσία, η οποία έχει χαρακτηρισθεί από την ίδια την Ε.Ε.Υ. ως 'πολύ επαρκής' και να διαμορφώνει τόσο αποφασιστικά την τελική κρίση της Ε.Ε.Υ., ιδίως όταν έχει παραγνωρισθεί η αρχαιότητα του αιτητή η οποία φτάνει μέχρι περίπου τα 7 χρόνια και ιδίως όταν τα Ε.Μ. δεν υπερέχουν σε υπηρεσιακή επάρκεια και προσόντα. Η Ε.Ε.Υ. έχει επομένως ενεργήσει καθ' υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας. Η απόφαση της ακυρώνεται γι' αυτό το λόγο
.Στη διαδικασία αιτιολόγησης της επιλογής των δύο Ε.Μ. η Ε.Ε.Υ. αναφέρθηκε σε νομολογία που έχει ασχοληθεί με την έννοια του όρου 'πείρα'. Αυτό που προκύπτει από τη νομολογία είναι ότι η μακρά υπηρεσία δεν αποτελεί το μόνο οδηγό της πείρας. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι η διάρκεια της υπηρεσίας αλλά τα αποτελέσματα της δουλειάς των υποψηφίων και η ένταση με την οποία ασχολούνται με ένα συγκεκριμένο τομέα εργασίας, με άλλα λόγια η ποιότητα της εργασίας.
Στην παρούσα υπόθεση η Ε.Ε.Υ. έχει διαπιστώσει ότι η υπηρεσία των 3 υποψηφίων 'ήταν πολύ επαρκής'. Δεν έχει διαπιστώσει υπεροχή των Ε.Μ. αναφορικά με τον τομέα της υπηρεσιακής επάρκειας. Αυτή η διαπίστωση από μόνη της είναι ικανή να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι 3 υποψήφιοι είναι ισοδύναμοι σε ότι αφορά
την ποιότητα της εργασίας τους, τα αποτελέσματα της δουλειάς τους και την ένταση με την οποία είχαν καταπιαστεί με το συγκεκριμένο τομέα εργασίας. Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι προκειμένου περί υποψηφίων οι οποίοι είναι ισοδύναμοι σε υπηρεσιακή επάρκεια ο υποψήφιος ο οποίος υπερέχει σε διάρκεια υπηρεσίας έχει περισσότερη πείρα (βλ. Χατζηλουκά ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2775/29.6.2001). Ωστόσο η Ε.Ε.Υ. έκρινε ότι 'δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι οι συνυποψήφιοι των δύο - Ε.Μ. - ως αρχαιότεροι έχουν περισσότερη πείρα'. 'Εχοντας υπόψη τη θέση της νομολογίας επί του θέματος της πείρας (βλ. HadjiSavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76), την ισοδυναμία των 3 υποψηφίων σε ότι αφορά το στοιχείο της υπηρεσιακής επάρκειας και την συντριπτική αρχαιότητα του αιτητή, θεωρώ ότι η πιο πάνω κρίση της Ε.Ε.Υ. αναφορικά με το στοιχείο της πείρας είναι πεπλανημένη. Συνιστά μια νομικά πλημμελή αιτιολογία (legally defective reasoning) (βλ. Anthoupolis v. Republic (1980) 3 C.L.R. 296). Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται και γι' αυτό το λόγο.»Στην παρούσα υπόθεση ισχύουν τα όσα λέχθηκαν στη Χασάπη (πιο πάνω). Το γεγονός ότι η αρχαιότητα της αιτήτριας έναντι των Ε.Μ. Βλάμη και Πετράκη ήταν 3 χρόνια και όχι 7 χρόνια όπως ήταν του αιτητή στην υπόθεση Χασάπη δεν αποτελεί λόγο ο οποίος είναι ικανός να διακρίνει την παρούσα υπόθεση από την Χασάπη (πιο πάνω). Αρχαιότητα 3 χρόνων είναι πολύ σημαντική. Πρόσθετα η αιτήτρια υπερτερεί του Ε.Μ. σε προσόντα τα οποία είναι συναφή με τα καθήκοντα της θέσης. Υιοθετώ, επομένως, το σκεπτικό στην Χασάπη (πιο πάνω). Για τους δύο λόγους που υποδεικνύονται σε εκείνη την υπόθεση η προσβαλλόμενη απόφαση αναφορικά με τα Ε.Μ. Βλάμη και Πετράκη ακυρώνεται.
Με το αιτητικό της προσφυγής έχει προσβληθεί και η προσφυγή του Ε.Μ. 3 Πολύβιου Πολυβίου.
Ο κ. Σεραφείμ, εκ μέρους του τελευταίου, υπέβαλε προδικαστική ένσταση. Ισχυρίστηκε ότι η προσφυγή στο βαθμό που στρέφεται κατά της προαγωγής του Ε.Μ. 3 - Πολυβίου - είναι απαράδεκτη γιατί προσβάλλει σωρευτικά και με το ίδιο δικόγραφο δύο ξεχωριστές, ανεξάρτητες και μη συναφείς μεταξύ τους αποφάσεις της Ε.Ε.Υ.. Υπέβαλε ότι η απόφαση προαγωγής των Ε.Μ. Βλάμη και Πετράκη ήταν το αποτέλεσμα επανεξέτασης, μετά από ακυρωτική απόφαση ενώ η προαγωγή του Ε.Μ. 3 - Πολυβίου - ήταν προαγωγή σε υπεράριθμη θέση με βάση το άρθρο 37Α του περί Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 (Ν 10/69 όπως έχει τροποποιηθεί). Κατά συνέπεια - συνέχισε ο κ. Σεραφείμ - και σύμφωνα με πάγια και καθιερωμένη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η προσφυγή εναντίον της απόφασης του Ε.Μ. 3 - Πολυβίου - δεν μπορεί να τύχει εξέτασης και πρέπει ν' απορριφθεί.
Ο κ. Αγγελίδης δεν έχει προβάλει αντίλογο.
Τα γεγονότα που σχετίζονται με την προαγωγή του Ε.Μ. 3 - Πολυβίου - έχουν ως εξής:
Η απόφαση για προαγωγή του Ε.Μ. 3 - Πολυβίου - λήφθηκε στη συνεδρία της Ε.Ε.Υ. ημερ. 25.1.2001. 'Ηταν το υπ' αρ. 2 θέμα της συνεδρίας. Το πρώτο θέμα ήταν εκείνο της προαγωγής των Ε.Μ. Βλάμη και Πετράκη. Μετά την απόφαση για προαγωγή των Ε.Μ. Βλάμη και Πετράκη τα πρακτικά της συνεδρίας συνέχισαν ως εξής:
«
Πλήρωση μιας (1) θέσης Επιθεωρητή Γενικών Μαθημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσηςκρίνει ότι ο κ. Πολύβιος Πολυβίου που δεν έχει επαναπροαχθεί κατά την επανεξέταση θα ήταν δυνατόν να είχε προαχθεί στην εν λόγω θέση σε χρόνο που μεσολάβησε μεταξύ της ανακληθείσας προαγωγής του και της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ότι έχει πράγματι επηρεαστεί η σταδιοδρομία του και ότι κατά πάσα λογική πιθανότητα θα είχε προαχθεί στη θέση Επιθεωρητή Γενικών Μαθημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης στο διάστημα που μεσολάβησε.»
Αφού έκρινε ότι το Ε.Μ. 3 - Πολυβίου - ικανοποιεί τις πρόνοιες του σχεδίου υπηρεσίας αποφάσισε την προαγωγή του στην επίδικη θέση - σε υπεράριθμη θέση - από 23.9.99.
Στην παρούσα υπόθεση είναι πρόδηλο ότι με το δικόγραφο της προσφυγής προσβάλλονται δύο πράξεις. Η θέση της νομολογίας επί του θέματος αυτού έχει παρατεθεί στη Χριστοφίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2401/29.11.99. Την παραθέτω:
«Η νομολογία του Ελληνικού Συμβουλίου Επικρατείας (βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 274) έχει διαμορφώσει τους πιο κάτω κανόνες:
'Συγχωρείται η δια του αυτού δικογράφου προσβολή επί ακυρώσει πλειόνων της μιας πράξεων, οσάκις άπασαι αι προσβαλλόμεναι πράξεις είναι συναφείς διότι λ.χ. η μια πράξις αποτελεί προϋπόθεσιν της άλλης: 1821 (53), ή οσάκις δια του αυτού δικογράφου προσβάλλονται πλείονες πράξεις αίτινες αφορώσιν άπασαι τον αιτούντα, ερείδονται εις τας αυτάς διατάξεις του νόμου, φέρουσι ταυτόσημον αιτιολογίαν και εξεδόθησαν παρά του αυτού οργάνου και κατά την ίδιαν διοικητικήν διαδικασίαν: 1419 (53) (βλ. έλλειψιν συνάφειας εν 1817 (56), 497, 2097 (56)).
Οσάκις δεν συντρέχουσιν αι προϋποθέσεις της συνάφειας η αίτησις ακυρώσεως θεωρείται ως παραδεκτώς ασκουμένη μόνον ως προς την πρώτην των προσβαλλομένων πράξεων: 1654 (56), 858 (54), χωρεί όμως πάντοτε χωρισμός δικογράφου, οπότε το εμπρόθεσμον των ύστερον κατατεθεισών αιτήσεων κρίνεται εκ της αρχικής: 1629 (53).'
Σύμφωνα με τον Τσάτσο, 'Η Αίτησις Ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας', ΄Εκδοση Τρίτη, σελ. 357-58:
'175.- Νομίμως σωρεύεται εν τη αυτή αιτήσει η προσβολή πράξεων δύο διαφόρων αρχών ή προσώπων ασκούντων διοίκησιν, εκπροσωπουμένων δια του αυτού Υπουργού, εφ΄ όσον είναι συναφείς, ως επί παραδείγματι εάν η μία τυγχάνη προϋπόθεσις της άλλης.
Προσβολή εξ άλλου δι΄ ενός δικογράφου δύο αυτοτελών διοικητικών πράξεων μη εχουσών την ως ανωτέρω σχέσιν μηδέ συναποτελουσών σύνθετον διοικητικήν ενέργειαν είναι απαράδεκτος, αλλά δεν επάγεται ολοσχερή του δικογράφου της αιτήσεως ακυρότητα. Τούτο παραμένει μόνον ως προς την πρώτην των προσβαλλομένων πράξεων ισχυρόν. Εάν δε η δευτέρα πράξις προσβληθή μεταγενεστέρως δι΄ ιδίου δικογράφου προ της εκδόσεως αποφάσεως επί της αρχικής αιτήσεως, το εμπρόθεσμον λογίζεται από της υποβολής της αρχικής αιτήσεως.'
Αναφορικά με το θέμα της συνάφειας η Ελληνική Νομολογία είναι πάρα πολύ διαφωτιστική. ΄Εχει νομολογηθεί ότι υπάρχει έλλειψη συνάφειας μεταξύ δύο πράξεων 'εφ΄ όσον εκατέρα τούτων αφορά εις διάφορον θέμα και ερείδεται επί ιδίας και αυτοτελούς βάσεως, 1888/1965 ή πράξεων εκδοθεισών παρά διαφόρων οργάνων και εχουσών ίδιον και αυτοτελές αντικείμενον εκάστη, 314/61, 1433/62, 302/63 ή πράξεων ερειδομένων εις διάφορα πραγματικά περιστατικά και επί διαφόρου νομικής βάσεως, 1869/62, 2065/63'.
΄Εχει, επίσης, νομολογηθεί ότι δεν υφίσταται συνάφεια επί προσβολής 'πράξεως εκδοθείσας κατά διαδικασίαν άσχετον προς την διαδικασίαν καθ΄ ην εξεδόθησαν αι λοιπαί συμπροβαλλόμεναι πράξεις, 199/69'. Πράξεις 'είναι συναφείς εφόσον περιέχουν την αυτήν αιτιολογίαν, 1339/61, 2081/61, 1083/62, 1205/62 και 1444/64 ή εφ΄ όσον η μιά ερείδεται επί της ετέρας, 2158/66, 3036/66' ή 'εξ΄ ων η μιά εξεδόθη κατ΄ εφαρμογήν της άλλης, 2315/66, ή ων η μιά αποτελεί προϋπόθεσιν της ετέρας, 3094/68, 292/70, 2255/70 ην και συμπληροί, 411/67'.
Η Νομολογία μας έχει τροχιοδρομηθεί πάνω στις γραμμές της Ελληνικής Νομολογίας (Βλ. Συμεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 258, στην οποία γίνεται αναφορά στο πιο πάνω απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Βλ. επίσης Μισιρλής ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 379 και Καραγιώργη κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 325/95 και 479/95/5.3.98).
΄Εχουμε την άποψη πως οι δύο πράξεις δεν είναι συναφείς. Η μιά δεν αποτελεί προϋπόθεση της άλλης. Η πράξη ημερ. 8.4.92, αντικείμενο της θεραπείας 2, αποτελεί αυτοτελή διοικητική ενέργεια (Μιχ. Δ. Στασινόπουλου, "Δίκαιον των Διοικητικών Πράξεων (1982), σελ. 387). Επομένως για την έκδοση της δεν ήταν απαραίτητο να είχε προηγηθεί η πράξη, αντικείμενο της θεραπείας 1. Περαιτέρω οι δύο πράξεις δεν περιέχουν την αυτή αιτιολογία και η μιά από αυτές δεν εκδόθηκε κατ΄ εφαρμογή της άλλης ούτε η μια πράξη 'συμπληροί' την άλλη. Οι δύο πράξεις αποτελούν ανεξάρτητες και αυτοτελείς πράξεις.
Εφόσο δεν συντρέχει η προϋπόθεση της συνάφειας η προσφυγή θα πρέπει να θεωρηθεί 'ως παραδεκτώς ασκηθείσα' ως προς την πρώτη των προσβαλλόμενων πράξεων. Το δικόγραφο παραμένει ισχυρό ως προς την πρώτη των προσβαλλομένων πράξεων (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας, πιο πάνω, σελ. 274, Τσάτσου, πιο πάνω, σελ. 357-58 και Δαγτόγλου, 'Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο', 2α έκδοση, παραγ. 487).»
Στην παρούσα υπόθεση θεωρώ ότι οι δύο πράξεις δεν είναι συναφείς γιατί η μια δεν αποτελεί προϋπόθεση της άλλης. Ούτε οι δύο πράξεις περιέχουν την αυτή αιτιολογία. Αποτελούν ανεξάρτητες και αυτοτελείς πράξεις.
Εφόσον δεν συντρέχει η προϋπόθεση της συνάφειας η προσφυγή ήταν απαράδεκτη ως προς την προαγωγή του Ε.Μ. 3 - Πολυβίου - και για το λόγο αυτό απορρίπτεται.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα εναντίον της Δημοκρατίας αναφορικά με την προαγωγή των Ε.Μ. Βλάμη και Πετράκη και απορρίπτεται αναφορικά με την προαγωγή του Ε.Μ. Πολυβίου. Η αιτήτρια να πληρώσει τα έξοδα του Ε.Μ. Πολυβίου. Καμιά διαταγή για τα έξοδα των Ε.Μ. Βλάμη και Πετράκη.
Δ.
/ΕΑΠ.