|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 39/2001
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ -
Τασούλα Παπανικολάου από τη Λεμεσό
&# 9;Αιτήτρια
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας
Κα θ΄ ων η αίτηση
4 Σεπτεμβρίου 2002
Για την αιτήτρια: Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Ε. Λοϊζίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α.
Για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο: Π. Κυπριανού για Παπαχαραλάμπους και Αγγελίδη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Προσβάλλεται η απόφαση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΕΕΥ) ημερομηνίας 26.7.00, για προαγωγή του Αρ. Σολέα στη θέση Επιθεωρητή Γενικών Μαθημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης.
Υπήρχαν 4 κενές θέσεις και η Συμβουλευτική Επιτροπή σύστησε 12 από τους αιτητές. Δεν περιλαμβανόταν σ΄αυτούς η αιτήτρια, υπέβαλε ένσταση και αυτή έγινε δεκτή από την ΕΕΥ. Για λόγους που δόθηκαν, στους οποίους δεν χρειάζεται να αναφερθώ, ο τελικός κατάλογος περιλάμβανε πλέον το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αλλά και την αιτήτρια. Επαναβεβαιώθηκε πως όλοι κατείχαν τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας και υποβλήθηκαν σε προφορική εξέταση. Το αποτέλεσμά της καταγράφεται και επεξηγείται. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο απέδωσε καλύτερα από την αιτήτρια. Κατά την κρίση του Αν. Γεν. Διευθυντή Δημοτικής Εκπαίδευσης η αιτήτρια ήταν σχεδόν πολύ καλή και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πολύ καλός. Κατά την κρίση της ΕΕΥ, η αιτήτρια ήταν σχεδόν πολύ καλή και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πάρα πολύ καλός. Αυτό, σε συνδυασμό με την κρίση της ΕΕΥ πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατείχε ανώτερα ακαδημαϊκά προσόντα σχετικά προς τα καθήκοντα της θέσης (Μ.Α. in Organisation, Planning/Management in Education του Πανεπιστημίου του Reading) έκλινε υπέρ του την πλάστιγγα. Υπό το δεδομένο πως οι βαθμολογίες τους στις υπηρεσιακές εκθέσεις ήταν οι ίδιες και παρά την επτάμηνη αρχαιότητα της αιτήτριας στη θέση του Διευθυντή.
Η αιτήτρια προβάλλει μεγάλη σειρά ισχυρισμών πολλούς από τους οποίους στο τέλος ρητά εγκατέλειψε. Μεταξύ τους και τον ισχυρισμό σε σχέση με το κύρος της προσωπικής συνέντευξης και των αποτελεσμάτων της. Και άλλοι όμως ισχυρισμοί που δεν αποσύρθηκαν ρητά είτε δεν τεκμηριώθηκαν, όπως ο αναφερόμενος στο προσόν της
"ενημερότητας" είτε είναι σαφώς αβάσιμοι. Τέτοιος ήταν ο ισχυρισμός πως ενώ η ένστασή της στον κατάλογο της Συμβουλευτικής Επιτροπής έγινε δεκτή, δεν συνοδεύτηκε με κρίση σε σχέση με τις αμφισβητήσεις της αναφορικά με ορισμένες υπηρεσιακές της εκθέσεις. Είναι ορθή επί του προκειμένου η επισήμανση των καθ΄ ων η αίτηση πως δεν συναγόταν από την ένσταση της αιτήτριας, ούτε εμμέσως, αμφισβήτηση με τέτοιο ειδικό περιεχόμενο. ΄Οπως και ο ισχυρισμός πως δεν σημειώθηκε η εν γένει προσφορά της αιτήτριας, όπως την αναλύει με λεπτομέρεια στη γραπτή της αγόρευση. ΄Οχι μόνο δεν εξειδικεύθηκε συναφώς οτιδήποτε που θα έκαμπτε το τεκμήριο της κανονικότητας αλλά υπάρχει στα πρακτικά και ρητή σχετική αναφορά.Τελικά, ό,τι αναδεικνύεται ως το κρίσιμο, είναι ο συσχετισμός που έγινε και το εύλογο των στοιχείων υπεροχής που χρησιμοποιήθηκαν. Συζητήθηκε, επομένως, η σημασία που θα ήταν δυνατό να έχουν τα αποτελέσματα των προσωπικών συνεντεύξεων, τα ιδιαίτερα ακαδημαϊκά προσόντα εφόσον αυτά δεν απαιτούνταν από το σχέδιο υπηρεσίας και η αρχαιότητα της αιτήτριας. Σ΄αυτό το πλαίσιο και η συγκριτική τους πείρα αφού, κατά τα τελευταία χρόνια, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν αποσπασμένος στο Υπουργείο Εξωτερικών. Δεν υπάρχει, βέβαια, προδιαγεγραμμένο βάρος για οτιδήποτε από τα πιο πάνω και,
όπως είδαμε, η σημασία που προσδόθηκε στα δεδομένα ήταν ρητώς συναρτημένη προς τη διαπίστωση πως η βαθμολογία των δυο στις υπηρεσιακές εκθέσεις ήταν ακριβώς η ίδια. Αυτό το υπόβαθρο το αμφισβητεί η αιτήτρια και είναι σε σχέση προς αυτή την πτυχή που, πράγματι, εγείρεται σοβαρό θέμα.Η ΕΕΥ, στην τελική συνεδρία της ημερομηνίας 26.7.00, αφού σημείωσε πως έλαβε υπόψη και το "σύνολο των υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων", κατέγραψε ως υπάρχουσες μόνο δυο. Τη φράση "οι υπηρεσιακές εκθέσεις των υποψηφίων είναι οι ακόλουθες" ακολούθησε η παράθεση για την αιτήτρια εκείνων του 1993/94 (με βαθμό 38) και του 1996/97 (με βαθμό 39) και για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο εκείνων του 1993/94 (με βαθμό 38) και του 1997/98 (με βαθμό 39). Οπότε προέκυπτε και η ισοδυναμία που σημειώθηκε, στη βάση της οποία έγινε και η σύγκριση. Υπήρχαν όμως στο φάκελό τους και άλλες υπηρεσιακές εκθέσεις και διατυπώθηκαν διάφοροι ισχυρισμοί με αντίστοιχες εξηγήσεις των καθ΄ ων η αίτηση και του ενδιαφερομένου προσώπου προς εξήγηση του φαινομένου. Εν πρώτοις, σε σχέση με το ποιές ήταν οι δυο τελευταίες για τον καθένα υπηρεσιακές εκθέσεις, ώστε αυτές και όχι οποιεσδήποτε άλλες να ληφθούν υπόψη. Εξήγησαν οι καθ΄ ων η αίτηση και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πως έπρεπε να ληφθούν υπόψη μόνο οι δυο υπηρεσιακές εκθέσεις που αναφέρθηκαν, ως οι πράγματι τελευταίες για τον καθένα και, βέβαια, αναδύεται βασικό ερώτημα. Αφορά στο λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να είχαν ληφθεί υπόψη μόνο οι δυο τελευταίες υπηρεσιακές εκθέσεις. Την εξέλιξη του θέματος τη βρίσκουμε στις προφορικές διευκρινίσεις. Οι καθ΄ ων η αίτηση και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, κατά προφανή εγκατάλειψη της θέσης πως θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη οι δυο τελευταίες για τον καθένα υπηρεσιακές εκθέσεις, εισήγαγαν άλλο θέμα. Στην πραγματικότητα, όπως προτείνουν, λήφθηκαν υπόψη όσες υπηρεσιακές εκθέσεις ήταν έγκυρες. Επικαλέστηκαν συναφώς την απόφαση στην Ανδρέα Χαραλάμπους ν. Κυπριακή Δημοκρατία Προσφυγή 747/93 ημερομηνίας 8.3.95. (Βλ. συναφώς και Κυπριακή Δημοκρατία ν. Δήμητρα Κεπεγιάννη ΑΕ 2451 ημερομηνίας 4.2.00 και Κυπριακή Δημοκρατία ν. Ανδρέας Χαραλάμπους ΑΕ 2638 ημερομηνίας 9.4.01) σε σχέση με την παρανομία που προέκυψε από την προαπόφαση των Επιθεωρητών Δημοτικής Εκπαίδευσης να μη βαθμολογούν τους δασκάλους με βαθμό πέραν του 36.
Απάντησε σ΄αυτό η αιτήτρια και ήταν η άποψη των καθ΄ ων η αίτηση και του ενδιαφερομένου προσώπου πως δεν είχε δικαίωμα υποβολής αυτής της επιχειρηματολογίας. Επειδή, όπως αντιλαμβάνομαι το θέμα, θα εισαγόταν νέο ζήτημα το οποίο, όσο και αν δεν αμφισβητούσαν ότι καλύπτεται από τα νομικά σημεία της προσφυγής, δεν είχε αναπτυχθεί στις γραπτές αγορεύσεις. ΄Οπως εισηγούνται, η αιτήτρια θα πρέπει να μείνει καθηλωμένη σε όσα είχε αρχικώς αναφέρει σε σχέση με το ότι ήταν άλλες οι δυο τελευταίες εκθέσεις στις οποίες έπρεπε να στηριχτεί η ΕΕΥ.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Είναι γεγονός ότι η αγόρευση της αιτήτριας, ιδιαιτέρως μακροσκελής όπως ήταν, δεν διακρίνεται για τη συστηματοποίηση των θεμάτων. Θέτει όμως το βασικό ζήτημα του συνυπολογισμού των δυο εκθέσεων και, ούτως ή άλλως, είναι διάχυτο στους
ισχυρισμούς που προβλήθηκαν πως οι υπηρεσιακές εκθέσεις, ως σύνολο, αναδείκνυαν την αιτήτρια ως καλύτερη. Εν προκειμένω, δεν ήταν μόνο η παράθεση της συγκριτικής βαθμολογίας τους από το 1976. Και στην κύρια αγόρευσή της περιλαμβάνονται, παράλληλα προς το ζήτημα των δυο τελευταίων εκθέσεων, όμοιας σημασίας ισχυρισμοί και έχουμε δει και τη συζήτηση αναφορικά με την ένσταση της αιτήτριας σε σχέση με ορισμένες βαθμολογίες, που ήταν άλλες από τις δυο αναφερθείσες. Τίθεται, λοιπόν, το ζήτημα της νομιμότητας της χρήσης μόνο των δυο υπηρεσιακών εκθέσεων.Το καίριο επί της ουσίας είναι η απουσία οποιασδήποτε εξήγησης, προερχόμενης από την ΕΕΥ, αναφορικά με τη χρήση μόνο εκείνων των εκθέσεων. Επομένως, οτιδήποτε είχε αναφερθεί στις αγορεύσεις αποτελεί εικασία χωρίς στήριγμα στο φάκελο. Δεν είναι δυνατό να αποδοθούν στην ΕΕΥ οι εξηγήσεις που δόθηκαν από τους καθ΄ ων η αίτηση και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ενώπιόν μου. Δεν έγινε οποιαδήποτε αναφορά στις άλλες εκθέσεις, πέραν των δυο, και δεν γνωρίζουμε καν από διαπιστώσεις προερχόμενες από τη διοίκηση οτιδήποτε σε σχέση με το περιεχόμενό τους ή το συσχετισμό τους προς όσα απασχόλησαν στην υπόθεση Χαραλάμπους (ανωτέρω). Θα ήταν δε ανεπίτρεπτο να επιχειρήσει το Δικαστήριο έρευνα δική του για να καταλήξει σε πρωτογενή άποψη ως προς το ποιές, από τις εκθέσεις των δυο, συντάχθηκαν ή δεν συντάχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ούτε, βέβαια, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προκύπτουν τέτοιες αυτόνομες επιπτώσεις από την υπόθεση Χαραλάμπους στην οποία, βέβαια, δεν ήταν διάδικος η αιτήτρια.
Δεν θέλω να πω πως η διοίκηση δεν θα είχε το δικαίωμα να αγνοήσει υπηρεσιακές εκθέσεις στη βάση δικαστικής απόφασης πως ο ορισμένος τρόπος σύνταξης ομοίων είναι παράνομος. (Βλ. συναφώς την υπόθεση Πέτρος Πετρίδης κ.α. ν. Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου Προσφυγή 767/00 ημερομηνίας 22.4.2002). Εκείνο που επισημαίνω είναι την ανυπαρξία τέτοιας απόφασης της διοίκησης και συναφώς την αναγκαία αντιστοίχηση. Μάλιστα, κάτω από περιστάσεις που αφήνουν ανοικτή την πιθανότητα να ήταν προς άλλη κατεύθυνση που ήταν στραμμένη η προσοχή της ΕΕΥ. Το σχέδιο υπηρεσίας απαιτεί "εξαίρετη υπηρεσία με βάση τις δυο τελευταίες εμπιστευτικές εκθέσεις", εννοείται όμως ως βασικό προσόν και όχι ως μέτρο σύγκρισης. Δεν είναι καθόλου
βέβαιο λοιπόν το κατά πόσο η ΕΕΥ αναφερόμενη σε δυο μόνο εκθέσεις το έκαμε υπό την πλάνη πως αυτές μόνο ήταν οι σχετικές ενόψει του σχεδίου υπηρεσίας. Απολήγει αναιτιολόγητη η χρήση μόνο των δυο υπηρεσιακών εκθέσεων και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας αφού, πλέον, μόνο υποθέσεις θα ήταν δυνατό να γίνουν
σε σχέση με τις συγκριτικές διεκδικήσεις της αιτήτριας και του ενδιαφερομένου προσώπου.Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
/ΜΣι.
C:\My Documents\2002\PART4\39-01.doc