ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Θεόδωρου Νικολαΐδη,

- και -

Κυπριακής Δημοκρατία, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

_____________

Για τους αιτητές : κα Α. Νικολετοπούλου για κ. Ε. Ευσταθίου.

Για τους καθ΄ων η αίτηση : κα Δ. Κούσιου-Χρυσανδρέα, Δικηγόρος της

Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της

Δημοκρατίας.

______________

Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Ανώτερου Υδραυλικού Μηχανικού (Τακτικός Προϋπολογισμός), Τμήμα Ανάπτυξης Υδάτων, αναδρομικά από την 1.5.1998. Η προαγωγή ήταν αποτέλεσμα επανεξέτασης, ύστερα από ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου προηγούμενης προαγωγής, στην προσφυγή υπ΄ αρ. 501/98 κ.α., ημερ. 31.5.2000.

Στη συνεδρία της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή»), ημερ. 31.10.2000, παρέστη και ο Διευθυντής του Τμήματος Ανάπτυξης Υδάτων, ο οποίος σύστησε τα ενδιαφερόμενα μέρη. Στη συνέχεια η Επιτροπή, μετά την αποχώρηση του Διευθυντή, επέλεξε τα ενδιαφερόμενα μέρη ως τους πλέον κατάλληλους και αποφάσισε να τους προσφέρει προαγωγή, αναδρομικά από 1.5.1998.

Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή, υιοθετώντας τη σύσταση του Διευθυντή, παρέβη το δεδικασμένο. Συγκεκριμένα, ισχυρίζεται ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν έλαβε υπ΄ όψιν τα σημεία που εγείρονται στην ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Κι΄αυτό γιατί η σύσταση είναι αναιτιολόγητη, λόγω ασυμφωνίας της προς τα στοιχεία των φακέλων.

Στη συνέχεια, η Επιτροπή, όχι μόνο δεν παραγνώρισε τη σύσταση, αλλά αντίθετα στηρίκτηκε σ΄ αυτή. Ο αιτητής θεωρεί ότι τα συμπεράσματα του Δικαστηρίου στα συγκεκριμένα θέματα συνιστούσαν μέρος του σκεπτικού της απόφασης και αναγκαίο στήριγμα του διατακτικού της, θέτοντας έτσι τη σφραγίδα του δεδικασμένου.

Αντίθετα, οι καθ΄ ων η αίτηση εισηγούνται ότι όσα ο αιτητής προβάλλει ως παραβιάζοντα το δεδικασμένο, δεν συνιστούν μέρος του διατακτικού, αλλά αποτελούν την αιτιολογία της απόφασης.

Στην προσφυγή υπ΄ αρ. 501/98 κ.α. το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν είχε γίνει καμιά αναφορά και συνεπώς καμιά βαρύτητα δεν δόθηκε, στα υπέρτερα πρόσθετα προσόντα του αιτητή, ούτε από το Διευθυντή, αλλά ούτε και από την Επιτροπή. Τα προσόντα αυτά δεν απαιτούνταν μεν από το σχέδιο υπηρεσίας, αλλά αφού σχετίζονταν με τη φύση των καθηκόντων της θέσης δημιουργούσαν την υποχρέωση στην Επιτροπή να διερευνήσει το θέμα και να τα συνεκτιμήσει στη γενική αξιολόγηση των υποψηφίων (Γιαγκουλλής ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2315, ημερ. 19.7.1999). Ακόμα, το Δικαστήριο είχε επισημάνει ότι η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα απλώς αναφερόταν, χωρίς να λεχθεί ότι η υπεροχή αυτή ανερχόταν σε έξι ολόκληρα χρόνια.

Οι ίδιες παραλείψεις έχουν επαναληφθεί και κατά την επανεξέταση. Στην υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα γίνεται απλή αναφορά, χωρίς να εξηγηθεί ότι αυτή ανάγεται σε έξι χρόνια. Βέβαια, μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα μπορούσε να εξακριβωθεί από τους φακέλους, όμως, το γεγονός παραμένει ότι το θέμα δεν σχολιάζεται καν από την Επιτροπή.

Η άλλη πλημμέλεια που σημειώνεται είναι η παράλειψη της αναφοράς στα πρόσθετα προσόντα του αιτητή, τόσο από το Διευθυντή, όσο και από την Επιτροπή.

Η Επιτροπή παρέλειψε να συμμορφωθεί προς τα κριθέντα από την ακυρωτική απόφαση και υιοθετώντας τη σύσταση του Διευθυντή που έπασχε λόγω των ίδιων παραλείψεων, επανέλαβε το νομικό σφάλμα της ακυρωθείσας υπόθεσης.

Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

/ΜΔ