|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 277/2001
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ
:Σωκράτη Ορφανού
Αιτητή
- και -
Εφόρου Συνεργατικών Εταιρειών
και Συνεργατικής Αναπτύξεως
Καθ΄ων η αίτηση
____________
9 Ιουλίου, 2002
Για τον αιτητή : κ. Α. Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ων η αίτηση : κα Λ. Χριστοδουλίδου-Ζαννέτου, Δικηγόρος
της Δημοκρατίας Α΄, για Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.
______________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για διορισμό του στη θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής που προκηρύχθηκε από τη Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία ΄Υψωνα-Λόφου. Υποβλήθηκαν συνολικά οκτώ αιτήσεις. Μετά την αξιολόγησή τους από ιδιωτική εταιρεία στην οποία ανατέθηκε το έργο, η Επιτροπή επέλεξε δια πλειοψηφίας την κα Λητώ Προκοπίου στη θέση. Ο αιτητής, άνκαι υπηρετούσε στη ΣΠΕ ΄Υψωνα-Λόφου, στη θέση του τμηματάρχη, δεν έλαβε καμιά ψήφο.
Με επιστολή του δικηγόρου του προς τον ΄Εφορο Συνεργατικών Εταιρειών και Συνεργατικής Ανάπτυξης ημερ. 17.11.2000, ο αιτητής, με βάση το άρθρο 52 του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985, Ν.22/85, όπως τροποποιήθηκε, υπέβαλε προς διαιτησία, διαφορά που αφορούσε την απόφαση της επιτροπής της ΣΠΕ ΄Υψωνα-Λόφου για διορισμό στη θέση Εσωτερικού Ελεγκτή. Στην επιστολή προβάλλονταν διάφοροι ισχυρισμοί.
Ο ΄Εφορος Συνεργατικών Εταιρειών και Συνεργατικής Ανάπτυξης με επιστολή του ημερ. 23.1.2001, κατέληξε ότι η Επιτροπή ενήργησε νομότυπα και δεν έβλεπε διαφορά για παραπομπή σε διαιτησία.
Εναντίον της απόφασης αυτής ασκήθηκε η παρούσα προσφυγή. Ο αιτητής αξιώνει δήλωση ότι η απόφαση του Εφόρου, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραπομπή προς διαιτησία, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Οι καθ΄ ων αίτηση προβάλλουν προδικαστικά ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν μπορεί να προσβληθεί με βάση το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος, γιατί είναι διαφορά μεταξύ του αιτητή και της ΣΠΕ ΄Υψωνα-Λόφου που είναι ιδιωτική εταιρεία. Στην προσπάθειά του να παρακαμφθεί η αδυναμία αυτή, ο αιτητής στράφηκε εναντίον της απόφασης του Εφόρου να μην παραπέμψει το θέμα σε διαιτησία.
Το άρθρο 52 του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985, Ν.22/85, όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 68/87, προβλέπει ότι οσάκις εγείρεται οποιαδήποτε διαφορά που αφορά τις εργασίες εγγεγραμμένης συνεργατικής εταιρείας μεταξύ διαφόρων προσώπων και της εταιρείας, της επιτροπείας ή του συμβουλίου της, ή οιουδήποτε
αξιωματούχου, η διαφορά αυτή θα παραπέμπεται στον ΄Εφορο. Τα πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 52 είναι μέλη, πρώην μέλη, πρόσωπα αξιούντα μέσω μέλους, πρώην μέλους ή αποβιώσαντος μέλους της εταιρείας. Σε καμιά περίπτωση δεν περιλαμβάνονται και υποψήφιοι για την πλήρωση θέσης στο προσωπικό της εταιρείας.Οι συνεργατικές πιστωτικές εταιρείες (ΣΠΕ) δεν είναι πρόσωπα δημοσίου δικαίου, αλλά ιδιωτικές εταιρείες, οι πράξεις των οποίων δεν υπόκεινται σε προσφυγή. Αυτός είναι και ο λόγος που ο αιτητής απέφυγε να στραφεί εναντίον της απόφασης της Επιτροπής της ΣΠΕ ΄Υψωνα-Λόφου, με την οποία διορίστηκε η Προκοπίου και προτίμησε να στραφεί εναντίον της απόφασης του Εφόρου Συνεργατικής Ανάπτυξης, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραπομπή σε διαιτησία.
Η πράξη του Εφόρου να απορρίψει το αίτημα για διαιτησία δεν εμπίπτει εντός των πλαισίων του δημόσιου δικαίου, αλλά αποτελεί απόφαση δημόσιου λειτουργού που κείται στην περιοχή του ιδιωτικού δικαίου (
Valana v. The Republic and Others, 3 RSCC 91, 93).Το πεδίο του δημόσιου δικαίου διακρίνεται από το ιδιωτικό δίκαιο ανάλογα με το σκοπό τον οποίο η νομοθεσία αποβλέπει να προάξει και το ενδιαφέρον του κοινού στη συγκεκριμένη λειτουργία (Tamasos Tobaco Supplies and Co. v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 407
).Για να αποφασιστεί κατά πόσο πράξη ή παράλειψη δημόσιου οργάνου είναι πράξη που εμπίπτει στην έννοια του ΄Αρθρου 146.1 του Συντάγματος, θα πρέπει να εξετάζεται η φύση και ο χαρακτήρας της, αλλά επίσης κυρίως θα πρέπει να εξετάζονται οι εξουσίες και τα καθήκοντα που έχουν αποδοθεί στο δημόσιο όργανο και στις λειτουργίες του γενικά, όπως επίσης και στη συγκεκριμένη φύση της απόφασης, της πράξης ή της παράλειψης που μας ενδιαφέρει (
Sevastides v. The Electricity Authority of Cyprus (1963) 2 C.L.R. 497, 500, 501. Βλέπε επίσης Δρ. Γεωργίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1995) 3 Α.Α.Δ. 424).Στην παρούσα υπόθεση η επιλογή που είναι και η βάση της παρούσας προσφυγής, έγινε από ιδιωτική εταιρεία και η απόφαση της Επιτροπής κείται σαφώς εκτός της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Περαιτέρω, το θέμα που εγείρεται δεν είναι καν μέσα στα πλαίσια που θέτει το άρθρο 52 του Νόμου για παραπομπή σε διαιτησία.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ