|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣ Η ΑΡ. 1043/2000
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΚΡΑΜΒΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Μαρίνας Ανδρέα Νεοφύτου, από τον Αγ. Γεώργιο Πέγειας,
Αιτήτρ ιας
- και -
Δήμου Πέγειας,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - -
11 Ιουνίου, 2002
.Για την αιτήτρια: κα A. Koρακίδου.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ. Γ. Φιλίππου.
Για το ενδ. μέρος: κ. Σ. Σαμψών.
- - - - - -
A Π Ο Φ Α Σ Η
Η αιτήτρια, κατά το χρόνο που ενδιαφέρει, ήταν η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια και νόμιμος κάτοχος οικίας και χωραφιού δυνάμει τίτλου εγγραφής αρ. 41873, τεμάχια 41/1 και 39/4 του Φ/Σχ 34/63 στον Αγιο Γεώργιο Πέγειας. Η οικία είναι κτισμένη σε απόσταση 10 ποδών από το σύνορο του τεμαχίου 127 ιδιοκτησίας του ενδιαφερόμενου προσώπου Κωστάκη Στέλιου Χριστοδούλου και σ΄ αυτή διαμένει η αιτήτρια με την οικογένειά της. Το τεμάχιο (127) συνορεύει συναπτώς με το κτήμα της αιτήτριας.
Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του τεμαχίου 127 ήταν ο πατέρας του ενδιαφερόμενου προσώπου, Στέλιος Χριστοδούλου ο οποίος, το 1989, έκτισε χωρίς άδεια της αρμόδιας αρχής, ισόγειο κτίριο το οποίο παράνομα χρησιμοποιούσε ως εστιατόριο. Το Συμβούλιο Βελτιώσεως Πέγειας προσήψε κατηγορία εναντίον του για παράνομη ανέγερση κτιρίου εντός του προαναφερθέντος τεμαχίου. Εκκρεμούσας της ποινικής υπόθεσης ο Στέλιος Χριστοδούλου μεταβίβασε την ιδιοκτησία του επί του τεμαχίου 127 στον υιό του Κωστάκη Στέλιου Χριστοδούλου και η αρμόδια αρχή απέσυρε την ποινική υπόθεση.
Το Σεπτέμβριο 1994 το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπέβαλε αίτηση για να του χορηγηθεί πολεοδομική άδεια αναφορικά με την ανέγερση δύο ορόφων τουριστικών διαμερισμάτων άνωθεν του εστιατορίου του. Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, άρχισε την ανέγερση των διαμερισμάτων χωρίς την άδεια της αρμόδιας αρχής. Το Μάρτιο 1995 η αρμόδια πολεοδομική αρχή απέρριψε την αίτηση του ενδιαφερόμενου προσώπου για έκδοση πολεοδομικής άδειας.
Η αιτήτρια, κίνησε αγωγή (αρ. 3973/94) στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου εναντίον του Κωστάκη Στέλιου Χριστοδούλου, του πρώην ιδιοκτήτη του τεμαχίου 127 Στέλιου Χριστοδούλου και του εργολάβου οικοδομών που ανέλαβε το κτίσιμο των τουριστικών διαμερισμάτων. Παράλληλα, διαμαρτυρήθηκε γραπτώς προς το Δήμο Πέγειας, το Τμήμα Πολεοδομίας και τον Υπουργό Εσωτερικών για τη συντελούμενη παρανομία αναφορικά με την ανέγερση οικοδομής στο όμορο με το κτήμα της τεμάχιο 127.
Το Υπουργείο Εσωτερικών πληροφόρησε την αιτήτρια ότι ανέλαβε την εξέταση της υπόθεσης και ότι θα την ενημέρωνε μόλις θα λαμβανόταν απόφαση επί του θέματος.
Είναι η θέση της αιτήτριας ότι στα πλαίσια της διαδικασίας στην αγωγή 3973/94 (ανωτέρω), οι εναγόμενοι ισχυρίστηκαν ότι ο καθ΄ ου η αίτηση Δήμος Πέγειας εξέδωσε την υπ΄ αριθμ. Π.0356 καλυπτική άδεια οικοδομής, ημερ. 5.3.97 αναφορικά με την οικοδομή του τεμαχίου 127 και ότι της έκδοσης της άδειας οικοδομής, προηγήθηκε η έκδοση πολεοδομικής άδειας, κατά παρέκκλιση του τοπικού σχεδίου ανάπτυξης, κατόπιν απόφασης της αρμόδιας Υπουργικής Επιτροπής ημερ. 22.2.96 σύμφωνα με την οποία, επιτρεπόταν η ανέγερση σε απόσταση από 60 εκατοστά μέχρι 7,20 μέτρα αντί τουλάχιστον 10 μέτρα από το σύνορο του κτήματος της αιτήτριας.
Η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι έλαβε για πρώτη φορά γνώση των πιο πάνω πράξεων και/ή αποφάσεων του καθ΄ ου η αίτηση Δήμου Πέγειας και της Υπουργικής Επιτροπής όταν οι εναγόμενοι στην αγωγή αρ. 3973/94, διατύπωσαν τους προαναφερόμενους ισχυρισμούς.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο όχι μόνο έκτισε το συγκρότημα των διαμερισμάτων του σε απόσταση μόνο 60 εκατοστών από το σύνορο με το κτήμα της αλλά στο χώρο μεταξύ της οικοδομής και του συνόρου με το κτήμα της παράνομα κατασκεύασε τους σηπτικούς λάκκους. Εγκατέστησε προς την πλευρά της οικίας της εξαεριστήρα κουζίνας η λειτουργία του οποίου προκαλεί οχληρία ένεκα των οσμών που εκπέμπει. Οχληρία προκαλεί και ο θόρυβος από τη λειτουργία συσκευής κλιματισμού στην οροφή της οικοδομής προς το σύνορο του κτήματός της.
Από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου προκύπτει ότι:
(α) Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο με επιστολή του στον Υπουργό Εσωτερικών εξέθεσε το πρόβλημα που αντιμετώπιζε αναφορικά με την οικοδομή στο τεμάχιο 127 και ζήτησε τη βοήθεια του Υπουργού για την επίλυσή του. Φαίνεται όμως ότι ο Υπουργός αντίκρισε το διάβημα του ενδιαφερόμενου προσώπου και ως αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση από το τοπικό σχέδιο ανάπτυξης και έτσι προώθησε το θέμα στην αρμόδια υπουργική επιτροπή.
(β) Ο καθ΄ ου η αίτηση Δήμος Πέγειας με επιστολή του ημερομηνίας 31.3.95 πληροφόρησε το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών ότι δεν ενίσταται στη νομιμοποίηση της υφιστάμενης οικοδομής του ενδιαφερόμενου προσώπου. Αναφέρεται σχετικά στην επιστολή:
«Επειδή το προηγούμενο Συμβούλιο Βελτιώσεως Πέγειας αποφάσισε κατ΄ αρχή να αντιμετωπίσει θετικά θέματα χαλαρώσεων για την υφιστάμενη οικοδομή, το Δημοτικό Συμβούλιο δεν φέρει καμία ένσταση ώστε να νομιμοποιηθεί η υφιστάμενη οικοδομή.»
(γ) Στις 24.3.95 ο Επαρχιακός Λειτουργός Πολεοδομίας Πάφου ως η αρμόδια (τότε) πολεοδομική αρχή απέρριψε την αίτηση του ενδιαφερόμενου προσώπου για έκδοση πολεοδομικής άδειας.
(δ) Ο Επαρχος Πάφου με επιστολή του ημερομηνίας 26.1.96 προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών αναφέρει ότι η οικοδομή βρίσκεται στο τελικό στάδιο ανέγερσης χωρίς να είχε χορηγηθεί άδεια οικοδομής.
(ε) Στις 22.2.96 η Υπουργική Επιτροπή αποφάσισε κατ΄ επίκληση του άρθρου 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου αρ. 90/72 να εγκρίνει την έκδοση της πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του τοπικού σχεδίου Επαρχίας Πάφου όσον αφορά την απόσταση της παράνομης οικοδομής από το όριο του τεμαχίου της αιτήτριας αρ. 41/1 από 60 εκατοστά μέχρι 7.20 μέτρα αντί τουλάχιστο 10 μέτρα.
(στ) Η απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής ημερ. 22.6.96 λήφθηκε παρά τις ενστάσεις τόσο του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως όσο και του Υπουργείου Εσωτερικών. Σχετικό είναι το σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών προς την Υπουργική Επιτροπή ημερ. 9.10.95 και με αριθμό 20/38 στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
(α) Η Πολεοδομική Αρχή δεν θεωρεί την αίτηση δικαιολογημένη γιατί η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί επί τόπου επηρεάζει τις ανέσεις παρακείμενων ιδιοκτησιών.
(β) Ο Διευθυντής Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως συμφωνεί με την Πολεοδομική Αρχή και περαιτέρω προσθέτει πως, τυχόν χορήγηση της αιτούμενης άδειας:
(ι) θα καταστρατηγούσε τις πρόνοιες και επιδιώξεις της Δήλωσης Πολιτικής
(ιι) θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο σε μια τουριστική ζώνη που πρέπει να πληροί ψηλά πρότυπα σχεδιασμού.
(γ) Το Υπουργείο Εσωτερικών συμφωνεί με τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής και του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, θεωρεί πως η μακροχρόνια οικονομική βιωσιμότητα της περιοχής συναρτάται με την ποιότητα της ανάπτυξης και εισηγείται όπως η Υπουργική Επιτροπή, με βάση τις εξουσίες που διαθέτει από
το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, απορρίψει την αίτηση.Το Υπουργείο Εσωτερικών με δεύτερο σημείωμά του προς την Υπουργική Επιτροπή ημερ. 1.2.96 αναφέρει:
«Το Υπουργείο Εσωτερικών είναι της άποψης πως τα δεδομένα της αίτησης δεν επιτρέπουν θετική αντίκρυση της αίτησης για τους πιο κάτω λόγους πέραν των όσων αναφέρονται στις παραγράφους 4, 5 και 7 του Σημειώματος του Υπουργείου Εσωτερικών αρ. 20/38:
(α) Παρά το γεγονός ότι διεπιστώθη από τα πρώτα στάδια ανέγερσης της οικοδομής το πρόβλημα, ο αιτητής συνέχισε και συμπλήρωσε την οικοδομή χωρίς άδεια και αγνοώντας το πρόβλημα.
(β) Εγκριση της αίτησης με υποχρεωτική αναπροσαρμογή των συνόρων των τεμαχίων με αρ. 127 και 41/3 εισάγει νέους θεσμούς και κακό προηγούμενο στη διαχείριση ανάπτυξης.
(γ) Η αιτούμενη παρέκκλιση δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον αλλά αποκλειστικά το ιδιωτικό.
(δ) Με βάση πρόσφατη νομολογία τίθεται υπό αμφισβήτηση η εξουσία της παραχώρησης άδειας με παρέκκλιση από πρόνοιες Σχεδίου Ανάπτυξης για νομιμοποίηση υφιστάμενων παρανομιών.
(ε) Ο αιτητής έχει την ευχέρεια να αγοράσει τμήμα του γειτονικού τεμαχίου για να λύσει το πρόβλημά του.»
Παρά τις πιο πάνω υποδείξεις του Υπουργείου Εσωτερικών, στις 22.2.96 η Υπουργική Επιτροπή αποφάσισε:
«Η Επιτροπή μελέτησε το Σημείωμα αρ. 32/28 του Υπουργείου Εσωτερικών σχετικά με το πιο πάνω θέμα και αποφάσισε, σύμφωνα με το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, να εγκρίνει την έκδοση της αιτηθείσας πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Πάφου, όσον αφορά την απόσταση της οικοδομής από το όριο του τεμαχίου με το όμορο τεμάχιο αρ. 41/1, Φ/Σχ. XXXIV/63 (από 0.60 μ. μέχρι 7.20 μ. αντί τουλάχιστον 10 μ.) και εξουσιοδοτήσει την Πολεοδομική Αρχή να την εκδώσει με κατάλληλους όρους.»
Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών στις 5.3.96 γνωστοποίησε την προαναφερθείσα απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής μεταξύ άλλων και στον Κωστάκη Στέλιου Χριστοδούλου όχι όμως στην αιτήτρια.
Στις 24.6.98 η αιτήτρια καταχώρησε την προσφυγή αρ. 519/98 εναντίον της απόφασης για έκδοση πολεοδομικής άδειας και της απόφασης για έκδοση άδειας οικοδομής που χορηγήθηκαν στον Κωστάκη Στέλιου Χριστοδούλου αναφορικά με την οικοδομή στο τεμάχιο 127. Στις 21.7.2000, κατόπιν αίτησης της αιτήτριας, έδωσα άδεια για διαχωρισμό του δικογράφου και καταχώρηση νέας προσφυγής εναντίον της απόφασης του Δήμου Πέγειας να εκδώσει την καλυπτική άδεια οικοδομής υπ΄ αριθμ. Π.0356 και η νέα προσφυγή να θεωρείται ότι καταχωρήθηκε την ημερομηνία καταχώρισης της προσφυγής αρ. 519/98 ήτοι, την 24.6.98.
Η υπό εξέταση προσφυγή είναι η νέα προσφυγή που καταχωρήθηκε μετά την απόφαση διαχωρισμού δικογράφου και έχει αντικείμενο την έκδοση καλυπτικής άδειας οικοδομής Π.0356 ημερ. 5.3.97 από το Δήμο Πέγειας στον Κωστάκη Στέλιου Χριστοδούλου αναφορικά με την οικοδομή στο τεμάχιο 127. Με την προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της άδειας ως εκδοθείσας κατά παράβαση των νόμων και κανονισμών.
Η Υπουργική Επιτροπή ουσιαστικά αποφάσισε τη νομιμοποίηση της παρανομίας αναφορικά με την ανέγερση της οικοδομής του ενδιαφερόμενου προσώπου στο τεμάχιο 127.
Το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/72), όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 7/90 προβλέπει:
«26(1) Για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση δυνάμει του παρόντος νόμου, η Πολεοδομική Αρχή λαμβάνει υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου αναπτύξεως καθώς και οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα.
(3) Το Υπουργικό Συμβούλιο έχει εξουσία να χορηγεί πολεοδομική άδεια κατά παρέκκλιση του σχεδίου ανάπτυξης σε έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις και να επιβάλλει τους όρους που εκάστοτε θα κρίνει σκόπιμο.»
Κατόπιν εξέτασης της πιο πάνω απόφασης της Υπουργικής Επιτροπής διαπιστώνω ότι:
(α) Σ΄ αυτή δεν καθορίζονται τα γεγονότα τα οποία θεμελιώνουν την απόφαση.
(β) Δεν προσδιορίζονται οι λόγοι και ιδιαίτερα τα γεγονότα τα οποία στοιχειοθετούν το δημόσιο συμφέρον κατ΄ επίκληση του οποίου θα μπορούσε να δικαιολογηθεί οποιαδήποτε παρέκκλιση από το σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής και τουριστικής πολιτικής.
(γ) Οι παρεκκλίσεις χορηγήθηκαν παρά τις ενστάσεις της πολεοδομικής αρχής και τις ενστάσεις της Επαρχιακής Διοίκησης.
(δ) Η Υπουργική Επιτροπή αποφάσισε την έγκριση παρεκκλίσεων με προοπτική τη νομιμοποίηση συντελεσθείσας παρανομίας.
Στην Hawaii Hotels Limited v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 273/94, ημερ. 21.12.95, ο Πικής, Π., με αναφορά στο άρθρο 26 του νόμου (ανωτέρω) προσδιόρισε έννοια του «δημόσιου συμφέροντος»:
«Το δημόσιο συμφέρον έχει ως λόγο το κοινό καλό, συνισταμένη του οποίου είναι η τήρηση του νόμου και η προαγωγή των σκοπών του. Το δημόσιον συμφέρον ως λόγος για χαλάρωση των προνοιών του νόμου, έχει αποκλειστικό σκοπό να καταστήσει την προαγωγή των σκοπών του νόμου στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπό το φως των γεγονότων της υπόθεσης, εφικτή, πράγμα που θα ήταν αδύνατο να επιτευχθεί με την αυστηρή εφαρμογή των προνοιών του νόμου. Το δημόσιο συμφέρον δεν αποτελεί στέγαστρο για την παράκαμψη του νόμου με τον οποίο κατά κανόνα ταυτίζεται. Η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος δεν εξισούται με την εξυπηρέτησή του. Τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν και προσδιορίζουν το δημόσιο συμφέρον, πρέπει να καθορίζονται και εξ αυτών να συνάγεται η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος με τις χαλαρώσεις που χορηγούνται. [Βλ. Στεφανίδη κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (υποθέσεις 521/93 κ.α. ημερ. 4.8.93)]. Παρέκκλιση από τις διατάξεις του νόμου εξ ονόματος του δημοσίου συμφέροντος, δικαιολογείται μόνο όπου καταδεικνύεται ότι το συμφέρον του δημοσίου καλύτερα εξυπηρετείται στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη μη αυστηρή εφαρμογή του. Εξαίρεση από το νόμο χάριν του δημοσίου συμφέροντος, αποτελεί μέσο για μετριασμό των συνεπειών της εφαρμογής του, όπου τούτο επιβάλλεται από τα γεγονότα της υπόθεσης και δικαιολογείται από τους απότερους στόχους της νομοθεσίας.»
Η εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου με βάση το άρθρο 26 του νόμου (ανωτέρω) περιορίζεται στην εξουσιοδότηση έκδοσης πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση του σχεδίου ανάπτυξης. Ο νόμος δεν παρέχει εξουσία στο Υπουργικό Συμβούλιο να νομιμοποιεί παρανομίες που διαπράχθηκαν αναφορικά με παραβάσεις των υφιστάμενων νόμων και κανονισμών που διέπουν την ανάπτυξη γης κλπ. Στην προκείμενη περίπτωση, η Υπουργική Επιτροπή παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις του Τμήματος Πολεοδομίας, αποφάσισε να εξουσιοδοτήσει τη
χορήγηση πολεοδομικής άδειας στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπό όρους χωρίς να είχε προηγουμένως εξεταστεί κατά πόσο με αυτή την απόφαση εξυπηρετείται με οποιοδήποτε τρόπο το δημόσιο συμφέρον. Η απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής αποσκοπούσε στη νομιμοποίηση των παρανομιών που διέπραξε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο επηρεάζοντας άμεσα τα συμφέροντα της αιτήτριας. Τα γεγονότα τα οποία επέδρασαν στη λήψη της απόφασης της Υπουργικής Επιτροπής δεν αναφέρονται ούτε συσχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον στη βάση του οποίου είχε ζητηθεί η ενάσκηση της παρεχόμενης εξουσίας στο Υπουργικό Συμβούλιο και κατ΄ εκχώρηση στην Υπουργική Επιτροπή με βάση το άρθρο 26 του νόμου (ανωτέρω).Το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως εντόπισε της ζημιογόνες συνέπειες που θα είχαν για το δημόσιο συμφέρον οι παρεκκλίσεις. Ωστόσο, η Υπουργική Επιτροπή παραγνώρισε τις υποδείξεις και εξουσιοδότησε τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας στη βάση της οποίας, ο καθ΄ ου η αίτηση Δήμος ως η αρμόδια αρχή εξέδωσε την άδεια οικοδομής Αρ. Π0356 ημερομηνίας 5.3.97, αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
Ο Κωνσταντινίδης, Δ., στην Σιμιλλίδης ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 571/96, ημερ. 6.2.98 και στη Δήμος Αγίας Νάπας ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 612/96, ημερ. 6.3.98 εξήγησε πως η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ή σε περίπτωση εκχώρησης η απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής για την κατά παρέκκλιση χορήγηση πολεοδομικής άδειας βάσει του άρθρου 26 δεν είναι εκτελεστή. Εκτελεστή απόφαση είναι μόνο η απόφαση της πολεοδομικής αρχής η οποία έχει την αποκλειστική εξουσία ή αρμοδιότητα για τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας. Πρόσβαση προς το Υπουργικό Συμβούλιο για παρέκκλιση έχει, με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 26, μόνο η πολεοδομική αρχή και όχι ο αιτούμενος την πολεοδομική άδεια. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Χριστοφής Κούνουνας ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2859, ημερ. 31.12.2001 υιοθέτησε το σκεπτικό των αποφάσεων στη Σιμιλλίδης και Δήμος Αγίας Νάπας (ανωτέρω) και με επιδοκιμασία παρέθεσε το πιο κάτω εκτενές απόσπασμα από τη Σιμιλλίδης (ανωτέρω).
"Ο αιτητής δεν υπέβαλε αίτηση για έγκριση παρέκκλισης από το Τοπικό Σχέδιο. Ούτε νομίζω πως του παρεχόταν δυνατότητα απ΄ ευθείας πρόσβασης προς το Υπουργικό Συμβούλιο ή την Υπουργική Επιτροπή για τέτοιο θέμα. Υπέβαλε, όπως όφειλε, αίτηση για πολεοδομική άδεια. Η αίτηση αυτή θα μπορούσε να εγκριθεί, μόνο σε περίπτωση παρέκκλισης που θα ήταν δυνατό να εξεταστεί και ενδεχομένως να εγκριθεί αν η Πολεοδομική Αρχή αποφάσιζε να παραπέμψει την υπόθεση, με τέτοια εισήγηση, προς το Υπουργικό Συμβούλιο. Οπότε το Υπουργικό Συμβούλιο, όπως προβλέπει το άρθρο 26(3), "καθίσταται αρμόδιο να αποφανθεί επί του προκειμένου". Το άρθρο 26(3) όπως το αντιλαμβάνομαι, δεν είναι αυτοτελής διάταξη παρέχουσα γενική, πρωτογενή εξουσία στο Υπουργικό Συμβούλιο ή, πλέον, στην Υπουργική Επιτροπή, να χορηγεί πολεοδομικές άδειες κατά παρέκκλιση. Είναι ενταγμένο στο πλαίσιο της συνολικής ρύθμισης του άρθρου 26. Το άρθρο 26(3) δεν καθιστά το Υπουργικό Συμβούλιο παράλληλα αρμόδιο προς την Πολεοδομική Αρχή. Για να καταστεί αρμόδιο το Υπουργικό Συμβούλιο χρειάζεται εισηγητική έκθεση της Πολεοδομικής Αρχής ότι δικαιολογείται η κατά παρέκκλιση χορήγηση πολεοδομικής άδειας.
Η Υπουργική Επιτροπή εξέτασε το θέμα στο πλαίσιο της πολεοδομικής αίτησης που είχε υποβληθεί προς την Πολεοδομική Αρχή. Η απόρριψη της εισήγησης για παρέκκλιση δεν επάγεται και αυτόματη απόρριψη, από την ίδια την Υπουργική Επιτροπή, της αίτησης. Ορθά, σ΄ αυτή την περίπτωση, απεστάλη η υπόθεση πίσω στην Πολεοδομική Αρχή και καθηκόντως η τελευταία άσκησε αρμοδιότητα σύμφωνα με το Νόμο. Η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής
επέφερε το έννομο αποτέλεσμα της απόρριψης της αίτησης και ήταν δικαίωμα του αιτητή να ασκήσει ιεραρχική προσφυγή, αφού, σύμφωνα με το άρθρο 31, αυτή ασκείται και όταν η Πολεοδομική Αρχή "αρνείται να χορηγήσει την τοιαύτην άδειαν". Και όφειλε πλέον και η Υπουργική Επιτροπή να εξετάσει την ιεραρχική προσφυγή, η δε απόφασή της, ως εκτελεστή πράξη που σφράγισε οριστικά την τύχη της πολεοδομικής αίτησης, υπόκειται σε αναθεώρηση από το Ανώτατο Δικαστήριο. Όπως, πλεονασματικά ίσως, προνοεί και το άρθρο 45 του Νόμου............................................. ...............Μου φαίνεται πως αιτητής για πολεοδομική άδεια δεν μπορεί να έχει έννομη δυνατότητα διεκδίκησης παρέκκλισης από το Τοπικό Σχέδιο. Η ενδεχόμενη εισήγηση της Πολεοδομικής Αρχής για παρέκκλιση και η πιθανή έκδοση πολεοδομικής άδειας από την Υπουργική Επιτροπή κατά παρέκκλιση, δυνάμει του άρθρου 26(3), είναι επιτρεπτή μόνο σε "έκτακτες και δικαιολογημένες προς το δημόσιο συμφέρον περιπτώσεις" και δεν βλέπω πως θα ενομιμοποιείτο αιτητής να στηρίξει
ατομικές του αξιώσεις, εκ προοιμίου έκνομες ως παραβιάζουσες το Τοπικό Σχέδιο, κατ΄ επίκληση του δημοσίου συμφέροντος............ Είδαμε ότι τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν ενώπιόν μου, αφορούν στο άρθρο 31. Όπως υποστηρίχθηκε, ανεξάρτητα από τα προηγηθέντα, η Υπουργική Επιτροπή είχε, δυνάμει του, διακριτική εξουσία να εγκρίνει παρέκκλιση κατά αναλογία προς το άρθρο 26(3).Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Τις εξουσίες επί του προκειμένου τις καθορίζει το άρθρο 31(2). Το Υπουργικό Συμβούλιο (εδώ η Υπουργική Επιτροπή) μπορεί να επιτρέψει ή απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή ή να ακυρώσει ή τροποποιήσει την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ή, ακόμα, και να επιληφθεί της αίτησης "ως εάν αύτη είχε το πρώτον υποβληθεί εις τούτο". Αυτά δεν μπορούν να ερμηνευθούν ως παρέχοντα τέτοια εξουσία στο Υπουργικό Συμβούλιο αφού, όπως ήδη ανέφερα, δυνάμει των ρητών διατάξεων του άρθρου 26(3) που ρυθμίζει ειδικά τις προϋποθέσεις έγκρισης παρέκκλισης, προαπαιτείται εισήγηση προς τούτο από την Πολεοδομική Αρχή. Αν είχε τέτοια εξουσία το Υπουργικό Συμβούλιο σε εκείνο το στάδιο, αυτό θα κάλυπτε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το αν η Πολεοδομική Αρχή εισηγήθηκε ή όχι παρέκκλιση."
Στην Κούνουνας (ανωτέρω) η Ολομέλεια τόνισε πως χωρίς έγκριση για παρέκκλιση δεν ήταν δυνατό να εκδοθεί πολεοδομική άδεια.
Στην περίπτωση που εξετάζουμε, προκύπτει ζήτημα κατά πόσο ορθά προσβάλλεται η απόφαση του καθ΄ ου η αίτηση Δήμου Πέγειας να εκδώσει την άδεια οικοδομής ή κατά πόσο το αντικείμενο της προσφυγής έπρεπε να ήταν η απόφαση της πολεοδομικής αρχής να εκδώσει την πολεοδομική άδεια κατά παρέκκλιση.
Η εξουσία του καθ΄ ου η αίτηση Δήμου με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο Κεφ. 96 (όπως τροποποιήθηκε) περιορίζεται μόνο στις ανάγκες προς υλοποίηση της ήδη εγκριθείσας ανάπτυξης. Ο καθ΄ ου η αίτηση Δήμος δεν είχε εξουσία εξέτασης θεμάτων που αφορούσαν την τοπική ανάπτυξη ούτε διατηρούσε οποιαδήποτε δυνατότητα υποκατάστασης της κρίσης της πολεοδομικής αρχής. Είχε υπό τις περιστάσεις δέσμια υποχρέωση να εκδώσει την άδεια οικοδομής εφόσον προηγήθηκε η έκδοση της πολεοδομικής άδειας. Και εφόσον η κρίση επί θεμάτων αφορώντων την τοπική ανάπτυξη βάσει του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε) ανήκει στην πολεοδομική αρχή που στην προκείμενη περίπτωση ήταν ο
Επαρχιακός Λειτουργός του Τμήματος Πολεοδομίας Πάφου, έχω τη γνώμη πως μόνο η απόφαση της πολεοδομικής αρχής θα μπορούσε υπό τις περιστάσεις να προσβληθεί με προσφυγή.Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.
Α. Κραμβής, Δ.
ΣΦ.