|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ.
1406/2000 και 62/2001
Ενώπιον
: ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Υπόθεση Αρ. 1406/2000
Μεταξύ
:Χρυσόστομου Α. Καμπανέλλα, από τη Λευκωσία
Αιτητή
- και -
Συμβουλίου Υδατοπρομηθείας Λάρνακας
Κα θ΄ ου η αίτηση
- - - - - -
Μεταξύ
:Χαράλαμπου Χαραλάμπους από Λεμεσό
Αιτητή
- και -
Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λάρνακας
Καθ΄ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 27.5.2002Για τον αιτητή στην Προσφ. Αρ. 1406/2000: κα Ε. Πική.
Για τον αιτητή στην Προσφ. Αρ. 62/2001: κα Μ. Καλλιγέρου.
Για το καθ΄ου η αίτηση: κα Α. Λυκούργου για κ. Γ. Τριανταφυλλίδη και
κα Μ. Παπαδοπούλου για κ. Α.Σ. Αγγελίδη.
-------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με τις προσφυγές, που συνεκδικάσθηκαν λόγω ταυτότητας πραγματικού και νομικού υπόβαθρου, οι αιτητές ζητούν δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ' ου η αίτηση Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λάρνακας (το Συμβούλιο), που λήφθηκε στις 9.11.2000, και με την οποία διόρισε τον κ. Σοφοκλή Χριστοδούλου (ενδιαφερόμενο μέρος) στη θέση του Διευθυντή του Συμβουλίου αντί ενός από τους αιτητές, είναι άκυρη.
Και στις δύο προσφυγές προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως η εισήγηση ότι το Συμβούλιο δεν προέβη στη δέουσα έρευνα αναφορικά με τα προσόντα του ενδιαφερόμενου μέρους, συγκεκριμένα κατά πόσο αυτό είχε δεκαετή τουλάχιστο πείρα σε υπεύθυνη θέση, από την οποία πενταετή τουλάχιστο διοικητική πείρα σε τέτοια θέση, σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια ή όχι, με αποτέλεσμα η απόφαση διορισμού του να είναι τρωτή λόγω πλάνης περί τα πράγματα και ανεπαρκούς αιτιολογίας.
Το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης απαιτούσε, μεταξύ άλλων, «δεκαετή τουλάχιστο πείρα σε υπεύθυνη θέση, από την οποία πενταετή τουλάχιστο διοικητική πείρα, κατά προτίμηση σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατο-προμήθεια». Με άλλα λόγια, το Σχέδιο Υπηρεσίας απαιτούσε πρόσωπο το οποίο, για τουλάχιστο δέκα χρόνια, εκτελούσε εργασία η οποία συνεπαγόταν την οργάνωση και τον έλεγχο κάποιας δραστηριότητας και, από τα οποία δέκα χρόνια, τουλάχιστο τα πέντε είχαν αναλωθεί σε εργασία στην οποία απαιτείτο η διεύθυνση, διαχείριση και ρύθμιση συλλογικών υποθέσεων, κατά προτίμηση σε τομείς που σχετίζονται με την υδατοπρομήθεια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που βρίσκονταν ενώπιον του Συμβουλίου, η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν η ακόλουθη:
Τονίζω, στο σημείο αυτό, ότι η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για την επίδικη θέση έληγε στις 18.2.2000.
Η έκθεση του Συμβουλίου για το ενδιαφερόμενο μέρος, στο βαθμό που άπτεται της πείρας του, έχει ως εξής:
«17.0.
Χριστοδουλίδης ΣοφοκλήςΤο πώς θάπρεπε να διερευνηθεί η κατοχή του προσόντος της πείρας και πως θάπρεπε να αναλυθεί και εξηγηθεί από το Συμβούλιο με ποιο τρόπο το ενδιαφερόμενο μέρος είχε την απαιτούμενη πείρα σε «υπεύθυνη θέση» και «διοικητική πείρα» εξετάσθηκε στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην ΑΕ 2861 Μιχάλης Πάντης ν. ΣΑΠΑ, ημερομηνίας 30.11.01. Σύμφωνα με την απόφαση, η απουσία πρακτικού του Συμβουλίου στο οποίο να φαίνεται ξεκάθαρα ποια συγκεκριμένη πείρα προσμέτρησε ως η απαιτούμενη «πείρα σε υπεύθυνη θέση» ή ως η απαιτούμενη «διοικητική πείρα» καθιστούσε ανεπαρκή και αόριστη την αιτιολογία της επίδικης απόφασης. Το ίδιο αποφασίσθηκε και για τον μη καθορισμό από το Συμβούλιο του τι θεωρούσε ότι αποτελεί «πείρα σε υπεύθυνη θέση» και
τι «διοικητική πείρα». Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση:«Το ενδιαφερόμενο μέρος υπηρέτησε ως Λιμενικός Λειτουργός 2ης Τάξης από 1.4.79 μέχρι 14.6.82 και ως Λιμενικός Λειτουργός 1ης Τάξης από 15.6.82 μέχρι τον Ιούλιο του 1990, οπότε προσελήφθη στο Σ.Α.Λ.Α ως Οικονομικός Διευθυντής.
Προκύπτει έτσι ότι η σχετική υπηρεσία του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν συνολικά 16 χρόνια.
Παραθέτουμε τώρα απόσπασμα από την απόφαση του Συμβουλίου με το οποίο κρίθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε τόσο τα προσόντα όσο και το πλεονέκτημα του σχεδίου υπηρεσίας:
"
Ιάκωβος Παπαϊακώβου - Εγκρίθηκε ομόφωνα από το Συμβούλιο ότι πληροί τα προσόντα που προνοούνται στο Σχέδιο Υπηρεσίας. Λόγω της άμεσης συνεχούς πενταετούς πείρας του στο Συμβούλιο ο κ. Παπαϊακώβου κατέχει το πλεονέκτημα που καθορίζεται στο Σχέδιο Υπηρεσίας."Είναι προφανές από τα πιο πάνω, αναφορικά με το ενδιαφερόμενο μέρος, ότι δεν φαίνεται καθαρά ποιά χρόνια υπηρεσίας θεώρησε το Συμβούλιο ότι ικανοποιούσαν την κατοχή των απαιτούμενων προσόντων. Θεώρησε ότι, τόσο η θέση Λιμενικού Λειτουργού 2ης Τάξης όσο και εκείνη 1ης Τάξης προσέφερε και την απαιτούμενη διοικητική πείρα, αφήνοντας την πενταετή πείρα στο Σ.Α.Λ.Α ως ικανοποιούσα το πλεονέκτημα, ή θεώρησε ως υπεύθυνη θέση μόνο τη θέση Λιμενικού Λειτουργού 1ης Τάξης και ότι η απόκτηση της διοικητικής πείρας προερχόταν από την πενταετή του υπηρεσία ως Οικονομικός Διευθυντής του Σ.Α.Λ.Α, που σε τέτοια περίπτωση θα σήμαινε ότι το πλεονέκτημα προέκυπτε και πάλιν από την ίδια υπηρεσία που θεωρήθηκε ως ικανοποιούσα τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας;
Συνάγεται επιπρόσθετα από τα προαναφερθέντα πως λανθασμένα η υπόθεση αντιμετωπίστηκε, τόσο από τους δικηγόρους όσο και από το Δικαστήριο, ως περίπτωση στην οποία η πενταετής πείρα στο Σ.Α.Λ.Α προσμέτρησε τόσο για τα προσόντα όσο και για το πλεονέκτημα, αφού, όπως αναφέραμε, τούτο δεν προκύπτει σαφώς από τη διοικητική απόφαση και την αιτιολογία της.
Επιπρόσθετα, παρατηρούμε πως, ενώ ενώπιον του Συμβουλίου ηγέρθη το θέμα της έννοιας των όρων «υπεύθυνη θέση» και «διοικητική πείρα», τούτο αφέθηκε στην κρίση κάθε μέλους και έτσι δεν έχουμε ενώπιον μας το πώς ερμηνεύθηκαν.
Οι αρχές αιτιολογίας των διοικητικών αποφάσεων και το τι συνιστά επαρκή αιτιολογία είναι ευρύτατα νομολογημένα. Έχει επίσης επανειλημμένως αποφασισθεί ότι ασαφής ή αόριστη αιτιολογία (obscure of vague reasoning) δεν συνιστά αιτιολογία. Οι λόγοι που δίδονται δεν πρέπει να αφήνουν καμιά αμφιβολία για το σκεπτικό της απόφασης (Constantinides v. Republic (1967) 3 C.L.R.7). Η αόριστη αιτιολογία ισοδυναμεί με έλλειψη αιτιολογίας και καθιστά την επίδικη απόφαση άκυρη (Sofocleous (No.1) v. Republic (1972) 3 C.L.R.56).
Κάτω από το φως των πιο πάνω παρατηρήσεων μας προκύπτει ότι δεν γνωρίζει το Δικαστήριο ποια ήταν η ερμηνεία που δόθηκε στα σχέδια υπηρεσίας και η εφαρμογή τους στην υπό κρίση περίπτωση, ώστε να μπορεί να ελέγξει την ορθότητα της απόφασης επί του προκειμένου, εφόσον η αιτιολογία του Συμβουλίου είναι ασαφής και αόριστη και ως εκ τούτου ανεπαρκής.»
Στην προκείμενη περίπτωση, το Συμβούλιο παρέλειψε να καθορίσει την έννοια της «πείρας σε υπεύθυνη θέση» και της «διοικητικής πείρας» στο Σχέδιο Υπηρεσίας και, περαιτέρω, όπως συνάγεται από το πρακτικό που παρέθεσα, δεν προχώρησε σε οποιαδήποτε σε βάθος διερεύνηση αναφορικά με την κατοχή του προσόντος από το ενδιαφερόμενο μέρος. Δεν υπάρχει επαρκής εξήγηση για ποιο λόγο κρίνεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει το προσόν. Από δε το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων δεν συνάγεται από πουθενά ποια είναι η πείρα εκείνη του ενδιαφερόμενου μέρους που προσμέτρησε για να θεωρηθεί ως προσοντούχος. Το ενδιαφερόμενο μέρος, και αν ακόμα ήθελε θεωρηθεί, στη βάση της υπηρεσίας του στον ιδιωτικό τομέα και στο Δήμο Λάρνακας, ότι είχε δεκαετή «πείρα σε υπεύθυνη θέση» δεν επεξηγείται ούτε συνάγεται από πουθενά πως είχε πενταετή «διοικητική πείρα» σε υπεύθυνη θέση. Τέλος, ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που παρέλειψε να αξιολογήσει και επεξηγήσει το Συμβούλιο, και το οποίο δεν μπορεί να εξαχθεί ούτε από τα στοιχεία των φακέλων, είναι η πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους «σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια» ως, «κατά προτίμηση», απαιτούσε το σχετικό Σχέδιο Υπηρεσίας. Δεν φαίνεται από πουθενά ποια ήταν η πείρα (σε «υπεύθυνη θέση» ή «διοικητική») του ενδιαφερόμενου μέρους που ικανοποιούσε αυτή την πρόνοια του Σχεδίου Υπηρεσίας
.Από τα πιο πάνω καθίσταται πρόδηλο ότι ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ευσταθεί. Το Συμβούλιο δεν προέβη στη δέουσα έρευνα αναφορικά με το κατά πόσον το ενδιαφερόμενο μέρος είχε δεκαετή τουλάχιστο πείρα σε υπεύθυνη θέση, από την οποία πενταετή τουλάχιστο διοικητική πείρα σε τέτοια θέση, είτε σε θέματα σχετιζόμενα με την υδατοπρομήθεια είτε όχι, με αποτέλεσμα η απόφαση διορισμού του να είναι τρωτή λόγω πλάνης περί τα πράγματα και ανεπαρκούς αιτιολογίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των αιτητών και εις βάρος του καθ' ου η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Ρ.Α Γαβριηλίδης
Δ
/νχ