|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 771/2000
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Παναγιώτη Μεσαρίτη
Αι τητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω του
Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων
Καθ'ου η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 11 Απριλίου, 2002.Ο αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά.
Για τον καθ΄ου η αίτηση: Λ. Χριστοδουλίδου (κα).
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο Έφορος Φόρου Εισοδήματος επέβαλε στον αιτητή το έτος 1997 φορολογίες κεφαλαιουχικών κερδών, σύμφωνα με το Νόμο 5/80 όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο 135/90, για κέρδος που προέκυψε από πωλήσεις οικοπέδων του. Προηγήθηκε στις 11.4.97 Δήλωση Διάθεσης Ακίνητης Ιδιοκτησίας που υπέβαλε ο αιτητής στον καθορισμένο τύπο. Για τον υπολογισμό του πληρωτέου φόρου αφαίρεσε από το προϊόν της διάθεσης την αγοραία αξία κατά την 1.1.1980 του ακινήτου, όπως εκτιμήθηκε από το Κτηματολόγιο, τα έξοδα διαχωρισμού και την αναπροσαρμογή της αξίας λόγω πληθωρισμού. Ο πληρωτέος φόρος που προέκυψε πληρώθηκε την ίδια ημερομηνία χωρίς καμιά επιφύλαξη εκ μέρους του.
Στις 24.1.2000 ο αιτητής υπέβαλε ένσταση κατά των πιο πάνω φορολογιών. Ισχυρίστηκε ότι ο τρόπος υπολογισμού του πληρωτέου φόρου, όπως έγινε από τον ίδιο, είναι λανθασμένος και ζήτησε να αναθεωρηθεί η φορολογία και να αφαιρεθεί από το προϊόν διάθεσης των επίδικων οικοπέδων η αγοραία αξία τους κατά την 1.1.1980, όπως εκτιμήθηκε από το Κτηματολόγιο. Ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων, με επιστολή του ημερ. 25.1.2000 πληροφόρησε τον αιτητή ότι η ένσταση του δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί δεν υποβλήθηκε μέσα στα χρονικά όρια που ορίζει ο Νόμος.
Η παρούσα προσφυγή ασκήθηκε στις 31.5.2000. Επιδιώκεται η πιο κάτω θεραπεία:-
"Απόφαση του Δικαστηρίου δηλούσα ότι οι πράξεις και/ή αποφάσεις του Καθ΄ου η Αίτηση να μην ανακαλέσει, και/ή παράλειψη του Καθ΄ου η Αίτηση να ανακαλέσει και/ή ακυρώσει και/ή αναθεωρήσει τις κάτωθι παράνομες διοικητικές πράξεις, ήτοι φορολογίες, είναι εξ υπαρχής άκυρες και εστερημένες οιουδήποτε αποτελέσματος και ότι παν το παραληφθέν έδει να είχεν εκτελεσθεί, ως αντικείμενες προς τις διατάξεις των κανονισμών, των Νόμων, του Συντάγματος και της Νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και προς τις Αρχές του Διοικητικού Δικαίου και διότι ο Καθ΄ου η Αίτηση ενήργησε εν πλάνη περί τα πραγματικά περιστατικά, εν πλημμελή ασκήσει της διακριτικής εξουσίας, κατά κατάχρηση και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και άνευ της δεούσης ή οιασδήποτε αιτιολογίας."
Με την ένσταση τους οι καθ΄ων η αίτηση προβάλλουν τις ακόλουθες προδικαστικές ενστάσεις:-
"1. Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση για τον λόγο ότι δεν υπάρχει εκτελεστή απόφαση εναντίον της οποίας μπορεί να ασκηθεί τέτοια προσφυγή.
2. Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν περαιτέρω προδικαστική ένσταση για το ότι η ένσταση που υποβλήθηκε εναντίον των αρχικών φορολογιών Φόρου Κεφαλαιουχικών Κερδών ήταν εκπρόθεσμη ήτοι δεν υποβλήθηκε μέσα στα χρονικά πλαίσια που καθορίζει το άρθρο 20(1) των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978-1999.
3. Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν περαιτέρω προδικαστική ένσταση για το ότι ο αιτητής έχει απωλέσει το έννομο συμφέρον να προσβάλει τις φορολογίες τις οποίες απεδέχθη και πλήρωσε ανεπιφύλαχτα."
Οι καθ΄ων η αίτηση με τη γραπτή τους αγόρευση προβάλλουν και τέταρτη προδικαστική ένσταση αυτή του εκπροθέσμου της προσφυγής. Ισχυρίζονται ότι η προσφυγή καταχωρήθηκε 128 μέρες μετά την προσβαλλόμενη απόφαση, δηλαδή 53 μέρες μετά την ανατρεπτική προθεσμία που προβλέπει το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Θα εξετάσω κατά πρώτο την τελευταία προδικαστική ένσταση, η οποία ως δημοσίας τάξεως μπορεί να εξετασθεί αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο.
Ο αιτητής ισχυρίζεται στη γραπτή απαντητική του αγόρευση ότι με την προσφυγή του δεν προσβάλλει την απόφαση της 25.1.2000 αλλά τη συνεχή παράλειψη των καθ΄ων η αίτηση να ανακαλέσουν και/ή ακυρώσουν και/ή αναθεωρήσουν τις επίδικες φορολογίες. Ως εκ τούτου αφήνεται να νοηθεί ότι η προσφυγή δεν είναι εκπρόθεσμη αφού η παράλειψη είναι συνεχής.
Με την πιο πάνω επιστολή ο Έφορος αρνήθηκε να εξετάσει την ένσταση του αιτητή. Η άρνηση αυτή αποτελεί ρητή και θετική απόφαση της διοίκησης με βάση το Άρθρο 146.1 του Συντάγματος. Μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή εντός της προθεσμίας που καθορίζεται από το Άρθρο 146.3. Δεν μπορεί επομένως να γίνεται λόγος για συνεχή παράλειψη. (Βλ.
Kefalas v. Republic (1972) 3 CLR 225, Vafeades v. Republic (1964) CLR 454, Αλέκου Κληρίδη ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2441, ημερ. 20.10.2000).Η άρνηση των καθ΄ων η αίτηση κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 25.1.2000 και η παρούσα προσφυγή ασκήθηκε στις 31.5.2000. Είναι, επομένως εκπρόθεσμη.
Σχετικές με την παρούσα προσφυγή είναι και τρεις πρωτόδικες αποφάσεις με τις οποίες συμφωνώ. (Υπόθ. αρ. 762/00, Κωνσταντίνος Μεσαρίτης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 23.4.2001 (Χ"Χαμπής, Δ.), Υπόθ αρ. 770/00, Κωνσταντίνος Μεσαρίτης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 30.4.2001 (Καλλής, Δ.), Παναγιώτης Μεσαρίτης ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. αρ. 583/00, ημερ. 20.6.2001 (Αρτεμίδης, Δ.)).
Η προσφυγή απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη, με έξοδα.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ