Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Χαράλαμπου Π. Κούρρη

Αι τητή

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας

Καθ'ης η αίτηση

- - - - - -

Για τον αιτητή: Α. Σ. Αγγελίδης.

Για την καθ΄ης η αίτηση: Τζ. Καρακάννα (κα).

Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Π. Παπαγεωργίου.

- - - - - -

Ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή ζητά την ακόλουθη θεραπεία:-

Στις 31.5.93 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για εγγραφή στους πίνακες διοριστέων εκπαιδευτών στα ξενοδοχειακά. Ο αιτητής κατέχει πτυχίο του Ι.Ξ.Ε.Τ. και περιλήφθηκε στους πίνακες ειδικών κατηγοριών στην ειδικότητα της μαγειρικής στην κλίμακα Α4-Α6 με αριθμό 58.

Η Επιτροπή στις 28.6.99 αποφάσισε το διορισμό, ανάμεσα σε άλλους εκπαιδευτές και του ενδιαφερόμενου μέρους, Γιαννάκη Παπαγεωργίου. Ο κ. Παπαγεωργίου περιλαμβανόταν στους πίνακες διοριστέων εκπαιδευτών στις κλίμακες Α4-Α6 και υπηρετούσε το έτος 1988-1989 με σύμβαση, τα έτη 1991-94 κατά διαστήματα σε αναπληρώσεις και τα έτη 1994-1997 και 1998-1999 με σύμβαση και ως εκ τούτου ήταν προσοντούχος δυνάμει της σημείωσης (γ) του Σχεδίου Υπηρεσίας.

Ο αιτητής, είναι παραδεκτό, ότι ουδέποτε υπηρέτησε με σύμβαση ή αναπληρωματικός, γιατί ουδέποτε είχε υποβάλει δήλωση όπως ετησίως με ανακοίνωση της η αρμόδια αρχή καλεί τους ενδιαφερομένους προς τούτο.

Σύμφωνα με τη σημείωση (β) του Σχεδίου Υπηρεσίας εκπαιδευτές της κλίμακας Α4-Α6 διορίζονται μόνο αν δεν υπάρχουν άλλοι υποψήφιοι που να κατέχουν τα προσόντα που ορίζονται για διορισμό στη θέση Εκπαιδευτή στις κλίμακες Α5-Α7 της αντίστοιχης ειδικότητας. Με τη σημείωση δε (γ) εκπαιδευτές που υπηρετούσαν με σύμβαση τα έτη 1995-96 ή 1997-98, ανεξάρτητα από τη χρονική διάρκεια της, μπορούν να διοριστούν στη θέση έστω και αν υπάρχουν άλλοι υποψήφιοι που κατέχουν τα προσόντα που ορίζονται για διορισμό στη θέση εκπαιδευτή στις κλίμακες Α5-Α7 της αντίστοιχης ειδικότητας.

Κύριοι λόγοι ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής στην προσφυγή του είναι οι εξής:-

(α) Ότι ο αποκλεισμός του αιτητή ως μη προσοντούχου μετά την κλήση του σε προσωπική συνέντευξη είναι αντίθετη προς την καλή πίστη.

(β) ότι υπήρξε πραγματική πλάνη γιατί δεν υπήρχαν υποψήφιοι στις κλίμακες Α5-Α7.

(γ) ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας είναι ultra vires του νόμου και αντισυνταγματικό ως προσβάλλον την αρχή της ισότητας.

Με την ένσταση της η καθ΄ης η αίτηση προβάλλει την προδικαστική ένσταση της έλλειψης εννόμου συμφέροντος γιατί ο αιτητής δεν ήταν προσοντούχος για τη θέση.

Αρχίζοντας από την προδικαστική ένσταση παρατηρώ τα ακόλουθα:-

"28(1) Ουδείς διορίζεται ως εκπαιδευτικός λειτουργός εκτός εάν (α) είναι πολίτης της δημοκρατίας

(β) έχει συμπληρώσει το εικοστόν έτος της ηλικίας αυτού

Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίζεται ότι το σχέδιο υπηρεσίας είναι ultra vires του νόμου χωρίς να δίδει οποιοδήποτε στοιχείο ή επιχείρημα. Έχοντας υπόψη το άρθρο 24(1) του Νόμου και το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας καταλήγω ότι ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει τον ισχυρισμό του αυτό. Προσέτι ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η πρόνοια της σημείωσης (γ) του σχεδίου υπηρεσίας είναι αντισυνταγματική γιατί αντιστρατεύεται την αρχή της ισότητας που προστατεύεται με το Άρθρο 28 του Συντάγματος.

Το Άρθρο 28.1 του Συντάγματος διασφαλίζει το δικαίωμα της ισότητας μεταξύ ομοίων περιπτώσεων. Δεν τυγχάνει εφαρμογής όπου χωρούν εύλογες διαφοροποιήσεις (Βλέπε: Ανδρέας Μαυρομάτης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2023, ημερ. 28.12.1998). Όπως έχει λεχθεί από τον Πική, Δ. (όπως ήταν τότε) στην υπόθεση Γεώργιος Τομάζος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 2935 "η ομοιογένεια ή η απουσία της προσδιορίζονται με βάση τη φύση των πραγμάτων ή την αντικειμενικήν υπόσταση των προσώπων τα δικαιώματα των οποίων ρυθμίζονται από το νόμο".

Έχοντας υπόψη τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης και την πρόνοια της σημείωσης (γ) του σχεδίου υπηρεσίας, κατέληξα ότι η τελευταία δεν προσκρούει στο Άρθρο 28.1 του Συντάγματος που καθιερώνει την αρχή της ισότητας.

Υπάρχει εγγενής διαφοροποίηση μεταξύ των υποψηφίων που δεν υπηρέτησαν με σύμβαση και αυτών που υπηρέτησαν με σύμβαση. Η διαφοροποίηση και η ανομοιογένεια αυτή επιτρέπει τη διαφορετική αντιμετώπιση από το σχέδιο υπηρεσίας.

Ο ισχυρισμός, περαιτέρω, ότι ο αποκλεισμός του αιτητή ως μη προσοντούχου μετά την κλήση του σε προσωπική συνέντευξη είναι αντίθετη προς την καλή πίστη που πρέπει να ακολουθεί η διοίκηση, κρίνεται ανεδαφικός. Η Επιτροπή, κατά λάθος, όπως αναφέρει, συμπεριέλαβε κατ΄ αρχήν τον αιτητή στους προσοντούχους και τον εκάλεσε σε προσωπική συνέντευξη. Διαπίστωσε το λάθος έγκαιρα και τον απέκλεισε από την περαιτέρω διαδικασία, πολύ πριν από την τελική της απόφαση. Η Επιτροπή είχε το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να προβεί στην ενέργεια αυτή αποκαθιστώντας τη νομιμότητα. Δεν διαπιστώνω υπάρξη αντιφατικής συμπεριφοράς ή κακής πίστης εκ μέρους της Επιτροπής στην παρούσα υπόθεση με βάση τις διοικητικές αρχές που διέγραψε η νομολογία επί του θέματος.

Τελευταίος λόγος ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής αναφέρεται σε ισχυρισμούς ότι η Επιτροπή περιέπεσε σε πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο γιατί η αιτιολογία που δίδει για τον αποκλεισμό του αιτητή ως μη προσοντούχου, δηλαδή ότι υπήρχαν υποψήφιοι στις κλίμακες Α5-Α7, δεν ευσταθεί γιατί τέτοιοι υποψήφιοι δεν υπήρχαν. Η θέση όμως αυτή παραμένει στο επίπεδο του απλού ισχυρισμού. Από το φάκελο της υπόθεσης φαίνεται ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί.

Ο περαιτέρω ισχυρισμός του αιτητή για παράλειψη της Επιτροπής να εφαρμόσει τον περί Ανακουφίσεως Παθόντων Νόμο 114/88 (όπως τροποποιήθηκε) έχει πλέον θεωρητική σημασία αφού ο αιτητής ορθά χαρακτηρίστηκε ως μη προσοντούχος με βάση το σχέδιο υπηρεσίας και ως μη δυνάμενος να διοριστεί στην επίδικη θέση.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.

/Επσ