CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 628/2000.

31 Ιανουαρίου, 2002.

Τα πραγματικά περιστατικά τα οποία περιβάλλουν την προσφυγή.

Με απόφαση της ημερ. 13.2.98 (η πρώτη απόφαση) η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (η Ε.Ε.Υ.) προήγαγε τα Ε.Μ. που αναφέρονται στην προσφυγή και αριθμό άλλων υποψηφίων στη θέση Διευθυντή Σχολείων Δημοτικής Εκπαίδευσης (η επίδικη θέση). Η πρώτη απόφαση ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 20.4.90 η οποία εκδόθηκε στις προσφυγές 328/98 και 374/98 (η ακυρωτική απόφαση - Βλ. Κοιλαρά κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 328/98 και 374/98/20.4.99). Ο λόγος ακύρωσης της πρώτης απόφασης ήταν η έλλειψη αιτιολογίας για τον αριθμό των μονάδων που παραχωρήθηκαν στον κάθε υποψήφιο από τη Συμβουλευτική Επιτροπή.

Επίσης η Συμβουλευτική Επιτροπή καθόρισε σειρά προτεραιότητας μετά την αριθμητική αποτίμηση της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας όλων των υποψηφίων σε μονάδες «όπως προβλέπεται από τον περί Διενέργειας Προαγωγών και Διορισμών στη Δημοτική Εκπαίδευση (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμο του 1995 (78(Ι)/95)». Υπέβαλε κατάλογο «88 προτεινόμενων κατά σειρά προτεραιότητας για την πλήρωση 28 συνολικά θέσεων». Ο κατάλογος περιλάμβανε την αιτήτρια και τα Ε/Μ. Το σύνολο των μονάδων αξίας, προσόντων και αρχαιότητας που έδωσε η Συμβουλευτική Επιτροπή στην αιτήτρια και στα Ε/Μ έχει ως εξής:

Ακολούθως η Ε.Ε.Υ. αποφάσισε «να χρησιμοποιήσει τις 0-5 μονάδες που έχει στη διάθεσή της για το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και το περιεχόμενο του φακέλου των υπηρεσιακών εκθέσεων. 'Ηταν η θέση της «ότι το εύρος της διακριτικής της ευχέρειας πρέπει να διατηρηθεί, για να έχει τη δυνατότητα επιλογής του καταλληλότερου για προαγωγή υποψηφίου, δεδομένου μάλιστα ότι δε δύναται να λάβει υπόψη της την αξιολόγηση των υποψηφίων κατά τις συνεντεύξεις του ουσιώδους χρόνου». Η Επιτροπή αποφάσισε επίσης τις 0-5 μονάδες της διακριτικής της ευχέρειας να κατανείμει ως εξής:

Οι λόγοι ακύρωσης.

Πρώτος λόγος ακύρωσης - Ο περί Διενέργειας Προαγωγών και Διορισμών στη Δημοτική Εκπαίδευση (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμος του 1997 (Ν 7(Ι)/97) είναι αντισυνταγματικός.

Το θέμα της συνταγματικότητας έχει κριθεί στη Δημητριάδης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2681/27.2.2001 η οποία αφορούσε τη συνταγματικότητα του άρ. 5 του περί Διενέργειας Προαγωγών και Διορισμών στη Δημοτική Εκπαίδευση (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμου του 1995 (Ν 78(Ι)/95). Κρίθηκε ότι το άρ. 5 του Νόμου δεν είναι αντισυνταγματικό. Το άρ. 5 του υπό κρίση Νόμου 7(Ι)/97 είναι ταυτόσημο με το άρ. 5 του Νόμου 78(Ι)/95. 'Επεται πως ο λόγος (ratio) της απόφασης στη Δημητριάδης (πιο πάνω) τυγχάνει εφαρμογής στην παρούσα έφεση. Ο σχετικός λόγος ακύρωσης απορρίπτεται (βλ. και Πρωτοπαπά ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 414/97/31.8.99 (απόφαση Νικολάου, Δ.. Βλ. και τη δική μου απόφαση στην Κωνσταντινίδη ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 465/98/8.3.2000).

Δεύτερος λόγος ακύρωσης - Η Ε.Ε.Υ. δεν συμμορφώθηκε ολοκληρωτικά με το δεδικασμένο που ήταν erga omnes.

Θεωρώ ότι η θέση που έχει προβάλει η κα. Παπαέτη αποτελεί τη θέση της νομολογίας. Το δεδικασμένο της ακυρωτικής απόφασης σε προσφυγή που στρέφεται κατά πράξης προαγωγών ή διορισμών επηρεάζει μόνο τους υποψήφιους τους οποίους ο αιτητής έχει καταστήσει ενδιαφερόμενα μέρη. Στην παρούσα υπόθεση τα Ε/Μ ήταν 12 αλλά στη συνέχεια η αιτήτρια απέσυρε την προσφυγή εναντίον των Ε.Μ. 4, 6, 8. Επιτυχία της προσφυγής αφήνει άθικτη την προαγωγή των Ε.Μ. 4, 6, 8. Κατά την επανεξέταση η αιτήτρια δεν νομιμοποιείται να αξιώνει όπως ανακληθεί η προαγωγή των Ε.Μ. 4, 6 και 8. Αυτό τούτο το ακυρωτικό δεδικασμένο αναφέρεται ονομαστικά στα Ε.Μ. των οποίων η προαγωγή ή ο διορισμός ακυρώνεται.

Το ακυρωτικό δεδικασμένο καλύπτει «μόνο τα κριθέντα σημεία δικαίου υπό του δικαστού. Ήτοι, τον λόγον δια τον οποίον ηκυρώθη η πράξις και τον οποίον δεν ημπορεί να επαναλάβη η διοίκησις κατά την ενέργειαν της δευτέρας πράξεως» (βλ. Δήμητρας Κοντόγιωργα-Θεοχαροπούλου «Αι Συνέπειαι της Ακυρώσεως Διοικητικής Πράξεως έναντι της Διοικήσεως», 1988, σελ. 83).

Τρίτος λόγος ακύρωσης - Δεν μπορούσε τώρα στην επανεξέταση να θεωρηθούν ως μη υπάρχουσες οι υπηρεσιακές αξιολογήσεις που έγιναν με βάση την Κ.Δ.Π. 223/76 η οποία ουδέποτε ακυρώθηκε.

Η επίδικη προσέγγιση έχει σαν νομικό έρεισμα το εδάφιο 3 του άρ. 5 του πιο πάνω Νόμου 7(Ι)/97 σύμφωνα με το οποίο «η Συμβουλευτική Επιτροπή κατά τη μελέτη των Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων θα αγνοεί και δε θα λαμβάνει υπόψη τις βαθμολογίες που εμπεριέχονται στις εν λόγω υπηρεσιακές εκθέσεις». Ο Νόμος 7(Ι)/97 έχει κριθεί συνταγματικός και επομένως η εισήγηση περί προσέγγισης αντίθετης προς το Σύνταγμα δεν ευσταθεί. Σύμφωνα με την αρχή της ιεραρχείας των νομοθετικών διατάξεων (Arsalis v. Republic (1976) 3 C.L.R. 255) o Νόμος 7(Ι)/97 υπερισχύει της πιο πάνω Κ.Δ.Π. 223/76. Μπορούσε επομένως νόμιμα να ληφθούν υπόψη οι σχετικές διατάξεις του. Ο σχετικός λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί και απορρίπτεται.

Τέταρτος λόγος ακύρωσης - Η αποτίμηση από τη Συμβουλευτική Επιτροπή της αξίας πάσχει.

Ο κ. Αγγελίδης υπέβαλε ότι η αποτίμηση των μονάδων αξίας των υποψηφίων έγινε με μεταγενέστερη του ουσιώδους χρόνου «επανεξέταση, έμπνευση και μέθοδο αυθαίρετη και έξω από το Νόμο». Περιέχει «προκατασκευή κατηγοριών, κριτηρίων και δεικτών που δεν προβλέπονται από Νομοθεσία και η οποία οδήγησε σε πίνακες όπου δίπλα από το όνομα εκάστου υποψηφίου έχουμε κάποιους αριθμούς, χωρίς καμιά περί τούτου αιτιολογία (βλ. Δημοκρατία ν. Ευθυμίου, Α.Ε. 2743/20.7.99).

Το άρ. 5(7) του Νόμου 7(Ι)/97 έχει θεσπίσει δικαίωμα κάθε επηρεαζόμενου εκπαιδευτικού λειτουργού να ζητήσει αναθεώρηση του καταλόγου που τον αφορά με γραπτή ένσταση του. 'Εχει δε νομολογηθεί ότι στην απουσία ένστασης, σε σχέση με το κριτήριο της αξίας, ένας υποψήφιος δεν μπορεί να παραπονείται για τον τρόπο αποτίμησης της (Βλ. τις υποθέσεις Πρωτοπαπά και Κωνσταντινίδου (πιο πάνω) και Μικελλίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2701/27.2.2001).

Πέμπτος λόγος ακύρωσης - Η κατανομή πρόσθετων μονάδων σε σχέση με τα δύο από τα τρια κριτήρια που προβλέπει το άρ. 35(Β) (10) (β) του Νόμου 10/69 ήταν παράνομη.

Ο κ. Αγγελίδης, υπέβαλε ότι το άρ. 35Β (10) (β) των περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμων του 1969 (Ν 10/69 όπως έχει τροποποιηθεί) παρέχει δικαίωμα στην Ε.Ε.Υ. να αυξήσει μέχρι 5 τις μονάδες που έχει κάθε υποψήφιος «με αιτιολογημένη απόφαση της η οποία θα στηρίζεται στην εντύπωση που αποκόμισε από τις προσωπικές συνεντεύξεις και στο περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και των φακέλων των υπηρεσιακών εκθέσεων». Ο Νόμος - κατέληξε ο κ. Αγγελίδης - έδωσε εξουσία στην Ε.Ε.Υ. να χρησιμοποιήσει αυτές τις μονάδες για ότι αφορά και τα τρία κριτήρια που ορίζει, συμπεριλαμβανομένου και των εντυπώσεων από τις συνεντεύξεις. Εφόσον η Ε.Ε.Υ. δεν μπορούσε να δώσει μονάδες στις συνεντεύξεις (λόγω αλλαγής της σύνθεσης της) τούτο δεν τις έδιδε δικαίωμα και/ή εξουσία κατά το Νόμο να χρησιμοποιεί όλες τις μονάδες για τα υπόλοιπα κριτήρια. Κυρίως δεν μπορούσε η Ε.Ε.Υ., επιλεκτικά, άνισα και χωρίς να έχει εξουσία από το Νόμο να δώσει 3 μονάδες για το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και 2 μονάδες για το περιεχόμενο των υπηρεσιακών εκθέσεων.

Ο σχετικός λόγος ακύρωσης επιτυγχάνει όχι μόνο λόγω της ερμηνείας του άρ. 35(Β) (10) (β) του Νόμου 10/69 αλλά και κατ' εφαρμογή σχετικών αρχών του διοικητικού δικαίου. Η διακριτική ευχέρεια της Ε.Ε.Υ. να αυξήσει τις μονάδες πρέπει να ασκείται με βάση τα τρια κριτήρια ή συντελεστές κρίσεως που προβλέπονται από το Νόμο. Στην παρούσα υπόθεση η Ε.Ε.Υ. έχει ασκήσει τη διακριτική της ευχέρεια με βάση μόνο δύο από τα τρία κριτήρια ή συντελεστές κρίσεως. Ακολουθεί πως η Ε.Ε.Υ. έχει βασισθεί σε συντελεστές κρίσεως διαφορετικούς από εκείνους στους οποίους κατά την αληθή βούληση του Νομοθέτη όφειλε να στηριχθεί. Σε τέτοια περίπτωση η ενέργεια της "χωρεί κατά παράβαση των κανόνων νομιμότητας του διοικητικού δικαίου" και συνιστά νομικώς ελαττωματική άσκηση της διακριτικής ευχέρειας και ενέργεια αντίθετη προς το Νόμο εντός της έννοιας του άρθρου 146.1 του Συντάγματος (Βλ. "Σύστημα του Ισχύοντος στην Ελλάδα Διοικητικού Δικαίου" του Γ. Μ. Παπαχατζή, Τόμος Πρώτος, ΄Εκτη έκδοση, σελ. 730, 734: "Νομικώς ελαττωματική άσκηση της διακριτικής ευχέρειας: Αν η διοικητική αρχή, τη στιγμή που ασκεί την ανατιθέμενην σ΄ αυτήν διακριτική ευχέρεια, βασισθεί σε συντελεστές κρίσεως διαφορετικούς από εκείνους στους οποίους κατά την αληθή του νομοθέτη βούληση όφειλε να στηριχθεί ... η πράξη της ή εν γένει η ενέργεια της χωρεί κατά παράβαση των κανόνων νομιμότητος του διοικητικού δικαίου ...") .

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση, στο βαθμό που αφορά τα Ε.Μ. 1, 2, 3, 5, 7, 9, 10, 11 και 12, ακυρώνεται με έξοδα. Καμιά διαταγή για τα έξοδα των ενδιαφερομένων μερών.