|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 4 ΑΑΔ 1153
10 Δεκεμβρίου, 2001
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
M & C ALEXANDROU INVESTMENTS LTD,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 153/2001)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Ανάκληση της προσβαλλόμενης με την προσφυγή απόφασης ― Κατά πόσο καταργεί τη δίκη ― Η περίπτωση της μερικής ανάκλησης ― Η δίκη δεν καταργήθηκε στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις.
Δήμοι ― Τέλη αποκομιδής σκυβάλων ― Άρθρο 84(ζ) του περί Δήμων Νόμου (όπως τροποποιήθηκε) σε συνδυασμό με τον Έκτο Πίνακα ― Ερμηνεία ― Ο Νόμος δεν εξουσιοδοτεί την επιβολή τελών αποκομιδής σκυβάλων σε σχέση με σκάφη.
Η αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε την σε βάρος της επιβολή τέλους καθαριότητας αναφορικά με σκάφος της το οποίο χρησιμοποιείτο εμπορικά εντός των ορίων του καθ'ου η αίτηση Δήμου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Αφ΄ης στιγμής ο Δήμος, μέσω της Ένστασής του, δηλώνει ότι ελήφθη απόφαση για μείωση του τέλους στο ήμισυ του αρχικά επιβληθέντος, η απόφαση για επιβολή τέλους ως προς το ποσό των £348 παύει να υφίσταται και να επηρεάζει την εταιρεία.
Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση χάνει και εντελώς την εκτελεστότητα της. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για μερική ανάκληση της αρχικής απόφασης ως προς το ύψος του τέλους μόνο, που άφηνε την ουσία και τη βάση της, όπως και το υπόλοιπο μέρος της, ανέπαφο. Η ουσία και η βάση της απόφασης ήταν η επιβολή, κατ΄επίκληση νόμιμης εξουσίας, τέλους καθαριότητας για σκάφη. Και είναι την καθόλου νομιμότητα αυτής της εξουσίας και ενέργειας που η εταιρεία προσβάλλει με την προσφυγή. Δεν χάνει λοιπόν την εκτελεστότητα της η προσβαλλόμενη απόφαση παρά μόνο κατά το μέτρο που το ύψος του επιβληθέντος τέλους έχει μειωθεί, εις τρόπον ώστε η τελική επικύρωση ή ακύρωση της απόφασης να αναφέρεται, αναπόφευκτα, μόνο στο ποσό των £174 ως το ύψος του κατά την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου ισχύοντος τέλους. Σε περίπτωση που η προσβαλλόμενη απόφαση ήθελε θεωρηθεί ως ανακληθείσα στο σύνολό της ώστε η προσφυγή να καθίστατο άνευ αντικειμένου, η εταιρεία βεβαίως θα εδικαιούτο τα έξοδά της εφ΄όσον δεν είχε πληροφορηθεί την απόφαση της 12.12.2000 πριν από την καταχώρηση της προσφυγής.
2. Η εισήγηση της αιτήτριας επί της ουσίας είναι ότι ο Δήμος δεν είχε εξουσία επιβολής τέλους καθαριότητας για σκάφη, σύμφωνα με το Άρθρο 84(ζ) των περί Δήμου Νόμων, όπως τροποποιήθηκε από το Άρθρο 2 του περί Δήμων Νόμου του 1996, Ν.65(Ι)/96.
Ο Νόμος ορίζει σαφώς ότι τα τέλη που μπορεί να καθορίζει ο Δήμος στα πλαίσια της αρμοδιότητάς του δυνάμει του Άρθρου 84(ζ) δεν μπορούν να υπερβαίνουν εκείνα που εκτίθενται στον Έκτο Πίνακα. Και ο Έκτος Πίνακας προνοεί μόνο για τέλη που αφορούν οικίες και άλλα υποστατικά, που ασφαλώς δεν περιλαμβάνουν σκάφη. Ο νομοθέτης αυτά τα πλαίσια καθόρισε για την εξουσία του Δήμου να επιβάλλει τέλη αποκομιδής σκυβάλων, δηλαδή σε σχέση με υποστατικά, και ουδόλως εξουσιοδότησε το Δήμο να επιβάλλει τέτοια τέλη σε σχέση με σκάφη. Ακόλουθα, η επιβολή τέλους καθαριότητας στην εταιρεία σε σχέση με το εν λόγω σκάφος της ήταν εντελώς αυθαίρετη και κανένα έρεισμα νομιμότητας δεν θα μπορούσε να έχει. Αν υφίσταται κενό νόμου τούτο θα πρέπει να πληρωθεί με τις νόμιμες διαδικασίες.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τους αιτητές κατά της επιβολής £348 ως τέλους καθαριότητας για το σκάφος τους για το έτος 2000.
Γ. Πιττάτζης, για τους Αιτητές.
Α. Μακεδόνα-Βαλανίδου, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Με ειδοποίηση του, ο Δήμος Αγίας Νάπας κοινοποίησε στην εταιρεία M & C Alexandrou Investments Ltd την επιβολή τέλους καθαριότητας ανερχόμενου στο ποσό των £348 για το έτος 2000. Στην ειδοποίηση δεν αναφέρεται ως προς τι επεβλήθη η φορολογία, είναι όμως κοινό έδαφος ότι αντικείμενο της είναι το σκάφος της εταιρείας ονόματι Atlantis N το οποίο χρησιμοποιείται για κρουαζιέρες στην περιοχή Αγίας Νάπας. Η εταιρεία δεν πλήρωσε το εν λόγω τέλος και καταχώρησε την προσφυγή αυτή ζητώντας ακύρωση της απόφασης του Δήμου για το λόγο ότι δεν έχει νομική υποχρέωση καταβολής του επιβληθέντος τέλους.
Ο Δήμος εγείρει κατ΄αρχή δύο προδικαστικές ενστάσεις. Λέγει ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη εφ΄όσον η προσβαλλόμενη απόφαση περιήλθε σε γνώση της εταιρείας όχι στις 10.12.2000 όπως ισχυρίζεται αυτή αλλά στις 20.11.2000 και η προσφυγή κατεχωρήθη στις 6.2.2000, δηλαδή πέραν των 75 ημερών που προβλέπονται στο άρθρο 146.3. Δεν υπάρχει όμως η παραμικρή μαρτυρία ότι η εν λόγω ειδοποίηση, η οποία δεν φέρει ημερομηνία, ελήφθη από την εταιρεία στις 20.11.2000. Διοικητικός φάκελος δεν παρουσιάσθηκε. Τα φωτοαντίγραφα που επισυνάπτονται στην Ένσταση, και αν εθεωρούντο μαρτυρία, είναι εντελώς άσχετα προς το εν λόγω θέμα. Τα πρακτικά της συνεδρίας του Δήμου ημερομηνίας 18.10.2000 δείχνουν μόνο ότι την εν λόγω ημερομηνία εγκρίθηκε γενικά η επιβολή φορολογίας καθαριότητας και δεν αποκαλύπτει πότε εδόθη η ειδοποίηση στην εταιρεία. Οι δε ενστάσεις ημερομηνίας 23.11.2000 δεν προέρχονται από την εταιρεία, η οποία μάλιστα λέγει ρητά ότι δεν υπέβαλε οποιαδήποτε ένσταση. Δεν εκπλήττει λοιπόν που η εισήγηση δεν προωθείται περαιτέρω στην αγόρευση της ευπαιδεύτου συνηγόρου για το Δήμο, στην οποία αντί τούτης συζητείται μόνο η δεύτερη αναφορά που γίνεται στην Ένσταση σε στήριξη του κατ΄ισχυρισμό εκπρόθεσμου της προσφυγής, ότι δηλαδή η προσβαλλόμενη απόφαση περιήλθε σε γνώση της εταιρείας στις 23.11.2000 που υπεβλήθησαν ενστάσεις κατά της φορολογίας. Σε τέτοια περίπτωση βέβαια η προσφυγή δεν θα ήταν εκπρόθεσμη εφ΄όσον θα είχε καταχωρηθεί την 75η μέρα της κοινοποίησης της. Περαιτέρω όμως, ούτε αυτή η εισήγηση υποστηρίζεται από τα στοιχεία που δίδονται. Στα φωτοαντίγραφα που επισυνάπτονται στην Ένσταση, και πάλι δεν υπάρχει οτιδήποτε που να δείχνει ότι η ειδοποίηση γνωστοποιήθηκε στην εταιρεία στις 23.11.2000. Το μόνο έγγραφο δε στο οποίο αναφέρεται η κα Μακεδόνα στην αγόρευση της σε στήριξη της εισήγησης της είναι η προαναφερθείσα ένσταση που υπέβαλαν με ημερομηνία 23.11.2000 άλλοι φορολογηθέντες, από την οποία σίγουρα δεν μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα ότι και η εταιρεία έλαβε τη δική της ειδοποίηση πριν ή κατά την ημέρα εκείνη. Καταλήγω λοιπόν ότι δεν ευσταθεί η προδικαστική ένσταση ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.
Η δεύτερη προδικαστική ένσταση του Δήμου είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται εκτελεστότητας καθ΄όσον ανακλήθηκε και συγχωνεύθηκε με άλλη επόμενη απόφαση ημερομηνίας 12.12.2000 ώστε να μην υφίστατο πλέον. Το φωτοαντίγραφο των πρακτικών του Δήμου ημερομηνίας 12.12.2000 που επισυνάπτεται στην Ένσταση αναφέρεται σε απόφαση για μείωση των τελών φορολογίας σκαφών γενικά, το δε φωτοαντίγραφο της επιστολής του Δήμου προς την εταιρεία ημερομηνίας 14.12.2000 που επίσης επισυνάπτεται στην Ένσταση την πληροφορεί ότι η φορολογία της μειώνεται από £348 σε £174. Η εταιρεία όμως δηλώνει ότι αγνοεί τη λήψη της απόφασης και αρνείται την κοινοποίηση της σε αυτή με την εν λόγω επιστολή, εισηγείται δε ότι, εφ΄όσον αποδεικνύεται η λήψη της επιστολής, η οποιαδήποτε ληφθείσα απόφαση στερείται εκτελεστότητας.
Αν το θέμα εξαρτάτο από την κοινοποίηση της απόφασης στην εταιρεία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, καθ΄όσον ο Δήμος φέρει και το βάρος να αποδείξει τουλάχιστον την αποστολή της από την οποία θα μπορούσε να εξαχθεί συμπέρασμα ότι ελήφθη, δεν απεδείχθη η κοινοποίηση αφού δεν παρουσιάσθηκε οποιαδήποτε μαρτυρία αποστολής της εν λόγω επιστολής. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Αφ΄ης στιγμής ο Δήμος, μέσω της Ένστασης του, δηλώνει ότι ελήφθη απόφαση για μείωση του τέλους στο ήμισυ του αρχικά επιβληθέντος, η απόφαση για επιβολή τέλους ως προς το ποσό των £348 παύει να υφίσταται και να επηρεάζει την εταιρεία.
Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση χάνει και εντελώς την εκτελεστότητα της, όπως εισηγείται η κα Μακεδόνα. Είναι ορθό ότι η έκδοση επόμενης απόφασης που συνιστά ουσιαστικά ανάκληση προηγούμενης στερεί την προηγούμενη της εκτελεστότητας της, έστω και αν η επόμενη απόφαση δεν αναιρεί εν όλω την προηγούμενη αλλά τη διαφοροποιεί. Στην προκειμένη περίπτωση όμως πρόκειται για μερική ανάκληση της αρχικής απόφασης ως προς το ύψος του τέλους μόνο, που άφηνε την ουσία και τη βάση της, όπως και το υπόλοιπο μέρος της, ανέπαφο. Η ουσία και η βάση της απόφασης ήταν η επιβολή, κατ΄επίκληση νόμιμης εξουσίας, τέλους καθαριότητας για σκάφη. Και είναι την καθόλου νομιμότητα αυτής της εξουσίας και ενέργειας που η εταιρεία προσβάλλει με την προσφυγή. Δεν είναι το ύψος του καθορισθέντος τέλος που προσβάλλεται με την προσφυγή, αλλά η δυνατότητα αυτή καθ΄αυτή επιβολής οποιουδήποτε ποσού ως τέλους καθαριότητας. Ως προς τούτο, η απόφαση για γενική μείωση του ύψους του τέλους ως αποτέλεσμα αποδοχής ενστάσεων άλλων φορολογηθέντων συνιστά ανάκληση μόνο μέρους της έκτασης της απόφασης και όχι της ίδιας της απόφασης για επιβολή τέλους καθαριότητας. Δεν χάνει λοιπόν την εκτελεστότητα της η προσβαλλόμενη απόφαση παρά μόνο κατά το μέτρο που το ύψος του επιβληθέντος τέλους έχει μειωθεί, εις τρόπον ώστε η τελική επικύρωση ή ακύρωση της απόφασης να αναφέρεται, αναπόφευκτα, μόνο στο ποσό των £174 ως το ύψος του κατά την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου ισχύοντος τέλους. Η εταιρεία συνεχίζει να αμφισβητεί την καθόλου νομιμότητα της απόφασης, θέμα που δεν επηρεάσθηκε ποσώς από τη μείωση του αρχικά επιβληθέντος τέλους, και ο Δήμος συνεχίζει, παρά τη μείωση του αρχικά επιβληθέντος τέλους, να διεκδικεί, μέσω της προσβαλλόμενης απόφασης του, το δικαίωμα επιβολής τέλους καθαριότητας για σκάφη. Καταλήγω λοιπόν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν απώλεσε την εκτελεστότητα της, ως εκ της επόμενης απόφασης της 12.12.2000, ως προς αυτή καθ΄αυτή την επιβολή τέλους καθαριότητας και ως προς το ποσό των £174. Προσθέτω μόνο ότι, σε περίπτωση που είμαι λανθασμένος και η προσβαλλόμενη απόφαση ήθελε θεωρηθεί ως ανακληθείσα στο σύνολο της ώστε η προσφυγή να καθίστατο άνευ αντικειμένου, η εταιρεία βεβαίως θα εδικαιούτο τα έξοδα της εφ΄όσον δεν είχε πληροφορηθεί την απόφαση της 12.12.2000 πριν από την καταχώρηση της προσφυγής, σύμφωνα με τα πιο πάνω ευρήματα μου.
Προχωρώντας στην ουσία της προσφυγής, η εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου για την εταιρεία είναι ότι ο Δήμος δεν είχε εξουσία επιβολής τέλους καθαριότητας για σκάφη. Ο κ. Πιττάτζης παραπέμπει στο άρθρο 84(ζ) των περί Δήμου Νόμων, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 2 του περί Δήμων Νόμου του 1996, Ν.65(Ι)/96, το οποίο προνοεί:
"84. Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος Νόμου και οιουδήποτε ετέρου εκάστοτε εν ισχύι νόμου, το συμβούλιον θα εκτελή, εν τω μέτρω των οικονομικών δυνατοτήτων του δήμου, εντός των δημοτικών ορίων πάντα ή οιαδήποτε των ακολούθων καθηκόντων, ήτοι-
.............................................................................................................
(ζ) θα προνοή διά την καθαριότητα και υγιεινήν κατάστασιν του δήμου· διά την συλλογήν, αποκομιδήν, διάθεσιν και επεξεργασίαν των σκυβάλων, θα ελέγχη και παρεμποδίζη την συσσώρευσιν σκυβάλων εις οιονδήποτε δημόσιον ή ιδιωτικόν υποστατικόν ή χώρον, θα προμηθεύη και διατηρή εις υγιεινήν κατάστασιν δημόσια σκυβαλοδοχεία ή άλλα δοχεία ή χώρους διά προσωρινήν εναπόθεσιν και αποκομιδήν σκυβάλων, και θα προνοή διά την λήψιν παντός μέτρου αναγκαίου διά την εξάλειψιν και μετακίνησιν οιασδήποτε ακαθαρσίας ή απορριμάτων και διά την περιστολήν οιασδήποτε οχληρίας.
Νοείται ότι το συμβούλιο καθορίζει τα καταβλητέα τέλη αποκομιδής σκυβάλων, τα οποία δεν υπερβαίνουν τα οικεία τέλη που εκτίθενται στον Έκτο Πίνακα:
Νοείται περαιτέρω ότι η ετήσια αύξηση που επιβάλλεται στα τέλη αποκομιδής σκυβάλων είναι μέχρι του ποσοστού 14% των τελών του προηγούμενου χρόνου, αρχίζοντας με βάση τα τέλη που καταβάλλονται αμέσως πριν από την έναρξη της ισχύος του περί Δήμων (Τροποποιητικού)(Αρ. 2) Νόμου του 1996."
Και στον Έκτο Πίνακα, ο οποίος προνοεί:
"ΕΚΤΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
(Άρθρο 84(Ζ))
Τέλη σκυβάλων
Τέλος που δεν
υπερβαίνει
£
(α).......................................................... Οικίες........... 100
(β)........ Καταστήματα, αποθήκες, καφενεία........... 500
(γ) Οικοτροφεία, ξενώνες ύπνου ή πανδοχεία,
... οργανωμένα διαμερίσματα, τουριστικά
... καταλύματα, κέντρα αναψυχής................. 4.000
(δ)................................................ Ξενοδοχεία........... 10.000
(ε) Τυπογραφεία, λιθογραφεία, κλινικές,
... εργοστάσια, βιομηχανικές επιχειρήσεις ή
άλλα υποστατικά, εκτός των αναφερομένων
στις παραγράφους (α), (β), και (δ) πιο πάνω 8.000"
Πρόδηλο είναι, λέγει ο κ. Πιττάτζης, ότι το άρθρο 84(ζ) παρέχει στο Δήμο εξουσία επιβολής τελών καθαριότητας μόνο ως προς τα υποστατικά που αναφέρονται στον Έκτο Πίνακα και που βέβαια δεν περιλαμβάνουν σκάφη.
Η κα Μακεδόνα ουσιαστικά δεν απαντά στη θέση αυτή, περιοριζόμενη να πει ότι, εφ΄όσον ο Δήμος έχει εξουσία αποκομιδής σκυβάλων βάσει του άρθρου 84(ζ), έχει και ανάλογη εξουσία επιβολής τέλους για το σκοπό αυτό. Εδώ όμως ο Νόμος ορίζει σαφώς ότι τα τέλη που μπορεί να καθορίζει ο Δήμος στα πλαίσια της αρμοδιότητας του δυνάμει του άρθρου 84(ζ) δεν μπορούν να υπερβαίνουν εκείνα που εκτίθενται στον Έκτο Πίνακα. Και ο Έκτος Πίνακας προνοεί μόνο για τέλη που αφορούν οικίες και άλλα υποστατικά, που ασφαλώς δεν περιλαμβάνουν σκάφη. Ο νομοθέτης αυτά τα πλαίσια καθόρισε για την εξουσία του Δήμου να επιβάλλει τέλη αποκομιδής σκυβάλων, δηλαδή σε σχέση με υποστατικά, και ουδόλως εξουσιοδότησε το Δήμο να επιβάλλει τέτοια τέλη σε σχέση με σκάφη. Ακόλουθα, η επιβολή τέλους καθαριότητας στην εταιρεία σε σχέση με το εν λόγω σκάφος της ήταν εντελώς αυθαίρετη και κανένα έρεισμα νομιμότητας δεν θα μπορούσε να έχει. Αν υφίσταται κενό νόμου τούτο θα πρέπει να πληρωθεί με τις νόμιμες διαδικασίες.
Η προσφυγή λοιπόν επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση, ως ανωτέρω, ακυρώνεται. Ο Δήμος θα καταβάλει τα έξοδα της Αιτήτριας.
Η�προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.