Χήρας Φώτος ν. Δήμου Λάρνακας (2001) 4 ΑΑΔ 61

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Προθεσμία ― Έναρξη της διαδρομής της από το χρονικό σημείο που η επίδικη πράξη περιέρχεται σε γνώση του αιτητή ― Περιστάσεις του εμπρόθεσμου προσφυγής κατά πολεοδομικής άδειας ανταγωνιστή στην κριθείσα περίπτωση.

Έννομο Συμφέρον ― Πρατηριούχου πετρελαιοειδών, να προσβάλει την έκδοση πολεοδομικής άδειας για νέο πρατήριο στην ίδια λεωφόρο.

Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Πλάνη περί τα πράγματα και έλλειψη αιτιολογίας ― Δεν στοιχειοθετήθηκαν στην κριθείσα περίπτωση προσβολής της έκδοσης πολεοδομικής άδειας πρατηρίου πετρελαιοειδών.

Ο αιτητής επεδίωξε την ακύρωση της πολεοδομικής άδειας που εκδόθηκε για την κατασκευή πρατηρίου πετρελαιοειδών στην ίδια λεωφόρο που διατηρούσε το δικό του.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

1. Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν δυο προδικαστικές ενστάσεις. Η πρώτη, πως η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, έχει ως αιτιολογικό το γεγονός ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις εκδόθηκαν το 1998. Δεν έχει αντικρουσθεί όμως η θέση του αιτητή πως αυτές περιήλθαν σε γνώση του μόνο αφού διαπίστωσε την έναρξη οικοδομικών εργασιών στο χώρο, το Μάρτιο του 1999, και είναι αβάσιμη.

2. Η δεύτερη, αφορά στο έννομο συμφέρον του αιτητή. Ο αιτητής προβάλλει ως νομιμοποιητικό του έρεισμα το γεγονός ότι νομίμως διατηρεί πρατήριο πετρελαιοειδών στην ίδια λεωφόρο και οι καθ΄ων η αίτηση αντιτείνουν πως η πιθανολόγηση οικονομικής ζημιάς από τη δημιουργία του νέου πρατηρίου, δεν αρκεί.

Ο αιτητής νομιμοποιείται στην άσκηση προσφυγής κατά της νομιμότητας της έκδοσης αδειών προς ανέγερση δεύτερου πρατηρίου στην περιοχή του, μάλιστα στην ίδια λεωφόρο στην οποία βρίσκεται το δικό του πρατήριο.

3. Από τον έλεγχο των δεδομένων προκύπτει πως είναι ορθή η εισήγηση των καθ΄ων η αίτηση πως δεν έχει τεκμηριωθεί λόγος ακυρότητας, περιλαμβανομένου και του ισχυρισμού για πλάνη ή έλλειψη αιτιολογίας. Τα αρχιτεκτονικά σχέδια αναλυτικά κατέγραφαν τί υπήρχε στην αρχή και πώς αυτό μεταβλήθηκε, μετά τις ενστάσεις. Στράφηκε ειδικά η προσοχή στον αριθμό και στη θέση των εισόδων/εξόδων, καταργήθηκαν όσες ήταν ενστάσιμες και η νέα τοποθέτηση των Υπηρεσιών συναρτάται προς τις αλλαγές που έγιναν. Η δε επιστολή ημερομηνίας 5.7.99 προς τον Αρχηγό της Αστυνομίας την οποία επικαλείται ο αιτητής, δεν προωθεί τις θέσεις που ανέπτυξε.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Ανδρέου κ.ά. v. Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων κ.ά. (1991) 4 Α.Α.Δ. 3555,

Λεωνίδας Κυριακίδης Λτδ v. Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 620,

Αντωνίου v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1596,

Κ & Μ (Transport) Ltd κ.ά. v. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1995) 3 Α.Α.Δ. 225,

Ζεμπύλα κ.ά. v. ΕΤΕΚ (1999) 3 Α.Α.Δ. 314,

Παπαντωνίου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 399,

Εμετάκλ Αλουμίνιουμ Ltd v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 2964,

Αναστασίου v. Κ.Ο.Τ. (1996) 4 Α.Α.Δ. 2440,

Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 73,

Dias United Publishing Co Ltd v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 870/91, ημερ. 5.12.1996,

Lumiere Television Ltd v. Ραδιοτηλεοπτικές Υπηρεσίες Antenna Ρ.Τ. Λτδ (1998) 3 Α.Α.Δ. 242,

Ν.Α. Theophanous (Matik) Laundries Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 793.

Προσφυγή.

Προσφυγή από τον αιτητή κατά της έκδοσης πολεοδομικής άδειας και άδειας οικοδομής για την ανέγερση από την ενδιαφερόμενη εταιρεία πρατηρίου πετρελαιοειδών στη Λάρνακα.

Α. Ζαχαρίου, για τον Αιτητή.

Μ. Μαντοβάνη για Μ. Χ"Χριστοφή, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: O αιτητής προσβάλλει τις αποφάσεις για την έκδοση πολεοδομικής άδειας και άδειας οικοδομής για την ανέγερση από την ενδιαφερόμενη εταιρεία πρατηρίου πετρελαιοειδών στη λεωφόρο Στρατηγού Τιμάγια, στη Λάρνακα.

Οι καθ΄ων η αίτηση εγείρουν δυο προδικαστικές ενστάσεις. Η πρώτη, πως η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη, έχει ως αιτιολογικό το γεγονός ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις εκδόθηκαν το 1998. Δεν έχει αντικρουσθεί όμως η θέση του αιτητή πως αυτές περιήλθαν σε γνώση του μόνο αφού διαπίστωσε την έναρξη οικοδομικών εργασιών στο χώρο, το Μάρτιο του 1999, και είναι αβάσιμη.

Η δεύτερη, αφορά στο έννομο συμφέρον του αιτητή. Ο αιτητής προβάλλει ως νομιμοποιητικό του έρεισμα το γεγονός ότι νομίμως διατηρεί πρατήριο πετρελαιοειδών στην ίδια λεωφόρο και οι καθ΄ων η αίτηση αντιτείνουν πως η πιθανολόγηση οικονομικής ζημιάς από τη δημιουργία του νέου πρατηρίου, δεν αρκεί. Επικαλούνται ειδικά την υπόθεση Ανδρέου κ.ά. ν. Υπ. Συγκ. και Έργων κ.ά. (1991) 4 Α.Α.Δ. 3555 στην οποία, όμως, οι αιτητές δεν ήταν ιδιοκτήτες διατρητικής μηχανής αντίστοιχης προς εκείνη για την οποία χορηγήθηκε άδεια στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα αλλά χωματουργικού μηχανοκίνητου οχήματος. Εκρίθη, επομένως, πως η όποια υλική τους βλάβη ήταν έμμεση. Περαιτέρω, την Λεωνίδας Κυριακίδης Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1994) 4 Α.Α.Δ. 620 στην οποία, και πάλιν, υπήρχε ουσιώδης διαφοροποίηση μεταξύ της ερευνητικής άδειας για την οποία είχαν αποταθεί οι αιτητές από το προσβαλλόμενο προνόμιο λατομείου που χορηγήθηκε στην ενδιαφερόμενη εταιρεία. Είναι, γεγονός, όμως πως στην τρίτη από τις υποθέσεις που επικαλέστηκαν, στην Αντωνίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1596, κρίθηκε ότι φαρμακοποιός δεν είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την έγκριση υποστατικών για φαρμακείο που γειτνίαζε προς το δικό της αφού θεωρήθηκε πως ο επηρεασμός οικονομικού συμφέροντος δεν καθιστά αφ΄εαυτού παραδεκτή την προσφυγή. Έγινε συναφώς αναφορά στην απόφαση της Ολομέλειας στην Κ & Μ (Τransport) Ltd κ.ά. ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1995) 3 Α.Α.Δ. 225, αλλά σ΄αυτήν οι αιτητές είχαν άδεια μεταφορέα Α ενώ οι προσβαλλόμενες ήταν μεταφορέα Β. Οπότε, δεν υπήρχε νόμιμο έρεισμα στα συμφέροντά τους, που ενδεχομένως θα πλήττονταν.

Ο αιτητής επικαλέστηκε την απόφαση της Ολομέλειας στην Ζεμπύλα κ.ά. ν. Ε.Τ.Ε.Κ. (1999) 3 Α.Α.Δ. 314 σε σχέση γενικά με τις αρχές ως προς το έννομο συμφέρον αλλά θεωρώ ότι τέμνει το θέμα η νομολογία που εξειδικευμένα αποδέχεται το έννομο συμφέρον των ανταγωνιστών. (Βλ. Παπαντωνίου κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 399, Εμετάκλ Αλουμίνιουμ Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 2964, Αναστασίου ν. Κ.Ο.Τ. (1996) 4 Α.Α.Δ. 2440, Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 73, Dias United Publishing Co Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 870/91, ημερομηνίας 5.12.96, Lumiere Television Ltd v. Ραδιοτηλεοπτικές Υπηρεσίες Antenna Ρ.Τ. Λτδ (1998) 3 Α.Α.Δ. 242 και Ν.Α. Τheophanous (Matik) Laundries Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 793). Kαταλήγω ότι ο αιτητής νομιμοποιείται στην άσκηση προσφυγής κατά της νομιμότητας της έκδοσης αδειών προς ανέγερση δεύτερου πρατηρίου στην περιοχή του, μάλιστα στην ίδια λεωφόρο στην οποία βρίσκεται το δικό του πρατήριο.

Αρχικά, η Αστυνομία και το Τμήμα Δημοσίων Έργων από τους οποίους, όπως και από άλλες υπηρεσίες, ζητήθηκαν απόψεις, είχαν ένσταση στη χορήγηση πολεοδομικής άδειας. Όπως είχαν επισημάνει, ο αριθμός και η θέση των εισόδων του προταθέντος πρατηρίου όπως και η ορατότητα από αυτές, συγκρούονταν προς τις διατάξεις 6(1)(ιβ) και 6(1)(ιστ) των περί Ρυθμίσεως Πρατηρίων Πετρελαιοειδών Κανονισμών του 1972 (Κ.Δ.Π. 83/72, όπως τροποποιήθηκε ειδικά από την Κ.Δ.Π. 229/89). Περαιτέρω, το Τμήμα Δημοσίων Έργων εξέφρασε την άποψη πως η μια από τις εισόδους/εξόδους επί της λεωφόρου Στρατηγού Τιμάγια τοποθετείται έναντι οδού που ήταν αδιέξοδος και αυτό θα προκαλούσε επιπρόσθετα προβλήματα ασφάλειας. Ενημερώθηκε η ενδιαφερόμενη εταιρεία, υποβλήθηκαν τροποποιημένα σχέδια, ζητήθηκαν εκ νέου οι απόψεις των υπηρεσιών και, αυτή τη φορά, δεν υπήρξαν ενστάσεις. Όπως επισήμανε η Αστυνομία στο έγγραφό της ημερομηνίας 22.12.97 "από πλευράς αστυνομίας δεν υπάρχει πρόβλημα, νοουμένου ότι το πρατήριο θα λειτουργεί με αριστερόστροφη είσοδο/έξοδο όπως φαίνεται στα τροποποιημένα υποβληθέντα σχέδια". Το δε Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως και αυτό αναφερόμενο στα τροποποιημένα σχέδια, σημείωσε στο έγγραφό του ημερομηνίας 27.1.98 πως "το πρατήριο ικανοποιεί τις πρόνοιες του περί Ρυθμίσεως Πρατηρίων Πετρελαιοειδών Νόμου και τους Κανονισμούς".

Χορηγήθηκε τελικά η πολεοδομική άδεια στις 6.4.98 και στη συνέχεια η άδεια οικοδομής και είναι η άποψη του αιτητή πως ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η αλλαγή στάσης των υπηρεσιών που αναφέρθηκαν. Επισυνάπτει στην αγόρευσή του όχι τα αρχιτεκτονικά αλλά τοπογραφικά σχέδια, τα αρχικά και τα τροποποιηθέντα και επιχειρηματολογεί ως εξής:

"Έλεγχος των δύο σχεδίων επιτρέπει να φανή ξεκάθαρα ότι καμία ουσιαστική διαφοροποίηση και καμία ουσιαστική αλλαγή δεν έγινεν η οποία να δικαιολογή την διαφοροποίηση της θέσεως τόσον της Τροχαίας του Αρχηγείου Αστυνομίας όσον και του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων.

Τόσον οι αποστάσεις όσον και οι θέσεις των εισόδων συνεχίζουν να είναι σε αντίθεση προς τον κανονισμό 6(1)(ιβ) και 6(1)(ιστ) δηλαδή να ευρίσκεται η είσοδος απέναντι από δρόμον (Οδός Ερμεία) και η ορατότητα συνεχίζει να είναι λιγότερη από 60 μέτρα.

Τα ως άνω γεγονότα εύλογα δημιουργούν το ερώτημα πως τελικά οι ως άνω δύο υπηρεσίες και τελικά και/ή καθ΄ων η αίτηση οι οποίοι αποτελούν τόσον την πολεοδομικήν αρχήν όσον και την αρμόδιαν για την έκδοσιν της άδειας οικοδομής αρχής με συμβουλους μηχανικούς προχώρησαν και εξέδωσαν πολεοδομικήν άδειαν και άδειαν οικοδομής ενώ τα σχέδια συνεχίζουν να είναι αντίθετα προς τους κανονισμούς.

Τόσον μάλιστα μεγάλον είναι το λάθος και τόσον ακατανόητη η έκδοση των αδειών ώστε το 1999 μετά την έκδοσιν της άδειας οικοδομής ο αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας διαφωνεί με τις υπάρχουσες εισόδους και εισηγείται κλείσιμον και/ή αλλαγήν τους και οι καθ΄ων η αίτηση με επιστολή τους ημερ. 5.7.1999 να προσπαθεί να διακριβώση εάν πρέπει να αλλάξη τους όρους της άδειας χωρίς μάλιστα να προβληματίζεται και είναι νόμιμες οι αλλαγές ή όχι."

Από τον έλεγχο των δεδομένων καταλήγω πως είναι ορθή η εισήγηση των καθ΄ων η αίτηση πως δεν έχει τεκμηριωθεί λόγος ακυρότητας, περιλαμβανομένου και του ισχυρισμού για πλάνη ή έλλειψη αιτιολογίας που συναρτήθηκε προς τα πιο πάνω. Ενώ δεν θα έλεγα πως τα τοπογραφικά δείχνουν παράβαση των Κανονισμών, έχω ενώπιόν μου και τα αρχιτεκτονικά σχέδια που αναλυτικά καταγράφουν τί υπήρχε στην αρχή και πώς αυτό μεταβλήθηκε, μετά τις ενστάσεις. Στράφηκε ειδικά η προσοχή στον αριθμό και στη θέση των εισόδων/εξόδων, καταργήθηκαν όσες ήταν ενστάσιμες και η νέα τοποθέτηση των Υπηρεσιών που αναφέρθηκαν συναρτάται προς τις αλλαγές που έγιναν. Η δε επιστολή ημερομηνίας 5.7.99 προς τον Αρχηγό της Αστυνομίας την οποία επικαλείται ο αιτητής, δεν προωθεί τις θέσεις που ανέπτυξε. Στάληκε μετά την έκδοση των προσβαλλόμενων αδειών και ακριβώς επισημαίνεται σ΄αυτή πως η άποψη του Αστυνομικού Διευθυντή Λάρνακος για διαφοροποίηση ως προς τις εισόδους/εξόδους, δεν είναι σύμφωνη "προς την άποψη των διαφόρων Τμημάτων (μεταξύ των οποίων και του Αρχηγού της Αστυνομίας) τους όρους έκδοσης της άδειας και τα σχέδια που εγκρίθηκαν". Επειδή δε προφανώς υπήρχε δυνατότητα διαφοροποίησης έστω εκ των υστέρων, ώστε να ικανοποιηθούν τυχόν ανησυχίες της αστυνομίας, ζητήθηκε η τελική άποψη του Αρχηγείου της Αστυνομίας για να εξεταστεί το ενδεχόμενο τροποποίησης των όρων της άδειας. Αυτά δεν στοιχειοθετούν τον ισχυρισμό πως η έκδοση των αδειών προσκρούει στους Κανονισμούς, όπως είναι η εισήγηση του αιτητή. Μάλιστα, όπως διαφαίνεται από την αλληλογραφία που ακολούθησε, ό,τι εκδηλώθηκε ήταν διαφορά κρίσης μεταξύ της Αστυνομίας Λάρνακας και του Αρχηγείου της Αστυνομίας αναφορικά με το ποιά από τις εισόδους/εξόδους που προτάθηκαν θα έπρεπε να παραμείνει ή να κλείσει. Χωρίς καν να υποδηλώνεται οποιασδήποτε μορφής αντικειμενική αδυναμία που θα πρόβαλλε ως ανυπέρβλητο εμπόδιο για την υιοθέτηση, έστω και τότε, της μιας ή της άλλης άποψης.

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα. Οι προ-σβαλλόμενες αποφάσεις επικυρώνονται.

Η�προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία