Προσβάλλεται με αυτή την προσφυγή ". . . . η απόφαση και/ή πράξη των καθ΄ων η αίτηση που γνωστοποιήθηκε στην Αιτούσα ταχυδρομικώς με την επιστολή των καθ΄ων η αίτηση 08.05.2000 και δια της οποίας απέρριψε την ένσταση της Αιτούσας και/ή επανέλαβε τα δικαιώματα και/ή φορολογία επαγγελματικής άδειας και άδειας διατηρήσεως υποστατικού που επιβλήθηκαν στην Αιτούσα για το έτος 1999 . . .".

Οι αιτητές, κάτοχοι άδειας οδικής χρήσεως αστικών λεωφορίων, διεξάγουν εργασίες μεταφοράς επιβατών έναντι κομίστρου. Οι διαδρομές που εκτελούνται μέσα στα πλαίσια των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων καλύπτουν μεγάλο μέρος της αστικής περιοχής της επαρχίας Λευκωσίας και περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, παραλαβή και μεταφορά επιβατών εντός των ορίων των Δήμων Λευκωσίας και Στροβόλου. Σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Δήμων Νόμου του 1985 (Ν.111/85) (όπως τροποποιήθηκε, ιδιαίτερα σε ότι εδώ ενδιαφέρει με το Ν. 65(Ι)/96), ορίζεται (άρθρο 105) ότι:

Αμφισβητώντας το κύρος της επίδικης απόφασης, οι αιτητές ισχυρίσθηκαν ότι αυτή αντίκειται στις πρόνοιες του Περί Δήμων Νόμου (Ν. 111/85) ενώ χαρακτηρίζουν την επιβολή δικαιωμάτων επαγγελματικής άδειας παράνομη και εκδοθείσα κατά παράβαση των άρθρων 103, 104 και 105 του Νόμου. Υποστήριξαν ότι κακώς τους επιβλήθηκαν τα σχετικά τέλη διότι το εγγεγραμμένο γραφείο τους βρίσκεται στη Λευκωσία και συνεπώς, κατά την άποψή τους, ως τόπος άσκησης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας θα έπρεπε να θεωρηθεί ο Δήμος Λευκωσίας. Επικαλέστηκαν περαιτέρω έλλειψη δέουσας έρευνας και ελαττωματική αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης. Απαντώντας ο καθ΄ου η αίτηση πρόβαλε, μεταξύ άλλων, προδικαστική ένσταση αμφισβητώντας την εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης απόφασης. Υπέδειξεν ότι η απόφαση της οποίας ζητείται η αναθεώρηση είναι βεβαιωτική προγενέστερης, δηλαδή της απόφασης με την οποία εγκρίθηκε η αύξηση των καταβλητέων τελών και επιβλήθηκε η πληρωμή του ποσού των £849 και £85 στους αιτητές ως δικαιώματα ετήσιας επαγγελματικής άδειας και άδειας διατήρησης υποστατικού αντιστοίχως.

Όπως επισημάνθηκε από τον καθ΄ου η αίτηση, εκτελεστή ήταν η αρχική απόφαση επιβολής δικαιωμάτων η οποία δεν προσβλήθηκε. Η επιστολή ημερομηνίας 8.5.2000 που εκτέθηκε ανωτέρω δεν ήταν παρά βεβαιωτική της ειδοποίησης επιβολής καταβλητέων τελών. Απορριπτόταν με αυτήν η ένσταση των αιτητών με βάση, σύμφωνα πάντα με την άποψη του καθ΄ου η αίτηση, τα ίδια πραγματικά και νομικά δεδομένα που είχαν οδηγήσει στον υπολογισμό των πληρωτέων ποσών. Δεν προέκυψε, τονίζει, οποιοδήποτε νέο στοιχείο το οποίο θα οδηγούσε σε νέα έρευνα και έκδοση νέας εκτελεστής απόφασης. Εκφράζοντας τη διαφωνία τους σε αυτή την προσέγγιση, οι αιτητές επέμειναν στην εκτελεστότητα της απόφασης - επιστολής της 8.5.2000. Εισηγήθηκαν ότι το νέο στοιχείο που προέκυψε και οδήγησε σε νέα έρευνα ήταν το "αίτημα της διαγραφής της φορολογίας επαγγελματικής άδειας λόγω της φύσεως της εργασίας τους, της επιβολής διπλής φορολογίας και του δικαιώματος των καθ΄ων η αίτηση να τους απαλλάξουν από την προσβαλλόμενη φορολογία". Υπήρξε στην προκείμενη περίπτωση, κατά την άποψή τους, "αλλαγή της πραγματικής βάσης η οποία απαιτούσε να γίνει νέα έρευνα".

Δεν είναι βάσιμες οι θέσεις των αιτητών. Ο περί Δήμων Νόμος δεν προνοεί διαδικασία ένστασης ή ιεραρχικής προσφυγής. Η επιστολή της 27.12.99 με την οποίαν οι αιτητές ζητούσαν την "ακύρωση-διαγραφή" του επαγγελματικού φόρου που τους επιβλήθηκε, αποτελούσε συνεπώς αίτημα για επανεξέταση (βλ. Federated Agencies v. Limassol Municipality (1988) 3 C.L.R. 709). O καθ΄ου η αίτηση απάντησε στο πιο πάνω αίτημα με την επιστολή της 8.5.2001 πληροφορώντας τους ότι απορρίπτετο και καλώντας τους να εξοφλήσουν την οφειλή τους το αργότερο μέχρι 20.5.2000. Τα κριτήρια βάσει των οποίων προσδιορίστηκαν τα πληρωτέα τέλη τα είχεν ο καθ΄ου η αίτηση εξ αρχής υπόψη. Δεν καταδείχθηκε ότι προέκυψε νέο ουσιώδες στοιχείο το οποίο να δικαιολογούσε νέα έρευνα από την οποία θα μπορούσε να επέλθει νέα εκτελεστή διοικητική απόφαση. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν ήταν παρά μόνο βεβαιωτική αφού λήφθηκε με βάση τα ίδια δεδομένα.

Στην προκείμενη περίπτωση τα τέλη επιβλήθηκαν με την ειδοποίηση της 10.11.99 και ήταν πληρωτέα μέχρι 30.12.99. Δεν εγείρεται ζήτημα νέας έρευνας γιατί, όπως ήδη επισημάνθηκε, δεν προέκυψαν οποιαδήποτε νέα γεγονότα ή στοιχεία. Υπήρχε βεβαίως η δυνατότητα του καθ΄ου η αίτηση να αναθεωρήσει την απόφασή του, δεν είχεν όμως ως προς τούτο οποιαδήποτε νομική υποχρέωση.