ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Μύρνας Κλεόπα εκ Λευκωσίας νυν εις Ρώμη

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

__________

Αλέξανδρου Ν. Βίκη, τώρα στο εξωτερικό

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

_________

Για την αιτήτρια στην 668/99 : κα Δ. Βασιλειάδου για κ.κ. ΄Αντη

Τριανταφυλλίδη και Υιούς.

Για τον αιτητή στην 821/99 : κ. Α. Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ων η αίτηση : κα Γ. Ερωτοκρίτου, Εισαγγελέας της

Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα της

Δημοκρατίας.

Για το ενδιαφερόμενο μέρος : κα Στυλιανού για κ. Π. Πολυβίου.

(και στις δύο υποθέσεις)

Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών διαβίβασε την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής, με την οποία η Συμβουλευτική σύστησε προς επιλογή δώδεκα υποψήφιους, μεταξύ των οποίων το ενδιαφερόμενο μέρος και οι αιτητές.

Οι υποψήφιοι που συστήθηκαν από τη Συμβουλευτική κλήθηκαν σε ατομική προφορική εξέταση από την Επιτροπή. Στη συνεδρία της Επιτροπής ημερ. 18.3.1999, ο Γενικός Διευθυντής εξέφρασε τις κρίσεις του αναφορικά με την απόδοση όλων των υποψήφιων και προτού αποχωρήσει σύστησε για προαγωγή τον αιτητή στην προσφυγή υπ΄ αρ. 821/99 Αλέξανδρο Βίκη, καθώς και τους Ανδρέα Γεωργιάδη και Χριστόφορο Γιάγκου.

Στη συνέχεια η Επιτροπή, αφού έλαβε υπ΄ όψιν όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στους Χριστόφορο Γιάγκου, Ανδρέα Γεωργιάδη και Ανδρέα Μαυρογιάννη.

Η αιτήτρια στην προσφυγή υπ΄ αρ. 668/99 προβάλλει τον ισχυρισμό ότι εφόσον μετά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης και συγκεκριμένα στις 11.11.1999, ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους στην προηγούμενη θέση του Πληρεξούσιου Υπουργού ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στις υποθέσεις Σκαρπάρης κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 294/96 κ.α., ημερ. 11.11.1999 και αφού το ακυρωτικό αποτέλεσμα ισχύει ex tunc (εξ υπαρχής), η προαγωγή του θα πρέπει να ακυρωθεί, αφού ουσιαστικά κατά το χρόνο της προσβαλλόμενης απόφασης δεν κατείχε την αμέσως προηγούμενη θέση και επομένως δεν δικαιούται να προαχθεί.

Οι καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο, δηλαδή στις 18.3.1999, το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε νόμιμα τη θέση του Πληρεξούσιου Υπουργού. Περαιτέρω προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η επίδικη θέση είναι θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής και συνεπώς δεν συμπαρασύρεται σε ακυρότητα από την ακύρωση της αμέσως προηγούμενης θέσης. Αυτό θα συνέβαινε μόνο στην περίπτωση που η θέση ήταν μόνο προαγωγής, οπότε λόγω άρρηκτου νομικού δεσμού με την ακυρωθείσα θέση και η προσβαλλόμενη απόφαση θα συμπαρασυρόταν και αυτή σε ακυρότητα, αφού για θέσεις προαγωγής απαιτείται κατοχή της αμέσως κατώτερης θέσης.

Το θέμα έχει απασχολήσει την Κοντόγιωργα-Θεοχαροπούλου στη μελέτη Αι Συνέπειαι της Ακυρώσεως Διοικητικής Πράξεως έναντι της Διοικήσεως (Κατόπιν Ασκήσεως Αιτήσεως Ακυρώσεως), (Ανατύπωση 1988), στις σελ. 124-155. Το δικαστήριο απαγγέλλει πολλές φορές την ακύρωση εκτελεστών διοικητικών πράξεων, χωρίς να ερευνήσει ιδιαίτερα τη νομιμότητά τους, ως συνέπεια προηγούμενης ακύρωσης, εφ΄ όσον οι πράξεις αυτές λήφθηκαν με βάση την ακυρωθείσα, ή εκδόθηκαν κατά συνέπεια της ακυρωθείσας πράξης. Κι΄ αυτό γιατί η ακυρωθείσα πράξη θεωρείται ως μηδέποτε υπάρξασα και κατ΄ ακολουθίαν, όλες οι πράξεις που την έχουν ως βάση θα πρέπει να εξαφανιστούν. Ακριβώς στο σημείο αυτό γεννάται και η ανάλογη υποχρέωση της διοίκησης, όπως εν συνεχεία μιας ακύρωσης, ακυρώσει ή ανακαλέσει άλλες πράξεις που στηρίκτηκαν σ΄ αυτή. Στη σελ. 156 της ίδιας μελέτης επιβεβαιώνεται ότι η ακύρωση μεταγενέστερων πράξεων της ακυρωθείσας που έχουν στενό σύνδεσμο δικαίου προς την ακυρωθείσα, επέρχεται χωρίς έρευνα της νομιμότητάς τους, και αν ακόμη αυτοτελώς κρινόμενες οι ίδιες είναι εκ πρώτης όψεως νόμιμες, για το λόγο ότι εξέλιπε η νόμιμή τους προϋπόθεση, δηλαδή η πράξη που ακυρώθηκε.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή σε έκθεσή της την οποία απέστειλε στην Επιτροπή, αναφέρει τα εξής:

Η έκθεση της Συμβουλευτικής και βέβαια οι πιο πάνω θέσεις υιοθετήθηκαν από την Επιτροπή στη συνεδρία της ημερ. 9.3.1999. Κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης η Επιτροπή έλαβε ως δεδομένο ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε τη θέση Πληρεξούσιου Υπουργού. Στις 11.11.1999 όμως, όπως είδαμε, ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση αυτή ακυρώθηκε, γιατί κρίθηκε από το Δικαστήριο ότι δεν κατείχε το προσόν της άριστης γνώσης της αγγλικής, όπως απαιτούσε το σχέδιο υπηρεσίας εκείνης της θέσης. Στην υπόθεση Σκαρπάρη ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, με την οποία ακυρώθηκε η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη θέση του Πληρεξούσιου Υπουργού, το Δικαστήριο δέκτηκε ότι δεν μπορεί να συναχθεί κατά τεκμήριο η άριστη γνώση μιας γλώσσας.

Η κα Κοντόγιωργα-Θεοχαροπούλου στη σελ. 134 είναι σαφής:

Εν όψει όλων των πιο πάνω είναι φανερό ότι ακυρουμένης της προηγούμενης θέσης που κατέχει υπάλληλος, αναπόφευκτα ακυρώνεται και η προαγωγή του στην ανώτερη.

Η προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους θα πρέπει να ακυρωθεί. Εν όψει τούτου δεν καθίσταται αναγκαίο να εξεταστούν οι υπόλοιποι λόγοι της προσφυγής υπ΄ αρ. 668/99, αλλά ούτε και οι λόγοι που εγείρονται με την προσφυγή υπ΄ αρ. 821/99.

Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

/ΜΔ