|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 947/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ
:Αντρέα Χρυσάνθου, από τη Λευκωσία
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθ΄ων η αίτηση
_____________
21 Σεπτεμβρίου, 2001
Για τον αιτητή : κ. Α. Αργυριάδης για κ. Αντρέα Ευτυχίου.
Για τους καθ΄ων η αίτηση : κ. Α. Παπασάββας, Εισαγγελέας της
Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα
της Δημοκρατίας.
Για το ενδιαφερόμενο μέρος 2 : κα Σ. Νικολάου για
κ.κ. Παπαχαραλάμπους και Αγγελίδη.
______________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Mε την παρούσα προσφυγή ο αιτητής αξιώνει ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής "η Επιτροπή") ημερ. 21.4.1999 με την οποία προήχθηκαν τα ενδιαφερόμενα μέρη Γεώργιος Ιωαννίδης και ΄Ανθιμος Παπαχαραλάμπους, στη μόνιμη θέση Ανώτερου Τεχνικού (Τακτικός Προϋπολογισμός), Τμήμα Δημοσίων ΄Εργων. Στη συνεδρία της Επιτροπής ημερ. 21.4.1999 προσκλήθηκε και ο Διευθυντής του Τμήματος Δημοσίων ΄Εργων ο οποίος σύστησε για προαγωγή τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η Επιτροπή στη συνέχεια αφού σύγκρινε και αξιολόγησε τους υποψήφιους και έλαβε υπ΄ όψιν τη σύσταση του Διευθυντή, αποφάσισε όπως προάξει τα ενδιαφερόμενα μέρη από 15.5.1999.
Ο αιτητής, μεταξύ άλλων, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν είναι αιτιολογημένη. Υποστηρίζει ότι συνιστά αναπαραγωγή των θεσμοθετημένων κριτηρίων στις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις στις οποίες, τόσο ο αιτητής, όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη, βαθμολογούνται εξ ίσου. Ο αιτητής υπερέχει σαφώς σε αρχαιότητα, αφού διορίστηκε στη θέση Τεχνικού 1ης τάξης το 1
982, σε αντίθεση με το ενδιαφερόμενο μέρος Γεώργιο Ιωαννίδη που διορίστηκε το 1986 και τον ΄Ανθιμο Παπαχαραλάμπους που διορίστηκε 1988.Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και κάτω από πλάνη ως προς τα ουσιώδη γεγονότα. Η Ε.Δ.Υ. είχε υποχρέωση διεξαγωγής της δέουσας έρευνας για την εξακρίβωση των ουσιωδών στοιχείων και αν διεξήγαγε έρευνα θα οδηγείτο αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι η σύσταση του Διευθυντή ήταν απλή αναπαραγωγή των θεσμοθετημένων κριτηρίων χωρίς να προσθέτει τίποτε περισσότερο. Τέλος προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η απόφαση λήφθηκε καθ΄ υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας γιατί η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε έναντια στο περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων παραγνωρίζοντας την αρχαιότητα του αιτητή. Η Επιτροπή όφειλε
να αγνοήσει τη σύσταση του Διευθυντή.Στη σύστασή του ο Διευθυντής αναφέρει ότι ο Γεώργος Ιωαννίδης έχει έφεση για μάθηση, η οποία του προσδίδει πολυδιάστατες ικανότητες, τις οποίες έμπρακτα εφαρμόζει με εξαιρετικά πάντοτε αποτελέσματα. Είναι αφοσιωμένος στην εργασία του, ευέλικτος και επιλύει προβλήματα με αποτελεσματικό τρόπο.
Ο ΄Ανθιμος Παπαχαραλάμπους, πάντα σύμφωνα με τη σύσταση, είναι ευέλικτος, αναπτύσσει πρωτοβουλίες, είναι αξιόπιστος, διαθέτει επινοητικότητα και ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και φέρει σε πέρας ο,τιδήποτε αναλάβει, με αποτελεσματικό πάντα τρόπο.
Και στις δύο περιπτώσεις ο Διευθυντής καταλήγει ότι στις ιδιότητες αυτές τα ενδιαφερόμενα μέρη αντιστοίχως υπερτερούν των άλλων υποψήφιων που δεν συστήνονται. Στη σύσταση γίνεται ειδική αναφορά στον αιτητή. Σημειώνεται ότι έχει ακριβώς τις ίδιες αξιολογήσεις με τα ενδιαφερόμενα μέρη και ότι υπερτερεί σε αρχαιότητα έναντι και των δύο ενδιαφερομένων μερών. Καταλήγει ότι λαμβάνοντας όμως υπ΄ όψιν τις απαιτήσεις της θέσης και τις δυνατότητες καθενός των υποψήφιων, κρίνει ότι οι συστηνόμενοι ήταν οι καταλληλότεροι για τη θέση.
΄Οπως έχει επανειλημμένα λεχθεί (Χαραλαμπίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ.414,
Karpasitis v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1617 και Δημοκρατία ν. Στυλιανού, Α.Ε. 1028 κ.α., ημερ. 10.7.1990) οι εμπιστευτικές εκθέσεις αποτελούν τον πρωταρχικό δείκτη της αξίας των υποψήφιων και αντικειμενικό στοιχείο κρίσης της αξίας τους. Η βαρύτητα της σύστασης εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο συνάδει προς τα στοιχεία των φακέλων (Στυλιανού κ.α. ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 387 και Βασιλείου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε.1524, ημερ. 27.2.1997).΄Ομως αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν σημαίνει ότι, επί ίσων υποψήφιων, η σύσταση δεν συνάδει με τους φακέλους, αν ο Διευθυντής αιτιολογημένα εκδηλώνει την προτίμησή του προς ένα από αυτούς. Η σύσταση του Διευθυντή συνιστά σημαίνον ανεξάρτητο στοιχείο κρίσης που άπτεται της αξίας των υποψήφιων, τόσο σημαντικό ώστε να απαιτείται σε περίπτωση απόκλισης της Επιτροπής από αυτή, ειδική αιτιολογία (Ιωαννίδη ν. Ε.Δ.Υ., Α.Ε. 1532 ημερ. 2.7.1997, Χατζηγεωργίου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2271, ημερ. 29.1.1999
).Στην παρούσα υπόθεση η σύσταση θεωρεί ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν του αιτητή σε συγκεκριμένες ιδιότητες, όπως στην αποτελεσματικότητα, αφοσίωση στην εργασία, αξιοπιστία, πρωτοβουλία και επινοητικότητα. Οι ιδιότητες που, κατά το Διευθυντή, ξεχωρίζουν τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη, είναι άρρηκτα συνυφασμένες με την εκπλήρωση των καθηκόντων της νέας θέσης.
΄Οπως έχει λεχθεί στην απόφαση Χρίστου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2733, ημερ. 7.5.2001 «H σύσταση του διευθυντή δεν αποτελεί τυποποιημένο στοιχείο, το οποίο πρέπει να ανταποκρίνεται σε άκαμπτες παραμέτρους. Πρόκειται για στοιχείο, το οποίο μεταφέρει την κρίση του προϊσταμένου για τους υποψηφίους και τους λόγους για τους οποίους συστήνεται ο συγκεκριμένος υποψήφιος».
Ας μη ξεχνούμε ότι ο προϊστάμενος κάθε τμήματος είναι στην καλύτερη θέση να γνωρίζει τις ανάγκες της υπό πλήρωση θέσης, αλλά και τις ικανότητες των υποψήφιων. Η σύστασή του απαιτείται από το Νόμο, γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο.
Ο αιτητής υπερτερεί των ενδιαφερομένων μερών σε αρχαιότητα. Η αρχαιότητα δεν παύει να είναι ένα από τα ουσιώδη στοιχεία για την κρίση των υποψήφιων για προαγωγή, παρά το γεγονός ότι δεν είναι ρυθμιστικός παράγων και υπολείπεται σε σπουδαιότητα των άλλων (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1994) 3 Α.Α.Δ. 77, 85
).Μάλιστα στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71, 79, αποφασίστηκε ότι όταν οι υποψήφιοι είναι περίπου ισότιμοι σε αξία, η αρχαιότητα ως ένα από τα τρία κριτήρια, μπορεί να αποτελέσει λόγο για απόκλιση από τη σύσταση του προϊστάμενου. Η Επιτροπή μπορεί, αν το θεωρήσει πρέπον και δεόντως το αιτιολογήσει, να αποκλίνει από τη σύσταση του προϊστάμενου.
΄Ομως, όταν οι υποψήφιοι είναι περίπου ίσοι σε αξία και προσόντα, η σύσταση του προϊστάμενου δεν θα πρέπει απαραιτήτως να κλίνει υπέρ του αρχαιότερου. ΄Οταν, όπως στην παρούσα περίπτωση, η αρχαιότητα άλλων υποψήφιων σημειώνεται και ο λόγος που κρίνεται το ενδιαφερόμενο μέρος καταλληλότερο για τη θέση αιτιολογείται, τότε η σύσταση δεν μπορεί να θεωρηθεί τρωτή. Η σύσταση ελέγχεται ως πλημμελής όταν συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων, δηλαδή όταν αιτιολογώντας την προτίμησή του ο προϊστάμενος αναφέρεται σε στοιχεία αντίθετα με τις εμπιστευτικές εκθέσεις, όχι όμως και όταν η σύσταση επαναλαμβάνει σε κάποιο βαθμό το περιεχόμενο των φακέλων.
Ούτε ο ισχυρισμός ότι η Επιτροπή κατέληξε στην απόφασή της χωρίς να προβεί σε δέουσα έρευνα ή υπό πραγματική πλάνη ευσταθεί. Κανένα εξ άλλου στοιχείο της υπόθεσης δεν δικαιολογεί το συμπέρασμα ότι η απόφαση ελήφθη καθ΄ υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας. Η Επιτροπή έκρινε, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, τους φακέλους, την αρχαιότητα του αιτητή, αλλά και τη σύσταση του προϊστάμενου, ότι καταλληλότεροι ήταν τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Εν όψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή, τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £400.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ