|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1146/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ.Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.
Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ
:Ανδρέα Πολυβίου, εκ Κάτω Πύργου,
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών,
Καθ΄ ων η αίτηση
---------------------------
14 Σεπτεμβρίου 2001
Για τον αιτητή: Α.Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄.
Για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο: Α. Παναγιώτου.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η εγγραφή του αγροτικού λεωφορείου HN 999 του ενδιαφερομένου προσώπου, Ελένης Παύλου, ακυρώθηκε κατά τον Απρίλιο του 1994 λόγω μη ανανέωσης για τρία συναπτά έτη της άδειας κυκλοφορίας η οποία, ας σημειωθεί, για οχήματα δημόσιας χρήσης εκδίδεται ατελώς. Το λεωφορείο είχε πριν από την εισβολή μόνιμη άδεια για τη διαδρομή Μοσφίλι-Μόρφου-Λευκωσία και, μετά την εισβολή, προσωρινή άδεια που έληγε στις 18 Απριλίου 1995, για τη διαδρομή Μοσφίλι-Πάφος με δυνατότητα να παραλαμβάνει επιβάτες καθ΄ οδόν από τα χωριά Κάτω Πύργος, Πηγαίνεια, Πωμός, Παχύαμμος και Νέα Δήμματα. Τον Νοέμβριο του 1994 η κα Παύλου αποτάθηκε στην Αρχή Αδειών για επανεγγραφή, με άδεια να εκτελεί τη διαδρομή Κάτω Πύργου-Πάφου. Η επανεγγραφή ενέπιπτε βέβαια εντός της αρμοδιότητας του Εφόρου Μηχανοκινήτων Οχημάτων. Εκείνο που ζητούσε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν στην πραγματικότητα η χορήγηση ξανά άδειας οδικής χρήσης η οποία αποτελούσε προαπαιτούμενο για επανεγγραφή.
Η Αρχή Αδειών απέρριψε το αίτημα. Υποβλήθηκε Ιεραρχική Προσφυγή και, στις 28 Ιουνίου 1995, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών εξέδωσε την εξής απόφαση:
"Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον αρνητικής απόφασης της Αρχής Αδειών για χορήγηση άδειας για επανεγγραφή του διαγραμμένου αγροτικού λεωφορείου μ΄ αρ. HN 999 (Λ2155), 36 θέσεων στη διαδρομή Κάτω Πύργος-Πάφος, (προσωρινή άδεια-μόνιμη Μοσφίλι-Μόρφου-Λευκωσία).
Η παρούσα προσφυγή επιτυγχάνει μετά από την συγκατάθεση του ενδιαφερόμενου μέρους κ. Καποδίστρια ότι δεν φέρει ένσταση στην επανεγγραφή του διαγραμμένου αγροτικού λεωφορείου μ΄ αρ. HN 999 (Λ2155), 36 θέσεων στη διαδρομή Κ. Πύργος-Πάφος (προσωρινή άδεια-μόνιμη Μοσφίλι-Μόρφου-Λευκωσία) του προσφεύγοντα υπό την αίρεση ότι ο προσφεύγων θα ζητήσει την μεταφορά του σε άλλο δρομολόγιο ή την μετατροπή του σε τουριστικό.
Αν αποτύχει ο προσφεύγων ενώπιον της Αρχής Αδειών αυτόματα σημαίνει ότι παραιτείται του δικαιώματος επανεγγραφής του ως άνω αυτοκινήτου."
Αίτηση προς την Αρχή Αδειών για καθορισμό διαδρομής, το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπέβαλε τρία χρόνια αργότερα, την 1 Ιουλίου 1998, ζητώντας τότε, κατ΄ αντίθεση προς την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, διαδρομή που περιλάμβανε Κάτω Πύργο-Πάφο, ήτοι, Μοσφίλι-Κάτω Πύργο-Πηγαίνεια-Πωμό-Παχύαμμο-Νέα Δήματα-Περβόλα Μαύρου, Κτήμα. Κατόπιν ένστασης του παρόντος αιτητή, κ. Πολυβίου, για τον οποίο είχε εμφανιστεί ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ο κ. Καποδίστριας, η κα Παύλου απέσυρε την αίτηση και, στις 23 Νοεμβρίου 1998, υπέβαλε νέο αίτημα για τη διαδρομή, αυτή τη φορά, Πηγαίνεια-Πάφος. Η Αρχή Αδειών ενέκρινε το αίτημα, σημειώνοντας ότι η εν λόγω διαδρομή δεν επηρέαζε τα συμφέροντα κανενός. Ο κ. Πολυβίου υπέβαλε Ιεραρχική Προσφυγή την οποία η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών απέρριψε με απόφαση ημερ. 15 Ιουνίου 1999. Η Αναθεωρητική Αρχή φαίνεται να θεώρησε πως η απόφαση της Αρχής Αδειών είχε ληφθεί κατ΄ εφαρμογήν της προαναφερθείσας απόφασης ημερ. 28 Ιουνίου 1995, και ότι ως εκ τούτου δεν μπορούσε να προσβληθεί. Ωστόσο, την εξέτασε και κατέληξε ότι δεν επηρεαζόταν οποιοδήποτε έννομο συμφέρον του προσφεύγοντος αφού δεν είχε ο ίδιος δικαίωμα σε εκείνη τη διαδρομή. Παραθέτω το καταληκτικό μέρος:
"Λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των ενώπιον μας στοιχείων και των όσων έχουν λεχθεί κατά την ακρόαση της προσφυγής αποφασίζεται η επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών και η απόρριψη της προσφυγής αν και δεν υπάρχει πρωτογενής διακριτική πράξη της Αρχής Αδειών η οποία να προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή. Εξετάζοντας την ουσία, η επίδικη διαδρομή Πηγαίνεια - Μοσφίλι δεν επηρεάζει κανένα έννομο συμφέρον του προσφεύγοντα καθότι ο ίδιος στη διαδρομή αυτή δεν έχει κανένα συμφέρον."
Παρατηρώ ότι ενώ η εγκριθείσα διαδρομή ήταν για Πηγαίνεια-Πάφο, εντούτοις στο ανωτέρω απόσπασμα η επίδικη διαδρομή περιγράφεται ως Πηγαίνεια-Μοσφίλι και, πιο πριν στην απόφαση, ως Μοσφίλι-Πάφος, αλλά αναφέρεται επίσης και ότι η ένσταση του προσφεύγοντος ήταν για τη χορήγηση στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο άδειας στη διαδρομή Πηγαίνεια-Πάφος.
Παρά την αναφερθείσα ασυνέπεια, φαίνεται νομίζω, πως εκείνο που απασχόλησε την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ήταν το κατά πόσο η διαδρομή με αφετηρία τα Πηγαίνεια ή ακόμα το Μοσφίλι, και με τέρμα την Πάφο, προσφερόταν για το λεωφορείο του ενδιαφερομένου προσώπου ως διαδρομή σε σχέση με την οποία ο προσφεύγων δεν θα μπορούσε εν προκειμένω να είχε αντίρρηση. Για να γίνει αντιληπτή η αναφορά της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στην προηγούμενη απόφαση της, ημερ. 28 Ιουνίου 1995, και στην έλλειψη συμφέροντος του προσφεύγοντος ώστε να μην μπορεί να αντιταχθεί στην έγκριση του εν λόγω δρομολογίου, θα πρέπει αυτή να αντικρυστεί στο πλαίσιο των αδειών οδικής χρήσης που είχαν έως τότε χορηγηθεί για άλλα λεωφορεία της κας Παύλου και του κ. Πολυβίου αλλά και μιας άλλης απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής, ημερ. 19 Απριλίου 1999, με την οποία επικύρωσε απόφαση της Αρχής Αδειών, ημερ. 7 Οκτωβρίου 1998, ότι "το μόνιμο δικαίωμα εξυπηρέτησης της κοινότητας Πηγαινειών το έχει η Ελένη Παύλου". Εκείνη η απόφαση δεν προσεβλήθη. Μου φαίνεται λοιπόν, εν τέλει, πως η άποψη της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών πως ο προσφεύγων δεν διατηρούσε έννομο συμφέρον ήταν δικαιολογημένη. Και για τον ίδιο λόγο δεν του παρέχεται δυνατότητα προώθησης της παρούσας προσφυγής.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Γ.Κ. Νικολάου,
Δ.
/ΕΘ