Ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής η Ε.Δ.Υ.), ημερομηνίας 17 Απριλίου 2000 με την οποίαν επιλέγηκε για προαγωγή στη μόνιμη θέση Λειτουργού Αεροπορικών Κινήσεων ο Χαράλαμπος Ευαγόρου (στο εξής "το ενδιαφερόμενο πρόσωπο"). Η προαγωγή συντελέστηκε με ημερομηνία ισχύος την 15 Μαϊου 2000 και δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.

Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων υπέβαλε, με επιστολή του προς την Ε.Δ.Υ., πρόταση για πλήρωση κενών θέσεων στο Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας. Η πρόταση για πλήρωση αφορούσε, μεταξύ άλλων, μία θέση Λειτουργού Αεροπορικών Κινήσεων η οποία προέκυψε λόγω αφυπηρέτησης του κατόχου της. Η Ε.Δ.Υ. επιλήφθηκε του θέματος στη συνεδρία της ημερομηνίας 17 Απριλίου 2000. Παρίστατο σε αυτήν ο Αναπληρωτής Διευθυντής του Τμήματος Πολιτικής Αεροπορίας (στο εξής "ο Διευθυντής"), ο οποίος σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της συνεδρίας, η Ε.Δ.Υ., μετά την αποχώρηση του Διευθυντή ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων και αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης σε συνάρτηση με τους προσωπικούς φακέλους και τις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις των υποψηφίων αποφάσισε, λαμβάνοντας υπόψη και τη σύσταση, να επιλέξει ως καταλληλότερο το ενδιαφερόμενο πρόσωπο και να προσφέρει σε αυτό προαγωγή στη θέση του Λειτουργού Αεροπορικών Κινήσεων του Τμήματος Πολιτικής Αεροπορίας.

Κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίον περιστρέφονται οι ισχυρισμοί αμφισβήτησης της επίδικης απόφασης αποτελεί η σύσταση στην οποία προέβηκε ο Αναπληρωτής Διευθυντής του Τμήματος Πολιτικής Αεροπορίας. Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η σύσταση για διάφορους λόγους έπασχε. Δεν προσδιορίζεται σε αυτήν, σύφωνα με την εισήγηση του, η πηγή και το ακριβές περιεχόμενο των πληροφοριών που ο Διευθυντής συνέλεξε από ανώτερους λειτουργούς και άμεσα προϊσταμένους των υποψηφίων. Συνιστούσε, κατά τον αιτητή, υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, το γεγονός ότι έκανε χρήση και έλαβε υπόψη προσωπικές όπως τις χαρακτηρίζει γνώμες, υποκειμενικές και άγνωστες, οι οποίες δεν ήταν δυνατό να ελεγχθούν εάν βρίσκονταν σε συμφωνία με τις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις. Με τη σύστασή του ο Διευθυντής επαναξιολογεί, όπως ισχυρίζεται ο αιτητής, υποκειμενικά και αυθαίρετα, σε αντίθεση μάλιστα με τα στοιχεία των φακέλων. Παραγνωρίστηκαν με τη σύσταση, σύμφωνα πάντα με την εισήγηση του αιτητή, η υπεροχή του σε προσόντα και αρχαιότητα, ενώ τα στοιχεία που αναφέρονται σ΄ αυτή βαθμολογούνται στις υπηρεσιακές εκθέσεις οι οποίες, αντίθετα με τη σύσταση, εμφανίζουν τον αιτητή ισάξιο με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

Είναι περαιτέρω η θέση του αιτητή ότι η σύσταση πάσχει για έναν ακόμα λόγο: θυματοποιείται σε αυτήν ο αιτητής με την αναφορά στο είδος των καθηκόντων που εκτελούντο από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

Τέλος, ο αιτητής προβάλλει ως λόγο ακυρότητας της επίδικης απόφασης την έλλειψη αιτιολογίας και δέουσας έρευνας εκ μέρους του αποφασίζοντος οργάνου, της Ε.Δ.Υ., η οποία, κατά την άποψη του, δεν προέβηκε σε δική της αξιολόγηση των δεδομένων που είχε ενώπιόν της και κατέληξε στην αμφισβητούμενη απόφασή της δεχόμενη παθητικά τη σύσταση του Διευθυντή.

Όπως φαίνεται, ο Διευθυντής διαμόρφωσε την κρίση του η οποία κατέληξε σε προτίμηση του ενδιαφερομένου προσώπου έναντι των άλλων υποψηφίων αφού έλαβε υπόψη, όπως σαφώς ανέφερε στη σύσταση, το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και των υπηρεσιακών εκθέσεων και τις πληροφορίες που συνελεξε από ανώτερους λειτουργούς του Τμήματος και άμεσα προϊσταμένους των υποψηφίων. Ως προς αυτό το τελευταίο, δεν υπάρχει οτιδήποτε μεμπτό. Αντίθετα από τα όσα επικαλέστηκε ο αιτητής, η αρχή που διαμορφώθηκε από τη νομολογία είναι ότι η λήψη πληροφοριών από τους Προϊσταμένους ή Ανώτερους Λειτουργούς δεν απαγορεύεται και ο Διευθυντής μπορεί να συλλέγει πληροφορίες για τους υποψηφίους και από άλλες πηγές για να έχει μια συμπληρωμένη εικόνα των ικανοτήτων των υποψηφίων. Στη Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 817, ημερ. 12.7.90 λέχθηκαν μεταξύ άλλων στη σελ.3 τα ακόλουθα:

Κρίνεται λοιπόν παραδεκτή η αναζήτηση και συλλογή πληροφοριών από λειτουργούς του Τμήματος και άμεσα προϊσταμένους των υποψηφίων.

Διεξήλθα με προσοχή το περιεχόμενο των υπηρεσιακών εκθέσεων αναζητώντας τη διαπίστωση της ορθότητας της κρίσης του Διευθυντή ως προς την υπεροχή σε αξία του ενδιαφερομένου προσώπου έναντι του αιτητή. Αντίθετα με τα όσα υποστηρίχθηκαν από το δικηγόρο του τελευταίου, η διαπίστωση του Διευθυντή βεβαιώνεται ως ορθή. Οι υπηρεσιακές αξιολογήσεις των ετών 1992-1999 αναδεικνύουν πράγματι υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου. Μόνο κατά την τριετία 1997-1999 είχαν βαθμολογηθεί και οι δύο ως εξαίρετοι υπάλληλοι σε όλα τα στοιχεία. Οι βαθμολογίες των υπολοίπων ετών δίνουν εικόνα υπεροχής υπέρ του ενδιαφερομένου προσώπου. Υπεροχή που ήταν σε κάποιες περιπτώσεις οριακή, όπως το έτος 1996, άλλοτε σαφής (1995) και άλλοτε συντριπτική, όπως για παράδειγμα οι βαθμολογίες που αφορούσαν την τριετία 1992-1994 όπου το ενδιαφερόμενο πρόσωπο είχε βαθμολογηθεί με "εξαίρετα" 16 φορές έναντι 3 του αιτητή. Κατά το 1992 μάλιστα, η απόδοση του αιτητή σε όλα τα επιμέρους στοιχεία είχε κριθεί ως "ικανοποιητική" ενώ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο για την ίδια χρονική περίοδο βαθμολογήθηκε σε τέσσερα από αυτά ως "εξαίρετος" και στα υπόλοιπα τρία ως "πολύ ικανοποιητικός". Υπήρχε λοιπόν διαφορά ως προς την αξία, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί από οριακή έως έκδηλη. Η διαφορά αυτή ορθά όπως φαίνεται λήφθηκε υπόψη από το Διευθυντή και τονίστηκε στη σύστασή του. Καθίσταται συνακόλουθα απαράδεκτος ο ισχυρισμός που προβλήθηκε από τον αιτητή ότι η σύσταση δεν συνάδει με τα στοιχεία των φακέλων. Η συνεκτίμηση του συνόλου των υπηρεσιακών εκθέσεων, ανέδειξε όπως τονίστηκε πιο πάνω υπεροχή του ενδιαφερόμενου προσώπου η οποία ορθά θεωρήθηκε εκ μέρους του Διευθυντή ως ένδειξη υπέρτερης αξίας.

Στα προσόντα των υποψηφίων δεν υπάρχει αξιοσημείωτη διαφορά. Κατέχουν και οι δύο απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης και πέτυχαν στις σχετικές ενδοτμηματικές εξετάσεις. Το πιστοποιητικό του αιτητή περί επιτυχίας σε εξετάσεις ικανότητας ναυτικών, το οποίο εξέδωσε η κυβέρνηση του Ισραήλ, δεν φαίνεται να ενισχύει τη θέση του, εξεταζόμενο σε συνάρτηση και με τα προβλεπόμενα στο Σχέδιο Υπηρεσίας.

Ανεδαφικός κρίνεται και ο ισχυρισμός ότι θυματοποιήθηκε με τη σύσταση ο αιτητής με αναφορά στο είδος της εργασίας του ενδιαφερομένου προσώπου. Όπως προκύπτει καθαρά από το περιεχόμενο της σύστασης, η αναφορά του Διευθυντή σε ικανότητες του ενδιαφερομένου προσώπου σε σχέση με τον τομέα της εργασίας του, σκοπούσε στην ολοκλήρωση της εικόνας του προτεινόμενου όπως ο ίδιος την είχε σχηματίσει μέσα από την προσωπική του γνώση ή μέσα από πληροφορίες που πήρε από αρμόδιους συνεργάτες του και σε καμμιά περίπτωση μπορούσε να εκληφθεί ότι είχε την ενστάσιμη έννοια ότι δηλαδή ο Διευθυντής θεωρούσε ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπερτερούσε γι΄αυτόν το λόγο.

Απαράδεκτος εκ των πραγμάτων καθίσταται και ο τελευταίος ισχυρισμός για έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας εκ μέρους της Ε.Δ.Υ. Στην πολύ πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας Κυπριανίδης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2808, ημερ. 21.6.2001 στη σελ.3 υπογραμμίστηκαν τα ακόλουθα:

Τα ίδια ισχύουν και στην παρούσα. Ο αιτητής δεν έχει αποδείξει έκδηλη υπεροχή ως προς το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, ούτε ακόμα και απλή υπεροχή. Η Ε.Δ.Υ. έλαβε δεόντως υπόψη το περιεχόμενο των φακέλων τα προσόντα, την αρχαιότητα και τη σύσταση του Διευθυντή και ασκώντας τη διακριτική της ευχέρεια κατέληξε στην απόφασή της, η οποία ήταν όπως διαπιστώνεται εύλογα επιτρεπτή.

Π. Αρτέμης,

Δ.

/Χ.Π.