CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι, όπως είναι διατυπωμένα τα άρθρα 20 και 21 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Νόμος 90/72, όπως τροποποιήθηκε - ο Νόμος), δεν απαιτείται οποιαδήποτε Πολεοδομική Άδεια για λατομεία. Σύμφωνα με την εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας, Πολεοδομική Άδεια απαιτείται, στα πλαίσια του Νόμου, αναφορικά με «ανάπτυξη». Ο όρος δε «ανάπτυξη», όπως ερμηνεύεται από το άρθρο 20(1) του Νόμου, σημαίνει, μεταξύ άλλων, την εκτέλεση «μεταλλευτικών», όχι όμως και «λατομικών» εργασιών. Επίσης, το άρθρο 21(1) του Νόμου, παρόλο που χρησιμοποιεί τη λέξη «μεταλλείο», δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «λατομείο». Τόσο από νομικής όσο και από πραγματικής πλευράς, το «μεταλλείο» είναι κάτι διαφορετικό από το «λατομείο», διαφοροποίηση που γίνεται με απόλυτη σαφήνεια, τόσο από το άρθρο 3 (περί Ερμηνείας) του περί Μεταλλείων και Λατομείων Νόμου, Κεφ. 270, όσο και από τα Μέρη IV και V, αντίστοιχα, του ίδιου Νόμου, και που αποδεικνύει ότι οι δύο δραστηριότητες δεν ανήκουν στο ίδιο γένος (genus) ώστε ο όρος «μεταλλείο» να εμπερικλείει το «λατομείο» ή αντίστροφα. Επομένως, πάντοτε κατά το δικηγόρο της αιτήτριας, η Δήλωση Πολιτικής (Αναθεώρηση 1996), η οποία κάμνει μνεία ή πρόβλεψη που υπονοεί ότι απαιτείται Πολεοδομική Άδεια για τα «λατομεία», είναι ultra vires, διότι το «λατομείο» δεν είναι και δεν εμπίπτει στον όρο «ανάπτυξη», όπως αυτός ερμηνεύεται από το άρθρο 20(1) του Νόμου. Εκείνο που απαιτείται για λατομικές εργασίες είναι άδεια ή προνόμιο σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κεφ. 270. Αρμόδια για χορήγηση τέτοιας άδειας ή προνομίου είναι άλλη Αρχή και όχι η Πολεοδομική Αρχή ή το Υπουργικό Συμβούλιο.

Ο όρος «ανάπτυξη», όπως ερμηνεύεται στο πιο πάνω άρθρο, περιλαμβάνει την εκτέλεση, μεταξύ άλλων, και «ή άλλων εργασιών εντός, επί ύπερθεν ή κάτωθεν ακινήτου ιδιοκτησίας». Σε τέτοιου είδους «εργασίες» ασφαλώς περιλαμβάνονται και οι λατομικές εργασίες εφόσον, και αυτές, εκτελούνται εντός, επί ή κάτωθεν ακίνητης ιδιοκτησίας, ανάλογα με το είδος του λατομικού υλικού που εξορύσσεται. Πέραν τούτου, ο ίδιος όρος, και πάλι όπως ερμηνεύεται στο ίδιο πιο πάνω άρθρο, σημαίνει «ή την εκτέλεσιν οιασδήποτε ουσιώδους μεταβολής εν τη χρήσει οιασδήποτε οικοδομής ή άλλης ακινήτου ιδιοκτησίας». Στην περίπτωση της αιτήτριας, με την προτιθέμενη ανάπτυξη, προτεινόταν να εκτελεστεί ουσιώδης μεταβολή, από κτηνοτροφική σε λατομική, στην καθορισθείσα χρήση της ακινήτου ιδιοκτησίας. Ακολουθεί ότι η Δήλωση Πολιτικής είναι intra vires του Νόμου και σύννομα απαιτεί την εξασφάλιση Πολεοδομικής Άδειας για την εκτέλεση λατομικών εργασιών επί ακινήτου ιδιοκτησίας.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι η Υπουργική Επιτροπή παρέλειψε να προβεί σε πλήρη έρευνα της υπόθεσης διότι, μεταξύ άλλων, αντί να επιληφθεί της αίτησης εξ αρχής και αποφανθεί αφού προβεί η ίδια σε εκτίμηση των εκατέρωθεν θέσεων, όπως προκύπτει από την επιστολή της 29.3.2000, περιορίστηκε στην έρευνα κατά πόσο «η Πολεοδομική Αρχή εφάρμοσε ορθά και μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της τις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής». Σύμφωνα με το δικηγόρο της αιτήτριας, αυτός ο τρόπος ενέργειας της Υπουργικής Επιτροπής καθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση ακυρωτέα για το λόγο ότι υποδηλώνει ότι η Υπουργική Επιτροπή δεν ενήργησε και δεν άσκησε τις εξουσίες που της παρέχει το άρθρο 31(2) του Νόμου, δηλαδή δεν επιλήφθηκε της αίτησης «ως εάν αυτή είχε το πρώτον υποβληθή εις τούτο», αλλά έκρινε την ιεραρχική προσφυγή της αιτήτριας ως εφετείο.

Η εισήγηση του δικηγόρου της αιτήτριας με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Σύμφωνα με το άρθρο 31(2) του Νόμου, το Υπουργικό Συμβούλιο ή η Υπουργική Επιτροπή «δύναται δε να επιληφθή της αιτήσεως ως εάν αύτη είχε το πρώτον υποβληθή εις τούτο». Από την πρόνοια αυτή προκύπτει, με σαφήνεια, ότι το Υπουργικό Συμβούλιο ή ο εκδοχέας της εξουσίας του, ήτοι η Υπουργική Επιτροπή, όταν εξετάζει ιεραρχική προσφυγή εναντίον απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής, δεν ενεργεί ως δευτεροβάθμιο διοικητικό όργανο (εφετείο), περιοριζόμενο στην εξέταση της ορθότητας της απόφασης του ιεραρχικά υφιστάμενου οργάνου, αλλά ενεργεί ως πρωτοβάθμιο διοικητικό όργανο με εξουσία, αλλά και υποχρέωση, να επιληφθεί και αποφανθεί επί της αίτησης εξετάζοντάς την εξ αρχής. Στη προκείμενη περίπτωση, όπως είναι πρόδηλο από το περιεχόμενο της επιστολής της 29.3.2000, η Υπουργική Επιτροπή, αφού εσφαλμένα εξομοίωσε την ιεραρχική προσφυγή με έφεση, περιορίστηκε στην έρευνα κατά πόσο «η Πολεοδομική Αρχή εφάρμοσε ορθά και μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της τις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής», χωρίς να επιληφθεί και αποφανθεί, η ίδια, εξετάζοντας την αίτηση εξ αρχής. (Βλέπε σχετικά Εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (ΑΧΕΠΑ) Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ΑΕ2412, 15.12.1999, Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ν. Κίμωνα Ευριπίδη κ.α., ΑΕ2504, 18.5.2000 και Mantovanis Umber Industries Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 1233/99, 30.4.2001).