|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 517/2000
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Αντώνη Φαρμακά
Αιτητή
και
Της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων - Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
Αντώνη Φαρμακά
Αιτητή
και
Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου
Καθ΄ων η Αίτηση
(Ως ετροποποιήθηκε)
-----------------
11 Ιουνίου 2001
Για τον αιτητή: κα Νάσαρη για Δ. Παυλίδη και Συνεργάτες.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα. Στιβαρού για Π.Λ. Κακογιάννη και Σία.
----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η ΑΗΚ αποφάσισε την εγκατάσταση νέου υποσταθμού μεταφοράς ηλεκτρισμού στο Τσέρι για αντιμετώπιση αυξανόμενων αναγκών και διασύνδεση του σταθμού Βασιλικού με τη Λευκωσία. Στον επιλεγέντα χώρο περιλαμβάνετο και κτήμα του οποίου ο Αιτητής κ. Φαρμακάς είναι συνιδιοκτήτης κατά το ένα όγδοο μερίδιο. Η ΑΗΚ προσφέρθηκε να αγοράσει τούτο για το ποσό των £975, βάσει εκτίμησης του Κτηματολογίου. Ο κ. Φαρμακάς απόρριψε την πρόταση, ενιστάμενος στην όλη ιδέα για εγκατάσταση του υποσταθμού. Η ΑΗΚ στις 22.10.1999 προχώρησε στη δημοσίευση γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης του κτήματος, πληροφορώντας σχετικά τον κ. Φαρμακά, ο οποίος έφερε ένσταση στη σκοπούμενη απαλλοτρίωση. Η ένσταση απορρίφθηκε από την ΑΗΚ καθ΄όσον, σύμφωνα και με τη σχετική επιστολή που εστάλη στον κ. Φαρμακά, ημερομηνίας 27.1.2000, "η Αρχή κατέληξε στην επιλογή των συγκεκριμένων χώρων ύστερα από εμπεριστατωμένη μελέτη". Ακολούθως η ΑΗΚ στις 23.6.2000 προχώρησε στη δημοσίευση του διατάγματος απαλλοτρίωσης και επίταξης. Εν τω μεταξύ όμως ο κ. Φαρμακάς καταχώρησε την προσφυγή αυτή, προσβάλλοντας γενικά (1) τις αποφάσεις και πράξεις της ΑΗΚ που περιήλθαν σε γνώση του με την επιστολή ημερομηνίας 27.1.2000 και (2) την παράλειψη της ΑΗΚ να αποδεχθεί την ένσταση του.
Ως προς τη δεύτερη αιτούμενη θεραπεία βέβαια λίγα χρειάζεται να λεχθούν. Η παράλειψη αποδοχής ένστασης στην άσκηση διακριτικής εξουσίας, όπως παρατηρεί και η ευπαίδευτη συνήγορος για την ΑΗΚ, δεν αποτελεί παράλειψη στα πλαίσια του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Ούτε εξ άλλου προσθέτει η θεραπεία αυτή οτιδήποτε στην πρώτη θεραπεία που αφορά ουσιαστικά το ίδιο θέμα, δηλαδή την απόρριψη της ένστασης του επί της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης.
Αλλά και για την πρώτη θεραπεία υπάρχει προδικαστική ένσταση, συνιστάμενη στο ότι η απόρριψη της ένστασης του κ. Φαρμακά με την επιστολή της 27.1.2000, όπως και η προηγηθείσα γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης της 22.10.1999 στην οποία αναφέρετο η ένσταση, δεν αποτελούσε εκτελεστή διοικητική πράξη. Η κα Στιβαρού είναι απόλυτα ορθή, όπως βεβαιώνεται με την απόφαση της διευρυμένης Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Σταυρίδη κ.α. ν. Δημοκρατία (1992) 3 ΑΑΔ 303 στην οποία και με παραπέμπει. Εκεί ηγέρθη ακριβώς το ίδιο θέμα και απεφασίσθη ότι ούτε η γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης ούτε η απόρριψη της ένστασης συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη. Όπως το έθεσε ο Κωνσταντινίδης, Δ., ο οποίος έδωσε την απόφαση, στις σελίδες 314-315, αναφορικά με τη γνωστοποίηση της απαλλοτρίωσης:
"... στην περίπτωση της Γνωστοποίησης Απαλλοτρίωσης δεν βρισκόμαστε καν μπροστά σε εκτελεστή διοικητική πράξη. Το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Δικαστή Γ.Μ. Πική στις προσφυγές 171/88, 185/88 και 200/88, ημερομηνίας 9 Μαρτίου 1990, περικλείει όσα θα μπορούσαν να λεχθούν σε σχέση με το θέμα.
"Η γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης περιορίζεται στην εκδήλωση πρόθεσης για τη λήψη εκτελεστής απόφασης σε μελλοντικό στάδιο και αποβλέπει κυρίως στην επέκταση της έρευνας θέματος με τη λήψη των απόψεων των προσώπων που μπορεί να επηρεασθούν από την τελική πράξη. Αφήνει το καθεστώς ιδιοκτησίας της γης και τα δικαιώματα των ιδιοκτητών ανεπηρέαστα. ούτε δημιουργεί οποιαδήποτε δέσμευση για την εκμετάλλευση ή τη διάθεση της περιουσίας τους. Η παροχή ευχέρειας στους ιδιοκτήτες να ακουστούν δεν έχει άλλο σκοπό από την ολοκλήρωση της έρευνας με τη συμπερίληψη των απόψεών τους στο φάσμα των γεγονότων που εξετάζονται. Η απόρριψη της ένστασης δεν μεταβάλλει το καθεστώς της γνωστοποίησης ούτε περιορίζει τη διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας αρχής ως προς τις μελλοντικές της ενέργειες. Επισημαίνεται ότι η γνωστοποίηση ατονεί εάν δεν απαλλοτριωθεί η γη με διάταγμα μέσα σε 10 μήνες από τη γνωστοποίηση της (άρθρο 7(2) του Ν. 15/62, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του Ν. 84/88"."
Και στις σελίδες 315-316 αναφορικά με την απόρριψη της ένστασης:
"Η εξέταση και η απόρριψη των ενστάσεων ήταν μέρος της διοικητικής διαδικασίας που οδήγησε στην τελική πράξη της έκδοσης του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης που είναι και η μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη που θα μπορούσε να αποτελέσει το αντικείμενο αίτησης ακύρωσης."
Η κατάληξη αυτή θέτει τέρμα στην προσφυγή, η οποία, σημειωθήτω, θα ήταν και εν πάση περιπτώσει εκπρόθεσμη ως προς τη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης αφού κατεχωρήθη στις 12.4.2000, εφ΄όσον δε η προσφυγή δεν προσβάλλει το ίδιο το διάταγμα απαλλοτρίωσης, προηγηθείσα τούτου, παρά μόνο τις προμνησθείσες ενέργειες που προηγήθησαν τούτου, δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει τα έξοδα της ΑΗΚ.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π