|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 4 ΑΑΔ 304
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 282/2000
Ενώπιον
: ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Κωνσταντίνου Σολομωνίδη
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας
Κα θ΄ ης η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 10.5.2001Για τον αιτητή: κ. Γ. Σεραφείμ.
Για την καθ΄ης η αίτηση: κ. Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την προσφυγή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της καθ΄ης η αίτηση, που του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 23.12.1999, και με την οποία αποσπάσθηκε από το Τμήμα Δημοσίων Έργων στο Τμήμα Αρχαιοτήτων, από τις 3.1.2000, για περίοδο δύο ετών, είναι άκυρη.
Τα γεγονότα που προηγήθηκαν της επίδικης απόσπασης, όπως και το σκεπτικό της, διαγράφονται στο σχετικό πρακτικό της συνεδρίας της καθ΄ης η αίτηση, ημερομηνίας 16.12.1999, το οποίο και θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω αυτούσιο:
«Ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων, με επιστολή του με αρ. 202/1980/Α/3 και ημερ. 19.11.99, ζήτησε την απόσπαση του Σολομωνίδη Κωνσταντίνου, Αρχιτέκτονα 1ης Τάξης, Τμήμα Δημόσιων Έργων, στο Τμήμα Αρχαιοτήτων, από την 1.12.99.
Όπως αναφέρεται στην επιστολή η εισήγηση για απόσπαση γίνεται μέσα στα πλαίσια της υποχρέωσης που έχει το Τμήμα Αρχαιοτήτων μετά από σχετική Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 7.12.82, με την οποία εγκρίθηκε η δημιουργία μιας θέσης Αρχιτέκτονα στο Τμήμα Δημόσιων Έργων, ο δε διορισθησόμενος, σύμφωνα με την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου θα αποσπασθεί στο Τμήμα Αρχαιοτήτων για τα Μνημεία Νεώτερου Πολιτισμού.
Ο επηρεαζόμενος υπάλληλος έλαβε γνώση της προτεινόμενης απόσπασής του και υπέβαλε ένσταση μέσω του δικηγορικού Γραφείου Τάσσου Παπαδόπουλου και Σία προς το Διευθυντή του Τμήματος Δημόσιων Έργων, με επιστολή ημερ. 11.10.99.
Στην εν λόγω ένσταση αναφέρονται οι προσωπικές και επαγγελματικές συνθήκες οι οποίες καθιστούν αφ΄ ενός ιδιαίτερα δύσκολη και δυσμενή και αφ΄ ετέρου ατελέσφορη για την υπηρεσία τη σκοπούμενη μετάθεση του πιο πάνω υπαλλήλου.
Οι λόγοι τους οποίους επικαλείται ο κ. Σολομωνίδης εναντίον της απόσπασής του είναι οι εξής:
α) η παρουσία του στο Τμήμα Δημόσιων Έργων είναι απαραίτητη για τη συμπλήρωση αναληφθέντων έργων, δεδομένου ότι θα ήταν δυσχερής η ανάθεσή τους σε άλλους λειτουργούς του Τμήματος.
β) το Τμήμα Αρχαιοτήτων ασχολείται με εργασίες που προϋποθέτουν εξειδίκευση και τυχόν απόσπασή του θα του δημιουργήσει αδυναμία για κάποιο χρονικό διάστημα να ανταποκριθεί στα καθήκοντα της θέσης,
γ) λόγω της αφυπηρέτησής του την 1.1.2005 προκύπτει ότι μετά την εκπαίδευση του θα υπηρετήσει για πολύ λίγο στη δημόσια υπηρεσία, και
δ) για λόγους υγείας, η αλλαγή περιβάλλοντος και είδους εργασίας θα του δημιουργήσει προβλήματα αφού πάσχει από διαβήτη.
Στην επιστολή του Γενικού Διευθυντή, Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων, με την οποία υποβάλλεται η πρόταση για απόσπαση του Σολομωνίδη, αναφέρεται ότι οι παραστάσεις που υπέβαλε ο εν λόγω υπάλληλος μέσω του Δικηγορικού Γραφείου του Τάσσου Παπαδόπουλου και Σία εξετάστηκαν και οι προβαλλόμενοι λόγοι δεν κρίθηκαν ουσιώδεις.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας μελέτησε όλα τα ενώπιόν της δεδομένα και σημείωσε τους λόγους για τους οποίους ο δικηγόρος του επηρεαζόμενου υπαλλήλου υπέβαλε ένσταση στην προτεινόμενη απόσπαση. Ωστόσο, η Επιτροπή έκρινε ότι δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος για να μην αποφασίσει την απόσπαση του εν λόγω υπαλλήλου ύστερα από σύσταση της αρμόδιας αρχής. Ιδιαίτερα η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας παρατηρεί ότι οι λόγοι που προβάλλει ο κ. Σολομωνίδης για δημιουργία προβλημάτων στην υπηρεσία αφορούν την ίδια την υπηρεσία και όχι τον ίδιο. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή αποφασίζει να αποσπάσει τον ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗ Κωνσταντίνο, Αρχιτέκτονα, 1ης Τάξης, Τμήμα Δημόσιων Έργων, για εκτέλεση ειδικών καθηκόντων στο Τμήμα Αρχαιοτήτων, από 3.1.2000, για περίοδο δύο χρόνων, δυνάμει του άρθρου 47(1)(ε) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 1996.»
Η προδικαστική ένσταση.
Ο δικηγόρος της καθ ής η αίτηση πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η επίδικη απόφαση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά απλώς εσωτερικό διοικητικό μέτρο του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων, στο οποίο υπάγεται τόσο το Τμήμα Δημόσιων Έργων όσο και το Τμήμα Αρχαιοτήτων, και, επομένως, δεν μπορεί να προσβληθεί παραδεκτά με προσφυγή.
Αντίθετη ήταν η θέση του δικηγόρου του αιτητή. Σύμφωνα με την εισήγησή του, η απόσπαση του αιτητή στο Τμήμα Αρχαιοτήτων συνιστά δυσμενή διοικητική πράξη, αφού αυτός δεν έχει μόνο υποχρέωση αλλά, ταυτόχρονα, και δικαίωμα να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης στην οποία διορίστηκε& εφόσον δε η απόσπασή του αποτελεί ακριβώς εξαίρεση του κανόνα της μονιμότητας και της εκτέλεσης των προδιαγεγραμμένων από το Σχέδιο Υπηρεσίας καθηκόντων του, αυτή παράγει έννομα αποτελέσματα στο πρόσωπό του και, επομένως, ενέχει το στοιχείο της εκτελεστότητας. Παρέπεμψε σχετικά στο Σύγγραμμα του Π.Δ. Δαγτόγλου «Γενικό Διοικητικό Δίκαιο», Τόμος Α (1977), σελ. 141, παρ. 6, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται, στη σελ. 142, ότι η απόσπαση υπαλλήλου, ως υπερβαίνουσα τα όρια της καθημερινής λειτουργίας της υπηρεσίας, συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη, όπως, επίσης, στις αποφάσεις της Ολομέλειας στη Φωκάς ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ, 114 και Αλεξάνδρου ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2673, 15.1.2001 και στις αποφάσεις του Δικαστή Νικήτα στη Στυλιανού ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 1021/96, 6.3.1998 και Μολένσκη ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 509/98, 31.7.2000.
Η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Η απόσπαση του αιτητή από το Τμήμα Δημόσιων Έργων στο Τμήμα Αρχαιοτήτων όντως εμπεριέχει το στοιχείο της εκτελεστότητας και, σαν τέτοια, υπόκειται σε ακυρωτικό έλεγχο γιατί μ΄ αυτή ο αιτητής μετακινείται από το Τμήμα στο οποίο κανονικά ανήκει και τοποθετείται σε άλλο Τμήμα, στο οποίο κανονικά δεν ανήκει, για την εκτέλεση «ειδικών καθηκόντων», διαφορετικών από εκείνα τα οποία οφείλει να εκτελεί βάσει του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης την οποία κατέχει.
Η ουσία της προσφυγής.
Ως λόγος ακυρώσεως της επίδικης απόσπασης προβάλλεται η έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας και /ή η έλλειψη δέουσας έρευνας.
Η επίδικη απόσπαση στηρίχθηκε στο άρθρο 47(1)(ε) των περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμων του 1990 έως 2000 το οποίο έχει ως εξής:
«47.-(1) Απόσπαση υπαλλήλου μπορεί να αποφασιστεί σε οποιαδήποτε από τις ακόλουθες περιπτώσεις -
.................................. ................
(ε) σε ειδικές περιπτώσεις όταν απαιτείται η εκτέλεση ειδικών καθηκόντων και αρμοδιοτήτων σε Υπουργείο, Τμήμα, Κλάδο ή Υπηρεσία
.»Από τη συνάρτηση του περιεχομένου του πρακτικού της καθ΄ης η αίτηση με την πιο πάνω πρόνοια του Νόμου προκύπτει, κατά την άποψή μου, αβίαστα, ότι, πράγματι, η επίδικη απόσπαση πάσχει λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας ως αποτέλεσμα μη δέουσας, εκ μέρους της καθ΄ης η αίτηση, έρευνας κατά πόσο, με τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της, συνέτρεχε «ειδική περίπτωση» όπου απαιτείτο η «εκτέλεση ειδικών καθηκόντων και αρμοδιοτήτων» στο Τμήμα Αρχαιοτήτων ώστε να δικαιολογείται η εκεί απόσπαση του αιτητή. Δεν υπάρχει πουθενά οποιαδήποτε εξήγηση των «ειδικών καθηκόντων» τα οποία αναμένεται να εκτελεί ο αιτητής στο Τμήμα Αρχαιοτήτων. Όπως αναφέρεται στο πρακτικό, η εισήγηση του Γενικού Διευθυντή για απόσπαση του αιτητή «γίνεται μέσα στα πλαίσια της υποχρέωσης που έχει το Τμήμα Αρχαιοτήτων μετά από σχετική Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 7.12.82, με την οποία εγκρίθηκε η δημιουργία μιας θέσης Αρχιτέκτονα στο Τμήμα Δημόσιων Έργων, ο δε διορισθησόμενος, σύμφωνα με την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου θα αποσπασθεί στο Τμήμα Αρχαιοτήτων για τα Μνημεία Νεώτερου Πολιτισμού.». Όμως, ποια είναι τα ειδικά καθήκοντα τα οποία αναμένεται να εκτελεί ο αιτητής «για τα Μνημεία Νεώτερου Πολιτισμού» πουθενά δεν αναφέρεται ούτε επεξηγείται. Πέραν τούτου, δεν παρέχεται επαρκής αιτιολογία
γιατί να απορριφθεί η ένσταση του αιτητή. Αναφέρεται απλώς ότι, κατά την άποψη του Γενικού Διευθυντή, οι παραστάσεις που υπέβαλε ο αιτητής «εξετάστηκαν και οι προβαλλόμενοι λόγοι δεν κρίθηκαν ουσιώδεις», χωρίς οποιαδήποτε επεξήγηση, η δε Επιτροπή, με τη σειρά της, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία της ένστασης, αφού υιοθετεί την άποψη του Γενικού Διευθυντή, «παρατηρεί ότι οι λόγοι που προβάλλει ο κ. Σολομωνίδης για δημιουργία προβλημάτων στην υπηρεσία αφορούν την ίδια την υπηρεσία και όχι τον ίδιο». Για να καταλήξει στην κρίση «ότι δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος για να μην αποφασίσει την απόσπαση του εν λόγω υπαλλήλου ύστερα από σύσταση της αρμόδιας αρχής».Η προσφυγή επιτυγχάνει με £400 έξοδα υπέρ του αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση για απόσπαση του αιτητή, από το Τμήμα Δημόσιων Έργων στο Τμήμα Αρχαιοτήτων, ακυρώνεται λόγω ανεπαρκούς έρευνας και ανεπαρκούς αιτιολογίας.
Ρ. Γαβριηλίδης
&# 9;Δ.
/ΧΤΘ