|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 171/01
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ -
Octavio Libman,
Aιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
1. Υπουργείου Εσωτερικών
2. Λειτουργού Μεταναστεύσεως
Καθών η αίτηση
---------------------
Ημερομηνία:
8 Mαΐου, 2001Αίτηση ημερ. 9/2/01 για προσωρινό διάταγμα
Για τον αιτητή: Χρ. Χ"Στερκώτης
Για τους καθών η αίτηση: Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της
Δημοκρατίας Α΄
--------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Θα μπορούσα να ξεκινήσω από το σημείο που τελειώνω την απόφαση μου, σημερινής επίσης ημερομηνίας, στην προσφυγή με αρ. 23/01, από τον ίδιο αιτητή. Ήταν, κατά κάποιο τρόπο, προπομπός της προσφυγής αυτής. Μετά την απόρριψη, στις 25/10/00, του αιτήματος για χορήγηση άδειας επισκέπτη, η διοίκηση προχώρησε στην έκδοση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του αιτητή, αφού πρώτα αυτός κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης. Για το λόγο ότι παρέμεινε στην επικράτεια μετά τη λήξη, στις 12/6/00, της ισχύος της άδειας, που του δόθηκε στις 22/10/98. Αυτά είναι αντικείμενο της παρούσας προσφυγής με αρ. 171/01.
Τα δύο διατάγματα ημερ. 8/1/01 φαίνεται πως υπογράφονται από τον Γ. Θεοδώρου, Αν. Λειτουργό Μετανάστευσης. Με αίτηση που κατέθεσε με την παρούσα προσφυγή του, ο αιτητής επιδιώκει την προσωρινή αναστολή τους μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής. Ο δικηγόρος του ισχυρίζεται πως η έκδοση τους πάσχει από έκδηλη παρανομία. Ικανοποιείται έτσι ο όρος που θέτει η νομολογία για την παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας. Είναι περαιτέρω η εισήγηση του ότι ικανοποιείται επίσης το διαζευκτικό κριτήριο, ότι η μη αναστολή της απόφασης θα προκαλέσει στον αιτητή ανεπανόρθωτη ζημία. Για τις προϋποθέσεις έκδοσης προσωρινών διαταγμάτων παραπέμπουμε στις υποθέσεις: Μοyo & Another v. Republic (1988) 3 (Β) C.L.R. 1203, προσφ. αρ. 741/89 Κροκίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας, ημερ. 29/5/90 και Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233 (όλες αποφάσεις της Ολομέλειας).
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να διευκρινίσω ότι η κρινόμενη αίτηση υποστηρίζεται από δύο ένορκες δηλώσεις από τον αιτητή και την κα Polina Protsenko. Είναι πανομοιότυπες με εκείνες που συνόδευσαν την αίτηση για προσωρινό διάταγμα στην πρώτη προσφυγή. Γιαυτό η οποιαδήποτε αναφορά μου σε γεγονότα, που έχει ως υπόβαθρο τη μαρτυρία αυτή, ισχύει και για την απόφαση μου στην παρούσα περίπτωση.
Ο δικηγόρος του αιτητή συνδέει το στοιχείο της έκδηλης παρανομίας με την αθώωση του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού. Παραπονείται δε ότι η Αστυνομία, με διάφορες προφάσεις, κατακράτησε το διαβατήριο του και το παρέδωσε τον Αύγουστο του 2000, μετά τη λήξη της ισχύος της άδειας του τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου. Έτσι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αποταθεί έγκαιρα για παράταση και επίσης να προβεί σε ενέργειες για να εξασφαλίσει από την Κεντρική Τράπεζα άδεια να καταστεί μέτοχος της υπεράκτιας εταιρείας P.N. Polina Ltd., την οποία ίδρυσε η κα Protsenko.
Η παραγρ. 10 της ένορκης δήλωσης του αιτητή επιβεβαιώνει την παραπάνω τοποθέτηση. Λέγει:
"Ως δέχομαι νομικής συμβουλής εκ των πιο πάνω πράξεων της διοίκησης αποδεικνύεται η έκδηλη παρανομία της προσβαλλομένης πράξης ............................η απόφαση είναι πρόδηλα παράνομη διότι στηρίχθηκε στο γεγονός ότι επειδή καταχωρήθηκε το πιο πάνω ποινικό κατηγορητήριο σε βάρος μου κατόπιν ψευδούς και νομικά αστήρικτης καταγγελίας την οποία μαρτυρία η Αστυνομία ουδέποτε παρουσίασε στο Δικαστήριο και ύστερα από ακροαματική διαδικασία αθωώθηκα, το δε γεγονός της αθώωσης μου δεν συνεπάγεται και/ή δεν σημαίνει απολύτως τίποτε, για τους καθ' ών η αίτηση οι οποίοι καθ' ών η αίτηση θεώρησαν ότι μπορούσαν και/ή είχε την εξουσία και/ή το δικαίωμα καταχρηστικά συμπεριφερόμενος ο λειτουργός μεταναστεύσεως και/ή παραβιάζοντας την αρχή της ισότητας που απαγορεύει την άσκηση αυθαιρέτων διακρίσεων να προχωρήσει στην λήψη της προσβαλλόμενης πρόδηλα παράνομης πράξης προκαλώντας σε μένα και/ή υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να υποστώ ανεπανόρθωτη ζημιά."
Η άλλη όψη της παρανομίας, όπως την βλέπει ο κ. Χ"Στερκώτης, είναι ότι η προσβαλλόμενη πράξη υπογράφεται από κάποιο Οικονομίδη και όχι το Λειτουργό Μετανάστευσης. Πρέπει να πω ότι το θέμα, παρόλο που ζήτησα διευκρινίσεις, δε συζητήθηκε ουσιαστικά. Ο δικηγόρος του αιτητή κατέθεσε απλώς μετά το πέρας της διαδικασίας την απόφαση του αείμνηστου Πογιατζή Δ. στην υπόθεση Barakat ν. Δημοκρατίας (1991) 4(Γ) A.A.Δ. 2352. Η παραπομπή από τον κ. Μαππουρίδη στον καν. 13 των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμών του 1972 (Δ.Π. 242/72) είναι άσχετη (αναφέρεται σε άδεια παραμονής μαθητή).
Στην ένορκη δήλωση του ο αιτητής υποστηρίζει περαιτέρω ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη αν δεν υπάρξει αναστολή. Προβάλλει τα εξής: (α) ότι θα διαλυθεί η οικογένεια του, εννοώντας προφανώς τη σχέση του με την κα Protsenko, η οποία απέκτησε εδώ, σύμφωνα με πιστοποιητικό που παρουσίασε, ακίνητη ιδιοκτησία. (β) δε θα είναι σε θέση να συμμορφωθεί με συμφωνία που υπέγραψε με οίκο του Καράκας, Βενεζουέλας, για να τον προμηθεύσει με δύο αεροπλάνα και θα εκθέσει τον εαυτό του στον κίνδυνο καταβολής αποζημιώσεων, που θα τον καταστρέψουν. (γ) πάσχει από χρόνιο έλκος και διαφραγματοκήλη. και, σύμφωνα με ιατρικό πιστοποιητικό που παρουσίασε, πρέπει να αποφύγει μετακίνηση του από την Κύπρο επί τρίμηνο. Τέλος, υποβάλλει ότι η μη αναστολή θα τον αποστερήσει του δικαιώματος να ακουστεί στην προσφυγή του.
Εξετάζοντας πρώτα το θέμα αυτό πρέπει να παρατηρήσω ότι η προοπτική να χρειασθεί η παρουσία του αιτητή στη δίκη για να δώσει μαρτυρία δεν αφορά την παρούσα διαδικασία. Αυτό είναι ζήτημα που το δικαστήριο ερευνά χωριστά, αν παραστεί ανάγκη. Παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση αρ. 202/90 Rached ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 16/9/92, στην οποία έγινε ad hoc αίτηση για επάνοδο του αλλοδαπού για τους σκοπούς της υπόθεσης του, και στην οποία αναφέρομαι σε έκταση στους σχετικούς παράγοντες. Όμως η νομολογία δεν έχει αναγνωρίσει αυτοδύναμο δικαίωμα παραμονής του αλλοδαπού για να αναμένει τη διεξαγωγή της δίκης του.
Στη συνέχεια θα επιληφθώ των επίδικων θεμάτων με τη σειρά που τα κατέγραψα. Η έκδηλη παρανομία, όπως η ίδια η φράση υποδηλώνει, είναι παράνομη συμπεριφορά, που διαπιστώνεται με το πρώτο. Βοά. Αυτό είναι το στοιχείο που τη διακρίνει από την "απλή" παρανομία, που μπορεί να αποκαλυφθεί ύστερα από έρευνα των περιστάσεων. Υπό αυτή την έννοια δεν έχω ικανοποιηθεί ότι έχουμε μπροστά μας τέτοια περίπτωση.
Ως προς την αρμοδιότητα του λειτουργού που εξέδωσε τα διατάγματα παρατηρώ τα εξής: Φαίνεται από τα έγγραφα ότι ο Α. Οικονομίδης είναι ο λειτουργός που υπέγραψε εκ μέρους του Αν. Λειτουργού Μετανάστευσης την απορριπτική απάντηση των καθών προς τον αιτητή ημερ. 25/10/00, που ήταν το αντικείμενο της άλλης προσφυγής. ΄Οπως πάλιν προκύπτει από τα επίδικα διατάγματα που είναι ενώπιον μου, αυτά υπογράφονται από τον Αν. Λειτουργό Μετανάστευσης Γ. Θεοδώρου. Αναφέρεται δε ρητά στο καθένα από αυτά ότι ο εν λόγω Λειτουργός ενεργούσε με βάση τις εξουσίες του Υπουργού Εσωτερικών (άρθρ. 14 του Κεφ. 105) οι οποίες του εκχωρήθηκαν. Λειτουργεί επομένως εδώ το τεκμήριο της κανονικότητας. Το αποτέλεσμα είναι ότι ούτε και από τη σκοπιά αυτή μπορεί να διαπιστωθεί έκδηλη παρανομία.
Επισημαίνεται ότι το ιατρικό πιστοποιητικό που προσκόμισε ο αιτητής για την κατάσταση της υγείας του δόθηκε το Δεκέμβρη του 2000. Άρα δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος για την υγεία του. Αναφορικά με την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του, που απορρέουν από το συμβόλαιο που υπέγραψε, δεν αντιλαμβάνεται ένας το κώλυμα, δοθέντος ότι τα αεροσκάφη που ανέλαβε να προμηθεύσει βρίσκονται στην αλλοδαπή. Δεν αποδείχθηκε αδυναμία προς εκπλήρωση των συμβατικών του υποχρεώσεων συναρτόμενη με το υπό συζήτηση θέμα. Ούτε ο αιτητής κατέδειξε πειστικά ότι δημιουργείται γιαυτόν βιοποριστικό πρόβλημα. Τέλος, δεν μπορούμε να ομιλούμε για διάλυση οικογένειας που καλά καλά δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί. Δεν έχει αποδειχθεί ούτε το στοιχείο της ανεπανόρθωτης βλάβης.
Η αίτηση αναστολής των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης απορρίπτεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Σ. Νικήτας, Δ.
/Κασ