|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 15/2000
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΚΡΑΜΒΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
G. E. Thermosolar Ltd, από τη Λάρνακα,
Αιτητών,
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Υπουργού Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος,
2. Συμβουλίου Ελέγχου Γεωργικών Φαρμάκων,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - -
3 Μαΐου, 2001
.Για τον αιτητή: κ. Ε. Σαμμούτας.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα Ε. Αντωνίου.
- - - - - -
A Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές G.E. Thermosolar Ltd από τη Λάρνακα, υπέβαλαν αίτηση για εγγραφή του εντομοκτόνου οικιακής χρήσης NIPPON ANT KILLER LIQUID - VIDAX U.K. (Borax 5.5%). Η αίτηση καταχωρίστηκε με αριθμό 2516.
Το καθ΄ ου η αίτηση Συμβούλιο Ελέγχου Γεωργικών Φαρμάκων (στο εξής "το Συμβούλιο") σε συνεδρία του που πραγματοποιήθηκε στις 7.6.1999 εξέτασε την αίτηση και αποφάσισε την απόρριψη της. Η αίτηση απορρίφθηκε επειδή στην Κύπρο, δεν επιτρέπεται η χρήση εντομοκτόνων παρασκευασμάτων που περιέχουν ενώσεις βορίου γιατί θεωρούνται ως ρυπαντές του φυσικού περιβάλλοντος και των υδάτινων πόρων.
Το Συμβούλιο με επιστολή του ημερομηνίας 21.6.99, γνωστοποίησε την απόφασή του στους αιτητές και οι τελευταίοι, στις 20.7.99, υπέβαλαν ένσταση προς το Συμβούλιο για την απορριπτική απόφαση και ζήτησαν όπως το Συμβούλιο επανεξετάσει την αίτηση.
Στις 2.9.99 το Συμβούλιο εξέτασε την υποβληθείσα ένσταση και για τους ίδιους λόγους την απέρριψε. Η απόρριψη της ένστασης γνωστοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή του Συμβουλίου ημερομηνίας 19.10.99 στην οποία εξηγούνται λεπτομερώς οι λόγοι απόρριψης της ένστασης.
Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές επιζητούν την ακύρωση της απόφασης με την οποία το Συμβούλιο απέρριψε την ένσταση.
Οι καθ΄ ων η αίτηση προβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι βεβαιωτική προγενέστερης απόφασης του Συμβουλίου, που γνωστοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή του Συμβουλίου ημερ. 21.6.1999 και η οποία δεν έχει προσβληθεί. Αντίθετη είναι η θέση των αιτητών οι οποίοι λέγουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εκτελεστή διοικητική πράξη ληφθείσα από το Συμβούλιο ύστερα από νέα έρευνα. Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι το θέμα μελετήθηκε εκ νέου από συσταθείσα Τεχνική Επιτροπή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση η οποία γνωστοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή του Συμβουλίου ημερ. 19.10.99, είναι ταυτόσημη με την προγενέστερη απόφαση του Συμβουλίου επί του ιδίου θέματος που γνωστοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή του Συμβουλίου ημερ. 21.6.99.
Παρά το γεγονός ότι το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης επί της ουσίας είναι ταυτόσημο με το περιεχόμενο της προγενέστερης απόφασης του Συμβουλίου, που δεν έχει προσβληθεί, εντούτοις, η σύμπτωση του περιεχομένου των δύο τούτων αποφάσεων δεν συνεπάγεται απαραίτητα το χαρακτηρισμό της δεύτερης ως βεβαιωτικής της πρώτης και αυτό γιατί, αν η δεύτερη απόφαση, στην προκείμενη περίπτωση η προσβαλλόμενη, εκδόθηκε μετά τη διεξαγωγή νέας έρευνας, ενδέχεται, ανάλογα με το περιεχόμενο της νέας έρευνας η απόφαση να έχει αποκτήσει εκτελεστό χαρακτήρα.
Στην Θεοδοσίου ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2413, ημερ. 30.9.1999 έχουν ειπωθεί τα εξής:
"Ως προς τα χαρακτηριστικά βεβαιωτικής, σε αντιδιαστολή προς εκείνα εκτελεστής απόφασης, το Δικαστήριο παρέπεμψε στην Pieris v. Republic (1983) 3 CLR 1054 και στη Δήμος Λευκωσίας ν. Γρηγορίου (1996) 3 ΑΑΔ 191. Οπως εξηγείται στην Pieris βεβαιωτική είναι η απόφαση με όμοιο περιεχόμενο και νομικό αποτέλεσμα με προηγούμενη απόφαση της ίδιας αρχής ή οργάνου απευθυνόμενης στο ίδιο άτομο. Απόφαση ταυτόσημη με προηγούμενη απόφαση διοικητικής αρχής ή οργάνου μπορεί να προσλάβει εκτελεστό χαρακτήρα μόνο εφόσον είναι το απαύγασμα νέας έρευνας. Νέα έρευνα δικαιολογείται από νέα ουσιώδη νομικά ή πραγματικά στοιχεία."
Στην υπό κρίση υπόθεση οι αιτητές, με επιστολή τους ημερ. 20.7.99, ζήτησαν από το Συμβούλιο την επανεξέταση της αίτησής τους για εγγραφή του εντομοκτόνου χωρίς όμως να εισηγούνται ότι υπάρχουν νέα ουσιώδη, νομικά ή πραγματικά στοιχεία που να δικαιολογούν τη διεξαγωγή νέας έρευνας. Σαφώς προκύπτει ότι το Συμβούλιο κατά την εξέταση της παράκλησης των αιτητών για επανεξέταση του θέματος, διατήρησε αμετάβλητη την ίδια ισχυρή άποψη που διαμόρωσε εξαρχής κατά τη λήψη της προγενέστερης απόφασης ότι δηλαδή, το συγκεκριμένο παρασκεύασμα δεν είναι απαραίτητο για τους σκοπούς που συστήνεται λόγω αυξημένης περιεκτικότητας βορίου που το καθιστά επιβλαβές για το φυσικό περιβάλλον και ειδικά των υδάτινων πόρων, καθώς και στον άνθρωπο, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Οι λόγοι για τους οποίους, τόσο με την προγενέστερη όσο και με την προσβαλλόμενη απόφαση, το αίτημα για εγγραφή του φαρμάκου δεν έγινε αποδεκτό αναπτύσσονται λεπτομερώς και στις δύο αποφάσεις του Συμβουλίου που είναι ταυτόσημοι.
Πότε υπάρχει νέα έρευνα είναι ζήτημα πραγματικό. Ο Μ.Δ.Στασινόπουλος στο "Δίκαιο των Διοικητικών Διαφορών", 4η έκδ. (1964) σελ. 176, πραγματεύεται το θέμα ως εξής:
"Πότε υπάρχει νέα έρευνα, είναι ζήτημα πραγματικόν. Θεωρείται όμως γενικώς νέα έρευνα η λήψις υπ΄ όψιν νέων ουσιωδών νομικών ή πραγματικών στοιχείων, κρίνεται δε αυστηρώς το χρησιμοποιηθέν νέον υλικόν, διότι δεν πρέπει ο απολέσας την προθεσμίαν διά την προσβολήν μιας εκτελεστής πράξεως, να δύναται να καταστρατηγή την προθεσμίαν ταύτην διά της δημιουργίας νέας πράξεως, η οποία εξεδόθη κατ΄ επίφασιν μεν κατόπιν νέας ερεύνης, κατ΄ ουσίαν όμως επί τη βάσει των αυτών στοιχείων."
Και καθώς αναφέρει ο Νικήτας, Δ., στην Γρηγόρης Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2119, ημερ. 28.5.1998, τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1929-1959) στη σελίδα 241, υποστηρίζουν την παραπάνω διατύπωση του κανόνα:
"Νέα έρευνα υπάρχει εάν προ της εκδόσεως της νεωτέρας πράξεως, λαμβάνη χώραν εξέτασις νεωστί προκυπτόντων, ή προϋπαρχόντων μεν αλλά τέως αγνώστων κυρίων στοιχείων κρίσεως, άτινα νυν λαμβάνονται προσθέτως υπ΄ όψιν."
Η σύμπτωση της ταυτοσημίας η οποία υπάρχει μεταξύ της προγενέστερης απόφασης του Συμβουλίου και της προσβαλλόμενης επί του ιδίου θέματος δεν σχετίζεται με διεξαγωγή νέας έρευνας. Η προσβαλλόμενη απόφαση σαφώς υποδηλώνει την εμμονή του Συμβουλίου στην προηγούμενη επί του ιδίου θέματος απόφασή του σχετικά με αίτημα των αιτητών για εγγραφή του συγκεκριμένου φαρμάκου. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή αλλά βεβαιωτική και ως τέτοια δεν υπόκειται
στον αναθεωρητικό έλεγχο που προβλέπει το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η προσφυγή δεν είναι αποδεκτή και απορρίπτεται με έξοδα.
Α. Κραμβής,
Δ.
ΣΦ.