Με τις παρούσες προσφυγές, οι οποίες συνεκδικάστηκαν γιατί στρέφονται κατά της ίδιας διοικητικής πράξης και παρουσιάζουν κοινά σημεία γεγονότων και νόμου, οι αιτητές στις προσφυγές 241/98, 243/98 και 1208/98 ζητούν την ακύρωση της προαγωγής του ενδιαφερόμενου προσώπου Αργύριου Παπαναστασίου στη μόνιμη θέση του Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού ενώ οι αιτητές τις προσφυγές 322/98 και 323/98 προσβάλλουν με την ίδια διαδικασία και την προαγωγή του ενδιαφερόμενου προσώπου Παναγιώτας Κολοκασίδου.

Ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Οικονομικών, με επιστολή του ημερομηνίας 29.9.97 ζήτησε μεταξύ άλλων την πλήρωση δύο μόνιμων θέσεων Ανώτερου Διοικητικού Λειτουργού, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, Γενικές Κατηγορίες Προσωπικού.

Επειδή ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού κωλυόταν να παραστεί στη συνεδρία της ΕΔΥ ημερ. 26.11.97 λόγω συγγένειας με ένα από τους υποψήφιους προσήλθε η Διευθύντρια Διοίκησης κυρία Κουτουρούση. H εμπλοκή της κας Κουτουρούση στη διαδικασία έγινε ύστερα από σχετική εξουσιοδότηση του Υπουργού Οικονομικών.

Η Επιτροπή έκρινε ότι η ανάθεση στην κυρία Κουτουρούση της εξουσίας να υποβάλει συστάσεις δεν προβλέπετο ούτε και συνήδε με τη σχετική νομοθεσία και ότι υπό τις περιστάσεις, δεδομένου του κωλύματος του Διευθυντή, ενδείκνυτο να προσέλθει ενώπιον της ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Οικονομικών.

Για τον πιο πάνω λόγο, σε συνεδρία της που πραγματοποιήθηκε στις 11.12.97 προσήλθε ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Οικονομικών ο οποίος αφού σύστησε τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα Κολοκασίδου Παναγιώτα και Αργύριο Παπαναστασίου, αποχώρησε. Στη συνέχεια η Επιτροπή ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων και αφού έλαβε υπόψη τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους και τις συστάσεις του Γενικού Διευθυντή, έκρινε ότι τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν οι καταλληλότεροι υποψήφιοι και αποφάσισε την προαγωγή τους στις θέσεις από την 1.1.98.

Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η σύσταση που προβλέπεται στην παράγραφο 4 του άρθρου 35 του Νόμου και που κατά τη νομολογία αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο κρίσεως, δεν έγινε από τον αρμόδιο λειτουργό, ο οποίος, σύμφωνα με την πιο πάνω διάταξη, είναι ο Προϊστάμενος του Τμήματος, αλλά από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών.

Λέγουν επίσης ότι το κώλυμα του Προϊσταμένου του Τμήματος ήτοι η συγγένεια με ένα από τους υποψηφίους, δεν εμπίπτει στις εξαιρέσεις του κανόνα περί εκχώρησης της εκ του νόμου εξουσίας που τέθηκαν στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Στυλιανίδη κα (1996) 3 ΑΑΔ 274 και ως εκ τούτου, έπρεπε ο ίδιος ο Προϊστάμενος να προβεί στις συστάσεις. Υποστηρίζουν τέλος ότι σε περίπτωση που το κώλυμα εμπίπτει στις εξαιρέσεις, τότε ο ίδιος ο Προϊστάμενος έπρεπε να διορίσει αντιπρόσωπό του στον οποίο να εκχωρήσει τις εξουσίες του.

Οι αιτητές ουσιαστικά αμφισβητούν την αρμοδιότητα του οργάνου που έδωσε τη σύσταση επί της οποίας έδρασε η Επιτροπή για να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση. Ωστόσο, η συγκεκριμένη αμφισβήτηση, αποτελεί λόγο ο οποίος μπορεί να εξεταστεί και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο . Βλ. Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 ΑΑΔ 598.

Επικεντρώνεται μετά η επιχειρηματολογία στη σύσταση του Γενικού Διευθυντή με την εισήγηση ότι συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων και είναι αναιτιολόγητη.

Δεν θα προχωρήσω στην εξέταση του ισχυρισμού αυτού σε σχέση με τις συνεκδικαζόμενες προσφυγές 241/98, 243/98 και 1208/98 καθότι παρατηρώ ότι το θέμα αυτό δεν έχει εγερθεί στα νομικά σημεία των προσφυγών αυτών.

Τα νομικά σημεία στις προσφυγές αυτές άπτονται ουσιαστικά της εισήγησης ότι η ΕΔΥ απέτυχε με την ορθή διαδικασία να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο.

Η σύσταση του Διευθυντή εφόσον αποτελεί σύμφωνα με το άρθρο 35(4) του Νόμου ξεχωριστό στοιχείο κρίσεως και το θέμα υπήρξε αντικείμενο συζήτησης από τη νομολογία, έχω τη γνώμη πως τούτο έπρεπε να περιληφθεί με καθαρή αναφορά στα νομικά σημεία που παρατίθενται στις αιτήσεις ακυρώσεως των προσφυγών αυτών.

Θα προχωρήσω ωστόσο στην εξέταση της εισήγησης ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή είναι τρωτή σε σχέση με τις συνεκδικαζόμενες προσφυγές 322/98 και 323/98.

Είναι η θέση των αιτητών ότι η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας όφειλε να διαπιστώσει την έλλειψη αιτιολογίας στη σύσταση του Γενικού Διευθυντή ενώ αντίθετα την υιοθέτησε χωρίς η ίδια να προβεί σε δέουσα έρευνα ή να ελέγξει την ορθότητά της.

Κατόπιν εξέτασης της σύστασης του Διευθυντή σε συνδυασμό με τους προσωπικούς φακέλους των αιτητών και των ενδιαφερόμενων προσώπων, παρατηρώ ότι τα στοιχεία που αναφέρει ο Γενικός Διευθυντής και υπερτονίζει στη σύστασή του υπέρ των ενδιαφερόμενων προσώπων είναι στοιχεία των εμπιστευτικών εκθέσεων που έχουν βαθμολογηθεί.

Συγκεκριμένα αναφέρει για την Κολοκασίδου Παναγιώτα ότι:

Η σύσταση του Διευθυντή συνιστά επανάληψη των στοιχείων των φακέλων όπως προκύπτουν από τις αξιολογήσεις στις υπηρεσιακές εκθέσεις με υπερτονισμό των ιδιοτήτων των ενδιαφερόμενων προσώπων οι οποίες ανάγονται στα βαθμολογημένα κριτήρια των υπηρεσιακών εκθέσεων.

Παρότι τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπερτερούν στη γενική εικόνα αξίας, η σύσταση παραμένει αναιτιολόγητη καθότι φέρει τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα να υπερτερούν των αιτητών σε επιμέρους τομείς στους οποίους εμφανίζονται ισοδύναμοι. Προκύπτει επομένως ότι η σύσταση του Διευθυντή δε συνάδει με το περιεχόμενο των ετήσιων υπηρεσιακών εκθέσεων. Οπως λέχθηκε στην Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2374, ημερ. 15.9.99:

Η σύσταση του Διευθυντή πάσχει και παραμένει ατεκμηρίωτη ως προς τη διάκριση που γίνεται μεταξύ των συστηθέντων και των αιτητών. Η τρωτή σύσταση του Διευθυντή συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την απόφαση της ΕΔΥ η οποία βασίστηκε σε αυτήν.

Α. Κραμβής,

Δ.

ΣΦ.