|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 1298/1999
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Κυριάκου Στεφανή
Αιτητή
- και -
Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών
Καθ'ης η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 26 Απριλίου, 2001.Για τον αιτητή: Α. Σ. Αγγελίδης.
Για την καθ΄ης η αίτηση: Α. Μαππουρίδης.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά την ακόλουθη θεραπεία:-
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση της καθ΄ης η αίτηση η οποία στάληκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 21.7.99 η οποία λήφθηκε στις 2.8.99 και με την οποίαν απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών για χορήγηση άδειας εκ περιτροπής για μεταφορά μαθητών επί μισθώσει από την Αργάκα στα εκπαιδευτήρια Πόλης Χρυσοχούς για τη σχολική χρονιά 1998-1999 στην εταιρεία Λεωφορείων Νέα Αμορόζα Λτδ. είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.".
Η Εταιρεία Νέα Αμορόζα Λτδ, ενδιαφερόμενο μέρος στην προσφυγή, υπέβαλε αίτηση στην Αρχή Αδειών στις 19.8.1998 για την χορήγηση άδειας οδικής χρήσης για τη μεταφορά μαθητών από την Αργάκα στα εκπαιδευτήρια Πόλης Χρυσοχούς με ένα από τα λεωφορεία της. Ο αιτητής καταχώρησε ένσταση εναντίον της χορήγησης της πιο πάνω άδειας με επιστολή του ημερομηνίας 25.8.1998.
Η Αρχή Αδειών σε συνεδρία της στις 17.9.1998 ενέκρινε τη σχετική αίτηση και εξέδωσε τη σχετική άδεια προς το ενδιαφερόμενο μέρος. Η άδεια οδικής χρήσης ήταν τακτής διάρκειας για το σχολικό έτος 1998-1999 και έληγε στις 30.6.1999.
Η Αρχή Αδειών καθυστέρησε να κοινοποιήσει τη σχετική απόφαση της. Κοινοποιήθηκε με επιστολές προς μεν το ενδιαφερόμενο μέρος με ημερομηνία 17.11.1998 προς δε τον αιτητή με ημερομηνία 24.11.1998.
Ο αιτητής άσκησε ιεραρχική προσφυγή στις 16.12.1998.
Η καθ΄ης η αίτηση Αναθεωρητική Αρχή Αδειών σε συνεδρία της ημερομηνίας 2.7.1999 απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή και επικύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών.
Εναντίον της απόφασης αυτής στρέφεται η παρούσα προσφυγή.
Προβάλλονται από τον αιτητή διάφοροι λόγοι που κατ΄ ισχυρισμό του αιτητή οδηγούν σε ακύρωση της διοικητικής απόφασης, όπως την παράλειψη της καθ΄ης η αίτηση να διεξαγάγει τη δέουσα έρευνα και να εκδώσει αιτιολογημένη απόφαση, την πλάνη περί το νόμο και τα πράγματα, αντιφατική μεταβολή της στάσης της διοίκησης, την αντίθεση της επίδικης απόφασης προς τα Άρθρα 9, 25 και 26 του Συντάγματος, δηλαδή το δικαίωμα εργασίας, της αξιοπρεπούς διαβίωσης και της ελευθερίας των συμβάσεων. Επίσης, προβάλλει επιπλέον ως λόγους ακύρωσης ότι η επίδικη απόφαση παραβιάζει την αρχή της καλής πίστης και της εμπιστοσύνης του πολίτη προς το Κράτος.
Ο δικηγόρος της καθ΄ης η αίτηση προβάλλει στη γραπτή του αγόρευση ότι η προσφυγή κατέστη χωρίς αντικείμενο αφού η άδεια περιοριζόταν στη σχολική χρονιά 1998-1999 που έληξε στις 30.6.1999 και η επίδικη απόφαση εκδόθηκε στις 2.7.1999. Καθ΄ όλη τη διάρκεια από της έκδοσης της άδειας από την Αρχή Αδειών, μέχρι την 2.7.1999 που εκδόθηκε η επίδικη απόφαση, το ενδιαφερόμενο μέρος δεν εδικαιούτο να κάνει χρήση της άδειας. Γιατί, όπως ισχυρίζεται η καθ΄ης η αίτηση, με την ιεραρχική προσφυγή που άσκησε ο αιτητής, επήλθε αναστολή της άδειας μέχρι την τελική απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών.
Πράγματι σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου 9/82 με την καταχώρηση ιεραρχικής προσφυγής αναστέλλεται οποιαδήποτε άδεια που παρεχώρησε η Αρχή Αδειών μέχρι την τελική απόφαση της καθ΄ης η αίτηση.
Ο δικηγόρος του αιτητή τόσο στην απαντητική του αγόρευση όσο και κατά την προφορική ακρόαση της προσφυγής, δεν αμφισβήτησε τα πιο πάνω γεγονότα, ούτε ισχυρίστηκε ότι επήλθε οποιαδήποτε ζημιά υλική ή ηθική στον αιτητή. Αναφέρει σητν απαντητική αγόρευσή του τα εξής:-
"Το γεγονός που καταγράφει η καθ΄ης στην αγόρευσή της ότι δηλαδή ο αιτητής "πέτυχε" να εκτελεί μόνος του το δρομολόγιο για τη σχολική χρονιά 1998-1999 επειδή το ενδιαφερόμενο μέρος "κέρδισε" την άδεια οριστικά την 2.7.99 μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς, δεν αφορά στον αιτητή ούτε μπορεί να του προσαφθεί οποιαδήποτε μομφή περί το θέμα τούτο το οποίο αφορά αποκλειστικά στους καθ΄ων και στη διαδικασία που οι ίδιοι ακολούθησαν.
.............................. .................................................. .............................
Άρα υπήρχε πράξη, παράνομη κατά την άποψη του αιτητή, που διεκδικεί την εξ΄ υπαρχής εξαφάνισή της, ως άκυρης.":
Είναι πρόδηλο ότι ο αιτητής καθ΄ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς 1998-1999 μετέφερε μόνο αυτός και κατ΄ αποκλεισμό του ενδιαφερόμενου μέρους τους μαθητές από την Αργάκα στην Πόλη Χρυσοχούς. Κατά συνέπεια, καμιά υλική ζημιά δεν έχει υποστεί ούτε, με τυχόν ακύρωση της επίδικης απόφασης θα δικαιούται να προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια για διεκδίκηση οποιασδήποτε υλικής ζημιάς. Αλλά, ούτε και ηθική ζημιά υποστηρίχθηκε από τον αιτητή. Σημειώνω ότι το βάρος της απόδειξης τέτοιας υλικής ή ηθικής ζημιάς, στην οποία θεμελιώνεται το έννομο συμφέρον του, το έχει ο ίδιος (Βλέπε:
Constantinou v. Republic (1966) 3 CLR 174 και Στυλιανού Κύζα ν. ΕΔΥ, Προσφυγή αρ. 327/89, ημερ. 28.5.92).Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει καθιερώσει την αρχή ότι, για την επίκληση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του, απαιτείται η ύπαρξη του εννόμου συμφέροντος και στα τρία ουσιώδη στάδια της διαδικασίας: (α) κατά το χρόνο λήψης της επίδικης απόφασης, (β) κατά το χρόνο άσκησης της προσφυγής και (γ) κατά τη δίκη. (Βλέπε: Φρειδερίκου Τσολάκη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 689/90, ημερ. 29.11.91,
Karapataki v. Republic (1982) 3 CLR 88, Παπαλουκά κ.ά. ν. Επιτροπής Σιτηρών Κύπρου, Προσφυγή αρ. 961/88, ημερ. 20.10.89 και Κλεάνθους κ.ά. ν. ΑΤΗΚ, Προσφυγή αρ. 977/89, ημερ. 29.8.91).Έχει νομολογηθεί ότι η εξαφάνιση του αντικειμένου της προσφυγής αποτελεί λόγο διαγραφής της. Στην απόφαση της Ολομέλειας Στράκκα Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 643, στη σελίδα 651 αναφέρονται τα εξής:-
"Αποτελεί βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η δίκη καταργείται για διάφορους λόγους στους οποίους περιλαμβάνεται η έλλειψη αντικειμένου. Κατά κανόνα η προσφυγή δεν μπορεί να προωθηθεί και πρέπει να διαγραφεί αν μετά την καταχώρηση και πριν την εκδίκασή της επισυμβούν γεγονότα που έχουν ως συνέπεια την εξαφάνιση του αντικειμένου της.".
Απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση του ενδίκου μέσου της προσφυγής είναι η ύπαρξη στον αιτητή εννόμου συμφέροντος το οποίο πρέπει να είναι άμεσο, ενεστώς και συγκεκριμένο. Συμφέρον έχει "ο εκ της προσβαλλόμενης πράξεως υλικής και ηθικής μόνο ζημιούμενος". (Τσάτσος - "Αίτηση Ακυρώσεως", Τρίτη Έκδοση, σελ. 32.33).
Στην παρούσα υπόθεση σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, αρχής γενομένης από την έκδοση της επίδικης απόφασης, ο αιτητής δεν είχε έννομο συμφέρον να καταχωρήσει και να συνεχίσει την παρούσα προσφυγή γιατί δεν αποδεικνύεται εκ πρώτης όψεως οποιαδήποτε ζημιά ή βλάβη η οποία θα μπορούσε να διεκδικηθεί με αγωγή με βάση το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος.
Ο αιτητής δεν έχει θεμελιώσει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για ζημιά ή βλάβη που παρέμεινε από την προσβαλλόμενη απόφαση. Η προσφυγή του παρέμεινε άνευ αντικειμένου και κατά συνέπεια δεν μπορεί να προχωρήσει.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Λαμβάνοντας υπόψη την πορεία της υπόθεσης και το γεγονός ότι η ένσταση της καθ΄ης προβλήθηκε σε προχωρημένο στάδιο, θεωρώ δίκαιο να μην εκδώσω οποιαδήποτε διαταγή για τα έξοδα.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/Επσ