ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(2000) 4 ΑΑΔ 1111
2 Νοεμβρίου, 2000
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΥΜΑΖΟΥ,
Αιτητής,
v.
1. ΤΑΜΕΙΟΥ ΔΙΑ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΝ,
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1313/1999)
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Χρηματικές διαφορές ― Δεν υπόκεινται στον ακυρωτικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Περιστάσεις του απαραδέκτου της προσφυγής στην κριθείσα περίπτωση απόφασης του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων εκ μέρους του Ταμείου Πλεονάζοντος Προσωπικού.
Ο αιτητής προσέβαλε την άρνηση του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων, να του καταβάλει από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού ποσά που του είχε επιδικάσει το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η διαφορά μεταξύ του αιτητή και του Διευθυντή, που είναι αντικείμενο της προσφυγής, είναι έκδηλα υλική, συνιστάμενη σε χρηματική διαφορά ως προς την υποχρέωση ή μη του Διευθυντή, εκ μέρους του Ταμείου Πλεονάζοντος Προσωπικού, να καταβάλει, υπό τις περιστάσεις, το συγκεκριμένο χρηματικό ποσό στον αιτητή και, σαν τέτοια, εκφεύγει του ακυρωτικού ελέγχου του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146(1) του Συντάγματος.
Η εισήγηση του δικηγόρου του καθ' ου η αίτηση είναι ορθή. Η διαφορά του αιτητή με το Διευθυντή είναι αμιγώς χρηματική. Αφορά την εκ μέρους του Διευθυντή άρνηση ικανοποίησης εκκαθαρισμένης χρηματικής απαίτησης, που, σύμφωνα με τη νομολογία, δεν συνιστά εκτελεστή αρνητική διοικητική απόφαση, και, ως εκ τούτου, δεν υπόκειται στον ακυρωτικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Μιχαήλ v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 470.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τον αιτητή κατά της επιστολής ημερ. 20/8/99, με την οποία πληροφορήθηκε ότι η απαίτησή του για πληρωμή των χρηματικών ποσών τα οποία του επιδικάστηκαν από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών δεν μπορούσε να τύχει ικανοποίησης επειδή μέχρι τούδε δεν είχε εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης της εργοδότριας εταιρείας του.
Α. Μυλωνάς, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 29.4.1999 το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, στην ενώπιόν του Αίτηση 880/97, επιδίκασε υπέρ του αιτητή και εναντίον της εταιρείας Ανδρέας Προκοπίου Λτδ τα ακόλουθα ποσά, κατ' εφαρμογή του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου (Νόμος 24/67, όπως τροποποιήθηκε) (ο Νόμος):
(α) £Κ9.536 ως αποζημιώσεις για αδικαιολόγητη και παράνομη απόλυση πλέον τόκο προς 8% ετησίως από 27.8.1997 μέχρι τελείας εξόφλησης·
(β) £Κ2.007 ως πληρωμή αντί προειδοποίησης πλέον τόκο προς 8% ετησίως από 27.8.1997 μέχρι τελείας εξόφλησης· και
(γ) £Κ350 πλέον τόκο προς 8% ετησίως από 27.8.1997 μέχρι τελείας εξόφλησης ως έξοδα.
Επειδή, στις 17.2.1998, ο Διευθυντής Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ο Διευθυντής) είχε καταχωρήσει ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας την υπ' αρ. 74/98 Αίτηση Εκκαθάρισης εναντίον της εταιρείας Ανδρέας Προκοπίου Λτδ, (Μέρος V του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113), ο αιτητής, με επιστολή του δικηγόρου του προς το Διευθυντή, ζήτησε όπως τα πιο πάνω χρηματικά ποσά του καταβληθούν από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού, κατ' εφαρμογή του άρθρου 31(3) του Νόμου, αφού, κατά την ημερομηνία επιδίκασής τους από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, είχε ήδη αρχίσει η διαδικασία εκκαθάρισης της εταιρείας Ανδρέας Προκοπίου Λτδ δυνάμει του Μέρους V του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113.
Με επιστολή του προς το δικηγόρο του αιτητή, ημερομηνίας 20.8.1999, ο Διευθυντής απάντησε ως εξής:
«Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερ. 8.7.99 σε σχέση με την απαίτηση του πελάτη σας, Δημήτρη Τουμάζου από την Τερσεφάνου, για πληρωμή των χρηματικών ποσών που του επιδικάστηκαν από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών στην υπόθεση με αρ. 880/97 και σας πληροφορώ τα εξής:
Σύμφωνα με το άρθρο 31(3) του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου του 1967 (Ν.24/67) ο πελάτης σας προς τον οποίο εγένετο η επιδίκαση για να δικαιούται να εισπράξει το επιδικασθέν ποσό από το Ταμείο Πλεονάζον Προσωπικό, θα πρέπει κατά το χρόνο επιδίκασης υπό του Διαιτητικού Δικαστηρίου να έχει αρχίσει η διαδικασία αναφορικώς προς τον εργοδότη δυνάμει του μέρους V του περί Εταιρειών Νόμου.
Στην περίπτωση του πελάτη σας θεωρείται ότι, κατά το χρόνο επιδίκασης υπό του Διαιτητικού Δικαστηρίου, δεν έχει αρχίσει η διαδικασία δυνάμει του Μέρους V του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113, δηλ. η διαδικασία εκκαθάρισης αφού μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης εναντίον της εταιρείας Ανδρέας Προκοπίου Λτδ.
Με βάση τα πιο πάνω λυπούμαι να σας πληροφορήσω ότι η απαίτηση του πελάτη σας δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.»*
Η πιο πάνω απόφαση είναι το αντικείμενο της προσφυγής.
Ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση πρόβαλε την προδικαστική ένσταση ότι η διαφορά μεταξύ του αιτητή και του Διευθυντή, που είναι αντικείμενο της προσφυγής, είναι έκδηλα υλική, συνιστάμενη σε χρηματική διαφορά ως προς την υποχρέωση ή μη του Διευθυντή, εκ μέρους του Ταμείου Πλεονάζοντος Προσωπικού, να καταβάλει, υπό τις περιστάσεις, το συγκεκριμένο χρηματικό ποσό στον αιτητή και, σαν τέτοια, εκφεύγει του ακυρωτικού ελέγχου του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 146(1) του Συντάγματος.
Η εισήγηση του δικηγόρου του καθ' ου η αίτηση με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Η διαφορά του αιτητή με το Διευθυντή είναι αμιγώς χρηματική. Αφορά την εκ μέρους του Διευθυντή άρνηση ικανοποίησης εκκαθαρισμένης χρηματικής απαίτησης, που, σύμφωνα με τη νομολογία, δεν συνιστά εκτελεστή αρνητική διοικητική απόφαση, και, ως εκ τούτου, δεν υπόκειται στον ακυρωτικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (Βλ., μεταξύ άλλων, Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 470).
Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με έξοδα εις βάρος του αιτητή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.