|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 4 ΑΑΔ 546
12 Ιουνίου, 2000
[ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΣΤΙΚΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΠΑΦΟΥ (ΑΛΕΠΑ) ΛΤΔ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 361/1998)
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ― Αρμοδιότητες και εξουσίες της ― Νομολογιακά πορίσματα ― Παράλειψη άσκησης της αρμοδιότητας της Αρχής στην κριθείσα περίπτωση ― Περαιτέρω, έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας της επίδικης απόφασης.
Οι αιτητές προσέβαλαν με την προσφυγή την απόρριψη από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών της ιεραρχικής προσφυγής τους, κατ' αποφάσεως της Αρχής Αδειών, με την οποία είχε χορηγηθεί στο ενδιαφερόμενο μέρος επιπρόσθετη άδεια σε αδειούχο αστικό λεωφορείο, για τη μεταφορά επί συμβάσει των υπαλλήλων της Πολιτικής Αεροπορίας από και προς το Αεροδρόμιο Πάφου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Eίναι προφανές από το λεκτικό της διοικητικής απόφασης της καθ' ης η αίτηση ότι πουθενά δεν φαίνεται πως η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ερεύνησε ένα προς ένα τους ισχυρισμούς που πρόβαλαν οι αιτητές και ούτε προκύπτει πως η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών επετέλεσε το καθήκον της να εξετάσει την υπόθεση και να την κρίνει εξ υπαρχής, αφού είχε την ίδια πρωτογενή δικαιοδοσία με την Αρχή Αδειών.
Η αίτηση ενήργησε ως αν η ιεραρχική προσφυγή επενεργούσε ως έφεση, αφού με την κατάληξη της αποφαίνεται για την ορθότητα της απόφασης της Αρχής Αδειών.
2. Επιπρόσθετα, πρέπει να παρατηρηθεί, ότι η κρίση της καθ΄ης η αίτηση έγινε αφού έλαβε υπόψη "τα πραγματικά και νομικά δεδομένα". Τούτο δεν μπορεί να αποτελέσει επαρκή αιτιολογία, καθόσον το Δικαστήριο δεν μπορεί να ελέγξει την απόφαση, αφού δεν γνωρίζει ποιά είναι αυτά τα πραγματικά και νομικά δεδομένα, που λήφθηκαν υπόψη και επηρέασαν την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Αναθεωρητική Αρχή Αδειών v. Ευριπίδη κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 354,
Αδελφοί Γ. Μ. Μακρή Λτδ v. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1994) 4 Α.Α.Δ. 817,
Golden Trans Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 146/98, ημερ. 5/6/00,
P.E.O. v. The Republic (1965) 3 C.L.R. 27.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τους αιτητές κατά της απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής την οποία υπέβαλαν κατά της χορήγησης στο ενδιαφερόμενο μέρος επιπρόσθετης άδειας μεταφορέα για τη μεταφορά επί συμβάσει των υπαλλήλων της Πολιτικής Αεροπορίας από την Πάφο στο Αεροδρόμιο Πάφου και αντίστροφα.
Χριστοδούλου για Τ. Παπαδόπουλο, για τους Αιτητές.
Α. Μαππουρίδης, για την Καθ' ης η αίτηση.
Α. Χριστοφίδου, για το Ενδιαφερόμενο Mέρος.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι αιτητές είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και κατέχουν άδεια οδικής χρήσης ως αδειούχος μεταφορέας στην περιοχή της Πάφου. Η Αρχή Αδειών, με απόφαση της ημερομηνίας 5.9.97, χορήγησε επιπρόσθετη άδεια στην εταιρεία K.G. Coral Bay Buses Ltd σε αδειούχο αστικό της λεωφορείο για τη μεταφορά επί συμβάσει των υπαλλήλων της Πολιτικής Αεροπορίας από την Πάφο στο Αεροδρόμιο Πάφου και αντιστρόφως. Οι αιτητές υπέβαλαν ιεραρχική προσφυγή εναντίον της απόφασης αυτής, η οποία απορρίφθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών στις 11.2.98. Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή προσβάλλουν την απορριπτική αυτή απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών και ζητούν την ακύρωση της ως στερημένης οποιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος.
Οι λόγοι ακυρότητας που προβάλλονται είναι, μεταξύ άλλων, η παράβαση νόμου, η πάσχουσα ακολουθηθείσα διαδικασία που προηγήθηκε της απόφασης, η έλλειψη δέουσας έρευνας και η έλλειψη αιτιολογίας. Η επίδικη απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών περιέχεται στο Παράρτημα Α που επισυνάφθηκε στην Αίτηση. Αφού η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών αναφέρεται στα επιχειρήματα που πρόβαλε ο δικηγόρος της προσφεύγουσας εταιρείας κατά την ακρόαση της ιεραρχικής προσφυγής, καταλήγει ως ακολούθως:
"Λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά και νομικά δεδομένα, κρίνεται ότι ορθά η Αρχή Αδειών αποφάσισε να χορηγήσει την άδεια για τη μεταφορά με σύμβαση των υπαλλήλων της Πολιτικής Αεροπορίας στο Αεροδρόμιο Πάφου και αντίστροφα στους καθού η προσφυγή.
Ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίπτεται και επικυρώνεται η απόφαση της Αρχής Αδειών".
Σχετική επί του προκειμένου είναι η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ν. Ευριπίδη κ.ά. (2000) 3 A.A.Δ. 354, από την οποία παραθέτω απόσπασμα:
"Στην υπόθεση Εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (ΑΛΕΠΑ) Λτδ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1999) 3 A.A.Δ. 837, λέχθηκαν σχετικά τα ακόλουθα:
". . . διαπιστώνουμε πως η εφεσίβλητη παρέλειψε να ερευνήσει ένα προς ένα τους ισχυρισμούς που διατυπώνει η εφεσείουσα στους λόγους της ιεραρχικής προσφυγής . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Η εφεσίβλητη ενήργησε εν προκειμένω πεπλανημένα εξομοιώνοντας την ιεραρχική προσφυγή της εφεσείουσας με έφεση. Αυτό συνάγεται και από τη φράση "δεν προκύπτει οτιδήποτε που να δικαιολογεί ακύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών", η οποία περιέχεται στην απόφαση της εφεσίβλητης χωρίς να προκύπτει ότι προηγήθηκε έρευνα από πλευράς εφεσίβλητης προς διαπίστωση των πρωτογενών γεγονότων."
Στην Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1992) 4(B) A.A.Δ. 1421, αναφέρονται τα ακόλουθα στη σελ. 1427:
". . . σύμφωνα με τη νομολογία, η ιεραρχική προσφυγή δεν επενεργεί ως έφεση ούτε εξομοιώνεται με έφεση. Αναφέρω επί του προκειμένου τις υποθέσεις Andreas Tsouloftas & Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 426, Kωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3(B) A.A.Δ. 992 και Σπύρος Γεωργίου ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1991) 4(B) A.A.Δ. 1563).
Ακολούθως ο Πογιατζής, Δ., αφού αναφέρεται στο σχετικό νομοθετικό πλαίσιο (άρθρο 4Α(3), (4) και (5) των Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμων του 1982 και 1984) παρατηρεί τα ακόλουθα στη σελ. 1428:
"Όπως προκύπτει από τις πιο πάνω νομοθετικές πρόνοιες, το έργο της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών δεν περιορίζεται στην αναθεώρηση των λόγων της απόφασης της Αρχής Αδειών που αποτελεί το αντικείμενο της ιεραρχικής προσφυγής. Εξετάζει την υπόθεση εξ υπαρχής και έχει την ίδια πρωτογενή δικαιοδοσία με την Αρχή Αδειών. Μπορεί να διενεργήσει δική της έρευνα, να διευρύνει το πλαίσιο της έρευνας που διεξήγε η Αρχή Αδειών, να ακούσει η ίδια τους ενδιαφερομένους, να λάβει υπόψη της ακόμα και γεγονότα μεταγενέστερα της έκδοσης της απόφασης της Αρχής Αδειών και να προβεί η ίδια στην έκδοση νέας απόφασης. Δικαιούται, βέβαια, να περιοριστεί σε απλή τροποποίηση ή/και επικύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών ως έχει.""
Eίναι προφανές από το λεκτικό της διοικητικής απόφασης της καθ' ης η αίτηση που παρέθεσα πιο πάνω, ότι πουθενά δεν φαίνεται πως η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ερεύνησε ένα προς ένα τους ισχυρισμούς που πρόβαλαν οι αιτητές και ούτε προκύπτει πως η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών επετέλεσε το καθήκον της να εξετάσει την υπόθεση και να την κρίνει εξ υπαρχής αφού είχε την ίδια πρωτογενή δικαιοδοσία με την Αρχή Αδειών. Στην προσφυγή Αδελφοί Γ. Μ. Μακρή Λτδ ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1994) 4(B) A.A.Δ. 817, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα στη σελ. 820:
"Υπεδείχθη ότι από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλέπε μεταξύ άλλων Tsouloftas v. Republic (1983) 3 C.L.R. 426) είναι σαφές ότι η ιεραρχική προσφυγή δεν αποτελεί δικαστική διαδικασία και δεν αποσκοπεί στην εξέταση της ορθότητας της απόφασης του ιεραρχικά κατώτερου οργάνου, αλλά στη δημιουργία ενός δεύτερου σκέλους στη διαδικασία λήψεως της απόφασης που αποβλέπει στην εξάλειψη λαθών από το κατώτερο όργανο. Και τα δύο όργανα, δηλαδή και η Αρχή Αδειών και Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, έχουν το ίδιο καθήκον, δηλαδή την προαγωγή των σκοπών του Νόμου με την εφαρμογή των προνοιών του στη συγκεκριμένη περίπτωση. Επίσης η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών εξετάζεται αυτοτελώς με βάση τα κριτήρια που θέτει ο Νόμος, την επάρκεια της έρευνας και το σκεπτικό της απόφασης."
(Η υπογράμμιση είναι δική μου)
(Δέστε και Golden Trans Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρ. Υπ. 146/98, ημερ. 5.6.00).
Προκύπτει και πάλιν ότι στην υπό εκδίκαση προσφυγή η καθ' ης η αίτηση ενήργησε ως αν η ιεραρχική προσφυγή επενεργούσε ως έφεση, αφού με την κατάληξη της αποφαίνεται για την ορθότητα της απόφασης της Αρχής Αδειών.
Επιπρόσθετα, πρέπει να παρατηρήσω ότι η κρίση της καθ' ης η αίτηση έγινε αφού έλαβε υπόψη "τα πραγματικά και νομικά δεδομένα". Τούτο δεν μπορεί να αποτελέσει επαρκή αιτιολογία, καθόσον το Δικαστήριο δεν μπορεί να ελέγξει την απόφαση, αφού δεν γνωρίζει ποιά είναι αυτά τα πραγματικά και νομικά δεδομένα που λήφθηκαν υπόψη και επηρέασαν την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής. (Δέστε, μεταξύ άλλων, P.E.O. v. The Republic (1965) 3 C.L.R. 27).
Εν όψει της κατάληξής μου δεν θα εξετάσω τους υπόλοιπους λόγους ακυρότητας που προτάθηκαν ενώπιόν μου.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή γίνεται αποδεκτή και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα υπέρ των αιτητών.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.