|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 4 ΑΑΔ 355
20 Απριλίου, 2000
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ANTENNA T.V. LIMITED,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚHΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 676/1997)
Διοικητική Πράξη ― Εκτελεστότητα ― Ο καθορισμός χρονικού ορίου για συμμόρφωση προς το περιεχόμενο της πράξης δεν επηρέασε τον εκτελεστό χαρακτήρα της.
Διοικητική Πράξη ― Ανάκληση ― Ανάκληση νόμιμης ευμενούς πράξης, κατ' επίκληση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Άνισο μέτρο κρίσεως, πλάνη, έλλειψη δέουσας έρευνας ― Δεν στοιχειοθετήθηκαν στην κριθείσα περίπτωση.
Η Αιτήτρια εταιρεία προσέβαλε μόνο μέρος της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου που αφορούσε στη λήψη μέτρων για προστασία από τις βλαβερές συνέπειες των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που δημιουργούνται από τις κεραίες εκπομπής των τηλεοπτικών σταθμών, αυτό που αφορούσε στην μετακίνηση της κεραίας του σταθμού της εντός 12 μηνών και την αύξηση του ύψους του πύργου της κεραίας μέχρι την μετακίνησή του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το Δικαστήριο συμφωνεί με τον κ. Χριστοφίδη ότι δεν τίθεται θέμα μη εκτελεστότητας της απόφασης. Η απόφαση έχει όλα τα χαρακτηριστικά της εκτελεστής διοικητικής πράξης, απολήγοντας στην εξωτερίκευση της βούλησης της διοίκησης και στη δημιουργία έννομων αποτελεσμάτων. Ο καθορισμός χρονικού ορίου για τη συμμόρφωση της Αιτήτριας με αυτή, επί του οποίου και βασίζεται ο κ. Κληρίδης για να εισηγηθεί την έλλειψη εκτελεστότητας, δεν επηρεάζει τη βεβαιότητα ή την ισχύ της δεδομένα ληφθείσας απόφασης, παρά μόνο αναφέρεται στην πίστωση χρόνου που δίδεται στην Αιτήτρια για την εφαρμογή της, δεδομένων των προφανώς εκτεταμένων διευθετήσεων που εκ των πραγμάτων θα πρέπει να γίνουν για να μετακινηθούν οι κεραίες των τηλεοπτικών σταθμών στα προκαθορισμένα κοινά σημεία εκπομπής εκτός κατοικημένων περιοχών, όπως μάλιστα ρητά αναφέρεται και στην ίδια την απόφαση και όπως συνδέεται τούτο προς τα λοιπά αποφασισθέντα και μη προσβαλλόμενα με την προσφυγή υπό 1(γ) και 2. Ο κ. Κληρίδης δεν έχει παραθέσει οποιαδήποτε αυθεντία σε στήριξη της εισήγησης του, και το Δικαστήριο δεν έχει υπ' όψη του οποιαδήποτε αυθεντία που να τη στηρίζει.
2. Στην περίπτωση ανάκλησης νόμιμης ευμενούς διοικητικής πράξης, η ισχύουσα αρχή είναι όπως διατυπώνεται στο Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, 3η έκδοση, σ. 316:
«Νόμιμες διοικητικές πράξεις που δημιουργούν δικαιώματα ιδιωτών ή δημιουργούν πραγματικές καταστάσεις μπορούν να ανακληθούν κατ' αρχήν μόνο για λόγους επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος.»
Στην προκειμένη περίπτωση, η οποιαδήποτε ανάκληση της δυνατότητας λειτουργίας του σταθμού εντός κατοικημένων περιοχών συναρτάται και αιτιολογείται πλήρως ως προς ύψιστο δημόσιο συμφέρον, εκείνο της δημόσιας υγείας, οι παράμετροι του οποίου και διέπουν την προσβαλλόμενη απόφαση σε όλη την έκταση της. Ήταν αυτό που υπαγόρευσε την ίδια την έρευνα, όπως προκύπτει κατά κόρον από τα περιεχόμενα των φακέλων, και ήταν αυτό που ουσιαστικά και θεμελιακά κατηύθυνε το Υπουργικό Συμβούλιο στην αξιολόγηση των συμπερασμάτων και εισηγήσεων των εκθέσεων και στην υιοθέτηση της απόφασης του για μετακίνηση όλων των τηλεοπτικών σταθμών εκτός κατοικημένων περιοχών. Κανένα επιχείρημα δεν εγείρεται στην προσφυγή, το οποίο να αντιστρατεύεται τη θέση ότι λόγοι κυρίως δημόσιας υγείας επιβάλλουν τη μετακίνηση των σταθμών εκτός κατοικημένων περιοχών και κανένα τέτοιο επιχείρημα δεν θα είχε έρεισμα επί των ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένων. Τα συμπεράσματα των εκθέσεων επ' αυτού είναι τόσο καθαρά, όσο και δεδομένα, η δε απόφαση πηγάζει και αιτιολογείται από αυτά.
3. Προχωρώντας στο μέρος 1(β) της απόφασης, που αφορά την αύξηση του ύψους του πύργου κατά το δωδεκάμηνο διάστημα που θα μεσολαβούσε μέχρι τη μετακίνηση του σταθμού, το ουσιαστικό ερώτημα αφορά την εισήγηση για πλάνη, έλλειψη δέουσας έρευνας και δυσμενή διάκριση ως προς τις μετρήσεις, αφού τα ήδη λεχθέντα όσον αφορά την άλλη εισήγηση ως προς την ανάκληση προηγούμενης διοικητικής πράξης έχουν ανάλογη εφαρμογή και στο θέμα αυτό. Εκ πρώτης όψεως, η διαφοροποίηση της απόστασης από την οποία έγιναν οι μετρήσεις στην περίπτωση του Antenna και της LTV από τους άλλους σταθμούς, θα συνιστούσε άνισο μέτρο σύγκρισης που θα ανέτρεπε τη βάση των συμπερασμάτων της έρευνας και θα καταδείκνυε πλάνη και πλημμελή έρευνα. Τοσούτο μάλλον αφού, όπως έχει η από κοινού δήλωση των μερών στο στάδιο των διευκρινήσεων, οι μετρήσεις έγιναν στην ταράτσα του κτιρίου του Antenna και όχι στο δρόμο (δοθέντος ότι το ζητούμενο συναρτάται προς μη ελεγχόμενο περιβάλλον), και ιδιαίτερα ότι η ακτινοβολία μειώνεται όσο πλησιάζει προς το δρόμο αλλά και ότι η ταράτσα του κτιρίου επενεργεί και η ίδια ως απομονωτικό της ακτινοβολίας. Όμως, στις εκθέσεις της 10.2.1996 και 27.2.1996 γίνεται σαφής αναφορά στο ότι οι μετρήσεις έγιναν σε χώρους που διακινούνται ανύποπτα άτομα, δηλαδή σε μη ελεγχόμενο περιβάλλον, και ότι στους χώρους των δύο ταρατσών του Antenna και του LTV όντως διακινείται προσωπικό για διεξαγωγή διαφόρων εργασιών. Η δε εισήγηση για αύξηση του ύψους του πύργου των δεν γίνεται με βάση τη σύγκριση των μετρήσεων του Antenna και του LTV με τους άλλους σταθμούς ως προς τη διακίνηση ανθρώπων στο δρόμο, που ομολογουμένως δε διέπονται από ίσο μέτρο, αλλά με βάση τον απ' ευθείας συσχετισμό των μετρήσεων του Antenna και του LTV προς τα επίπεδα ακτινοβολίας στις ίδιες τις ταράτσες των σταθμών αυτών, όπου διακινούνται άνθρωποι για τους αναφερόμενους σκοπούς. Όπως αναφέρεται στις εκθέσεις, οι εισηγήσεις, περιλαμβανομένης εκείνης για αύξηση του ύψους του πύργου, γίνονται «επειδή στους χώρους αυτούς διακινείται προσωπικό για διεξαγωγή διαφόρων εργασιών ... για ελαχιστοποίηση της ρύπανσης από την ακτινοβολία και τη δημιουργία ασφαλέστερου περιβάλλοντος εργασίας». Υπάρχει λοιπόν διαφοροποίηση του αντικειμένου που αναιρεί οποιαδήποτε εισήγηση για άνισο μέτρο κρίσης, πλάνη και έλλειψη δέουσας έρευνας και καθιστά την απόφαση για αύξηση του ύψους του πύργου νόμιμα ληφθείσα και δεόντως αιτιολογημένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Δημοκρατία v. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 A.A.Δ. 26,
Κυνηγού κ.ά. v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 472.
Προσφυγή.
Προσφυγή από τους αιτητές κατά της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (α) Να εγκρίνει τη μετακίνηση των κεραίων των τηλεοπτικών σταθμών που βρίσκονται μέσα σε κατοικημένες περιοχές στα ήδη προκαθορισμένα κοινά σημεία εκπομπής εκτός κατοικημένων περιοχών μέσα σε περίοδο που να μην υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, ώστε να δοθεί αρκετός χρόνος στους σταθμούς να μελετήσουν, σχεδιάσουν και προγραμματίσουν τη μετακίνηση σωστά και επαγγελματικά σύμφωνα πάντοτε με τις συστάσεις της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών· (β) να εγκρίνει την αύξηση του ύψους του πύργου του σταθμού των αιτητών στην οροφή του κτιρίου όπου στεγάζεται η εφημερίδα "Φιλελεύθερος" που εκπέμπει στο κανάλι 48 στα 40 μέτρα μέχρι τη μετακίνηση του στα προκαθορισμένα κοινά σημεία εκπομπής εκτός κατοικημένων περιοχών.
Χρ. Χριστοφίδης, για τους Αιτητές.
Π. Κληρίδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
XATZHXAMΠΗΣ, Δ.: Το υπόβαθρο της προσφυγής αυτής ανάγεται σε έρευνα του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων ως προς την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία συχνοτήτων η οποία ανετέθη στην Αρχή Τηλεπικοινωνιών σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Τηλεπικοινωνιών του Υπουργείου προς το σκοπό ετοιμασίας έκθεσης σχετικά με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που δημιουργούν οι κεραίες εκπομπής τηλεοπτικών σταθμών. Υπεβλήθησαν εκθέσεις, στις 10.2.1996, 27.2.1996, 4.6.1996 και 29.7.1996. Στην έκθεση της 4.6.1996 διατυπώνονται τα ακόλουθα συμπεράσματα:
"5.0 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Με βάση τα πιο πάνω και ενόψει της έλλειψης επιστημονικής γνώσεως και δεδομένων για την επίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στον ανθρώπινο οργανισμό, της συνεχούς αύξησης των συστημάτων που εκπέμπουν ακτινοβολία και του ποσοστού ακτινοβολίας στο περιβάλλον που συνεχώς αυξάνεται με ψηλό ρυθμό, συμπεραίνεται ότι:
1. Υπάρχει η ανάγκη για περισσότερη έρευνα στον τομέα της ακτινοβολίας αλλά η έλλειψη επαρκών στοιχείων για τις επιπτώσεις πάνω στον άνθρωπο θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Στους επιστημονικούς κύκλους υπάρχει σύγκλιση απόψεων στην αντιμετώπιση της έλλειψης γνώσεων επί του θέματος με την εφαρμογή της αρχής πως "είναι όχι μόνο επιθυμητό, αλλά επιβάλλεται να καθορίζονται αυστηρότερα όρια επιτρεπτής ακτινοβολίας παρά να ορίζονται με γενναιοδωρία, με την ελπίδα πως οι επιπτώσεις στον άνθρωπο θα είναι λιγότερες από ότι αναμένεται, σαν αποτέλεσμα της σημερινής μας γνώσης και των στοιχείων που έχουμε στη διάθεση μας".
2. Το μέγιστο επιτρεπτό ποσοστό απορρόφησης ακτινοβολίας για τον πολίτη έχει καθοριστεί από την ICRP (International Commission of Radiological Protection), την INIRPA (International Non-Ionizing Radio Protection Association), το ANSI (American National Standards Institute) και το NRPB (National Radio Protection Board) της Αγγλίας, στο 0,08 W/kg με την ταυτόχρονη εφαρμογή της αρχής ALARA (As Law As Reasonably Achievable), δηλαδή το όριο της ακτινοβολίας για μη ελεγχόμενο περιβάλλον έχει καθοριστεί στα 0.08W/kg αλλά στην εφαρμογή του, λόγω της έλλειψης γνώσεων, θα πρέπει να καταβάλλεται κάθε λογική προσπάθεια για την μεγαλύτερη δυνατή μείωση του.
3. Στην αντιμετώπιση του θέματος η Συμβουλευτική Επιτροπή Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη τη γενικότερη σύγκλιση απόψεων πως η έλλειψη γνώσεων, επιβάλλει τη λήψη αυστηρότερων μέτρων προστασίας του κοινού, μέχρις ότου και εφόσον αποδειχθεί το αντίθετο. Παρόλο που δεν τεκμηριώνεται επιστημονικά ο άμεσος συσχετισμός της ακτινοβολίας που υπάρχει στο περιβάλλον και της υγείας του κοινού, εντούτοις υπάρχουν βάσιμες και αποδεκτές ενδείξεις για μεγάλη πιθανότητα δυσμενούς επηρεασμού της υγείας του. Τούτο έχει γίνει αποδεκτό από πειράματα σε ζώα με ακτινοβολία ψηλότερης έντασης από τα όρια που έχουν καθοριστεί.
4. Από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των διαφόρων μελετών που έχουμε υπόψη μας, πιθανό να μην επιβάλλεται σήμερα η άμεση λήψη μέτρων, όμως μακροπρόθεσμα και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τους πιο κάτω μη αμφισβητούμενους λόγους, και με δεδομένη την ανάγκη συνεχούς αύξησης της προστασίας του κοινού από την ακτινοβολία, είναι φανερό πως η ανάγκη για εγκατάσταση των σταθμών εκτός κατοικημένων περιοχών το συντομότερο δυνατό και σε περιφραγμένους χώρους που θα καθορίσει για το σκοπό αυτό το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων, είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη.
α. Τεχνικοί, οικονομικοί, περιβαλλοντικοί και άλλοι λόγοι επιβάλλουν την εγκατάσταση των συστημάτων εκπομπής των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών εκτός κατοικημένων περιοχών.
β. Η λειτουργία συστημάτων εκπομπής σε κατοικημένες περιοχές αναπόφευκτα δημιουργεί, αντανακλάσεις της ακτινοβολίας, προβλήματα παρεμβολής σε γειτονικά σπίτια και παρεμποδίζει την ομοιόμορφη λήψη ψηλής ποιότητας σήματος. Τα προβλήματα αυτά μόνο με την απομάκρυνση των σταθμών από τις κατοικημένες περιοχές δύνανται να επιλυθούν.
γ. Με τη δημιουργία κοινών πάρκων (σημείων) εκπομπής, θα μπορεί ο πολίτης με τον πιο οικονομικό τρόπο να συντονίζεται στους αδειούχους σταθμούς. Η διασπορά των χώρων εκπομπής υποχρεώνει τους πολίτες να εγκαθιστούν πολυδάπανα συστήματα λήψης με πολλαπλές κεραίες ή με σύστημα περιστροφής της κεραίας, δημιουργώντας έτσι ακαλαισθησία του χώρου και γενικά του περιβάλλοντος.
δ. Το πρόβλημα καθίσταται οξύτερο στις εγκαταστάσεις συστημάτων λήψης σε πολυκατοικίες με σοβαρές περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις καθότι η σημερινή κατάσταση πραγμάτων αναφορικά με τους σταθμούς εκπομπής έχει δημιουργήσει ένα "δάσος" κεραίων με αμφίβολη πιθανότητα ικανοποιητικής λήψης."
Γίνονται δε οι ακόλουθες εισηγήσεις:
"6.0 ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
Από τα συμπεράσματα της μελέτης και τους άλλους μη αμφισβητήσιμους λόγους που επιβάλλουν τη λήψη άμεσων μέτρων και με σκοπό την ελαχιστοποίηση των πιθανών κινδύνων για προστασία του κοινού από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπεται από τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς στην Κύπρο, γίνονται οι πιο κάτω εισηγήσεις.
1. Να υιοθετηθεί αυστηρή εφαρμογή της Αρχής ALARA (As Law as Reasonably Achievable) με βάση την οποία επιβάλλεται όπως όλες οι πηγές παραγωγής ψηλής ισχύος ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, μετακινηθούν εκτός κατοικημένων περιοχών.
Σε περίπτωση κατ' εξαίρεση λειτουργίας συστημάτων εκπομπής εντός κατοικημένων περιοχών, η ισχύς των πομπών και το ύψος των πύργων θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να ελαχιστοποιείται η ηλεκτρομαγνητική ρύπανση.
2. Να καθιερωθούν και να εφαρμοστούν Κυπριακά Πρότυπα για ασφάλεια των εργαζομένων και του κοινού από την διαχεόμενη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία εντός και πέριξ του χώρου του Σταθμού Εκπομπής.
Σαν βάση για τον καθορισμό των κυπριακών προτύπων μπορεί να είναι τα διάφορα τρέχοντα διεθνή πρότυπα, NRPB Αγγλίας, ANSI/IEEE Αμερικής, DIN Γερμανίας, USSR πρώην Σοβιετικής Ένωσης καθώς και οι πρόνοιες του INIRPA, όπως παρουσιάζονται στο Παράρτημα 2, με την εισαγωγή αυστηρότερων παραμέτρων.
3. Να εισαχθεί η κατάλληλη νομοθεσία η οποία να διέπει τον τρόπο λειτουργίας των διαφόρων συστημάτων ραδιοεκπομπών (π.χ. συχνότητα, διαμόρφωση, ισχύς πομπού, πολικότητα και ωφέλιμο κέρδος κεραίας, ύψος πύργου, τοποθεσία κ.λ.π.).
4. Όσον αφορά τους τηλεοπτικούς σταθμούς που λειτουργούν εντός της πόλης και προάστια της Λευκωσίας, εισηγούμαστε αυτοί να μετακινηθούν σε Κοινά Πάρκα (κατάλληλα περιφραγμένα), όπως αυτά περιγράφονται στην Έκθεσή μας προς το ΥΣ&Ε ημερομηνίας 13.9.1994 (Ετοιμασία Εθνικού Σχεδίου Κατανομής Συχνοτήτων για Τηλεοπτική Κάλυψη)."
Στις εκθέσεις της 10.2.1996 και 27.2.1996 γίνονται οι ακόλουθες διαπιστώσεις:
"5. ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
Από τη μελέτη των ενδείξεων που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια των μετρήσεων της Ηλεκτρομαγνητικής Ακτινοβολίας και τη σύγκριση των με τα Μέγιστα Επιτρεπτά Επίπεδα των διαφόρων Διεθνών Σωμάτων διαπιστώνεται ότι:
α) Τα επίπεδα ακτινοβολίας όλων των καναλιών που καταγράφηκαν, εκτός των LTV κανάλι 63 και ΑΝΤ-1 κανάλι 20, βρίσκονται σχεδόν 300 φορές πιο κάτω από τα Μέγιστα Επιτρεπτά Επίπεδα για μέσο χρόνο έκθεσης 30 λεπτών σε μη Ελεγχόμενο Περιβάλλον. Είναι, δηλαδή, ουσιαστικά ανύπαρκτα.
β) Στην ταράτσα του ΚΕΜΑ όπου είναι εγκατεστημένος ο πύργος και η κεραία της LTV κανάλι 63, καταγράφηκε ακτινοβολία ίση με 0.09 mW/cm², σχεδόν πέντε φορές πιο κάτω από τα πιο αυστηρά Μέγιστα Επιτρεπτά Επίπεδα.
γ) Στην ταράτσα του κτιρίου Φιλελεύθερος στην Έγκωμη όπου είναι εγκατεστημένος ο πύργος και η κεραία του ΑΝΤ-1 κανάλι 48, καταγράφηκε ακτινοβολία ίση με 0.07 mW/cm², σχεδόν έξι φορές πιο κάτω από τα πιο αυστηρά Μέγιστα Επιτρεπτά Επίπεδα."
Και οι ακόλουθες εισηγήσεις:
"6. ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ
Παρά το γεγονός ότι τα επίπεδα ακτινοβολίας στους χώρους των δύο ταρατσών (ΚΕΜΑ και Φιλελεύθερου) βρίσκονται πιο κάτω από τα Μ.Ε.Ε., επειδή στους χώρους αυτούς διακινείται προσωπικό για διεξαγωγή διαφόρων εργασιών όπως εγκατάσταση και συντήρηση εξοπλισμών (συσκευές κλιματισμού, κεραίες λήψης τηλεόρασης κ.λ.π.), για ελαχιστοποίηση της ρύπανσης από την ακτινοβολία και τη δημιουργία ασφαλέστερου περιβάλλοντος εργασίας (μέχρι και 30 φορές πιο κάτω από τα Διεθνή Πρότυπα, Υπολογισμοί του Παραρτήματος 5/3-5) γίνονται οι πιο κάτω εισηγήσεις:
LTV, Κανάλι 20 ΚΕΜΑ
α) Ο πύργος να ψηλώσει κατά 20 μέτρα, να φθάσει δηλαδή στα 30 μέτρα
ή
β) η ισχύς του πομπού να ελαττωθεί κατά τέσσερις φορές, δηλαδή από 400 W σε 100 W
ή
γ) να μετακινηθεί το σύστημα εκπομπής σε κατάλληλα περιφραγμένο χώρο ώστε να μην επηρεάζονται τυχόν περαστικοί.
ΑΝΤ-1, Κανάλι 63, Φιλελεύθερος, Έγκωμη
α) Ο πύργος να ψηλώσει κατά 20 μέτρα, να φθάσει δηλαδή στα 40 μέτρα
ή
β) η ισχύς του πομπού να ελαττωθεί κατά τέσσερις φορές, δηλαδή από 1000 W σε 250 W
ή
γ) να μετακινηθεί το σύστημα εκπομπής σε κατάλληλα περιφραγμένο χώρο ώστε να μην επηρεάζονται τυχόν περαστικοί."
Με βάση τα συμπεράσματα των εκθέσεων αυτών, το Υπουργικό Συμβούλιο στις 21.5.1997 αποφάσισε τα ακόλουθα, τα οποία και κοινοποιήθησαν στην Αιτήτρια Antenna TV Ltd:
"1. Επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που δημιουργούν οι κεραίες εκπομπής τηλεοπτικών σταθμών.
Το Υπουργικό Συμβούλιο με την Απόφαση του με αρ. 46.080 και ημερομηνία 21.5.97 απεφάσισε ανάμεσα σ' άλλα:
(α) Να εγκρίνει τη μετακίνηση των κεραίων των τηλεοπτικών σταθμών που βρίσκονται μέσα σε κατοικημένες περιοχές στα ήδη προκαθορισμένα κοινά σημεία εκπομπής εκτός κατοικημένων περιοχών μέσα σε περίοδο που να μην υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, ώστε να δοθεί αρκετός χρόνος στους σταθμούς να μελετήσουν, σχεδιάσουν και προγραμματίσουν τη μετακίνηση σωστά και επαγγελματικά σύμφωνα πάντοτε με τις συστάσεις της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών.
(β) Να εγκρίνει την αύξηση του ύψους του πύργου του σταθμού σας στην οροφή του κτιρίου όπου στεγάζεται η εφημερίδα "Φιλελεύθερος" που εκπέμπει στο κανάλι 48 στα 40 μέτρα μέχρι τη μετακίνηση του στα προκαθορισμένα κοινά σημεία εκπομπής εκτός κατοικημένων περιοχών.
(γ) Να μειωθεί η ισχύς του πομπού κατά 25% μέχρι και την μετακίνηση του σταθμού, να μετακινηθεί η κεραία σε κοινό περιφραγμένο χώρο εκτός κατοικημένων περιοχών ώστε να μην επηρεάζονται οι περαστικοί (μη ελεγχόμενο περιβάλλον), να περιοριστούν τα προβλήματα παρεμβολών μεταξύ των σταθμών και τα έξοδα των πολιτών που δε θα αναγκάζονται να εγκαθιστούν πολυδάπανα συστήματα λήψης με πολλαπλές κεραίες δημιουργώντας ακαλαισθησία στο περιβάλλον, και
(δ) Το κόστος της πιο πάνω διευθέτησης να το επωμισθεί ο επηρεαζόμενος ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός.
2. Κοινά σημεία εκπομπής αδειούχων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών. Επέκταση γεωγραφικής κάλυψης των αδειούχων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών παγκύπριας κάλυψης.
Το Υπουργικό Συμβούλιο με την Απόφαση του με αρ. 46.081 και ημερομηνία 21.5.97 απεφάσισε ανάμεσα σ' άλλα:
α)(ι) Τον καθορισμό των κοινών σημείων εκπομπής ως ακολούθως:
Λευκωσία
Ανθούπολη, με δευτερεύον σημείο στην Αγλαντζιά
Λεμεσός
Σιλό με δευτερεύον σημείο ύψωμα στο Αρμενοχώρι
Λάρνακα
Βαβατσινιά
Πάφος
Τσάδα
Παραλίμνι-Αγία Νάπα
Ύψωμα Φανός
(ιι) Τον καθορισμό των νέων κοινών σημείων εκπομπής για την περαιτέρω επέκταση της γεωγραφικής κάλυψης των αδειούχων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών παγκύπριας κάλυψης, ως ακολούθως:
(1) Πρώτη Φάση (πληθυσμιακή κάλυψη 56.000 (9.35% του συνολικού πληθυσμού))
Μαδαρή, Λάρα, Κακοπετριά, Μαραθάσα, Παλαιχώρι, Αγρός, Πισσούρι, Στατός, Αφάμης.
(2) Δεύτερη Φάση (πληθυσμιακή κάλυψη 12.000 (2% του συνολικού πληθυσμού))
Πύργος, Ορόκλινη, Αλεθρικό, Κάμπος.
(ιιι) Τον προγραμματισμό της ανάκλησης της συχνότητας καναλιού 48, μετά τη λειτουργία του αναβαθμισμένου σταθμού ισχύος 5KW στη Μαδαρή.
(β) Να αναλάβει η Κυβέρνηση τη δημιουργία της βασικής υποδομής των κοινών σημείων εκπομπής στις τοποθεσίες που φαίνονται στο 2(α)(ιι) πιο πάνω.
(γ) Να συνυπολογισθεί το πιο πάνω κόστος της δημιουργίας της βασικής υποδομής των κοινών σημείων στα δικαιώματα που θα κληθούν να πληρώσουν οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, όταν θα εξετάζεται η παραχώρηση τελικής άδειας."
Με την προσφυγή προσβάλλεται η εγκυρότητα της απόφασης ως προς τα 1(α) και 1(β) ανωτέρω. Η θέση της Αιτήτριας είναι ότι είχε προ πολλού εξασφαλίσει άδεια εγκατάστασης της κεραίας του τηλεοπτικού σταθμού της στην οροφή του εν λόγω κτιρίου και ότι η τοποθέτηση του πύργου του σταθμού στα 48 μέτρα από το έδαφος είχε γίνει κατόπιν υποβολής των σχετικών προδιαγραφών και εξασφάλισης άδειας, ώστε η προσβαλλόμενη απόφαση να συνιστά ανεπίτρεπτη ανάκληση προηγούμενης διοικητικής πράξης. Προβάλλεται δε ως λόγος ακύρωσης η έλλειψη δέουσας έρευνας και η πλάνη περί τα πράγματα και ως προς τα δεδομένα αυτά και ως προς όλα τα στοιχεία βάσει των οποίων ελήφθη η απόφαση, με παρεπόμενο λόγο ακύρωσης και την έλλειψη δέουσας αιτιολογίας. Στη γραπτή αγόρευση του ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Αιτήτρια παρατηρεί ότι, ενώ, όπως προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα, όλες οι μετρήσεις έγιναν από απόσταση 50-100 μέτρων από τον πύργο, οι μετρήσεις στην περίπτωση του Antenna, όπως και της LTV, έγιναν από απόσταση 10 μέτρων. Και περαιτέρω, ότι η μέτρηση έγινε όχι στο έδαφος, όπου θα αναμένετο η παρουσία ανθρώπων, αλλά στην οροφή του κτιρίου, δηλαδή όχι σε μη ελεγχόμενο περιβάλλον (δηλαδή γενικά του ανθρώπου), σε συνάρτηση προς το οποίο αναφέρεται το καθορισθέν μέγιστο αποδεκτό ποσοστό. Αυτά, εισηγείται ο κ. Χριστοφίδης, απέληγαν σε έλλειψη δέουσας έρευνας, πλάνη περί τα πράγματα στη λήψη της απόφασης η οποία, ως εκ τούτου, καθίστατο και αναιτιολόγητη, συνιστούσαν δε και δυσμενή διάκριση εις βάρος του Antenna έναντι των άλλων σταθμών στην περίπτωση των οποίων οι μετρήσεις είχαν γίνει από απόσταση 50-100 μέτρων αντί 10 μέτρων από τον πύργο. Ο κ. Χριστοφίδης εισηγείται επίσης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί στην πραγματικότητα ανάκληση προηγούμενης διοικητικής πράξης με την οποία είχε εγκριθεί η λειτουργία του σταθμού με τα υφιστάμενα δεδομένα και η οποία δεν μπορούσε τώρα να ανακληθεί νόμιμα.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Δημοκρατία στη δική του γραπτή αγόρευση απαντά στα πιο πάνω εισηγούμενος ότι δεν τίθεται θέμα ανάκλησης προηγούμενης διοικητικής πράξης αλλά επανακαθορισμού των όρων λειτουργίας του σταθμού, και ότι και αν ακόμα ετίθετο θέμα ανάκλησης αυτή θα ήταν δικαιολογημένη υπό τις περιστάσεις. Ο κ. Κληρίδης παραπέμπει ιδιαίτερα στις παραμέτρους των εκθέσεων που αποτέλεσαν τη βάση της προσβαλλόμενης απόφασης ως προς τις ευρύτερες διαστάσεις της, εισηγούμενος ότι ούτε πλάνη ούτε έλλειψη δέουσας έρευνας υπήρξε. Εξ άλλου, στο στάδιο των διευκρινίσεων και οι δύο πλευρές δήλωσαν ότι οι μετρήσεις έγιναν επί της ταράτσας του κτιρίου και όχι στο δρόμο, ότι η ταράτσα επενεργεί και η ίδια ως απομονωτικό της ακτινοβολίας, ότι η ακτινοβολία μειώνεται όσο πλησιάζει προς το δρόμο, και ότι το ύψος του κτιρίου είναι 32 μέτρα και της κεραίας 15 μέτρα. Στο στάδιο εκείνο επίσης ο κ. Κληρίδης ήγειρε και θέμα μη εκτελεστότητας της προσβαλλόμενης πράξης καθ' όσον τα αποφασισθέντα θα υλοποιούντο εντός 12 μηνών και όχι άμεσα. Ο κ. Χριστοφίδης απέρριψε την εισήγηση αυτή.
Συμφωνώ με τον κ. Χριστοφίδη ότι δεν τίθεται θέμα μη εκτελεστότητας της απόφασης. Η απόφαση έχει όλα τα χαρακτηριστικά της εκτελεστής διοικητικής πράξης, απολήγοντας στην εξωτερίκευση της βούλησης της διοίκησης και στη δημιουργία έννομων αποτελεσμάτων (ίδε Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 Α.Α.Δ. 26). Ο καθορισμός χρονικού ορίου για τη συμμόρφωση της Αιτήτριας με αυτή, επί του οποίου και βασίζεται ο κ. Κληρίδης για να εισηγηθεί την έλλειψη εκτελεστότητας, δεν επηρεάζει τη βεβαιότητα ή την ισχύ της δεδομένα ληφθείσας απόφασης, παρά μόνο αναφέρεται στην πίστωση χρόνου που δίδεται στην Αιτήτρια για την εφαρμογή της, δεδομένων των προφανώς εκτεταμένων διευθετήσεων που εκ των πραγμάτων θα πρέπει να γίνουν για να μετακινηθούν οι κεραίες των τηλεοπτικών σταθμών στα προκαθορισμένα κοινά σημεία εκπομπής εκτός κατοικημένων περιοχών, όπως μάλιστα ρητά αναφέρεται και στην ίδια την απόφαση και όπως συνδέεται τούτο προς τα λοιπά αποφασισθέντα και μη προσβαλλόμενα με την προσφυγή υπό 1(γ) και 2. Ο κ. Κληρίδης δεν έχει παραθέσει οποιαδήποτε αυθεντία σε στήριξη της εισήγησης του, και δεν έχω υπ΄όψη μου οποιαδήποτε αυθεντία που να τη στηρίζει.
Προχωρώντας λοιπόν να εξετάσω την ουσία της προσφυγής, παρατηρώ ευθύς εξ αρχής ότι η επιχειρηματολογία του κ. Χριστοφίδη ουσιαστικά αφορά αποκλειστικά και μόνο το μέρος της απόφασης υπό 1(β) που αναφέρεται στην υποχρέωση αύξησης του ύψους του πύργου κατά το δωδεκάμηνο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τη μετακίνηση του σταθμού στα προκαθορισμένα σημεία εκπομπής εκτός κατοικημένων περιοχών και όχι το βασικό μέρος της απόφασης υπό 1(α) για την εν λόγω μετακίνηση του. Τόσο η εισήγηση για πλάνη, έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας και δυσμενή διάκριση, όσο και η εισήγηση για μη δυνατότητα ανάκλησης προηγούμενης νόμιμης διοικητικής πράξης, αναφέρονται στην απόφαση για αύξηση του ύψους του πύργου στο ενδιάμεσο, ως προς την οποία η μεν πρώτη εισήγηση είναι ότι η απόφαση πάσχει επί των δεδομένων της η δε δεύτερη εισήγηση είναι ότι η απόφαση δεν μπορεί να ανατρέψει την προ ετών εγκριθείσα λειτουργία του σταθμού με το υφιστάμενο ύψος του πύργου. Καμιά επιχειρηματολογία δεν προσφέρεται ως προς το βασικό μέρος της απόφασης που αφορά τη μετακίνηση όλων των τηλεοπτικών σταθμών από κατοικημένες σε μη κατοικημένες περιοχές και μάλιστα στα προκαθορισμένα κοινά σημεία εκπομπής. Όπως μάλιστα ήδη παρατήρησα, η απόφαση αυτή για μετακίνηση συναρτάται και προς το μέρος 2 της απόφασης που αφορά τον καθορισμό των κοινών σημείων εκπομπής και το οποίο δεν προσβάλλεται καθόλου με την προσφυγή όπως δεν προσβάλλεται και το μέρος 1(γ) της απόφασης που, inter alia, αφορά, επόμενα της μετακίνησης, την τοποθέτηση των κεραίων σε κοινούς περιφραγμένους χώρους. Εκτός δε του ότι δεν αναπτύσσεται επιχειρηματολογία ως προς την απόφαση για μετακίνηση του σταθμού, δεν υπάρχει και οτιδήποτε που να καθιστούσε την απόφαση εκείνη τρωτή. Η βασική αυτή απόφαση για μετακίνηση όλων των τηλεοπτικών σταθμών, περιλαμβανομένου του Antenna, από κατοικημένες περιοχές σε προκαθορισμένα κοινά σημεία εκπομπής εκτός κατοικημένων περιοχών, ελήφθη κατόπιν πληρέστατης και εμπεριστατωμένης έρευνας όπως περιέχεται στις εκθέσεις και συνιστούσε γενική τοποθέτηση πολιτικής της διοίκησης επί του θέματος. Επισημαίνω ιδιαίτερα τα ανωτέρω παρατιθέμενα συμπεράσματα της έκθεσης της 4.6.1996 (παρ. 5.1, 2, 3, 4) και μάλιστα την ειδική εισήγηση ότι "η ανάγκη για εγκατάσταση των σταθμών εκτός κατοικημένων περιοχών το συντομότερο δυνατό και σε περιφραγμένους χώρους ... είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη", με πλήρη επεξήγηση των λόγων προς τούτο. Η απόφαση αυτή, ληφθείσα επί τη βάσει ευρύτερων παραμέτρων του θέματος, δεν καταδεικνύεται καθ' οιονδήποτε τρόπο τρωτή και η προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει αναφορικά με αυτή.
Και αν όμως θεωρούσα ότι η επιχειρηματολογία του κ. Χριστοφίδη όσον αφορά την ισχυριζόμενη ανάκληση δεν περιορίζετο στο μέρος 1(β) της απόφασης αλλά επεκτείνετο και στο μέρος 1(α) αυτής, το αποτέλεσμα δεν θα διαφοροποιείτο. Κατά την άποψη μου, δεν τίθεται θέμα ανάκλησης προηγούμενης διοικητικής πράξης η οποία επέφερε νόμιμα αποτελέσματα. Κατ' αρχή, δεν έχω ενώπιον μου οποιαδήποτε άδεια λειτουργίας του σταθμού αυτή καθ' εαυτή που να καθιστά δυνατή τη διαπίστωση της μορφής, της έκτασης και των όρων της προηγούμενης διοικητικής πράξης της οποίας είναι ο ισχυρισμός ότι τώρα επιδιώκεται η ανάκληση, με αναφορά προς το επίδικο θέμα της λειτουργίας του σταθμού εκτός κατοικημένων περιοχών. Και αν όμως τα πράγματα εκλαμβάνοντο ως έτσι δεδομένα, η προσβαλλόμενη απόφαση, όπως παρατηρεί ο κ. Κληρίδης, δεν αναιρεί την οποιαδήποτε άδεια λειτουργίας του σταθμού παρά μόνο αφορά τους όρους της περαιτέρω λειτουργίας του. Δεν υπάρχει δε οτιδήποτε που να καταδεικνύει ότι οι όροι αυτοί δεν θα μπορούσαν ποτέ και για οποιοδήποτε λόγο να διαφοροποιηθούν ή να επανακαθορισθούν σε αναφορά είτε προς τα δεδομένα της ίδιας της άδειας λειτουργίας είτε προς το νομικό καθεστώς το οποίο τη διέπει. Αλλά και αν ακόμα το θέμα αντικρίζετο ως θέμα ανάκλησης ως προς την αναδιαμόρφωση των όρων λειτουργίας του σταθμού εκτός κατοικημένων περιοχών, η ανάκληση θα ήταν νόμιμη καθ' όσον ουσιαστικά εβασίζετο και αιτιολογείτο σε συνάρτηση προς το δημόσιο συμφέρον. Στην περίπτωση ανάκλησης νόμιμης ευμενούς διοικητικής πράξης, η ισχύουσα αρχή είναι όπως διατυπώνεται στο Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, 3η έκδοση, σ. 316:
"Νόμιμες διοικητικές πράξεις που δημιουργούν δικαιώματα ιδιωτών ή δημιουργούν πραγματικές καταστάσεις μπορούν να ανακληθούν κατ' αρχήν μόνο για λόγους επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος."
Όπως το έθεσε ο Κραμβής, Δ., δίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας στην Κυνηγού κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 A.A.Δ. 472, σελίδα 479:
"Κατά κανόνα η ανάκληση νόμιμης ατομικής διοικητικής πράξης η οποία είναι ευνοϊκή για το διοικούμενο δεν επιτρέπεται αν η ανάκληση στηρίζεται σε μεταγενέστερη διαφορετική εκτίμηση των δεδομένων που υπήρχαν κατά την έκδοσή της και επί των οποίων η πράξη στηρίζεται ή για λόγους σκοπιμότητας.
Κατ' εξαίρεση του κανόνα επιτρέπεται η ανάκληση νόμιμης ατομικής διοικητικής πράξης ευνοϊκής για τον διοικούμενο για λόγους δημοσίου συμφέροντος και ανεξάρτητα αν έχει παρέλθει μακρύ χρονικό διάστημα από την έκδοσή της. Κατά τον Ε. Σπηλιωτόπουλο (βλ. Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, Εκδ. 1993, σελ. 178):
"Η αντίθεση προς το δημόσιο συμφέρον μπορεί να στηρίζεται σε στοιχεία μεταγενέστερα από εκείνα που υπήρχαν κατά την έκδοση της πράξης ή και στην ουσιαστική επανεκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των συνθηκών που υπήρχαν ή συνέτρεχαν κατά την έκδοση της πράξης. (Σ.Ε. 441/1984, 3818/1987, 4084/1988).""
Στην προκειμένη περίπτωση, η οποιαδήποτε ανάκληση της δυνατότητας λειτουργίας του σταθμού εκτός κατοικημένων περιοχών συναρτάται και αιτιολογείται πλήρως ως προς ύψιστο δημόσιο συμφέρον, εκείνο της δημόσιας υγείας, οι παράμετροι του οποίου και διέπουν την προσβαλλόμενη απόφαση σε όλη την έκταση της. Ήταν αυτό που υπαγόρευσε την ίδια την έρευνα, όπως προκύπτει κατά κόρο από τα περιεχόμενα των φακέλων, και ήταν αυτό που ουσιαστικά και θεμελιακά κατηύθυνε το Υπουργικό Συμβούλιο στην αξιολόγηση των συμπερασμάτων και εισηγήσεων των εκθέσεων και στην υιοθέτηση της απόφασης του για μετακίνηση όλων των τηλεοπτικών σταθμών εκτός κατοικημένων περιοχών. Κανένα επιχείρημα δεν εγείρεται στην προσφυγή το οποίο να αντιστρατεύεται τη θέση ότι λόγοι κυρίως δημόσιας υγείας επιβάλλουν τη μετακίνηση των σταθμών εκτός κατοικημένων περιοχών και κανένα τέτοιο επιχείρημα δεν θα είχε έρεισμα επί των ενώπιον μου δεδομένων. Τα συμπεράσματα των εκθέσεων επ' αυτού είναι τόσο καθαρά όσο και δεδομένα, η δε απόφαση πηγάζει και αιτιολογείται από αυτά.
Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος στο όλο θέμα. Κατά τις διευκρινίσεις παρατήρησα ότι στο μέρος 1(γ) της απόφασης, το οποίο δεν προσβάλλεται με την προσφυγή, επαναλαμβάνεται η υποχρέωση μετακίνησης της κεραίας σε κοινό περιφραγμένο χώρο εκτός κατοικημένων περιοχών. Και διερωτήθηκα κατά πόσο υπήρχε πλέον ως εκ τούτου νόημα στην προσβολή του μέρους 1(α) της απόφασης αφού, μη προσβαλλομένου του μέρους 1(γ) αυτής, η απόφαση για μετακίνηση της κεραίας εκτός κατοικημένων περιοχών που περιέχεται στο 1(γ) θα παρέμενε. Εν όψει όμως της πιο πάνω κατάληξής μου, θα αφήσω το θέμα αυτό μέχρις εδώ.
Όσον αφορά λοιπόν το μέρος 1(α) της προσβαλλόμενης απόφασης, η προσφυγή στερείται ερείσματος. Προχωρώντας στο μέρος 1(β) αυτής, που αφορά την αύξηση του ύψους του πύργου κατά το δωδεκάμηνο διάστημα που θα μεσολαβούσε μέχρι τη μετακίνηση του σταθμού, το ουσιαστικό ερώτημα αφορά την εισήγηση για πλάνη, έλλειψη δέουσας έρευνας και δυσμενή διάκριση ως προς τις μετρήσεις, αφού τα ήδη λεχθέντα όσον αφορά την άλλη εισήγηση ως προς την ανάκληση προηγούμενης διοικητικής πράξης έχουν ανάλογη εφαρμογή και στο θέμα αυτό. Εκ πρώτης όψεως, η διαφοροποίηση της απόστασης από την οποία έγιναν οι μετρήσεις στην περίπτωση του Antenna και της LTV από τους άλλους σταθμούς θα συνιστούσε άνισο μέτρο σύγκρισης που θα ανέτρεπε τη βάση των συμπερασμάτων της έρευνας και θα καταδείκνυε πλάνη και πλημμελή έρευνα. Τοσούτο μάλλον αφού, όπως έχει η από κοινού δήλωση των μερών στο στάδιο των διευκρινίσεων, οι μετρήσεις έγιναν στην ταράτσα του κτιρίου του Antenna και όχι στο δρόμο (δοθέντος ότι το ζητούμενο συναρτάται προς μη ελεγχόμενο περιβάλλον), και ιδιαίτερα ότι η ακτινοβολία μειώνεται όσο πλησιάζει προς το δρόμο αλλά και ότι η ταράτσα του κτιρίου επενεργεί και η ίδια ως απομονωτικό της ακτινοβολίας. Όμως, στις εκθέσεις της 10.2.1996 και 27.2.1996 γίνεται σαφής αναφορά στο ότι οι μετρήσεις έγιναν σε χώρους που διακινούνται ανύποπτα άτομα, δηλαδή σε μη ελεγχόμενο περιβάλλον, και ότι στους χώρους των δύο ταρατσών του Antenna και του LTV όντως διακινείται προσωπικό για διεξαγωγή διαφόρων εργασιών. Η δε εισήγηση για αύξηση του ύψους του πύργου των δεν γίνεται με βάση τη σύγκριση των μετρήσεων του Antenna και του LTV με τους άλλους σταθμούς ως προς τη διακίνηση ανθρώπων στο δρόμο, που ομολογουμένως δεν διέποντο από ίσο μέτρο, αλλά με βάση τον απ΄ευθείας συσχετισμό των μετρήσεων του Antenna και του LTV προς τα επίπεδα ακτινοβολίας στις ίδιες τις ταράτσες των σταθμών αυτών όπου διακινούνται άνθρωποι για τους αναφερόμενους σκοπούς. Όπως αναφέρεται στις εκθέσεις, οι εισηγήσεις, περιλαμβανομένης εκείνης για αύξηση του ύψους του πύργου, γίνονται "επειδή στους χώρους αυτούς διακινείται προσωπικό για διεξαγωγή διαφόρων εργασιών ....... για ελαχιστοποίηση της ρύπανσης από την ακτινοβολία και τη δημιουργία ασφαλέστερου περιβάλλοντος εργασίας". Υπάρχει λοιπόν διαφοροποίηση του αντικειμένου που αναιρεί οποιαδήποτε εισήγηση για άνισο μέτρο κρίσης, πλάνη και έλλειψη δέουσας έρευνας και καθιστά την απόφαση για αύξηση του ύψους του πύργου νόμιμα ληφθείσα και δεόντως αιτιολογημένη.
Ως αποτέλεσμα η προσφυγή αποτυγχάνει στο σύνολο της και απορρίπτεται.
Η Αιτήτρια θα καταβάλει τα έξοδα της Δημοκρατίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.