|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 4 ΑΑΔ 177
AΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Συνεκδικαζόμενες υποθέσεις αρ. 1057/99
< U>και αρ. 1085/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: Σ. ΝΙΚΗΤΑ, Δ.
Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ -
Χαράλαμπου Καψού από το Στρόβολο
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθής η αίτηση
-----------------------
Ημερομηνία
: 8 Νοεμβρίου, 2000Αίτηση για προσαγωγή μαρτυρίας ημερ. 31/3/2000
Για τον αιτητή: Α. Σ. Αγγελίδης
Για την καθής η αίτηση: Τ. Πολυχρονίδου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της
Δημοκρατίας
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Αντικείμενο των προσφυγών με αρ. 1057/99 και 1085/99, οι οποίες συνεκδικάζονται, είναι οι αποφάσεις της καθής η αίτηση Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) ημερομηνίας 10/8/99 και 18/8/99 αντίστοιχα. Με αυτές τέθηκε σε διαθεσιμότητα ο αιτητής για περίοδο τριών μηνών, ενώ διεξαγόταν εναντίον του πειθαρχική έρευνα. Αναφορικά με την πρώτη υπόθεση, το μέτρο λήφθηκε γιατί, κατ' ισχυρισμό, υπήρχε ενδεχόμενο διάπραξης πειθαρχικών αδικημάτων εκ μέρους του, ενώ η δεύτερη απόφαση συναρτήθηκε με το ενδεχόμενο διάπραξης συγκεκριμένου παραπτώματος, δηλαδή, του επηρεασμού μαρτύρων. Η διαθεσιμότητα του αιτητή κρίθηκε αναγκαία για λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Στις 31/3/00, μετά τη συμπλήρωση των αγορεύσεων, ο αιτητής υπέβαλε γραπτή αίτηση, υποστηριζόμενη από ένορκη δήλωση, της αυτής ημερομηνίας, για την προσαγωγή μαρτυρίας υπό μορφή ενόρκων δηλώσεων "εκ μέρους του αιτητή". Σκοπός της μαρτυρίας όπως τον διατυπώνει στο αίτημα του είναι:
".......για να καταστεί δυνατή η απόδειξη του ισχυρισμού του ότι κατά τη διαδικασία της πειθαρχικής έρευνας υπήρξε ανάμειξη παράνομη, μη αρμοδίου "ανακριτή" και άλλων οργάνων που συναποφάσισαν ή προαποφάσισαν την "ευθύνη" ή "καταδίκη" του αιτητή και άρα που καταδείχνουν ότι έπασχαν οι προτάσεις προς διαθεσιμότητα γεγονός που οδηγεί την προσβαλλόμενη πράξη σε ακυρότητα."
Στην παράγρ. 3 της πιο πάνω ένορκης δήλωσης γίνεται συνοπτική αναφορά στο είδος της μαρτυρίας που θέλει να προσαγάγει. Είναι πιο παραστατικό να μεταφέρω εδώ το περιεχόμενο της όπως έχει:
"Η μαρτυρία αυτή θα βοηθήσει να αποκαλυφθούν στοιχεία αναγκαία για την πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης από το Δικαστήριο όπως μεταξύ άλλων είναι:
(α) Άλλος λειτουργός πέραν του ερευνόντα Λειτουργού διεξήγαγε έρευνες (κ. Κ. Παλάτος)
(β) Δηλώσεις Υπουργού Εξωτερικών και Γεν. Ελεγκτή.
(γ) Διαρροές στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
(δ) Συσκέψεις που έγιναν στην παρουσία Γεν. Εισαγγελέα, Γενικού Ελεγκτή, Ερευνόντα Λειτουργού, και άλλων Δημοσίων Λειτουργών."
Περισσότερες λεπτομέρειες εκθέτει ο αιτητής στην ένορκη βεβαίωση του ημερ. 12/5/00.
Εδώ είναι αναγκαία μια κρίσιμη παρένθεση για να παραθέσω τους νομικούς ισχυρισμούς που επικαλείται ο αιτητής στις δύο προσφυγές του. Είναι κοινοί οι ισχυρισμοί που ακολουθούν (α), (β), (γ) και (δ). Με τη μεταγενέστερη προσφυγή 1085/99 προστέθηκαν τα νομικά σημεία (ε) και (στ):
"(α) Λήφθηκε καθ' υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας.
(β) Στερείται αιτιολογίας και/ή επαρκούς αιτιολογίας.
(γ) Ήταν αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και/ή το Νόμο.
(δ) Δεν ήταν αποτέλεσμα οποιασδήποτε έρευνας από μέρους των καθ' ων η αίτηση.
(ε) Παραβιάζει την αρχή της χρηστής διοίκησης.
(στ) Είναι αντίθετη με τα Άρθρα 28 και 35 του Συντάγματος."
Κριτήριο για την αποδοχή μαρτυρίας στη διοικητική δίκη είναι κυρίως η σχετικότητα της προς τα επίδικα θέματα (βλ. προσφ. 328/97 Συμιλλίδης & Yιός Λτδ. v. Δημοκρατίας ημερ. 26/5/2000). Η παράθεση μαρτυρίας έχει ως προϋπόθεση την ύπαρξη επίδικου θέματος και συνάρτησης της προτεινόμενης μαρτυρίας προς το επίδικο θέμα, το οποίο τίθεται παραδεκτώς ως λόγος ακύρωσης στο δικόγραφο της προσφυγής. Αυτό μπορεί να συναχθεί και από την παρακάτω επισήμανση της Ολομέλειας στην Α.Ε. 2064 Ρούσος ν. Π. Ιωαννίδη κ.α. ημερ. 21/7/99:
"Καθώς έχει νομολογηθεί ένας από τους καθοδηγητικούς παράγοντες που διέπει την αποδοχή μαρτυρίας είναι κατά πόσο τέτοια μαρτυρία είναι εύλογα σχετική προς οποιοδήποτε θέμα και αποδεικτική οποιουδήποτε επίδικου θέματος (Βλ. Kyriakides v. Republic, 1 R.S.C.C. 66, Ζαβρού ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 779/87/26.1.89 (απόφαση της Ολομέλειας), Πανεπιστήμιο Κυπρου ν. Κωνσταντίνου κ.α. 3 Α.Α.Δ. 145)."
Σχετικά με τον καθορισμό των επιδίκων θεμάτων παραπέμπω στην απόφαση της Ολομέλειας Δημοκρατία ν. Κουκουρή κ.α. (1993) 3 Α.Α.Δ. 598 , 607:
"(1) Ο εξεταστικός χαρακτήρας της διαδικασίας κάτω από το Άρθρο 146 αμβλύνει μεν το στοιχείο της αντιπαράθεσης που ενυπάρχει στους δικονομικούς θεσμούς (προσαρμοσμένους στην πολιτική δίκη), δεν καταργεί όμως τη δικογραφία ως το μέσο προσδιορισμού των επιδίκων θεμάτων. Οι τελικές αγορεύσεις που υποβάλλονται μετά την επιθεώρηση των φακέλων εξειδικεύουν και συγκεκριμενοποιούν τα επίδικα θέματα (που προσδιορίζονται στην αίτηση) που καλείται το δικαστήριο να επιλύσει. Μόνο λόγοι δημόσιας τάξης που άπτονται του θεμελίου της δικαιοδοσίας μπορεί να εγερθούν αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο και να αποτελέσουν λόγους ακύρωσης. (Βλ. Δημοκρατία ν. Κassinos Construction Ltd. (A.E. 982 και 983, αποφασίστηκε στις 16/11/90, Abdolali Kadivari v. Δημοκρατίας (Υπ. αρ. 435/92, αποφασίστηκε στις 28/8/92, και Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (Υπ. αρ. 1165/91, αποφασίστηκε στις 17/2/93)]."
Οι ισχυρισμοί του αιτητή οι οποίοι προεκτέθηκαν δεν μπορεί λογικά να αποτελέσουν αντικείμενο μαρτυρίας εφόσο δε συνδέονται άμεσα με τους προσβαλλόμενους λόγους ακύρωσης. Δεν εγείρονται στο δικόγραφο των προσφυγών. Θα ήταν αντινομικό να δοθεί άδεια για προσκόμιση μαρτυρίας σε σχέση με ανύπαρκτο επίδικο θέμα.
Η αίτηση απορρίπτεται. Με έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Σ. Νικήτας,
Δ.
/Κασ