ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Sunorama Estates Ltd, από τη Λάρνακα

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

1. Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και/ή

2. Υπουργείου Οικονομικων

_____________

Για τους αιτητές : κ. Α. Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ων η αίτηση : κα Εύη Γεωργίου-Αντωνίου, Δικηγόρος της

Δημοκρατίας για Γεν. Εισαγ. της Δημοκρατίας.

_____________

Οι αιτητές είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, με εμπορική δραστηριότητα τη διαχείριση ξενοδοχειακών επιχειρήσεων στη Λάρνακα. Στις 15.6.1998 διενεργήθηκε στα υποστατικά τους έλεγχος από λειτουργό του Επαρχιακού Γραφείου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Λάρνακας. Ως αποτέλεσμα ο ΄Εφορος Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (στο εξής "ο ΄Εφορος"), τους απέστειλε στις 31.7.1998 επιστολή με την οποία επισημαίνονται διάφορες ενέργειες που επηρέαζαν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, όπως αχρήστευση των βιβλίων και αρχείων για συγκεκριμένη περίοδο, που είχαν ως αποτέλεσμα την αδυναμία εξακρίβωσης των παραδόσεων αγαθών ή παροχών υπηρεσιών που πραγματοποίησαν κατά την πιο πάνω περίοδο.

Τελικά τους επιβλήθηκε η καταβολή του ποσού των £13.943,81 για οφειλόμενο φόρο προστιθέμενης αξίας για την περίοδο μεταξύ 1.7.1992 και 31.3.1997. Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή. Σε κάποιο στάδιο οι αιτητές περιόρισαν την αμφισβήτησή τους στο ποσό των £9.850,63 που τους επιβλήθηκε ως οφειλόμενος φόρος εκροών για την πώληση ποτών.

Προβάλλουν ως λόγο ακύρωσης το επιχείρημα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα προηγηθείσας ενέργειας του ερευνώντος λειτουργού που έγινε χωρίς δέουσα έρευνα, χωρίς να διαπιστωθούν τα πραγματικά περιστατικά, κάτω από πλάνη, ενώ περιέχει υποθετικούς συλλογισμούς και συμπεράσματα. Τέλος προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας.

Η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 34 (1) του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 1990, Ν. 246/90, ο ΄Εφορος δικαιούται να ασκήσει συγκεκριμένες εξουσίες, αν συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 34 είναι η παράλειψη του φορολογούμενου να υποβάλει τις απαιτούμενες φορολογικές δηλώσεις, η παράλειψη να τηρήσει τα αναγκαία έγγραφα, η άρνηση παροχής των αναγκαίων διευκολύνσεων για επαλήθευση των φορολογικών δηλώσεων και τέλος η υποβολή ελλειπών ή εσφαλμένων φορολογικών δηλώσεων.

Στην παρούσα υπόθεση οι αιτητές είχαν αχρηστεύσει τα βιβλία και αρχεία τους για συγκεκριμένη περίοδο (1.7.1992 και 31.12.1994) με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η εξακρίβωση των παραδόσεων αγαθών. ΄Ετσι ο ΄Εφορος εν όψει της παράλειψης των αιτητών να τηρήσουν τα αναγκαία έγγραφα άσκησε τις εξουσίες που του παρέχονται από το άρθρο 34 (1). Χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του βεβαίωσε το ποσό του οφειλόμενου φόρου.

Το βάρος απόδειξης του πραγματικού γεγονότος φέρει ο φορολογούμενος (Θεόδωρος Χριστοφή και Σια Λτδ ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1812, ημερ. 11.6.1998). Οι αιτητές παρέλειψαν να προσκομίσουν οποιοδήποτε στοιχείο που να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς τους. Ούτε κατάφεραν να κλονίσουν την αξιοπιστία της θέσης του Εφόρου ότι οι δηλώσεις τους περιείχαν σφάλματα και ελλείψεις.

Είναι φανερό στην παρούσα περίπτωση ότι ο ΄Εφορος, υπό τις περιστάσεις, έχει προβεί σε εκτεταμένη έρευνα και συνεπώς ο σχετικός ισχυρισμός περί του αντιθέτου θα πρέπει να απορριφθεί.

Οι αιτητές ισχυρίζονται περαιτέρω ότι η ένστασή τους εξετάστηκε από το ίδιο άτομο που διεξήγαγε την έρευνα. Ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί. Η βεβαίωση φόρου που προσβάλλεται υπογράφεται από κάποιον Στυλιανού, ενώ η απόρριψη της ένστασης των αιτητών από κάποιο Τσαγκάρη. Εξ άλλου εκείνο που προσβάλλεται είναι η βεβαίωση φόρου και όχι η απόρριψη της ένστασης, γεγονός μεταγενέστερο.

Βρίσκω ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αρκούντως αιτιολογημένη αφού από το περιεχόμενο του φακέλου δίνεται η δυνατότητα εξέτασης των στοιχείων πάνω στα οποία βασίστηκε η διοίκηση για να καταλήξει στη συγκεκριμένη απόφαση. ΄Οπως έχει επανειλημμένα λεχθεί το κατά πόσο μια διοικητική πράξη είναι αιτιολογημένη ή όχι εξαρτάται από τα συγκεκριμένα περιστατικά, ενώ η αιτιολογία μπορεί να συμπληρωθεί και από τα στοιχεία των φακέλων. Στην παρούσα υπόθεση βρίσκω ότι όχι μόνο έχει δοθεί αιτιολογία, αλλά η αιτιολογία που δόθηκε είναι λεπτομερής και απόλυτα επαρκής.

Καταλήγοντας αρκεί να θυμήσουμε ότι όπως έχει λεχθεί και στην υπόθεση Σκαρπάρης ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 632/88, ημερ. 20.3.1990 "η φορολογική νομοθεσία καθιστά τον φορολογούμενο υπόλογο για την ακριβή και στο βαθμό που επιβάλλεται την τεκμηριωμένη δήλωση του εισοδήματός του μέσα στα χρονικά πλαίσια που ορίζει ο νόμος. Δεν αποτελεί ευθύνη των αρχών η αναζήτηση δεδομένων για την εισοδηματική κατάσταση του φορολογούμενου".

Εν όψει όλων των πιο πάνω βρίσκω ότι η παρούσα προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται με έξοδα τα οποία υπολογίζω και επιδικάζω στις £350.

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.