Το ενδιαφερόμενο μέρος είναι εγγεγραμμένος γιατρός στην Κύπρο και αναγνωρίστηκε επίσης, από το Ιατρικό Συμβούλιο Κύπρου, ως ειδικός στην Ωτορινολαρυγγολογία, σύμφωνα με τον περί Εγγραφής Ιατρών Νόμο. Η νομιμότητα της αναγνώρισης του ως ειδικού γιατρού δεν μπορεί να εξετασθεί στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας. Το κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος μπορεί ή όχι να ασκήσει την ειδικότητα του στη χώρα στην οποία την απέκτησε είναι άσχετο με τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης, που εκτέθηκαν πιο πάνω. Η αναγνώριση, στην οποία γίνεται αναφορά στο σχέδιο υπηρεσίας, αφορά το μεταπτυχιακό δίπλωμα ή τίτλο και όχι το δικαίωμα άσκησης ειδικότητας.

Το ενδιαφερόμενο μέρος απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδικότητας μετά από φοίτηση στο Donetsk State Medical Institute. Με βάση αυτό το δίπλωμα, που αναγνωρίστηκε με την Κ.Δ.Π. 225/81, αναγνωρίστηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος η ειδικότητα του. Επομένως, δεν μπορεί να γίνεται λόγος περί μη αναγνωρισμένου διπλώματος ή περί μη αναγνωρισμένης ειδικότητας. Οι σχετικοί ισχυρισμοί απορρίπτονται.

Η ύπαρξη (και αξία) της ειδικότητας (ως προσόντος) είναι άσχετη με τη χρονική διάρκεια της ειδίκευσης προς απόκτηση της. Ο αιτητής αναγνωρίστηκε ως ειδικός στην Κύπρο την 1/12/88, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος ενωρίτερα στις 23/1/86. Απέκτησαν συνεπώς και την ανάλογη πείρα ο καθένας τους.

Τα πιστοποιητικά που απέκτησε ο αιτητής από τις επισκέψεις του (α) στο National Hospital (U.K.) για περίοδο 2 μηνών (β) στο Chaim Sheba Medical Centre (Ισραήλ) για 3 μήνες και (γ) στο Harvard Medical School για 3 περίπου μήνες, δεν του προσδίδουν έκδηλη υπεροχή εφόσον τέτοια προσόντα δεν απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης. Η δε βαρύτητα τους είναι περιορισμένη: βλ. Hdjioannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041, 1046-1047.

Η σύσταση του Γενικού Διευθυντή δεν ήταν, κατά το δικηγόρο του αιτητή, αιτιολογημένη. Όμως ο νόμος δεν απαιτεί αιτιολογία σε περιπτώσεις πλήρωσης θέσης πρώτου διορισμού και προαγωγής, όπως η παρούσα [(άρθρ. 34(9)]. Ούτε είναι απαραίτητο ο προϊστάμενος, που προβαίνει σε συστάσεις, να γνωρίζει προσωπικά τους υποψηφίους: προσφ. 683/88 κ.α. Λύωνα κ.α. ν. Δημοκρατίας, ημερ. 14/6/90. Η σύσταση του Διευθυντή είναι σημαντικό στοιχείο κρίσης των υποψηφίων, και σε περίπτωση που η Ε.Δ.Υ. αποφασίσει να μην την ακολουθήσει οφείλει να δώσει ειδική αιτιολογία: Λύωνα κ.α. ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω. Η αξία της είναι σχετική με τη συμφωνία ή ασυμφωνία της με τα στοιχεία των φακέλων: Α.Ε. 1028, 1029 και 1034 Δημοκρατία κ.α. v. Στυλιανού κ.α., ημερ. 10/7/90.

Η σύσταση του γενικού διευθυντή στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να λεχθεί ότι αντιστρατευόταν τα στοιχεία των φακέλων. Αιτητής και ενδιαφερόμενο μέρος έχουν ακριβώς τις ίδιες αξιολογήσεις κατά τα τελευταία χρόνια. Είναι δε περίπου ισότιμοι σε προσόντα, ενώ η αρχαιότητα του αιτητή είναι ασήμαντου βάρους. Επιπλέον, το ενδιαφερόμενο μέρος απέδωσε καλύτερα στην προφορική εξέταση ενώπιον της Ε.Δ.Υ. Συνεπώς, η σύσταση του Γενικού Διευθυντή κρίνεται νόμιμη.

Ο τελευταίος ισχυρισμός του αιτητή είναι ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη γιατί είναι άγνωστο με ποίον τρόπο συνεκτιμήθηκαν τα στοιχεία των υποψηφίων και ποια βάρυναν στην κρίση της Ε.Δ.Υ. Δεν συμφωνώ με τον ισχυρισμό. Η αιτιολογία της απόφασης της Ε.Δ.Υ. βρίσκεται στα ίδια τα πρακτικά της συνεδρίας της, που το σχετικό μέρος τους παρατέθηκε προηγουμένως, και μπορεί να συμπληρωθεί και από το περιεχόμενο των φακέλων. Οι λόγοι για τους οποίους επιλέγηκε το ενδιαφερόμενο μέρος είναι εμφανείς. Η Ε.Δ.Υ. έχει ευρεία εξουσία στην περίπτωση αυτή, εφόσον πρόκειται για θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής και ψηλά στην ιεραρχία: Ιούλιος Λαμπής ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω και Α.Ε. 2458, 2459 Ακελίδου κ.α. ν. Μιχαήλ κ.α., ημερ. 16/5/2000.

/ΚΑΣ