CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

2. Η Χωριτική Αρχή Τσάδας προσεγγίζοντας το όλο θέμα με υπευθυνότητα και συναινετικό πνεύμα αφού προηγουμένως εξασφάλισε τις απαιτούμενες από τον Νόμο άδειες (πολεοδομική άδεια αρ. ΠΑΦ/0636/65 και άδεια οικοδομής αρ. 22545, Β64/97) προχώρησε στην περίφραξη του χώρου επέκτασης του κοιμητηρίου της κοινότητας η οποία έγινε σύμφωνα με τους όρους που τέθηκαν στις πιο πάνω άδειες.
3. Οι όροι αυτοί που κρίνονται αρκετά αυστηροί, όπως έχουν υλοποιηθεί επιτόπου είναι και αντικειμενικά αποτελεσματικοί και επαρκείς για αποφυγή όλων των ανεπιθύμητων συνεπειών της επέκτασης και περιλαμβάνουν πεζόδρομο πλάτους 12 ποδών και χώρο πρασίνου που παρεμβάλονται μεταξύ του κοιμητηρίου και των γειτονικών τεμαχίων καθώς και του νηπιαγωγείου και του Δημοτικού σχολείου της κοινότητας.

Παράλληλα ανηγέρθη περίφραξη/τοίχος ύψους 2 μέτρων σε όλο το μήκος της έκτασης ώστε η ορατότητα από τα γειτονικά τεμάχια και τα σχολεία να εκμηδενίζεται.

4. Επειδή όπως αναφέρεται πιο πάνω όλες οι αποφάσεις και ενέργειες της Χωριτικής Αρχής βρίσκονται στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας αλλά και των αρχών της χρηστής διοίκησης και επειδή όπως ήδη γνωρίζετε έχω ασκήσει τις εξουσίες που παρέχονται στο Υπουργικό Συμβούλιο σύμφωνα με το άρθρο 2 του Περί Ταφής Νόμου Κεφ. 247 που μου έχουν ανατεθεί/εκχωρηθεί διατάσσοντας τη δημοσίευση επέκτασης του κοιμητηρίου Τσάδας με το Διάταγμα αρ. 2045 που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 29.11.1991 δε βλέπω να υπάρχουν οποιοιδήποτε αποχρώντες λόγοι που να δικαιολογούν ανάκκληση ολική ή μερική του πιο πάνω Διατάγματος και μιας καθόλα νόμιμης διοικητικής πράξης.»

Όπως φαίνεται από το πιο πάνω Αιτητικό, με την προσφυγή προσβάλλεται η άρνηση ή παράλειψη του καθ΄ου η αίτηση να επανεξετάσει ή και ανακαλέσει ή και τροποποιήσει το Διάταγμά του της 29.11.1991, με το οποίο επεκτάθηκε το κοιμητήριο Τσάδας. Επομένως, εκείνο που προσβάλλεται είναι η άρνηση ή παράλειψη οφειλόμενης, κατά την αιτήτρια, νόμιμης ενέργειας του καθ΄ου η αίτηση. Όμως, ο καθ΄ ου η αίτηση ούτε από το νόμο ούτε από τη νομολογία είχε υποχρέωση να επανεξετάσει ή και ανακαλέσει ή και τροποποιήσει το Διάταγμα. Το κατά πόσο θα επανεξέταζε το ζήτημα ή θα ανακαλούσε ή θα τροποποιούσε το Διάταγμα της 29.11.1991 ήταν κάτι που ανήκε στην απόλυτη διακριτική του ευχέρεια. Με βάση αυτό το δεδομένο, εφόσον δηλαδή δεν υπήρχε νομική υποχρέωση του καθ΄ου η αίτηση να προχωρήσει στην επανεξέταση ή ανάκληση ή τροποποίηση του Διατάγματός του και, συνεπακόλουθα, δεν υπήρχε παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης εκ μέρους του ενέργειας, η άρνηση ή παράλειψή του να επανεξετάσει ή ανακαλέσει ή τροποποιήσει το Διάταγμα, άρνηση ή παράλειψη που προσβάλλεται με την προσφυγή (αιτούμενη θεραπεία, πιο πάνω), δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική άρνηση ή παράλειψη και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Όπως αναφέρεται στα Πορίσματα Νομολογίας του ΣτΕ (1929-1959) στη σελίδα 243:

Η θέση αυτή της Ελληνικής νομολογίας υιοθετήθηκε επανειλημμένα από το Ανώτατο Δικαστήριο. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Hassan Mustafa v. Republic, 1 R.S.C.C. 44, Vafeadis v. Republic (1964) C.L.R. 454, Georghiades v. Republic (1966) 3 C.L.R. 153, Cyprus Tannery v. Republic (1980) 3 C.L.R. 405, Costeas v. Republic (1983) 3 C.L.R. 115 at p. 123, Argyrou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 474, Georgallides v. Republic (1984) 3 C.L.R. 707, Mavrommatis and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1006 at p. 1023.)