ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 720/98.

ΕΝΩΠΙΟΝ: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.

Μεταξύ:

Αδαμαντίας Ηράκλη,

Αιτήτριας

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

1. Υπουργείου Συγκοινωνιών και ΄Εργων,

2. Διευθυντή Τμήματος Οδικών Μεταφορών,

Καθ' ων η αίτηση.

_________________

17 Απριλίου, 2000.

Για την αιτήτρια: Α. Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄

εκ μέρους του Γεν. Εισ.

__________________

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:

"Α. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, η οποία περιήλθε σε γνώση της αιτήτριας με επιστολή του καθ΄ ου η αίτηση 2 την οποίαν παρέλαβε στις 21.6.98 και με την οποίαν διαφοροποίησε την αμοιβή για μεταφορά μαθητών με το λεωφορείο της Αιτήτριας για την περίοδο από 23.10.97 μέχρι 20.5.98 από την αμοιβή που καθόρισε η Αρχή Αδειών είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

Β. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση και/ή παράλειψη του καθ΄ ου η αίτηση να λάβει τα δεόντα μέτρα για να υλοποιήσει πραγματικά και πλήρως την απόφαση της Αρχής Αδειών όπως και της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερ. 4.5.98 για μεταφορά και των μαθητών της Αγίας Μαρίνας με το λεωφορείο της αιτήτριας και να σταματήσει την υπάρχουσα παρανομία είναι άκυρη, παράνομη και πως ότι παραλείφθηκε πρέπει να εκτελεστεί."

Τα πραγματικά περιστατικά:

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς 1997-1998 στο Δημοτικό Σχολείο Αμαργέτης φοιτούσαν ένας μαθητής από το χωριό Αξύλου, δύο μαθητές από το χωριό Ελεδιώ, δύο μαθητές από το χωριό Πενταλιά και πέντε μαθητές από το χωριό Αγία Μαρίνα (Κελοκεδάρων). Οι πέντε μαθητές των χωριών Αξύλου, Ελεδιώ και Πενταλιά μεταφέρονταν στο πιο πάνω σχολείο με το λεωφορείο της αιτήτριας και οι πέντε μαθητές του χωριού Αγία Μαρίνα με το αγροτικό ταξί με αρ. JF 972 κάποιου Δημήτρη Νεάρχου. Ο Ελεγκτής Μεταφορών κ. Χρ. Θεοδώρου ρώτησε τον υιό και εκπρόσωπο της αιτήτριας Ιωάννη Ευσταθίου κατά πόσο αποδέχεται την μεταφορά των πέντε μαθητών "των χωριών Αξύλου, Ελεδιώ και Πενταλιά με μίσθωμα ταξί" και η απάντηση του ήταν αρνητική (βλ. κ. 84 στο Φακ. Τεκ. 1).

Στις 18.10.1997 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση στην Αρχή Αδειών για να της χορηγηθεί άδεια για τη μεταφορά μαθητών "επί μισθώσει" από τα χωριά Πενταλιά, Αγ. Μαρίνα Κελοκεδάρων, Αξύλου και Ελεδιώ στο Δημοτικό Σχολείο Αμαργέτης με το αγροτικό λεωφορείο με αρ. εγγραφής CB 457. Η αίτηση εξετάστηκε από την Αρχή Αδειών στις 19.11.1997. Ενώπιον της Αρχής Αδειών τέθηκε εισήγηση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών για τη χορήγηση της άδειας στην αιτήτρια για πέντε χρόνια "με τον όρο ότι θα χρησιμοποιεί το πιο μικρό λεωφορείο της σε αριθμό θέσεων από αυτά που έχει η οικογένεια της και συγκεκριμένα το λεωφορείο με αρ. εγγραφής GN 191, 30 θέσεων, ενόψει του γεγονότος ότι οι μαθητές και από τα 4 χωριά είναι μόνο 10 και ως αφετηρία του λεωφορείου για σκοπούς υπολογισμού των χιλιομέτρων (μεταβάσεις-δαπάνες) θεωρείται το χωριό Αμαργέτη".

Η Αρχή Αδειών υιοθέτησε την πιο πάνω εισήγηση του Τμήματος. Ταυτόχρονα αποφάσισε να ακυρώσει την έγκριση που χορήγησε στον πιο πάνω Δημήτρη Νεάρχου (ημερ. απόφασης 10.7.95).

Η πιο πάνω απόφαση της Αρχής Αδειών κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια και στον πιο πάνω Δημήτρη Νεάρχου με επιστολή της Αρχής ημερ. 5.2.1998.

Με την ίδια επιστολή η αιτήτρια πληροφορήθηκε, επίσης, τα εξής:

1. ΄Οτι η πιο πάνω μεταφορά θα εκτελείται με το αγροτικό λεωφορείο της

αιτήτριας με αρ. εγγραφής GN 191.

2. ΄Οτι η ρύθμιση αυτή ισχύει μέχρι το 2002.

3. ΄Οτι "σύμφωνα με το άρθρο 4Α του περί Ρύθμισης της Τροχαίας Μεταφοράς (Τροποποιητικού) Νόμου 84/84 η έγκριση αυτή δε γίνεται

εκτελεστή πριν περάσουν είκοσι μέρες από την κοινοποίηση σε σας της

επιστολής αυτής και σε περίπτωση υποβολής προσφυγής στον Πρόεδρο

της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, μέχρι να εκδοθεί η απόφαση της

Αναθεωρητικής Αρχής".

4. ΄Οτι "η έγκριση αυτή ισχύει για περίοδο ενός έτους από 30.12.97 δεδομένου ότι δεν υποβλήθηκε προσφυγή σύμφωνα με την παράγραφο

(3) πιο πάνω και με την επιφύλαξη οποιωνδήποτε όρων τους οποίους ο

Αναπληρωτής ΄Εφορος Μηχανοκινήτων Οχημάτων δυνατό να επιβάλει

σύμφωνα με τις πρόνοιες της περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κίνησης Νομοθεσίας".

Παρά την πιο πάνω απόφαση της Αρχής Αδειών οι μαθητές των πιο πάνω χωριών συνέχιζαν να μεταφέρονται στο σχολείο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και προηγουμένως. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών ασκήθηκε ιεραρχική προσφυγή από τον Δημήτρη Νεάρχου στις 3.3.1998 (βλ. Παράρτημα 8 στην ένσταση).

Η ιεραρχική προσφυγή απορρίφθηκε με απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερ. 4.5.1998 (βλ. πρακτικό της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, Ερ. 8-10 στο Φακ. Τεκ. 4) και η αιτήτρια και ο πιο πάνω Δημήτρης Νεάρχου πληροφορήθηκαν για το αποτέλεσμα της (βλ. επιστολή της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερ. 11.5.98, Ερ. 13 στο Φακ. Τεκ. 4).

Στις 20.5.98 η Αρχή Αδειών "εξέτασε και υιοθέτησε την πιο πάνω απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών". Παρά την απόρριψη της έφεσης του ο πιο πάνω Δημήτρης Νεάρχου δεν συμμορφώθηκε με την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών. Με επιστολή του ημερ. 5.6.1998 ο Διευθυντής του Τμήματος Οδικών Μεταφορών τον κάλεσε να συμμορφωθεί (βλ. κ. 118 στο Φακ. Τεκ. 2). Το περιεχόμενο της επιστολής εκείνης κοινοποιήθηκε και προς την αιτήτρια με επιστολή του Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών της αυτής ημερομηνίας (βλ. κ. 119 στο Φακ. Τεκ. 2). Με την επιστολή εκείνη κλήθηκε και η αιτήτρια όπως αντίστοιχα συμμορφωθεί ανάλογα ώστε να υλοποιηθεί η απόφαση της Αρχής Αδειών στην πράξη. Η αιτήτρια συμμορφώθηκε με την απόφαση της Αρχής Αδειών και την υλοποίησε στις 2.6.1998 προσθέτοντας και το δικαίωμα αυτό στην υφιστάμενη άδεια οδικής χρήσης του οχήματος της GN 191 (βλ. κ. 122 στο Φακ. Τεκ. 2).

Η απόφαση, αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, περιέχεται σε επιστολή του Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών ημερ. 5.6.98. Η παράθεση της είναι αναγκαία γιατί θα βοηθήσει στην πληρέστερη κατανόηση των επιδίκων θεμάτων:

"Αναφέρομαι στο αίτημά σας για υπολογισμό της αμοιβής του λεωφορείου που πραγματοποιεί τη μεταφορά των μαθητών Αξύλου, Ελεδιώ, Πενταλιά στο δημοτικό σχολείο Αμαργέτης καθώς και στον υπολογισμό της αμοιβής του ίδιου λεωφορείου με βάση τις συνέπειες της πρόσφατης (20.5.98), μετά από ιεραρχική προσφυγή, απόφασης της Αρχής Αδειών για μεταφορά στο ίδιο δρομολόγιο και των μαθητών της κοινότητας Αγίας Μαρίνας.

2. ΄Οπως, από πολλού χρόνου γνωρίζετε, για τη μεταφορά μαθητών δημοτικού, που δεν ξεπερνούν τους έξι, επιτροπή από υπουργούς αποφάσισε όπως χρησιμοποιούνται μόνο ταξί και όπως η αμοιβή για τη μεταφορά των μαθητών αυτών υπολογίζεται με βάση τα κόμιστρα των ταξί έστω κι΄ αν η μεταφορά γίνεται από λεωφορείο. ΄Οπως επίσης γνωρίζετε, τόσο από προσωπικές ενημερώσεις που επανειλημμένα είχατε από λειτουργούς του Τμήματος τούτου όσο και από συζητήσεις που έγιναν κατά καιρούς και στις οποίες συμμετείχατε υπό την συνδικαλιστική σας ιδιότητα, η Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας, μεταξύ άλλων, γνωμάτευσε προ καιρού ότι λεωφορειούχοι που οφείλουν να μεταφέρουν μαθητές σύμφωνα με απόφαση της Αρχής Αδειών και τελικά, για διάφορους λόγους, δεν τους μεταφέρουν δεν είναι δικαιούχοι οποιουδήποτε ποσού καθ΄ ότι δεν παρέχουν καθόλου υπηρεσίες.

3. Μετά από διερεύνηση του πιο πάνω αιτήματός σας διαπιστώθηκαν τα πιο κάτω γεγονότα:

(α) Ο αριθμός των μαθητών Αξύλου, Ελεδιώ, Πενταλιάς προς το δημοτικό Αμαργέτης κατά τη σχολική χρονιά

1996-97 ήταν μεγαλύτερος των έξι.

(β) Ο αριθμός των μαθητών των ίδιων κοινοτήτων που

μεταφέρονταν με το λεωφορείο κατά τη φετινή χρονιά

1997-98 έγινε γνωστός στις υπηρεσίες του Τμήματος

Οδικών Μεταφορών στις 30 Σεπτεμβρίου, 1997 και ήταν κάτω των έξι (συγκεκριμένα ήταν πέντε).

(γ) Στις αρχές Οκτωβρίου 1997 πληροφορηθήκατε ξεχωριστά από τους Ελεγκτές Μεταφορών κ.κ.

Β. Λάρκου, τηλεφωνικά και Χ. Θεοδώρου, προσω-

πικά στο επαρχιακό μας γραφείο στην Πάφο, ότι

με βάση τον αριθμό των μαθητών που μεταφέρατε

θα εφαρμοστεί η απόφαση της υπουργικής επιτρο-

πής που αναφέρεται στην παράγραφο 2 πιο πάνω.

Στις 22 Οκτωβρίου 1997 ο Ελεγκτής Μεταφορών

Χ. Θεοδώρου συνέταξε σχετική έκθεση, αναφέροντας

το γεγονός της πληροφόρησής σας αυτής, στους

προϊσταμένους του.

(δ) Στις 18 Οκτωβρίου ΄97 υποβάλατε αίτηση προς την

Αρχή Αδειών με την οποία ζητούσατε να μεταφέρετε

στο ίδιο δρομολόγιο και τους μαθητές της κοινότητας

Αγίας Μαρίνας Κελοκεδάρων, η οποία τελικά (μετά την

εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής που υποβλήθηκε)

εγκρίθηκε στις 20 Μαΐου, 1998.

4. Με βάση τα γεγονότα αυτά και την πιο πάνω απόφαση της υπουργικής επιτροπής η αμοιβή του λεωφοφείου που μεταφέρει 5 μαθητές από Αξύλου, Ελεδιώ και Πενταλιά στο δημοτικό σχολείο Αμαργέτης για τη σχολική χρονιά 1997-98 θα υπολογιστεί ως εξής:

(α) για την περίοδο από την έναρξη της σχολικής χρονιάς

μέχρι και τις 22 Οκτωβρίου ΄97, ημέρα που συντάχθη-

κε η έκθεση του Ελεγκτή Μεταφορών κ. Χ. Θεοδώρου

στην οποία αναφέρεται ότι σας πληροφόρησε για τον

τρόπο υπολογισμού της αμοιβής της εν λόγω μετα-

φοράς, η αμοιβή θα υπολογιστεί με βάση τα σχετικά

κοστολόγια μεταφοράς μαθητών με λεωφορεία.

(β) για την περίοδο από την 23η Οκτωβρίου ΄97 μέχρι και

την ημερομηνία που θα υλοποιήσετε στην πράξη την

απόφαση της Αρχής Αδειών της 20ης Μαΐου,1998 η

αμοιβή θα υπολογιστεί με βάση τα κόμιστρα των

αγροτικών ταξί, και

(γ) για την υπόλοιπη σχολική χρονιά και εφ΄ όσον υλο-

ποιηθεί στην πράξη η απόφαση της Αρχής Αδειών

για μεταφορά και των μαθητών της Αγίας Μαρίνας

η αμοιβή θα υπολογιστεί όπως στο (α) πιο πάνω."

Η προδικαστική ένσταση.

Με την γραπτή του αγόρευση ο κ. Μαππουρίδης, ο οποίος εμφανίζεται για τους καθ΄ ων η αίτηση, ήγειρε προδικαστική ένσταση. Υποστήριξε ότι η επιστολή του Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών με την οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια ο τρόπος υπολογισμού του κομίστρου για τη μεταφορά των μαθητών με το λεωφορείο της αιτήτριας για τη σχολική χρονιά 1997-1998 ημερ. 5.6.98, που αποτελεί την προσβαλλόμενη πράξη, δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη. ΄Ηταν η θέση του πως ο Διευθυντής του Τμήματος Οδικών Μεταφορών δεν εξέδωσε δική του απόφαση "αλλά υπολόγισε το κόμιστρο βασιζόμενο στα δεδομένα της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών στην Ιεραρχική Προσφυγή 26/98 που εκδόθηκε στις 4.5.1998 και κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερ. 11.5.1998".

ο Διευθυντής του Τμήματος Οδικών Μεταφορών έκαμε μια μαθηματική πράξη. Με την έννοια αυτή η προσβαλλόμενη απόφαση είναι χρηματική διαφορά. Εάν - κατέληξε ο ευπαίδευτος συνήγορος - "η αιτήτρια νομίζει ότι μετέφερε περισσότερους μαθητές ας διεκδικήσει με αγωγές αδικαιολόγητο πλουτισμό της διοίκησης, αν δεν πληρώθηκε η μεταφορά αυτή σ΄ άλλους. Μπορεί να προχωρήσει με αγωγή".

Από την άλλη ο κ. Αγγελίδης, εκ μέρους της αιτήτριας, υποστήριξε: Ο υπολογισμός που οδήγησε στην επίδικη επιστολή της 5.6.1998 "ήταν άσκηση εξουσίας του Διευθυντή του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και επέφερε για πρώτη φορά υλοποίηση της υπέρ της αιτήτριας απόφασης της Αρχής Αδειών με δημιουργία μιας νέας νομικής κατάστασης του δικαιώματος της". Ο υπολογισμός έπληξε το δικαίωμα της αιτήτριας κατά τρόπο εκτελεστό και τελικό. Το ότι έγινε ιεραρχική προσφυγή κατά της άδειας της αιτήτριας και το ότι αναστέλλεται η εφαρμογή της άδειας μέχρι εκδίκασης της ιεραρχικής προσφυγής το "δημόσιο δικαίωμα" της αιτήτριας το οποίο υπήρχε πριν την αναστολή της απόφασης της Αρχής Αδειών "αλλοιώθηκε ή χάθηκε" σιωπηλά από 23.10.97.

Προκύπτει για εξέταση το πιο κάτω ζήτημα:

Κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί "εκτελεστή διοικητική πράξη" ή "πράξη εκτελέσεως".

Είχα την ευκαιρία να εξετάσω παρόμοιο ζήτημα στην Ιδιωτικά Φροντιστήρια Κυπριανού Λτδ. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 26/97/31.10.97, στην οποία έθεσα το θέμα ως εξής:

"Το ζήτημα που προβάλλει για επίλυση είναι κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή πράξη εκτελέσεως.

Η νομολογία μας είναι πλούσια επί του θέματος. Καθοδηγούμενη από τις σχετικές αρχές της ελληνικής νομολογίας έχει διαμορφώσει με σαφήνεια τις σχετικές αρχές. Συνοψίζονται ως πιο κάτω στην Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 Α.Α.Δ. 26, 27 (απόφαση Πική, Δ., όπως ήταν τότε):

'Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοσή της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους. Πράξη εκτέλεσης είναι εκείνη που έχει ως λόγο την εφαρμογή εκτελεστής πράξης. Διοικητικά μέτρα για την εφαρμογή εκτελεστής πράξης συνιστούν πράξη εκτέλεσης που όπως υποδηλώνει ο όρος η πράξη δεν είναι αφ΄ αυτής γενεσιουργός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αλλά μοχλός για την υλοποίηση της γενέτειρας πράξης ή απόφασης (Βλ. ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, 1929-1959, σελ. 240 , Τσάτσος - Η ΑΙΤΗΣΙΣ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, σελ. 127 κ.επ., και Στασινόπουλος - ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ, σελ. 125).'

Σύμφωνα με το "Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο" του Α. Ι. Τάχου, 4η έκδοση, 1993, σελ. 356, εκτελεστή διοικητική πράξη είναι εκείνη που συνεπάγεται ευθέως και αμέσως με την εκτέλεση της έννομες συνέπειες για τους διοικούμενους δηλαδή συνιστά, μεταβάλλει ή καταργεί δικαιώματα ή (και) υποχρεώσεις. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της εκτελεστής διοικητικής πράξεως είναι ότι με την δήλωση βουλήσεως που περιέχει καθορίζει δίκαιον δηλαδή δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις είτε κατά τρόπο γενικό με το να θέτει κανόνες δικαίου (κανονιστική πράξη) είτε κατά τρόπο ειδικό στην ατομική περίπτωση (ατομική πράξη) (Βλ. Στασινόπουλου, Δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων, ΄Εκδοση 1982, σελ. 170).

 

 

 

 

 

 

 

Το Ελληνικό Συμβούλιο της Επικρατείας ορίζει τις εκτελεστές πράξεις ως εκείνες "δια των οποίων δηλούται βούλησις διοικητικού οργάνου σκοπούσα την παραγωγήν εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικούμενων".

Πράξεις οι οποίες είναι απλώς πληροφοριακού χαρακτήρα δεν είναι εκτελεστές (Republic v. Demetriou and Others (1972) 3 C. L.R. 219. Βλ. και Απόφαση 2446/1968 του Συμβουλίου της Επικρατείας στην οποία κρίθηκε ότι η επίδικη πράξη απαραδέκτως προσβάλλεται "ως στερουμένη εκτελεστού χαρακτήρος, καθ΄ όσον αύτη πληροφορίας απλώς παρέχει προς την αιτούσαν, μη δυναμένη να δημιουργήση ίδιον έννομον αποτέλεσμα").

Στο "Δίκαιον των Διοικητικών Πράξεων" του Μιχ. Δ. Στασινόπουλου, 1982, σελ. 125, οι πιο κάτω πράξεις περιλαμβάνονται εις την κατηγορία των μη εκτελεστών διοικητικών πράξεων:

'Αι τείνουσαι εις την εκτέλεσιν της εκτελεστής, ως είναι αι διαβιβάσεις, αι ανακοινώσεις προς γνώσιν και συμμόρφωσιν των διοικουμένων, εις ους αφορά η ανακοινουμένη εκτελεστή πράξις, αι οχλήσεις και προειδοποιήσεις προς τους μη συμμορφουμένους περί των απειλουμένων κυρώσεων κατά των μη εκτελούντων την πράξιν, αι γενικαί κοινοποιήσεις ατομικών ή κανονιστικών πράξεων προς ωρισμένον κύκλον ενδιαφερομένων προσώπων, λαμβάνουσαι και πάλιν την μορφήν της εγκυκλίου, το πρωτόκολλον δι΄ ου βεβαιούται η λαβούσα χώραν εκτέλεσις, ως π.χ. το κλείσιμον φαρμακείου λόγω ποινής, η προς μετατεθέντα υπάλληλον απευθυνομένη διαταγή, όπως μεταβή εις την νέαν του θέσιν, η υπό τύπον 'ημερησίας διαταγής' γνωστοποίησις εκτελεστών πράξεων εις το προσωπικόν μιας στρατιωτικής ή άλλης υπηρεσίας κλπ.'"

Στο σύγγραμμα "Διοίκησις και Δίκαιον" του Α.Γ. Τσούτσου, έκδοση 1979, σελ. 266, κάτω από το κεφάλαιο "Ο Κανών του απαράδεκτου - Πράξεις υλικής εκτελέσεως" υποδεικνύεται ότι η διοικητική πράξη που μπορεί να προσβληθεί με αίτηση ακύρωσης πρέπει να είναι εκτελεστή, να έχει δηλαδή δικαιοπρακτικό χαρακτήρα "εκδηλούμενον δια καθορισμού του δικαίου εν ωρισμένη περιπτώσει". Αποκλείονται, επομένως, από την έννοια της εκτελεστής διοικητικής πράξης "αι τείνουσαι απλώς εις εκτέλεσιν ταύτης ενέργειαι, και αι υλικαί τοιαύται, αίτινες δεν κατευθύνονται προς προαγωγήν εννόμου αποτελέσματος". Ο ευπαίδευτος συγγραφέας συνεχίζει ως ακολούθως στη σελ. 266:

"Η καταβολή χρηματικών ποσών, οφειλομένων προς ανεγνωρισμένους πιστωτάς της Πολιτείας, δεν αποτελεί εκτελεστήν διοικητικήν πράξιν, αλλ΄ υλικήν ενέργειαν εκτελέσεως. Διοικητική πράξις εκτελεστή είναι εκείνη, ήτις δέον να προϋπάρξη της καταβολής, ίνα πραγματοποιηθή αύτη. Μόνον κατά τοιαύτης πράξεως γεννάται ζήτημα ασκήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως και περαιτέρω ερεύνης του παραδεκτού ταύτης. Αι περί την υλικήν εκτέλεσιν αμφισβητήσεις δεν επισύρουσιν αίτησιν ακυρώσεως, εφ΄ όσον δεν υφίσταται εκτελεστή διοικητική πράξις προς προσβολήν, αλλά γεννώσι διαφοράς ουσίας."

Δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον του Δικαστηρίου που να τείνει να αντικρούσει ή διαψεύσει τα πραγματικά περιστατικά που παρατίθενται στην επίδικη επιστολή ημερ. 5.6.1998. Αποτελεί, επίσης, κοινό έδαφος ότι η απόφαση της Αρχής Αδειών δεν υλοποιήθηκε στην πράξη από την αιτήτρια ενόψει της ιεραρχικής προσφυγής. Η απόφαση εκείνη κατέστει εκτελεστή στις 20.5.98. Αποτελούσε εκτελεστή διοικητική πράξη γιατί με τη δήλωση βούλησης που περιείχε δημιούργησε δικαιώματα και υποχρεώσεις για την αιτήτρια. Δημιούργησε την υποχρέωση για μεταφορά μαθητών και το δικαίωμα για είσπραξη αμοιβής. Εφόσον τα πραγματικά περιστατικά που προβάλλονται στην επίδικη επιστολή δεν έχουν αμφισβητηθεί και εφόσον η μόνη εκτελεστή πράξη δεν είχε υλοποιηθεί στην πράξη από την αιτήτρια με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν έχει μεταβληθεί ή καταργηθεί οποιοδήποτε δικαίωμα ή υποχρέωση της αιτήτριας (βλ. Τάχου, πιο πάνω). Η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί απλώς διοικητικό μέτρο το οποίο τείνει στην υλική εκτέλεση της μόνης εκτελεστής πράξης δηλαδή της απόφασης της Αρχής Αδειών. Σαν τέτοιο δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή αλλά πράξη εκτελέσεως η οποία δεν υπόκειται σε προσφυγή (βλ. Πορίσματα Νομολογίας, πιο πάνω, σελ. 240, Στασινόπουλου, πιο πάνω, σελ. 125 και Τσούτσου, πιο πάνω, σελ. 266).

΄Επεται πως η προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει και η προσφυγή στο βαθμό που αφορά την θεραπεία Α απορρίπτεται.

Αναφορικά με τη θεραπεία Β ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας δεν έχει θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου οποιοδήποτε νομικό επιχείρημα σε σχέση με αυτή τη θεραπεία. Το εκλαμβάνω λοιπόν ότι την έχει εγκαταλείψει. Ακολουθεί πως η θεραπεία Β πρέπει να απορριφθεί.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα £350.

 

 

 

 

 

 

Π. ΚΑΛΛΗΣ

Δ.

 

 

 

 

 

 

 

/ΕΑΠ.

 

 

 

 

 

 
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο