CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Η θέση, που είναι μόνιμη θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής, δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 11.9.1992, υπεβλήθησαν δε ακολούθως 11 αιτήσεις. Δέκα εκ των αιτητών (ο ενδέκατος είναι άσχετος προς τις προσφυγές) εκρίθησαν από την ΕΔΥ στη συνεδρία της 19.11.1992 ως διαθέτοντες τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, και απεφασίσθη όπως κληθούν σε προφορική εξέταση. Η ΕΔΥ έκρινε επίσης ότι και οι δέκα αυτοί αιτητές διέθεταν το προνοούμενο στο σχέδιο υπηρεσίας επιπρόσθετο προσόν (που είναι "άριστη γνώση των ειδικών συνθηκών που αφορούν θέματα πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οικήσεως στην Κύπρο ως και άλλων βασικών λειτουργιών που αποτελούν αρμοδιότητα του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως"), με μόνη επιφύλαξη όσον αφορά τον κ. Ιωσηφίδη, Αιτητή στην προσφυγή 816/93, θέμα το οποίο θα εξετάζετο κατά την προφορική εξέταση. Σε επόμενη συνεδρία της στις 24.11.1992 η ΕΔΥ ασχολήθηκε με "πληροφορίες" που είχε όσον αφορά τα προσόντα του κ. Ιωσηφίδη και αποφάσισε να απευθυνθεί στη Γαλλική Κυβέρνηση για να πληροφορηθεί κατά πόσο το "Diplome d' Ingenieur" που είχε μπορούσε να θεωρηθεί, όπως αναφέρεται στα πρακτικά, ως "ισότιμο πανεπιστημιακού διπλώματος, τίτλου ή προσόντος στην Πολεοδομία και Χωροταξία" όπως απαιτείται στο σχέδιο υπηρεσίας. Και περαιτέρω, να ζητηθεί από τον κ. Ιωσηφίδη να παρέχει αποδεικτικά στοιχεία αναφορικά με την κατοχή του προσόντος που προνοείται στο σχέδιο υπηρεσίας της, όπως αναφέρεται στα πρακτικά, "δεκαετούς τουλάχιστο μεταπτυχιακής πείρας σε υπεύθυνη θέση σε θέματα Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οίκησης, από την οποία πενταετής τουλάχιστο διοικητική πείρα". Η πληροφόρηση που ελήφθη ήταν ότι, αν και το εν λόγω δίπλωμα του κ. Ιωσηφίδη δεν μπορούσε να θεωρηθεί νομικά ως δίπλωμα Πολεοδομίας, αφού στη Γαλλία δεν απονέμετο δίπλωμα Πολεοδομίας, οι σπουδές του κ. Ιωσηφίδη περιλάμβαναν κατάρτιση στον τομέα της Πολεοδομίας και Χωροταξίας, και ότι το δίπλωμα του παρείχε την πιο ψηλή επιστημονική κατάρτιση και του επέτρεπε να ασκεί το επάγγελμα του Πολεοδόμου στη Γαλλία. Όσον αφορά τη μεταπτυχιακή του πείρα, ο κ. Ιωσηφίδης και ο δικηγόρος του παρείχαν στην ΕΔΥ τα σχετικά στοιχεία. Το θέμα των προσόντων του κ. Ιωσηφίδη εξετάσθηκε περαιτέρω από την ΕΔΥ στη συνεδρία της 8.3.1993 με τον εξής τρόπο:

Στη συνέχεια η ΕΔΥ αξιολόγησε και η ίδια την απόδοση των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση, χαρακτηρίζοντας τόσο τον κ. Παπαδόπουλο όσο και τον κ. Αναστάση ως "Εξαίρετος". Προβαίνοντας δε στη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων υπό το φως όλων των ενώπιον της στοιχείων, έκρινε ότι ο κ. Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε και τη σύσταση του Διευθυντή, υπερείχε των άλλων και τον επέλεξε. Παρατήρησε ειδικά ότι δεν παρέλειψε να λάβει υπ΄όψη την υπεροχή του κ. Αναστάση, τον οποίο μάλιστα η ίδια είχε αξιολογήσει ως "Εξαίρετος" ως προς την απόδοση του στην προφορική εξέταση, σε αρχαιότητα, θεώρησε όμως ότι η οριακή υπεροχή του κ. Παπαδόπουλου στην αξία, έχοντας και τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή που προσέθετε σε αυτή, και η εξαίρετη επαγγελματική του επίδοση, στοιχείο ουσιωδέστατο για διευθυντική θέση όπως η προκειμένη, έκλιναν την πλάστιγγα υπέρ του.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον κ. Αναστάση στη γραπτή αγόρευση του αναπτύσσει τη θέση ότι ο κ. Παπαδόπουλος δεν είχε την απαιτούμενη στο σχέδιο υπηρεσίας δεκαετή τουλάχιστο μεταπτυχιακή πείρα σε υπεύθυνη θέση σε θέματα Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οικήσεως, από την οποία πενταετή τουλάχιστο διοικητική πείρα, με αποτέλεσμα η ΕΔΥ να τελούσε υπό πλάνη στη διαπίστωση της ότι είχε τα προσόντα. Ο κ. Παπαδόπουλος, προσδιορίζει ο κ. Γεωργίου, ο οποίος εργάστηκε ουσιαστικά μόνο στον τομέα της Ανάπτυξης, είχε πείρα σε υπεύθυνη θέση μόνο για δυόμισι χρόνια από το Δεκέμβριο 1990, ούτε διέθετε πείρα σε θέματα Οικήσεως αφού ποτέ δεν εργάστηκε στον Κλάδο Οικήσεως παρά μόνο στον Κλάδο Πολεοδομίας και ελάχιστα και περιστασιακά στον Κλάδο Χωροταξίας. Κατά δεύτερον όσον αφορά τα προσόντα στο σχέδιο υπηρεσίας, και συναφώς, ο κ. Γεωργίου εισηγείται ότι πεπλανημένα η ΕΔΥ θεώρησε ότι ο κ. Παπαδόπουλος διέθετε το επιπρόσθετο προσόν της άριστης γνώσης των ειδικών συνθηκών που αφορούν θέματα Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Οικήσεως και άλλων βασικών λειτουργιών του Τμήματος. Η πείρα του κ. Παπαδόπουλου, λέγει ο κ. Γεωργίου, περιορίζετο στον τομέα της Ανάπτυξης και δεν επεκτείνετο στις άλλες λειτουργίες του Τμήματος. Ακόλουθα των πιο πάνω, καταλήγει ο κ. Γεωργίου, ο κ. Αναστάση, ο οποίος διέθετε και τα βασικά προσόντα και το επιπρόσθετο προσόν του σχεδίου υπηρεσίας, δεν αξιολογήθηκε ορθά από την ΕΔΥ, εφ΄όσον, εν όψει των πιο πάνω, υπερτερούσε έκδηλα του κ. Παπαδόπουλου. Κατά τα λοιπά, ο κ. Γεωργίου εισηγείται ότι, δεδομένου ότι η υπεροχή του κ. Παπαδόπουλου έναντι του κ. Αναστάση στις εκθέσεις ήταν μόνο οριακή, ότι και οι δύο εκρίθησαν "Εξαίρετοι" από την ΕΔΥ ως προς την απόδοση τους στην προφορική εξέταση, και ότι ο κ. Αναστάση υπερείχε του κ. Παπαδόπουλου σε αρχαιότητα, είναι φανερό ότι η απόφαση έλαβε σοβαρά υπ΄όψη της τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή. Η σύσταση του Γενικού Διευθυντή όμως, υποβάλλει, είναι πεπλανημένη σε σχέση με τα δεδομένα των υποψηφίων και τα καθήκοντα της θέσης και ιδιαίτερα ως προς την κρίση του για τις άριστες ακαδημαϊκές επιδόσεις και την εξαίρετη επαγγελματική επίδοση του κ. Παπαδόπουλου. Η εισήγηση αυτή υποβάλλεται σε συνάρτηση με ισχυρισμούς για έλλειψη γνώσης των υποψηφίων εκ μέρους του Γενικού Διευθυντή, οι οποίοι δεν ευσταθούν σε αναφορά με τις παραμέτρους της νομολογίας, και για μεροληψία του, οι οποίοι δεν τεκμηριώνονται με μαρτυρία, και έτσι δεν προτίθεμαι να την εξετάσω περαιτέρω. Τέλος, ο κ. Γεωργίου εισηγείται ότι η απόφαση της ΕΔΥ πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας ως γενική και αόριστη που να μην επιτρέπει το δικαστικό έλεγχο.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Δημοκρατία απαντά λέγοντας ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία των φακέλων, ο κ. Παπαδόπουλος είχε τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, περιλαμβανομένου του επιπρόσθετου προσόντος, η δε ΕΔΥ διαπίστωσε τούτο στα πλαίσια της αρμοδιότητας της για την ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας. Τούτου δοθέντος, ο κ. Βελάρης εισηγείται ότι δεν καταδεικνύεται έκδηλη υπεροχή του κ. Αναστάση έναντι του κ. Παπαδόπουλου, ο οποίος, πλέον της έστω και ελαφράς υπεροχής του στις υπηρεσιακές εκθέσεις, είχε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, η δε αρχαιότητα του κ. Αναστάση, και μάλιστα σε προηγούμενη θέση, δεν μπορούσε να είχε βαρύνουσα σημασία υπό τις περιστάσεις.

Στην προσφυγή του κ. Ιωσηφίδη η βασική θέση είναι ότι η ΕΔΥ δεν ενομιμοποιείτο να θεωρήσει τον κ. Ιωσηφίδη ως μη προσοντούχο, αφ΄ης στιγμής τον είχε κρίνει ως προσοντούχο για τη θέση του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας μετά από ενδελεχή εξέταση του θέματος, και, με απόφαση της ημερομηνίας 8.6.1989, τον είχε επιλέξει για την εν λόγω θέση, δοθέντος ότι τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας για τη θέση εκείνη ήσαν τα ίδια όπως εκείνα του σχεδίου υπηρεσίας για τη θέση του Διευθυντή. Η ΕΔΥ μάλιστα, λέγει ο κ. Ιωσηφίδης, μετά τη δικαίωση του, τόσο πρωτόδικα στην προσφυγή 795/90 που καταχώρησε ως εκ της αναστολής της απόφασης της ΕΔΥ μετά από αναρμόδιες παρεμβάσεις, όσο και στην έφεση (ΑΕ1720, (1994) 3 ΑΑΔ 495), επανήλθε το 1997 και, συμμορφούμενη προς την έκβαση της υπόθεσης, που συνιστούσε και δεδικασμένο ότι είχε τα προσόντα, τον διόρισε στη θέση του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας αναδρομικά από 1.7.1990 και, μετά από την απόφαση στην προσφυγή του 236/96, αναδρομικά από 1.7.1989. Αλλά και σε δύο άλλες περιπτώσεις που ο κ. Ιωσηφίδης ήταν υποψήφιος αντίστοιχα για τη θέση του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και τη θέση του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, η ΕΔΥ έκρινε ότι είχε τα προσόντα. Πρόσθετα, η ίδια η ΕΔΥ στην παρούσα διαδικασία είχε πρώτα αποφασίσει ότι ο κ. Ιωσηφίδης είχε τα προσόντα και μετά διαφοροποίησε τη θέση της, που δεν ήταν επιτρεπτό εν όψει των ανωτέρω, ιδιαίτερα εφ΄όσον μια τέτοια διαφοροποίηση της θέσης της δεν αιτιολογείτο σε αναφορά με οποιαδήποτε νέα στοιχεία. Πέραν τούτων, ο κ. Ιωσηφίδης υποβάλλει ότι η απόρριψη της αιτήσεως του από την ΕΔΥ είναι αναιτιολόγητη, παραπέμποντας στη σχετική επιστολή που του εστάλη, ημερομηνίας 17.8.1993, με την οποία επληροφορείτο απλώς ότι "ύστερα από εξέταση της αίτησης σας, και αφού λήφθηκαν υπ΄όψη όλα τα ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ουσιώδη στοιχεία, δεν κατέστη δυνατό να επιλεγείτε για διορισμό". Ο κ. Ιωσηφίδης προχωρεί στην ανάλυση των προσόντων του για να καταδείξει ότι η άποψη της ΕΔΥ ήταν πεπλανημένη ως μη λογικά εφικτή και ότι μάλιστα ο ίδιος είχε έκδηλη υπεροχή έναντι του κ. Παπαδόπουλου.

Επί της ουσίας του θέματος τώρα ως προς τα προσόντα του κ. Παπαδόπουλου. Σίγουρα η ΕΔΥ έχει την αρμοδιότητα να κρίνει κατά πόσο ένας υποψήφιος έχει τα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας, σε συνάρτηση με την ερμηνεία του. Η αρμοδιότητα αυτή ασφαλώς δεν είναι ανεξέλεγκτη αλλά υπόκειται στην προϋπόθεση ότι η κρίση και η ερμηνεία της ΕΔΥ ήταν εύλογη σε αναφορά με τα δεδομένα επί των οποίων εβασίσθη. Είναι γεγονός ότι η ίδια η ΕΔΥ δεν προσδιόρισε τα στοιχεία με βάση τα οποία έκρινε ότι ο κ. Παπαδόπουλος είχε τα προσόντα, αφού απλώς αναφέρει στα πρακτικά ότι οι δέκα αιτητές, μεταξύ των οποίων και ο κ. Παπαδόπουλος, "διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα". Αναδρομή στα στοιχεία των φακέλων όμως αποκαλύπτει ότι η άποψη της ΕΔΥ δεν είναι πεπλανημένη.

Από την 1.7.1976 μέχρι τις 9.11.1985 ο κ. Παπαδόπουλος εκτελούσε τα καθήκοντα του Επαρχιακού Λειτουργού του Τμήματος στη Λεμεσό, και μάλιστα με εξαίρετη επίδοση. Χαρακτηριστικά, στην υπηρεσιακή έκθεση του 1977 ο Διευθυντής του Τμήματος αναφέρει ότι "since his posting as Divisional Officer at Limassol, the Divisional Office has regained its good name and efficient output". Στην έκθεση του 1979 αναφέρεται ως εξαίρετος υπάλληλος ο οποίος, ως Επαρχιακός Λειτουργός "αντιμετωπίζει τον μεγάλον όγκον συνήθους και πολυπλόκου εργασίας με μεγάλην ικανότητα". Στην έκθεση του 1981 εκθειάζεται η επιτυχής αντιμετώπιση του πολλών και δύσκολων προβλημάτων που αφορούν το κοινό, και σε εκείνη του 1983 η εξαιρετική του πρόοδος στην επίλυση προβλημάτων και στην επιτάχυνση της εργασίας. Στην έκθεση του 1984 εξαίρεται η υπευθυνότητα και η ικανότητα του παρά την απειρία του προσωπικού του. Και σε εκείνη του 1985 τονίζεται η πολυσχιδής και ευρεία πείρα του. Στην πλέον των δέκα ετών υπηρεσία του ως Επαρχιακός Λειτουργός, ο κ. Παπαδόπουλος είχε λοιπόν την επιτυχέστατη ευθύνη ολόκληρου του γραφείου της Λεμεσού και σίγουρα αυτό τον καθιστούσε προσοντούχο ως προς την απαιτούμενη στο σχέδιο υπηρεσίας δεκαετή πείρα σε υπεύθυνη θέση, αλλά και ως προς την απαιτούμενη πενταετή τουλάχιστον διοικητική πείρα. Δεν είναι επομένως ορθό να λέγεται ότι ο κ. Παπαδόπουλος είχε τέτοια πείρα μόνο τα δυόμισι χρόνια από την προαγωγή του σε Ανώτερο Λειτουργό Πολεοδομίας και μετά σε Πρώτο Λειτουργό Πολεοδομίας. Ούτε διαπιστώνω έρεισμα στην εισήγηση ότι η πείρα του, τόσο σε σχέση με τα πιο πάνω προσόντα όσο και σε σχέση με το επιπρόσθετο προσόν, δεν είχε την απαιτούμενη ευρύτητα. Αν ο Επαρχιακός Λειτουργός του Τμήματος δεν μπορεί εύλογα να κριθεί ότι έχει πείρα σε όλους τους τομείς της ευθύνης του, θα εξέλιπε και η λογική συνέπεια του πράγματος. Εξ άλλου, οι αναφορές στην πείρα του που γίνονται στις εκθέσεις όπως παρουσιάσθησαν πιο πάνω βεβαιώνουν αυτή την άποψη. Η δε πείρα του κ. Παπαδόπουλου δεν περιορίζετο στην υπηρεσία του ως Επαρχιακός Λειτουργός. Από τις 11.11.1985 μέχρι τις 31.3.1989 ασκούσε καθήκοντα στα κεντρικά γραφεία του Τμήματος στον κλάδο έρευνας και ετοιμασίας χωροταξικών και πολεοδομικών μελετών και σχεδίων, περιλαμβανομένης της μελέτης και επεξεργασίας του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού και πολεοδομικών ζωνών, ρυμοτομίας και σχεδίων ανάπτυξης. Από δε την 1.4.1989 επανήλθε στη Λεμεσό ως Επαρχιακός Λειτουργός και ως υπεύθυνος της ετοιμασίας του Τοπικού Σχεδίου και της τουριστικής παραλιακής λωρίδας. Όλα αυτά δείχνουν ότι η πείρα του κ. Παπαδόπουλου ήταν και πολύχρονη και συνεχής και σε όλους τους τομείς του Τμήματος, και δεν υπάρχει βάση για την εισήγηση ότι ήταν περιορισμένη ως προς τη χρονική έκταση και το είδος της. Η άποψη της ΕΔΥ ήταν λοιπόν καθ΄όλα εύλογη.

Λοιπόν: η ΑΕ1720 όντως απέτυχε και η ΕΔΥ, συνεπής προς την απόφαση της, προέβη σε πλήρωση της θέσης του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, με την προσφορά της θέσης στον κ. Ιωσηφίδη, κρίνοντας έτσι τον κ. Ιωσηφίδη προσοντούχο και διορίζοντας τον στην εν λόγω θέση και μάλιστα αναδρομικά από 1.7.1990 (και, μετά από την απόφαση στην προσφυγή του 236/96, αναδρομικά από 1.7.1989). Αυτός ο διορισμός ήταν και καθοριστικός της τύχης της παρούσας προσφυγής, αφού, όπως η ίδια η ΕΔΥ είχε αποφασίσει, η μελλοντική κρίση της του κ. Ιωσηφίδη ως προσοντούχου για τη θέση Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας "θα είναι δεσμευτική" και όσον αφορά την επίδικη θέση. Η δεσμευτικότητα εκείνης της κρίσης της ΕΔΥ αναιρούσε λοιπόν την άποψη της ότι ο κ. Ιωσηφίδης δεν ήταν προσοντούχος για τη θέση του Διευθυντή και έτσι έπληττε καίρια την απόφαση της να τον αποκλείσει, καθ΄όσον η προσβαλλόμενη στην παρούσα προσφυγή απόφαση της ότι ο κ. Ιωσηφίδης δεν ήταν προσοντούχος δεν ήταν απόλυτη αλλά ρητά και απερίφραστα εξαρτήθηκε από τη μελλοντική επιλογή από την ίδια την ΕΔΥ του κ. Ιωσηφίδη για τη θέση του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Με την απόφαση της να διορίσει τον κ. Ιωσηφίδη στη θέση του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας, η ΕΔΥ αποφάσισε συγχρόνως, σύμφωνα με την πιο πάνω αυτοδέσμευση της, ότι ο κ. Ιωσηφίδης είχε τα προσόντα και για τη θέση του Διευθυντή. Η διαμορφούμενη κατάσταση είναι όντως ιδιόμορφη, αυτό όμως είναι το αποτέλεσμα της απόφασης της ΕΔΥ να ταυτίσει την τοποθέτηση της επί των προσόντων των δύο θέσεων. Το θέμα δεν είναι πλέον καθόλου θέμα δυνατότητας αναθεώρησης προηγούμενης άποψης της ΕΔΥ, ούτε και δεδικασμένου (τα οποία και δεν αποφασίζονται), αλλά απλώς εφαρμογής της ίδιας της απόφασης της ΕΔΥ με την οποία εξαρτήθηκε η κατοχή των προσόντων από τον κ. Ιωσηφίδη για την επίδικη θέση του Διευθυντή από την κρίση της ΕΔΥ επί του θέματος στην πλήρωση της θέσης του Πρώτου Λειτουργού Πολεοδομίας. Ο μετέπειτα διορισμός του στη θέση εκείνη βάσει των όσων η ίδια η ΕΔΥ είχε αποφασίσει, ανέτρεπε την απόφαση της ΕΔΥ ότι ο κ. Ιωσηφίδης δεν είχε τα προσόντα για τη θέση του Διευθυντή και την καταδίκαζε σε αναπόφευκτη ακύρωση.