ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Συνεκδ. Υποθέσεις αρ. 132/98 και 133/98

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, Δ.

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

Υπόθεση Αρ. 132/98

ΜΕΤΑΞΥ:

Προκόπη Πηλαβά

Αιτητή

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

_____________

Υπόθεση Αρ. 133/98

ΜΕΤΑΞΥ:

Προκόπη Πηλαβά

Αιτητή

- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Καθ΄ων η αίτηση

_____________

28 Μαρτίου, 2000

Για τον αιτητή : κ. Α. Σ. Αγγελίδης.

Για τους καθ΄ων η αίτηση : κα Ρ. Πετρίδου, Ανώτερη Δικηγόρος της

Δημοκρατίας, για Γεν. Εισαγγελέα

της Δημοκρατίας.

Για το ενδιαφερόμενο μέρος : κα Ν. Κλεάνθους για κ. Μ. Τριανταφυλλίδη.

στην 132/98

Για το ενδιαφερόμενο μέρος : κα Κουντουρή για κ.κ. Μαρκίδη, Μαρκίδη

στην 133/98, Ν. Ματαίου και Σια.

_____________

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με τις παρούσες προσφυγές ο αιτητής αξιώνει την ακύρωση του διορισμού των Νίκου Ματαίου και Γεώργιου Παπανικολάου, στη μόνιμη θέση Ηλεκτρολόγου Μηχανικού 2ης Τάξης (Τακτικός Προϋπολογισμός), Υπουργείο ΄Αμυνας, αναδρομικά από 15.10.1993 και 15.11.1993, αντίστοιχα. Ο διορισμός ήταν το αποτέλεσμα επανεξέτασης, ύστερα από ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής "η Επιτροπή"), στις 31.8.1993 υπό την τότε σύνθεσή της, επέλεξε για διορισμό τους Νίκο Ματαίου και Χρίστο Μαρούχο. Ο Μαρούχος δεν αποδέκτηκε τον διορισμό και η Επιτροπή στη συνεδρία της ημερ. 23.9.1993 προχώρησε και επέλεξε τον Παπανικολάου.

Οι πιο πάνω διορισμοί προσβλήθηκαν με τις προσφυγές υπ΄ αρ. 974/93 και 72/94 και το Ανώτατο Δικαστήριο με αποφάσεις του ημερ. 28.4.1995 και 14.4.1995 αντίστοιχα τους ακύρωσε.

Με επιστολή ημερ. 12.2.1997 η Επιτροπή ζήτησε από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας συμβουλή ως προς τον τρόπο χειρισμού του θέματος της επανεξέτασης. Ο Γενικός Εισαγγελέας με επιστολή του ημερ. 12.5.1997, συμβούλευσε όπως ζητήσουν από τη Συμβουλευτική Επιτροπή να επανεξετάσει το θέμα από την αρχή.

Στη συνέχεια η Επιτροπή με επιστολή ημερ. 20.5.1997 προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου ΄Αμυνας, υπό την ιδιότητά του ως Προέδρου της Συμβουλευτικής Επιτροπής, ζήτησε επανεξέταση.

Στις 19.9.1997 ο Γενικός Διευθυντής διαβίβασε στην Επιτροπή την έκθεση της Συμβουλευτικής Επιτροπής με την οποία σύστησε για διορισμό τον αιτητή και τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη.

Στη συνεδρία της ημερ. 12.11.1997 η Επιτροπή αφού μελέτησε τα ενώπιόν της στοιχεία, περιλαμβανομένων και των αποφάσεων του Δικαστηρίου στις ρηθείσες προσφυγές, καθώς και τη νέα έκθεση της αρμόδιας Συμβουλευτικής Επιτροπής, επέλεξε τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη. Εναντίον της απόφασης αυτής ασκήθηκαν οι παρούσες προσφυγές.

Στην προσφυγή αρ. 132/98 που ασκήθηκε εναντίον του διορισμού του Παπανικολάου, ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή απέτυχε να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο αναιτιολόγητα, αναξιοκρατικά και αντίθετα προς τη χρηστή διοίκηση.

Στις 12.11.1997 η Επιτροπή, κατά την επανεξέταση της πλήρωσης των δύο θέσεων αποφάσισε να αγνοήσει την αξιολόγηση των υποψήφιων στην ενώπιον της Επιτροπής προφορική εξέταση, γιατί ήταν αναιτιολόγητη και γιατί έγινε υπό διαφορετική σύνθεση της Επιτροπής. Περαιτέρω, ο τελικός κατάλογος των υποψήφιων διέφερε από τον αρχικό.

Αιτιολογώντας την επιλογή του Παπανικολάου η Επιτροπή αναγράφει στα πρακτικά:-

" Η Επιτροπή, επιλέγοντας τον Παπανικολάου, έλαβε υπόψη την εκτίμηση αναφορικά με την τεχνική του κατάρτιση σε οπλικά συστήματα, την οποία είχε διατυπώσει κατά την προφορική εξέταση των υποψηφίων ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας υπό την τότε σύνθεση της στη συνεδρία της ημερομηνίας 1.9.93 (θέμα Β.(1)(1) των πρακτικών) ο τότε εκπρόσωπος του Τμήματος, ύστερα από διαβουλεύσεις με τον ειδικό του ΓΕΕΦ, για οπλικά συστήματα Μιχαηλίδη Ζήνωνα. Η Επιτροπή θεωρεί το στοιχείο αυτό ως θεμελιακό για την επιλογή των καταλληλοτέρων. Συγκεκριμένα, ο Παπανικολάου στην τεχνική κατάρτιση κρίθηκε ως Πάρα πολύ καλός και είχε αξιολογηθεί στο πιο ψηλό σημείο έναντι των υποψηφίων που είχαν προσέλθει στην ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας προφορική εξέταση. Η Επιτροπή δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι δεν υπάρχει εκτίμηση της κατάρτισης των υποψηφίων Αργύρη Νίκου και Πηλαβά Προκόπη, αφού αυτοί δεν είχαν κληθεί τότε ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας για προφορική εξέταση, γιατί δεν είχαν συστηθεί από την τότε Συμβουλευτική Επιτροπή. Παρά ταύτα, η Επιτροπή θεωρεί την εκτίμηση της τεχνικής κατάρτισης του Παπανικολάου από τον εκπρόσωπο του Τμήματος, ύστερα από διαβούλευση με τον ειδικό, ως αντικειμενικό στοιχείο το οποίο συνεχίζει να υπάρχει, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η απόδοση των υποψηφίων στις ενώπιον της Επιτροπής υπό την τότε σύνθεσή της προφορική εξέταση δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη. Με βάση όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και σε μια συνεκτίμηση όλων των κριτηρίων, η Επιτροπή έκρινε ότι ο Παπανικολάου είναι ο καταλληλότερος και τον επέλεξε για αναδρομικό διορισμό στη θέση Ηλεκτρολόγου Μηχανικού, 2ης Τάξης, Υπουργείο ΄Αμυνας, αναδρομικά, από 15.11.93."

Η αντίφαση είναι προφανής. Ενώ η Επιτροπή αποφασίζει να αγνοήσει την αξιολόγηση των υποψήφιων στην ενώπιόν της συνέντευξη για τους λόγους που η ίδια αναφέρει, στη συνέχεια λαμβάνει υπ΄ όψιν της την εκτίμηση αναφορικά με την τεχνική κατάρτιση σε οπλικά συστήματα του Παπανικολάου, την οποία είχε επιδείξει κατά την προφορική εξέταση ενώπιον της Επιτροπής, υπό την τότε σύνθεσή της στη συνεδρία ημερ. 1.9.1993.

Και το πράγμα δεν σταματά εδώ. Η Επιτροπή, παραβιάζοντας την αρχή της ισότητας και του ενιαίου μέτρου κρίσης που όφειλε να χρησιμοποιήσει για όλους τους υποψήφιους, αναφέρει στο ίδιο πρακτικό ότι "δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι δεν υπάρχει εκτίμηση της κατάρτισης των υποψήφιων Αργύρη Νίκου και Πηλαβά Προκόπη (του αιτητή) αφού αυτοί δεν είχαν κληθεί τότε ενώπιον της Επιτροπής για προφορική εξέταση, μια και δεν είχαν συστηθεί από τη Συμβουλευτική Επιτροπή".

Και το πρακτικό συνεχίζει:-

"Παρ΄ όλα αυτά η Επιτροπή θεωρεί την εκτίμηση της τεχνικής κατάρτισης του Παπανικολάου από τον εκπρόσωπο του Τμήματος, ύστερα από διαβούλευση με τον ειδικό ως αντικειμενικό στοιχείο το οποίο συνεχίζει να υπάρχει, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η απόδοση των υποψηφίων στην ενώπιον της Επιτροπής υπό την τότε σύνθεσή της προφορικής εξέτασης, δεν μπορεί να ληφθεί υπ΄ όψιν."

Ο Μιχ. Στασινόπουλος στο Δίκαιον των Διοικητικών Πράξεων, (ανατύπωση 1982) στη σελ. 352, τονίζει την ανάγκη χρησιμοποίησης ενιαίου μέτρου κρίσης στις περιπτώσεις επιλογής των ικανοτέρων για την κατ΄ εκλογήν πλήρωση κενών θέσεων (Μπατίστα ν. Κ.Ο.Τ., Υποθ. Αρ. 61/95, ημερ. 29.11.1995. Βλέπε επίσης Χατζηγιάννη ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317, 326, 329).

Μαζί με την αρχή της χρηστής διοίκησης, παραβιάζονται και οι άλλες αρχές που πηγάζουν από αυτή, όπως η αρχή της ισότητας, της καλής πίστης και της αναλογικότητας. Η προσβαλλόμενη απόφαση του διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους Γεώργιου Παπανικολάου πάσχει και συνεπώς η προσφυγή υπ΄ αρ. 132/98 θα πρέπει να επιτύχει.

Θα προχωρήσω στη συνέχεια με την εξέταση των ισχυρισμών που προβάλλονται στην προσφυγή υπ΄ αρ. 133/98. Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή ενεργώντας κάτω από πλάνη αγνόησε το Διευθυντή και δεν τον κάλεσε για σύσταση, όπως ήταν η εκ του νόμου υποχρέωσή της, αγνοώντας τόσο την υφιστάμενη γνωμάτευση, όσο και τη νομολογία.

Σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας, η συγκεκριμένη θέση είναι θέση πρώτου διορισμού. Συνεπώς, εφαρμογής τυγχάνει το άρθρο 33 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, Ν. 1/90, το οποίο δεν απαιτεί σύσταση του Διευθυντή.

Στη γραπτή αγόρευση του αιτητή γίνεται αναφορά στο άρθρο 34(9) του Νόμου 1/90, αλλά ακολούθως και συγκεκριμένα στην απαντητική αγόρευση, αναφέρεται ότι το άρθρο που τυγχάνει εφαρμογής είναι το άρθρο 33. Στη συνέχεια, επίσης στην απαντητική αγόρευση αναφέρεται ότι τη συμμετοχή του Διευθυντή στην ακυρωθείσα διαδικασία διορισμού επέτρεπε το άρθρο 33(11) του Ν. 1/90. ΄Ετσι, συνεχίζει, η αναιτιολόγητη παράλειψη να κληθεί ο Διευθυντής συνιστά παραβίαση του νόμου και της ανάγκης να ακουστεί η σύσταση του Διευθυντή.

Ο πιο πάνω ισχυρισμός δεν ευσταθεί. Στο εδάφιο 11, αλλά ούτε και σε κανένα άλλο μέρος του άρθρου 33 δεν γίνεται αναφορά σε πρόσκληση του Διευθυντή ή σε υποχρέωση της Επιτροπής να λάβει τη γνώμη του. Πως θα μπορούσε μάλιστα να απαιτείται η γνώμη του Διευθυντή, όταν πρόκειται για θέσεις πρώτου διορισμού;

Στον προσωπικό φάκελο του ενδιαφερόμενου μέρους Ν. Ματαίου υπάρχει απόσπασμα των πρακτικών της συνεδρίας της Επιτροπής ημερ. 1.9.1993, από το οποίο προκύπτει ότι δεν έχει δοθεί η σύσταση του Διευθυντή, όπως ισχυρίζεται ο αιτητής, αλλά αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων στην ενώπιον της Επιτροπής προφορική συνέντευξη. Η προφορική συνέντευξη κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην προσφυγή υπ΄ αρ. 72/94 ως αναιτιολόγητη και η απόφαση της Επιτροπής ακυρώθηκε.

Επισημαίνω ότι παρ΄ όλον ότι το άρθρο 33 δεν απαιτεί σύσταση του Διευθυντή, το εδάφιο (10) προνοεί ότι κατά την προφορική εξέταση των υποψηφίων η Επιτροπή μπορεί να βοηθείται από λειτουργό ή λειτουργούς που λόγω των ειδικών τους γνώσεων, είναι σε θέση να βοηθήσουν.

Φαίνεται ότι είναι μέσα σ΄ αυτά τα πλαίσια που κατά την πρώτη διαδικασία πλήρωσης της θέσης ο κ. Κώστας Ματσουκάρης, Πρώτος Διοικητικός Λειτουργός, ως εκπρόσωπος του Γενικού Διευθυντή και ο κ. Ζήνωνας Μιχαηλίδης, Λοχαγός Τεχνικού, Διεύθυνση Τεχνικού, ΓΕΕΦ, ως σύμβουλος, παρευρέθηκαν στη συνεδρία της Επιτροπής ημερ. 1.9.1993 και αξιολόγησαν την απόδοση των υποψηφίων στην προφορική εξέταση. Αφού δεν απαιτείται λοιπόν πρόσκληση του Διευθυντή ο λόγος αυτός θα πρέπει να απορριφθεί.

Ο αιτητής ισχυρίζεται περαιτέρω ότι υπερέχει λόγω του μεταπτυχιακού προσόντος το οποίο κατείχε και ότι η Επιτροπή δεν έδωσε καμιά συγκεκριμένη αιτιολογία γιατί επέλεξε κάποιον που υστερούσε σε προσόντα.

Και αυτός ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί. Στην παρούσα περίπτωση τα προσόντα των υποψήφιων ήταν ενώπιον της Επιτροπής και δόθηκε σ΄ αυτά η δέουσα βαρύτητα. Το σχέδιο υπηρεσίας δεν απαιτεί μεταπτυχιακό προσόν, ούτε η κατοχή τέτοιου τίτλου θεωρείται ως πρόσθετο προσόν ή πλεονέκτημα. Απλά κρίθηκε από την Επιτροπή ότι είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, τα οποία όμως δεν απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης, ούτε αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, γι΄αυτό δεν απέδωσε σ΄ αυτά, σύμφωνα με τη νομολογία, μεγάλη βαρύτητα (βλέπε Δημοκρατία ν. Κουκουρή κ.α. (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, 609 και Δημοκρατία ν. Αντρέου κ.α. (1993) 3 Α.Α.Δ. 153, 162).

Και ο επόμενος ισχυρισμός του αιτητή για έλλειψη αιτιολογίας θα πρέπει να απορριφθεί. Η Επιτροπή είχε ενώπιόν της προς επιλογή δύο κατάλληλους υποψήφιους για διορισμό. Επέλεξε τον κατά την κρίση της καταλληλότερο. Η επιλογή της αυτή βρίσκεται μέσα στα όρια της διακριτικής της εξουσίας, δεδομένου μάλιστα ότι ο αιτητής σε καμιά περίπτωση δεν μπόρεσε να αποδείξει υπεροχή.

Θυμίζουμε ότι το ακυρωτικό δικαστήριο δεν ακυρώνει απόφαση διορισμού ή προαγωγής αν η απόφαση ελήφθη σύμφωνα με το νόμο και τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και ήταν εύλογα επιτρεπτή. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για προαγωγή ή διορισμό, με την κρίση του αρμόδιου οργάνου (βλέπε Alexandros Christou and others and the Republic 4 R.S.C.C. σελ.6, Georghiades and Αnother v. Republic (1970) 3 C.L.R. 257, 268, Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74, Republic v. Zachariades (1986) 3 C.L.R. 852 και Μιλτιάδους κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 789 κ.α., ημερ. 30.5.1989).

Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει εκτός εάν ο αιτητής αποδείξει έκδηλη υπεροχή του έναντι του υποψήφιου που επιλέγηκε (Μichael (No. 1) v. Republic (1975) 3 C.L.R. 136). Ο όρος "έκδηλη υπεροχή" αναλύθηκε επανειλημμένα. Αποφασίστηκε ότι η υπεροχή τεκμηριώνεται ως έκδηλη όταν μετά από συνεκτίμηση όλων των στοιχείων και σύγκριση μεταξύ του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους, η υπεροχή του αιτητή είναι αντικειμενικά αναντίλεκτη και αυταπόδεικτη (HjiIoannou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1041, Lewis v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 522, ημερ. 30.5.1989).

Καταλήγοντας βρίσκω ότι κανένας από τους λόγους που έχουν προβληθεί στην προσφυγή υπ΄ αρ. 133/98 δεν ευσταθεί και συνεπώς η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.

Η προσφυγή υπ΄ αρ. 132/98 επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη, δηλαδή ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους Γεωργίου Παπανικολάου στη μόνιμη θέση Ηλεκτρολόγου Μηχανικού 2ης Τάξης, Υπουργείο ΄Αμυνας, ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

 

Η προσφυγή υπ΄αρ. 133/98 απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

 

 

 

Φρ. Νικολαΐδης

Δ.

 

 

 

 

 

/ΜΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο