CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Υπόθεση αρ. 1075/98

ΜΕΤΑΞΥ:

Αιτητών

Καθ΄ων η αίτηση

Οι αιτητές ισχυρίζονται περαιτέρω ότι ο Δήμος άσκησε τη διακριτική ευχέρεια που του παρέχει ο νόμος για καθορισμό των καταβλητέων τελών λανθασμένα. Σύμφωνα με τους αιτητές στον ΄Εκτο Πίνακα διακρίνεται ότι για τα μη κερδοφόρα ή λιγότερο κερδοφόρα υποστατικά, το ανώτατο όριο περιορίζεται σε χαμηλά επίπεδα, ενώ το όριο ανεβαίνει κατακόρυφα στα υποστατικά που χαρακτηρίζονται ως περισσότερο κερδοφόρα, και τα οποία, κατά τεκμήριο, παράγουν και περισσότερα σκύβαλα. Αφού λοιπόν, συνεχίζουν οι αιτητές, από το αντλιοστάσιο δεν δημιουργούνται σκύβαλα, η ληφθείσα απόφαση κρίνεται ως υπερβολική και καθ΄ υπέρβαση των ορίων της διακριτικής ευχέρειας.

Ασχέτως του ανταποδοτικού χαρακτήρα του τέλους, η υποχρέωση καταβολής του υφίσταται και στην περίπτωση ακόμη που ο υπόχρεος προς καταβολή δεν χρησιμοποιεί τις παρεχόμενες υπηρεσίες (Δήμος Λεμεσού ν. Zenios Closures Ltd (1995) 3 A.A.Δ 249, Kyriakides & Sons v. The Municipal Committee of Limassol (1985) 3 C.L.R. 607 και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 150 και 152).

Οι αιτητές έχουν αποτύχει να αποδείξουν ότι το επιβληθέν τέλος είναι αυθαίρετο ή εκτός των ορίων της διακριτικής ευχέρειας του Δημοτικού Συμβουλίου. Οι καθ΄ ων η αίτηση αμφισβητούν τον ισχυρισμό των αιτητών ότι το συγκεκριμένο υποστατικό "δεν παράγει σκύβαλα". Εν πάση περιπτώσει ο επακριβής προσδιορισμός του όγκου των σκυβάλων που συλλέγονται από διάφορα υποστατικά είναι εξ αντικειμένου δυσχερής (Φίλιππος Δημητρίου και Υιοί Λτδ ν. Δήμου Λεμεσού, Υποθ. Αρ. 2/91, ημερ. 30.3.1992).

Από τη φύση του, ο καθορισμός των τελών αυτής της κατηγορίας, έχει απρόσωπο χαρακτήρα συνδεδεμένο με αντικειμενικά δεδομένα που εύλογα μπορούν να ταξινομηθούν σε κατηγορίες (Zenios Closures Ltd v. Δήμου Λεμεσού, Υποθ. Αρ. 1/92, ημερ. 29.5.1992).

Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην εκτίμηση των γεγονότων από τη Διοίκηση, εκτός αν τα συμπεράσματά της είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα, ή δεν είναι εύλογα, ή αν η Διοίκηση υπερβαίνει τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας (βλέπε μεταξύ άλλων Υπουργός Οικονομικών κ.α. ν. Χαραλάμπους, (1993) 3 Α.Α.Δ. 525).

Στα πρακτικά της συνεδρίας της Διαχειριστικής Επιτροπής του Δήμου Μέσα Γειτονιάς ημερ. 26.10.1998, κατά την οποία εξετάστηκαν οι ενστάσεις που υποβλήθηκαν για τα τέλη αποκομιδής σκυβάλων, αναγράφεται η ακόλουθη δήλωση του Δημοτικού Συμβούλου Γ. Στυλιανού: "Επειδή τυγχάνει να είμαι δικηγόρος, έχω διαπιστώσει ότι, το ύψος της επιβληθείσας φορολογίας για το έτος 1998, δεν ανταποκρίνεται κατά την άποψή μου, βάση της υφιστάμενης Νομοθεσίας, για τις οποίες επιφυλασσόμεθα"(* ).

Το τι συνιστά επαρκή έρευνα εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της συγκεκριμένης υπόθεσης (Knai v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1534, 1545). H έκταση της έρευνας που διεξάγει ένα όργανο πριν τη λήψη απόφασης εξαρτάται κάθε φορά από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης (Δημοκρατία ν. Γιαλλουρίδη κ.α., Α.Ε.868, ημερ. 13.12.1990).

Η Διοίκηση έχει υποχρέωση να ερευνήσει όλα τα κρίσιμα στοιχεία για να εξακριβώσει τα ορθά γεγονότα και να εφαρμόσει το νόμο στη συγκεκριμένη περίπτωση (Δημοκρατία ν. Πανταζή (1991) 3 A.A.Δ. 47).

Σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου τεκμαίρεται ότι μια διοικητική απόφαση έχει ληφθεί ύστερα από επιβεβαίωση των γεγονότων (HjiMichael and others v. Republic (1972) 3 C.L.R. 246, 252). Το τεκμήριο αυτό μπορεί να καταρριφθεί αν ο διάδικος επιτύχει να αποδείξει ότι υπάρχει τουλάχιστον πιθανότητα εμφιλοχώρησης πλάνης κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Το τεκμήριο της νομιμότητας συνηγορεί υπέρ της επάρκειας της έρευνας που έχει διεξαχθεί, εκτός όπου το τεκμήριο αυτό κλονίζεται, ή όπου δημιουργούνται αμφιβολίες από μαρτυρία ή στοιχεία στο φάκελο που τείνουν να καταδείξουν το αντίθετο ή θέτουν σε αμφιβολία το θεμέλιο της έρευνας (Lewis v. Δημοκρατίας, Α.Ε.522, ημερ. 30.5.1989).

Το βάρος απόδειξης ότι ο Δήμος παρέλειψε πριν την επιβολή του τέλους να προβεί στη δέουσα έρευνα βαρύνει τους αιτητές (Δήμος Λεμεσού ν. Zenios Closures Ltd (1995) 3 Α.Α.Δ. 249). Οι αιτητές κατάφεραν να δείξουν την πιθανότητα εμφιλοχώρησης πλάνης. ΄Εδειξαν ότι στην πραγματικότητα καμιά έρευνα δεν έγινε. Εξ άλλου, κανένα από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν δείχνει ότι οι καθ΄ ων η αίτηση προέβηκαν σε οποιανδήποτε έρευνα πριν καθορίσουν τα επιβληθέντα τέλη. Η ίδια αοριστία και έλλειψη οποιωνδήποτε στοιχείων υπάρχει ακόμα και στο πρακτικό με το οποίο απορρίφθηκε η ένσταση των αιτητών. Σημειώνουμε ακόμα και την ανακριβή αναφορά των καθ΄ ων η αίτηση σε μείωση των τελών.

Η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει όμως και λόγω έλλειψης αιτιολογίας. Η αιτιολογία αποτελεί την έκθεση πραγματικών και νομικών λόγων που οδήγησαν τη διοίκηση στην απόφασή της, καθώς και παράθεση των κριτηρίων, βάσει των οποίων η Διοίκηση άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια (Σάββας Φαίδωνος Λτδ ν. Δημοκρατίας κ.α., Υποθ. Αρ. 335/95, ημερ. 19.7.1996).

Θα πρέπει στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ότι εκείνο που απαιτείται δεν είναι η αναφορά με λεπτομέρεια στον τρόπο με τον οποίο οι καθ΄ ων η αίτηση κατέληξαν στην επιβολή του συγκεκριμένου τέλους, αλλά κάποια αναφορά στα κριτήρια με βάση τα οποία έγινε ο καθορισμός του τέλους, είναι απαραίτητη (βλέπε Δήμος Λεμεσού ν. Zenios Closures Ltd, ανωτέρω).

Εν όψει των πιο πάνω η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.