|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 983/98.
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Π. ΚΑΛΛΗ, Δ.Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Ιδιωτική Τριτοβάθμια Σχολή Intercollege,
Αιτητών
και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού,
Καθ΄ ων η αίτηση.
_______________
20 Δεκεμβρίου, 1999
.Για τους αιτητές: Α. Σ. Αγγελίδης.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: Α. Παπασάββας, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας
εκ μέρους του Γεν. Εισ.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του καθ΄ ου η αίτηση που περιέχεται σε δύο επιστολές του ημερ. 16.9.98 και 21.9.98 με τις οποίες γνωστοποιήθηκε στους αιτητές ότι αποφασίστηκε και καθορίστηκε αντίστοιχα το ποσό των ΛΚ69,200 και ΛΚ2800 ως δικαιώματα για εξέταση αιτήσεων για εκπαιδευτική αξιολόγηση-πιστοποίηση κλάδων σπουδών και για επιθεώρηση 2 κλάδων σπουδών της Σχολής είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα."
Τα πραγματικά περιστατικά τα οποία περιβάλλουν την προσφυγή
.Οι αιτητές είναι Σχολή Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Με επιστολή του ημερ. 6.6.1997 ο Διευθυντής Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης (ο Δ.Α.Α.Ε.) αφού έκαμε αναφορά στο άρθρο 31 του περί Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νόμου του 1996 (Ν 67(Ι)/96) πληροφόρησε τους αιτητές ότι "το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να εγκρίνει την καταβολή από τις εγγεγραμμένες ιδιωτικές σχολές τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης του ποσού των £400 ως δικαιώματος εξέτασης της αίτησης για εκπαιδευτική αξιολόγηση-πιστοποίηση, κατά κλάδο σπουδών και κατά παράρτημα όπου ο κλάδος προσφέρεται από τη σχολή - αρ. απόφασης 46.077, ημερομ.
21 Μαΐου, 1997".Ταυτόχρονα τους κάλεσε να καταβάλουν, μέσα σε ένα μήνα, στο Λογιστήριο του Κράτους το συνολικό ποσό των £69,200. Το ποσό εκείνο αντιπροσώπευε τα δικαιώματα για αξιολόγηση 173 κλάδων σπουδών ως ακολούθως:
"(α) Αιτήσεις που υποβλήθηκαν με βάση
το άρθρο 73 του Ν 67(Ι)/96, κατά
την περίοδο 15.6.96 μέχρι 31.8.96
- Αριθμός κλάδων που υποβλήθηκαν: .... 40
(β) Αιτήσεις που υποβλήθηκαν με βάση
το άρθρο 43 του Ν 67(Ι)/96, κατά
την περίοδο 1.11.1996 μέχρι 28.2.1997
- Αριθμός κλάδων που υποβλήθηκαν
γ) Αιτήσεις που υποβλήθηκαν με βάση
το τροποποιημένο άρθρο 73 του
Ν 67(Ι)/96, κατά την περίοδο
28.3.1997 μέχρι 15.4.1997
- Αριθμός κλάδων που υποβλήθηκαν: .... 66
___
ΣΥΝΟΛΟ ΚΛΑΔΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ : .... 173
ΚΑΤΑΒΛΗΤΕΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΟΣΟ : .... £69,
200.-"
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης οι αιτητές καθώς και άλλες Σχολές Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης άσκησαν - την 8.8.97 - την προσφυγή 649/97.
Την 3.7.1998, και ενώ ακόμη εκκρεμούσε η εκδίκαση της προσφυγής 649/97, δημοσιεύθηκαν οι περί Ιδιωτικών Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Τέλη και Δικαιώματα) Κανονισμοί του 1998 (η Κ.Δ.Π. 160/98), με βάση τους οποίους προνοούνται τέλη και δικαιώματα για εξέταση αίτησης για εκπαιδευτική αξιολόγηση-πιστοποίηση κλάδων σπουδών (αρ. 3(1) (α) (ιι)). Η Κ.Δ.Π. 160/98 έχει αναδρομική ισχύ από τις 3.5.96 όσον αφορά τις αιτήσεις για εκπαιδευτική αξιολόγηση-πιστοποίηση και προνοούν τέλη £400 για κάθε κλάδο σπουδών (βλ. άρθρο 4 και Πίνακα Καν. 3(α) (v) της Κ.Δ.Π. 160/98). Μέχρι τις 16.9.98 οι αιτητές δεν είχαν καταβάλει τα τέλη, αντικείμενο της προσφυγής 649/97.
Με επιστολή του ημερ. 16.9.98 ο Δ.Α.Α.Ε. ζήτησε από τους αιτητές να καταβάλουν το πιο πάνω ποσό των £69,200. Μεταφέρω το κείμενο της επιστολής:
"
Θέμα: Καταβολή δικαιωμάτων για την εξέταση αιτήσεων για εκπαιδευτική αξιολόγηση-πιστοποίηση κλάδων σπουδών.Σε συνέχεια της επιστολής μας με στοιχεία φακέλου Υ.Π.Π. 139/81/9Θ και με ημερομηνία 6 Ιουνίου 1997 για το πιο πάνω θέμα και με βάση το άρθρο 31 των περί Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νόμων του 1996 έως (Αρ. 2) του 1997 και τους περί Ιδιωτικών Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Τέλη και Δικαιώματα) Κανονισμούς του 1998, με την παρούσα παρακαλώ να καταβάλετε στο Λογιστήριο του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, μέσα σ΄ ένα μήνα από σήμερα, το συνολικό ποσό που αναφέρεται πιο κάτω, ως δικαιώματα για την εξέταση αιτήσεων που υποβάλατε κατά τις περιόδους που αναφέρονται πιο κάτω για εκπαιδευτική αξιολόγηση-πιστοποίηση κλάδων σπουδών της σχολής σας:
(α) Αιτήσεις που υποβλήθηκαν με βάση
το άρθρο 73 του Ν 67(Ι)/96, κατά
την περίοδο 15.6.96 μέχρι 31.8.96
- Αριθμός κλάδων που υποβλήθηκαν: .... 40
(β) Αιτήσεις που υποβλήθηκαν με βάση
το άρθρο 43 του Ν 67(Ι)/96, κατά
την περίοδο 1.11.1996 μέχρι 28.2.1997
- Αριθμός κλάδων που υποβλήθηκαν: .... 67
γ) Αιτήσεις που υποβλήθηκαν με βάση
το τροποποιημένο άρθρο 73 του
Ν 67(Ι)/96, κατά την περίοδο
28.3.1997 μέχρι 15.4.1997
- Αριθμός κλάδων που υποβλήθηκαν: .... 66
___
ΣΥΝΟΛΟ ΚΛΑΔΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ : .... 173
ΚΑΤΑΒΛΗΤΕΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΟΣΟ : .... £69,200.-"
Σημειώνεται ότι το περιεχόμενο των παραγ. (α), (β) και (γ) της πιο πάνω επιστολής είναι ταυτόσημο με εκείνο των παραγ. (α), (β) και (γ) της επιστολής ημερ. 6.6.97 (παρατίθεται στη σελ. 2, πιο πάνω).
Με νέα επιστολή του ημερ. 21.9.98 ο Δ.Α.Α.Ε. ζήτησε από τους αιτητές "δυνάμει των Κανονισμών Κ.Δ.Π. 120/90" να καταβάλουν μέσα σε ένα μήνα το συνολικό ποσό των £2800 "ως δικαιώματα επιθεώρησης" 28 κλάδων σπουδών που λειτουργούσαν στην έδρα της Σχολής στη Λευκωσία και επιθεωρήθηκαν κατά το ακαδημαϊκό έτος 1996-97.
Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, καθώς φαίνεται από το αιτητικό της, είναι το περιεχόμενο των πιο πάνω επιστολών ημερ. 16.9.98 και 21.9.98.
Με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ακυρώθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, αντικείμενο της πιο πάνω προσφυγής 649/97, λόγω αναρμοδιότητας του Οργάνου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη (βλ. Cyprus College κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 649/97/16.7.99 - απόφαση Κωνσταντινίδη, Δ.)
.Το Δικαστήριο έκρινε πως λόγω της θέσπισης της Κ.Δ.Π. 160/98 με αναδρομική ισχύ "δεν είναι δυνατό να υπάρχει έγκυρος καθορισμός από το Υπουργικό Συμβούλιο ενόψει Κανονισμού πως εκείνος ο καθορισμός γίνεται με Κανονισμούς".
Η προδικαστική ένσταση
.Με την ένσταση τους οι καθ΄ ων η αίτηση είχαν εγείρει προδικαστική ένσταση. Ισχυρίστηκαν ότι δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική πράξη, μέσα στα πλαίσια του άρθρου 146 του Συντάγματος, και ότι η προσβαλλόμενη ως "πράξη" είναι πληροφοριακού χαρακτήρα.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση στην γραπτή του αγόρευση επανέλαβε την πιο πάνω προδικαστική ένσταση αλλά δεν πρόβαλε οποιοδήποτε επιχείρημα υπέρ της εγκυρότητας της. Από την άλλη ο ευπαίδευτος συνήγορος των αιτητών υπέβαλε ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι εκτελεστή γιατί μετά την Κ.Δ.Π. 160/98 "χρειάζετο νέα διοικητική πράξη" που στάληκε με τις πιο πάνω επιστολές ημερ. 1
6.9.98 και 21.9.98.΄Οπως έχει ήδη αναφερθεί η πράξη αντικείμενο της προσφυγής εκδόθηκε ενώ εκκρεμούσε η προσφυγή 649/97. Οι δύο προσβαλλόμενες πράξεις - η πράξη αντικείμενο της παρούσας προσφυγής και η πράξη αντικείμενο της προσφυγής 649/97 - είναι ακριβώς του αυτού περιεχομένου με μια μόνο διαφορά. Στην πράξη, αντικείμενο της προσφυγής 649/97, δεν γίνεται επίκληση της Κ.Δ.Π. 160/98 αλλά μόνο του άρθρου 31 του Νόμου 67(Ι)/96.
Αφού έλαβα υπόψη τα πραγματικά περιστατικά τα οποία περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση θεωρώ ότι με την πράξη, αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, έχει ρυθμιστεί διαφορετικά το αντικείμενο της προηγούμενης η οποία έχει προσβληθεί με την προσφυγή 649/97. Σε τέτοια περίπτωση η νέα πράξη είναι ανακλητική (βλ.
Π.Δ. Δαγτόγλου, Γενικό Διοικητικό Δίκαιο, Τρίτη ΄Εκδοση, 1992, παραγ. 683: "΄Εκδοση πράξεως που 'τροποποιεί' προηγούμενη αναλύεται σε ανάκληση της προηγούμενης και έκδοση νέας πράξεως με διάφορο περιεχόμενο. Για 'μεταρρυθμίσεις' ή 'αναθεωρήσεις' ισχύει το ίδιο. Ανακλητική είναι και η έκδοση νέας πράξεως που ρυθμίζει διαφορετικά το αντικείμενο της προηγούμενης ή τηρεί πια τον ουσιώδη τύπο που παρέλειψε η προηγούμενη και ήδη προσβληθείσα πράξη.").Εφόσο η πράξη είναι ανακλητική τυγχάνει εκτελεστή και μπορεί να αποτελεί το αντικείμενο προσφυγής.
Οι λόγοι ακύρωσης
.Οι αιτητές ισχυρίστηκαν ότι οι καθ΄ ων η αίτηση αποπειράθηκαν να επιβάλουν την ίδια χρέωση με απόφαση άλλου Οργάνου επειδή στην πιο πάνω προσφυγή είχε τεθεί θέμα ότι το Υπουργικό Συμβούλιο ενήργησε αναρμόδια και χωρίς να υπάρξει Κανονισμός. Τέτοια, όμως, αναδρομική ισχύ στους
Κανονισμούς δεν εξουσιοδότησε ο Νόμος. Επομένως ζητούνται από τους αιτητες "εκ νέου τα ίδια τέλη για προγενέστερες της Κ.Δ.Π. 160/98 αιτήσεις, επί των οποίων ήδη η διοίκηση επέβαλε με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου τέλη". Η νέα πράξη - συνεχίζει η εισήγηση - "υπάρχει ή λήφθηκε απλά γιατί παράνομα και/ή ultra vires στο Νόμο οι Κανονισμοί προβλέφθηκε να έχουν αναδρομική ισχύ".
Σε σχέση με τον ισχυρισμό για ultra vires της Κ.Δ.Π. 160/98 αυτή έχει εκδοθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο δυνάμει των εξουσιών που του δίνουν τα άρθρα 31, 68 και 70 του Νόμου 67(Ι)/96. ΄Εχει παρατεθεί το κείμενο του άρθρου 31 (βλ. σελ. 2). Σύμφωνα με το άρθρο 68 "η σχολή καταβάλλει το σύνολο της δαπάνης που απαιτείται για εκπαιδευτική αξιολόγηση-πιστοποίηση κάθε κλάδου σπουδών, όπως αυτό καθορίζεται με κανονισμούς". Τέλος σύμφωνα με το άρθρο 70 (1) (2) (β) του Νόμου:
"Το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί να εκδίδει κανονισμούς, που δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, για τον καθορισμό κάθε θέματος που χρειάζεται ή επιδέχεται καθορισμό και για την καλύτερη εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Νόμου.
(2) Χωρίς να επηρεάζεται η γενικότητα του εδαφίου (1) του παρόντος άρθρου, οποιοιδήποτε κανονισμοί μπορεί-
(α) ............
(β) να προνοούν για την επιβολή δικαιωμάτων εξέτασης
της δήλωσης για ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικής
σχολής και τελών εγγραφής κλάδων σπουδών, για
επιβολή δικαιωμάτων επιθεώρησης ιδιωτικών
σχολών και εκπαιδευτικής αξιολόγησης-
πιστοποίησης κλάδων σπουδών και να καθορίζουν
το ύψος των τελών και των δικαιωμάτων που
προνοούνται στον παρόντα Νόμο."
Το κατά πόσο ένας Κανονισμός είναι ultra vires εξαρτάται σε κάθε περίπτωση από την ερμηνεία του εξουσιοδοτούντος Νόμου (Βλ. Halsbury's Laws of England, 3rd ed., Vol. 36, para 743)
.Λαμβάνω υπόψη το λεκτικό των πιο πάνω άρθρων. Κρίνω ότι η Κ.Δ.Π. 160/98 έχει εκδοθεί δυνάμει ρητής νομοθετικής εξουσιοδότησης η οποία παρέχεται από τα πιο πάνω άρθρα. Βρίσκεται σαφώς εντός της ρηθείσας νομοθετικής εξουσιοδότησης και δεν είναι ultra vires.
Αναφορικά με την αναδρομικότητα αυτή μπορεί να γίνει με ρητή νομοθετική πρόνοια, όπως είναι εδώ η περίπτωση (Βλ. Craies on Statute Law, 7th ed., σελ. 392. Βλ. και Marabou Floating Restaurant Ltd v. Republic (1973) 3 C.L.R. 397, 408. Βλ. και Κυριακόπουλος, Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο, Α Εισαγωγή, Τέταρτη έκδοση, σελ. 92-93: "Η αρχή της μη αναδρομικότητας ισχύει όμως μόνον εφ΄ όσον ο νομοθέτης δεν ορίζει εν τινι περιπτώσει άλλο τι, άλλαις λέξεσιν, εφ΄ όσον δεν αποκλείει όπως νομικός τις κανών προσδώση εαυτώ αναδρομικήν δύναμιν και επιληφθή υφισταμένων πραγματικών καταστάσεων και εννόμων σχέσεων .... Ο νομοθέτης, συνεπώς, είναι ελεύθερος να προσδώση εις τον νομικόν κανόνα αναδρομικήν δύναμιν, εφ΄ όσον ουδεμία γενική απαγόρευσις υφίσταται, ήτις να έχη τεθή υπό του συντάγματος δι΄ ωρισμένην τινά περίπτωσιν")
.Οι αιτητές ισχυρίστηκαν, επίσης, ότι είχαν υποβάλει αίτηση από το 1997 της οποίας "επιλήφθηκε το Υπουργικό Συμβούλιο". Η "εκ νέου επιβολή των τελών με βάση την Κ.Δ.Π. 160/98 εκκρεμούσης ήδη της προσφυγής αποτελούσε επέμβαση στη δικαστική ύλη και άρα ήταν αντίθετη στη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της διάκρισης των εξουσιών".
Στην ουσία αυτό που εισηγούνται οι αιτητές είναι τούτο: Η διοίκηση δεν μπορεί να καταστήσει νόμιμη μια πράξη ex post facto με νομοθεσία που θεσπίζεται μετά την άσκηση της προσφυγής κατά της εγκυρότητας της πράξης. Αυτή η αρχή έχει εξεταστεί, ανάμεσα σ΄ άλλα, στις υποθέσεις
Theofylaktou v. Republic (1966) 3 C.L.R. 144, Poutros v. C.Y.T.A. (1970) 3 C.L.R. 281, Georghiades v. Republic (1966) 3 C.L.R. 317, Constantinou v. Republic (1966) 3 C.L.R. 862, Lardis v. Republic (1967) 3 C.L.R. 64 και Christodoulides v. Republic (1967) 3 C.L.R. 356.Ωστόσο η θέσπιση της ex post facto νομοθεσίας - της Κ.Δ.Π. 160/98 - έχει λειτουργήσει υπέρ των αιτητών γιατί ο λόγος ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης στην πιο πάνω προσφυγή 649/97 έχει σαν αποκλειστικό έρεισμα την Κ.Δ.Π. 160/98. Δεν πρόκειται, επομένως, για νομοθεσία διάσωσης της εγκυρότητας της προσβαλλόμενης απόφασης. Ο σχετικό λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
Οι αιτητές έχουν περαιτέρω ισχυριστεί ότι είναι άνιση η ισοπεδωτική καθιέρωση κοινών τελών "κατά κλάδο και όχι κριτηρίων για χρέωση με βάση το βαθμό δυσκολίας ή πολύπλοκου αιτήματος". Δεν έχουν, όμως, επεξηγήσει, με αναφορά σε λεπτομέρειες, γιατί είναι άνιση η καθιέρωση κοινών τελών. Επομένως ο σχετικός λόγος ακύρωσης δεν μπορεί να εξεταστεί.
Τέλος οι αιτητές έχουν κακίσει το "διπλό" αυτό "καταδιωκτικό μέτρο" - όπως το έχουν αποκαλέσει - "που υπήρξε ταυτόχρονα από την έκδοση της υπό εξέταση πράξης και μέχρι την ακύρωση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου. Είναι - κατέληξαν - "ένα διπλοπόρτι" ιδιαίτερα ανοίκειο και σαφώς αντίθετο προς τη χρηστή διοίκηση.
Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να κατανοήσω το παράπονο των αιτητών. Αντίθετα με όσα ισχυρίζονται οι αιτητές θεωρώ ότι η διοίκηση έχει ενεργήσει μέσα στα πλαίσια της χρηστής διοίκησης. Μετά που είχαν διαπιστώσει την αναγκαιότητα θέσπισης Κανονισμών έσπευσαν να θεσπίσουν τους σχετικούς Κανονισμούς όπως άλλωστε προβλέπεται και από το Νόμο 67(Ι)/96. Στη συνέχεια έχουν ενεργήσει με βάση τις πρόνοιες των Κανονισμών. ΄Εχουν ενεργήσει μέσα στα αυστηρά πλαίσια της νομιμότητας και της χρηστής διοίκησης. Ο σχετικός λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
Αναφορικά με την πράξη η οποία περιέχεται στην επιστολή ημερ. 21.9.98 και η οποία σχετίζεται με τα δικαιώματα επιθεώρησης παρατηρώ ότι οι αιτητές προσβάλλουν δύο πράξεις με το αυτό δικόγραφο, και η πράξη εκείνη είναι η δεύτερη των προσβαλλομένων πράξεων. Σύμφωνα με τη νομολογία δεν είναι επιτρεπτή η προσβολή με το αυτό δικόγραφο δύο πράξεων εκτός αν αυτές είναι συναφείς διότι λ.χ. η μια πράξη αποτελεί προϋπόθεση της άλλης (βλ. Χριστοφίδη κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2401/29.11.99). Στην κρινόμενη περίπτωση δεν συντρέχει η προϋπόθεση της συνάφειας. Επομένως η προσφυγή θεωρείται ως "παραδεκτώς ασκηθείσα ως προς την πρώτη των προσβαλλομένων πράξεων" (βλ. Χριστοφίδη, πιο πάνω).
Παρά την πιο πάνω κατάληξη μου θα εξετάσω την εγκυρότητα της πράξης που περιέχεται στην πιο πάνω επιστολή ημερ. 21.9.98 για να είναι καταγραμμένα τα σχετικά συμπεράσματα μου.
Τα επίδικα δικαιώματα επιθεώρησης έχουν επιβληθεί δυνάμει των περί Ιδιωτικών Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Τέλη και Δικαιώματα) Κανονισμών του 1990 (η Κ.Δ.Π. 120/90), οι οποίοι έχουν εκδοθεί δυνάμει του άρθρου 34 των περί Ιδιωτικών Σχολών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νόμων του 1987 και 1990 (Ν 1/87 και 44/90). Οι Νόμοι 1/87 και 44/90 καταργήθηκαν από τις 3.5.96 με το άρθρο 74 του πιο πάνω Νόμου 67(Ι)/96. Παρά την κατάργηση των πιο πάνω Νόμων η Κ.Δ.Π. 120/90 παραμένει σε ισχύ εν όψει του άρθρου 11 του περί Ερμηνείας Νόμου, Κεφ. 1 και του άρθρου 70 του Νόμου 67(Ι)/96, ο οποίος περιλαμβάνει την ίδια ακριβώς πρόνοια του Νόμου 44/90 για έκδοση Κανονισμών που να προβλέπουν για την επιβολή δικαιωμάτων επιθεώρησης. ΄Επεται πως τα επίδικα τέλη έχουν επιβληθεί δυνάμει έγκυρων Κανονισμών και η επιβολή τους ήταν νόμιμη.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα £300. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται στην ολότητά της.
Π. ΚΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.