Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες τεμαχίου γης στον Αγιο Ανδρέα, στη Λευκωσία, αρ. τεμαχίου 261, Φ/Σχ. 21/46.4.2. Στις 15.1.96 υπέβαλαν αίτηση προς τους καθ΄ ων η αίτηση (Π.Α. 12/96) για πολεοδομική άδεια ανέγερσης πολυόροφης οικοδομής επί του εν λόγω τεμαχίου.

Οταν υποβλήθηκε η αίτηση το τεμάχιο των αιτητών βρισκόταν στη ζώνη προστασίας Δα1 με συντελεστή δόμησης 0.005/1 και συντελεστή κάλυψης 0.005:1.

Στις 4.10.1996 τροποποιήθηκε το τοπικό σχέδιο και η ζώνη προστασίας μετατράπηκε σε Εβ4 με συντελεστή δόμησης 1.40:1 και συντελεστή κάλυψης 0.50:1.

Ο Δήμος Λευκωσίας υπέβαλε ένσταση για την τροποποίηση της ζώνης και ζήτησε επαναφορά της ζώνης που ίσχυε προηγουμένως.

Η Τεχνική Επιτροπή του Δήμου Λευκωσίας συνήλθε στις 11.7.1997 και μελέτησε την αίτηση των αιτητών.

Το Δημοτικό Συμβούλιο σε συνεδρία που πραγματοποιήθηκε στις 28.8.1997 απέρριψε την αίτηση. Τα πρακτικά της εν λόγω συνεδρίας επικυρώθηκαν στις 16.10.1997 και η σχετική απόφαση κοινοποιήθηκε στους αιτητές κατά ή περί την 11.12.1997.

Εναντίον της απορριπτικής απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση καταχωρήθηκε η προσφυγή αρ. 42/98.

Με την παρούσα προσφυγή που καταχωρήθηκε στις 2.12.1999, δηλαδή εννέα ημέρες προτού κοινοποιηθεί η απορριπτική απόφαση, οι αιτητές ζητούν:

Η αίτηση έχει ως νομικό υπόβαθρο το άρθρο 29 του Συντάγματος. Στις περιπτώσεις όπου αρμόδια δημόσια αρχή παραλείπει να δώσει απάντηση "σε εγγράφους αιτήσεις ή παράπονα" μέσα στην προβλεπόμενη προθεσμία των τριάντα ημερών ο ενδιαφερόμενος έχει δικαίωμα προσφυγής, εφόσον το αντικείμενο της αίτησης ή του παραπόνου αφορά ζήτημα υποκείμενο στην έκδοση εκτελεστής διοικητικής απόφασης ή πράξης.

Στην υπό εξέταση υπόθεση οι καθ΄ ων η αίτηση υποστηρίζουν πως η προσφυγή απώλεσε το αντικείμενό της ενόψει της απάντησης που δόθηκε τελικά στους αιτητές μετά την καταχώρηση της προσφυγής.

Οπως έχει ειπωθεί, οι καθ΄ ων η αίτηση απάντησαν στην αίτηση που υπέβαλαν οι αιτητές εννέα ημέρες μετά την καταχώρηση της προσφυγής, γεγονός το οποίο κατ΄ αρχήν καθιστά την προσφυγή άνευ αντικειμένου. Ομως, οι αιτητές ισχυρίζονται πως συνεπεία της αδικαιολόγητης καθυστέρησης των καθ΄ ων η αίτηση να αποφασίσουν σχετικά με την αίτηση τους για χορήγηση πολεοδομικής άδειας, υπέστησαν σημαντική οικονομική ζημιά.

Ο εν λόγω ισχυρισμός περιέχεται στις παραγράφους 2 και 3 της γραπτής ένορκης δήλωσης του διευθυντή των αιτητών κ. Ανδρέα Κοντού και έχουν ως εξής:

Η γενικότητα η οποία χαρακτηρίζει τη διατύπωση του ισχυρισμού περί ζημίας των αιτητών δεν παρέχει τη δυνατότητα διαπίστωσης αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ καθυστέρησης και ζημιάς η οποία εν πάση περιπτώσει ούτε και ενδεικτικά δεν προσδιορίζεται.

Θα αντιπαρέλθω όμως αυτό το ζήτημα γιατί έστω και αν δεχθώ πως καταφαίνεται εκ πρώτης όψεως ζημιά οι αιτητές έχουν μπροστά τους ένα άλλο ανυπέρβλητο εμπόδιο. Στην Δημοτική Επιτροπή Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου κα (1994) 3 ΑΑΔ 434 υιοθετήθηκε η αρχή σύμφωνα με την οποία αιτήσεις για χορήγηση άδειας οικοδομής δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 29 του Συντάγματος. Ο όρος "αιτήσεις" εντός της εννοίας του άρθρου 29 καθορίζεται στην απόφαση ως εξής:

Καθίσταται πρόδηλο πως η αρχή η οποία υιοθετείται στην Δημοτική Επ. Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου κα (ανωτέρω) θέτει αιτήσεις συναφείς προς τη χορήγηση οικοδομικών αδειών, και ως τέτοιες αποφαίνομαι πως είναι και οι πολεοδομικές άδειες, εκτός της εμβέλειας του άρθρου 29 του Συντάγματος. Επί του θέματος σχετική είναι και η πρόσφατη απόφαση στην Δήμος Λεμεσού ν. Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσου Λτδ, ΑΕ 2415, ημερ. 14.9.1999, η οποία υιοθετεί το λόγο της Δημοτική Επ. Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου (ανωτέρω) επί του αυτού ακριβώς θέματος.

Το αποτέλεσμα έχει ήδη προδιαγραφεί. Η αίτηση των αιτητών για χορήγηση πολεοδομικής άδειας είναι εκτός της εμβέλειας του άρθρου 29 του Συντάγματος.