|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 313/98
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Παναγιώτη Χρ. Ιωάννου
Αιτητή
και
Της Δημοκρατίας της Κύπρου δια της
Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
16 Δεκεμβρίου 1999
Για τον Αιτητή: κα. Πετουφά.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση: κ. Μαππουρίδης.
----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η προσφυγή προσβάλλει απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία απορρίφθηκε Ιεραρχική Προσφυγή του Αιτητή κ. Ιωάννου και επικυρώθηκε απόφαση της Αρχής Αδειών αναφορικά με αίτημα του κ. Ιωάννου για χορήγηση σε αυτόν άδειας Αστικού Ταξί με έδρα την Πάφο. Το αίτημα υπεβλήθη σε σχέση με αυτοκίνητο για το οποίο ο κ. Ιωάννου είχε άδεια Αγροτικού Ταξί με έδρα τα Κούκλια. Η Αρχή Αδειών είχε απορρίψει το αίτημα του κ. Ιωάννου με την ακόλουθη αιτιολογία:
"Η Αρχή Αδειών έχουσα υπόψη της όλα τα ενώπιον της στοιχεία καθώς επίσης και τον περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμο 9/82 και συγκεκριμένα τα άρθρα 7(1) και 9(1)(4) από τα οποία προκύπτει ότι ο Νόμος ρυθμίζει τις κατηγορίες οχημάτων κατά διάφορους τρόπους ανάλογα με τη χρήση τους και δεν επιτρέπει την αντικατάσταση με άλλη κατηγορία οχημάτων (σχετικές είναι οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου - Eteria Metaforon Aheritou Ltd v. The Review Licensing Authority (1987) 3 CLR 1693 και Αντώνη Π/δόπουλου ν. Δημοκρατίας της Κύπρου μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών υπόθεση 421/88 ΑΑΔ ημερ. 10.8.91), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κωλύεται νομικά να ικανοποιήσει το αίτημα του αιτητού και ως εκ τούτου απορρίπτεται το αίτημα του."
Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, απορρίπτοντας την Ιεραρχική Προσφυγή του κ. Ιωάννου, ανάφερε τα ακόλουθα:
"Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν υιοθετεί την αιτιολογία της απόφασης της Αρχής Αδειών αλλά εξετάζοντας εξυπαρχής την υπόθεση και με βάση των όσων έχουν λεχθεί ενώπιον της απορρίπτει την προσφυγή γιατί δε θεωρεί ότι είναι προς το δημόσιο συμφέρο να χορηγήσει άδεια αστικού ταξί σε αδειούχα αγροτικά ταξί χωρίς μια τέτοια αίτηση να εξεταστεί με τις υπόλοιπες αιτήσεις που εκκρεμούν για χορήγηση άδειας αστικού ταξί της αστικής τροχαίας περιοχής Πάφου."
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον κ. Ιωάννου στη γραπτή αγόρευση του εισηγείται ως λόγο ακύρωσης το ότι η απόφαση ελήφθη χωρίς να γίνει η δέουσα έρευνα, και μάλιστα οποιαδήποτε έρευνα, στα πλαίσια των οριζομένων από το Νόμο παραγόντων, με αποτέλεσμα η απόφαση να ήταν αυθαίρετη και αναιτιολόγητη.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Δημοκρατία στη δική του γραπτή αγόρευση εισηγείται ότι υπήρξε δέουσα έρευνα, περαιτέρω δε ότι, όπως απεφάσισε η Αρχή Αδειών, όντως ο Νόμος δεν επιτρέπει την αντικατάσταση άδειας αγροτικού ταξί με άδεια αστικού ταξί. Ως εκ τούτων
, ο κ. Μαππουρίδης υποστηρίζει ότι και η απόφαση ήταν δεόντως αιτιολογημένη.Στην απαντητική αγόρευση του ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον κ. Ιωάννου ισχυρίζεται ως άλλο λόγο ακύρωσης τη δυσμενώς άνιση μεταχείριση του κ. Ιωάννου έναντι άλλων αδειούχων ταξί προς τους οποίους επετράπη η μετατροπή της άδειας τους από αγροτικό σε αστικό ταξί. Τέτοιος λόγος ακύρωσης όμως δεν αναφέρεται στην προσφυγή και έτσι δεν μπορεί να εξετασθεί (ίδε Διογένους ν. Δημοκρατίας, 437/97, 29.4.1999), επί πλέον δε δεν υπάρχει τέτοια μαρτυρία ενώπιον μου παρά μόνο ο σχετικός ισχυρισμός για οκτώ αριθμούς ταξί στην απαντητική αγόρευση που ασφαλώς δεν μπορεί να ανάγεται σε μαρτυρία.
Στην υπόθεση Τσόκκου ν. Δημοκρατίας, 271/98, η οποία δόθηκε νωρίτερα σήμερα, είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με το πανομοιότυπο θέμα που αφορά το σκεπτικό της απόφασης της Αρχής Αδειών και να αποφασίσω ότι η άποψη της Αρχής Αδειών ότι εκωλύετο νομικά να ικανοποιήσει το αίτημα του Αιτητή ήταν πεπλανημένη. Στην προκειμένη περίπτωση όμως το θέμα αυτό δεν προκύπτει αφού η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν υιοθέτησε αλλά διαφώνησε με το σκεπτικό αυτό της Αρχής Αδειών και απέρριψε την Ιεραρχική προσφυγή προσφέροντας άλλη αιτιολογία. Είναι σε αυτή την αιτιολογία λοιπόν που επικεντρώνομαι, για να παρατηρήσω ότι δεν συνιστά καθόλου επαρκή αιτιολογία. Το τι ουσιαστικά απεφάσισε η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ήταν να απορρίψει την αίτηση του κ. Ιωάννου χωρίς να την εξετάσει, αφού έκρινε ότι δεν ήταν προς το δημόσιο συμφέρον να χορηγήσει άδεια αστικού ταξί σε αγροτικό ταξί "χωρίς μια τέτοια αίτηση να εξεταστεί με τις υπόλοιπες αιτήσεις που εκκρεμούν για χορήγηση άδειας αστικού ταξί της αστικής τροχαίας περιοχής Πάφου". Ούτε η αοριστολογία της επίκλησης του δημόσιου συμφέροντος ούτε η ανάγκη εξέτασης της αίτησης μαζί με τις άλλες συναφείς εκκρεμείς αιτήσεις όμως μπορούσε να αιτιολογήσει την ουσιαστική απόρριψη της αίτησης με την απόρριψη της Ιεραρχικής Προσφυγής. Επί των ιδίων των όρων του σκεπτικού της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, αν όντως η εξέταση της αίτησης έπρεπε να γίνει σε συνδυασμό με την εξέταση των άλλων συναφών εκκρεμών αιτήσεων, η κατάληξη θα ήταν όχι η απόρριψη της Ιεραρχικής Προσφυγής αλλά η ακύρωση της απόφασης της Αρχής Αδειών η οποία δεν εξέτασε καν την αίτηση αφού θεώρησε εαυτή νομικά κωλυόμενη, ώστε η αίτηση να μπορούσε να εξετασθεί από την Αρχή Αδειών, και μάλιστα αφού η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών διαφώνησε με το σκεπτικό της Αρχής Αδειών ότι η Αρχή Αδειών εκωλύετο νομικά να επιληφθεί της αίτησης. Ούτε μπορεί να γίνει αντιληπτή η αναφορά της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ότι έλαβε την απόφαση της "εξετάζοντας εξυπαρχής την υπόθεση". Τέτοια εξέταση ασφαλώς δεν έγινε, αφού η απόρριψη της Ιεραρχικής Προσφυγής δεν ήταν επί της ουσίας της αίτησης αλλά ώστε η αίτηση να εξετάζετο με τις άλλες συναφείς εκκρεμείς αιτήσεις.
Η προσφυγή λοιπόν επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Η Δημοκρατία θα καταβάλει τα έξοδα του Αιτητή.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π