|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 898/99
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΚΡΑΜΒΗ, Δ.
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Εδουάρδου Κοτανίδη,
Αιτητή,
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Υπουργείου Εσωτερικών,
2. Λειτουργού Μετανάστευσης, από Λευκωσία,
Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - -
10 Αυγούστου, 1999
.Για τον αιτητή: κ. Γ. Ερωτοκρίτου.
Για τους καθ΄ ων η αίτηση: κ. Α. Μαππουρίδης.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής είναι Πόντιος, ελληνικής καταγωγής και κάτοχος ελληνικού διαβατηρίου. Το 1995 χορηγήθηκε στον αιτητή από τις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας προσωρινή άδεια παραμονής (απασχόλησης) στην Κύπρο για απεριόριστο χρόνο και έκτοτε, διαμένει στην Κύπρο με τη σύζυγό και το παιδί του.
Ο Λειτουργός Μετανάστευσης με επιστολή που έστειλε στον αιτητή ημερομηνίας 24.6.99 ακύρωσε την άδεια παραμονής (απασχόλησης) του στην Κύπρο και συνάμα τον κάλεσε να προβεί στις δέουσες ενέργειες για να εγκαταλείψει την Κύπρο σε διάστημα 14 ημερών από την ημερομηνία της επιστολής.
Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης του Λειτουργού Μετανάστευσης ενώ με αίτηση διά κλήσεως ημερομηνίας 14.7.99 ο αιτητής ζητά:
"Α. Προσωρινό διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο να αναστέλλει την απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση διά της οποίας ζητείται από τον αιτητή όπως εγκαταλείψει την Κύπρο μέχρι την εκδίκαση της παρούσας προσφυγής ή περαιτέρω διαταγής του Δικαστηρίου.
Β. Οποιαδήποτε άλλη απόφαση και/ή διαταγή και/ή θεραπεία το σεβαστό Δικαστήριο ήθελε κρίνει δίκαιη και εύλογη υπό τις περιστάσεις.
Γ. Εξοδα της παρούσας αίτησης."
Κατά την ακρόαση αντεξετάστηκε από τον δικηγόρο του αιτητή ο κ. Μάκης Πολυδώρου, Διοικητικός Λειτουργός Α΄, στην Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης ο οποίος προέβη στη γραπτή ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση.
Ο αιτητής στην ένορκη δήλωσή του προς υποστήριξη της αίτησης, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι στην Κύπρο, διαμένουν και εργάζονται οι γονείς του καθώς και τρία αδέλφια του με τις οικογένειές τους. Αναφέρει επίσης κάποιο περιστατικό σύλληψης και κράτησής του από την Αστυνομία που συνέβη στις 24.6.99 σχετικά με διερεύνηση υπόθεσης παράνομης κατοχής κλοπιμαίου κινητού τηλεφώνου χωρίς να
είχε προκύψει οτιδήποτε το ενοχοποιητικό εναντίον του και έτσι αφέθηκε ελεύθερος.Φαίνεται πως ο αιτητής συνδέει το εν λόγω περιστατικό με την απόφαση ακύρωσης της άδειας παραμονής του στην Κύπρο. Στην ένορκη δήλωσή του παραθέτει επίσης τους πιο κάτω λόγους προς υποστήριξη του αιτήματος για έκδοση προσωρινού διατάγματος ως η αίτηση.
"7. Εν τω μεταξύ τις 24.6.99 οι καθ΄ ων η αίτηση 2 με επιστολή τους με πληροφορούσαν ότι η άδεια παραμονής και απασχόλησης που μου χορηγήθηκε σύμφωνα με τους σχετικούς κανονισμούς και θεσμούς και η οποία ίσχυε για απεριόριστο χρόνο, ακυρωνόταν διά της εν λόγω επιστολής χωρίς να μου δίδουν οποιαδήποτε εξήγηση και/ή δικαιολογία και διά της εν λόγω επιστολής με καλούσαν όπως εντός 14 ημερών εγκαταλείψω την Κύπρο. (αντίγραφο επισυνάπτεται).
8. Πιστεύω ότι είναι άδικο τόσον για μένα όσον και για την οικογένεια μου να απελαθώ από την Κύπρο και να αφήσω πίσω την γυναίκα και το ανήλικο παιδί μου όπως και όλους τους συγγενείς μου για κάτι που δεν έκανα και για το οποίον κανένα στοιχείο δεν προέκυψε εναντίον μου.
9. Η απέλαση μου δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα αλλά αντίθετα θα δημιουργηθούν μεγαλύτερα και ανεπανόρθωτα προβλήματα τόσον σε μένα αλλά και στην οικογένεια μου.
10. Υπό τις περιστάσεις καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή με την οποία επιζητείται η ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση για τους λόγους που αναφέρονται στα γεγονότα της παρούσης προσφυγής.
11. Οι δικηγόροι μου με συμβουλεύουν, και δέχομαι ως ορθή τη συμβουλή των, ότι ευσταθεί και έχει πολύ καλές πιθανότητες η απαίτηση μου η οποία περιέχεται στην θεραπεία της παρούσας Προσφυγής, για τους λόγους που αναφέρονται στα νομικά σημεία της Προσφυγής.
12. Εάν απελαθώ από την Κύπρο, όπως σκοπεύουν να πράξουν οι Καθ΄ ων η Αίτηση, θα υποστώ τεράστιες ζημιές οι οποίες θα είναι αδύνατον αργότερα να θεραπευθούν μόνο με αποζημιώσεις και επίσης, θα στερηθώ του δικαιώματος να παραμείνω στην Κύπρο ως διάδικος διά να ασκήσω εν σχέσει με την παρούσα Προσφυγή τα δικαιώματα που μου παρέχει το ΄Αρθρο 30.3 του Συντάγματος.
13. Εάν απελαθώ από την Κύπρο τούτο θα προκαλέσει σοβαρότατο και ανεπανόρθωτο πλήγμα στην οικογένεια μου και το ανήλικο παιδί μου των οποίων θα κλονισθεί η ψυχική και οικογενειακή ηρεμία και θα εξαναγκασθούν και οι ίδιοι να ξεσηκωθούν σαν πρόσφυγες για δεύτερη φορά να με ακολουθήσουν.
14. Ειλικρινά πιστεύω, και ως συμβουλεύομαι από τους Δικηγόρους μας, ότι στην παρούσα υπόθεση υπάρχει σοβαρότηατο θέμα προς εκδίκαση, ότι ως Αιτητής έχω μεγάλη πιθανότητα να επιτύχω στην προσφυγή αυτή, και ότι αργότερα θα είναι αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη εάν δεν εκδοθεί τώρα το αιτούμενο Προσωρινό Διάταγμα.
15. Υιοθετώ τόσον το περιεχόμενο της ενόρκου δηλώσεως μου όσον και της αίτησης που συνοδεύει αυτήν όσον και της προσφυγής μου, τα οποία μου έχουν εξηγηθεί από τους δικηγόρους μου."
Η έκδοση προσωρινού διατάγματος διέπεται από τον Καν. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962. Το προσωρινό διάταγμα του διοικητικού δικαίου δεν ταυτίζεται με το απαγορευτικό διάταγμα του ιδιωτικού δικαίου
. κατά συνέπεια το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 δεν τυγχάνει εφαρμογής. Βλ. Moyo and Another v. The Republic (1988) 3 CLR 970 στη σελίδα 984.Το προσωρινό διάταγμα στον τομέα του διοικητικού δικαίου αποτελεί εξαιρετική θεραπεία επειδή η έκδοση του γίνεται εκτός του πλαισίου της δίκης ή της έρευνας της ουσίας της υπόθεσης. Ο βασικός σκοπός του προσωρινού διατάγματος είναι η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης η οποία επικρατούσε πριν από την έκδοση της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης ή απόφασης. Αυτό επιτυγχάνεται με την αναστολή της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης ή απόφασης μέσω του προσωρινού διατάγματος μέχρι νεώτερης διαταγής του δικαστηρίου. Αναμφίβολα πρόκειται για δραστική θεραπεία και γι΄ αυτό ακριβώς το λόγο είναι που αυτή η θεραπεία παρέχεται με φειδώ. Βλ.
Costas Clerides and Others (No. 1) v. The Republic (1966) 3 CLR 701.Eπειδή το προσωρινό διάταγμα θεωρείται ότι προσφέρει θεραπεία κατ΄ εξαίρεση υπό την έννοια ότι κατά την έκδοσή του δεν εξετάζεται η ουσία της υπόθεσης, το δικαστήριο απαραιτήτως πριν από την έκδοση ενός τέτοιου διατάγματος πρέπει να ικανοποιηθεί ότι υπάρχει είτε έκδηλη παρανομία της προσβαλλόμενης πράξης ή απόφασης είτε σοβαρή πιθανότητα να υποστεί ο αιτητής ανεπανόρθωτη ζημιά αν δεν εκδοθεί το προσωρινό διάταγμα. Βλ. Κροκίδου και Αλλοι ν. Δημοκρατίας
, Υπόθ. 141/89 - 25.9.90, Moyo and Another v. The Republic (ανωτέρω), Dogan v. Δημοκρατίας, Υπόθ. 107/95 - 10.4.95 και Λοϊζίδης ν. Υπ. Εξωτερικών (1995) 3 ΑΑΔ 233.Η παρανομία είναι έκδηλη όταν είναι αυταπόδεικτη και άμεσα αναγνωρίσιμη από την εκ πρώτης όψεως εξέταση της υπόθεσης. Η έκδηλη παρανομία είναι έννοια που προκύπτει από την αντιδαστολή της προς την παρανομία. Βλ.
Moyo and Another v. The Republic (ανωτέρω), Frangos and Others v. The Republic (1982) 3 CLR 53 και Economides v. The Republic (1982) 3 CLR 837. Στην Λοϊζίδης ν. Υπ. Εξωτερικών (ανωτέρω) αποφασίσθηκε ότι "Επί έκδηλης παρανομίας προσωρινό διάταγμα εκδίδεται όποιες και αν είναι οι επιπτώσεις και μάλιστα η προσφυγή διεκπεραιώνεται επί της ουσίας. Βλ. Sofocleous v. Republic (1971) 3 CLR 345 και Frangos and Others v. Republic (ανωτέρω). Το δημόσιο συμφέρον ποτέ δεν ταυτίζεται με την υποστήλωση της έκδηλης παρανομίας."Για την απόδειξη σοβαρής πιθανότητας ότι ο αιτητής θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά αν δεν εκδοθεί το ζητούμενο προσωρινό διάταγμα απαραιτήτως χρειάζεται η προσαγωγή μαρτυρίας με την οποία να αποδεικνύεται ότι η ζημιά που θα υποστεί ο αιτητής δεν θα μπορεί να αποκατασταθεί με οποιαδήποτε από τις θεραπείες που μπορούν να παραχωρηθούν με την ακύρωση της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης ή με άλλο τρόπο.
Εισηγήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή πως στην προκείμενη περίπτωση συντρέχουν και οι δυο προϋποθέσεις έκδοσης του ζητούμενου προσωρινού διατάγματος. Ωστόσο, η αναφορά του στο θέμα της έκδηλης παρανομίας ήταν ασαφής και αόριστη. Κατανοώ την αδυναμία η οποία αναμφιβόλως οφείλεται στην αντικειμενική δυσκολία, που διαπιστώνω ότι υπάρχει, ανίχνευσης και προσδιορισμού τέτοιας παρανομίας η οποία να βρίσκεται εντός των ακραίων έστω εννοιολογικών ορίων που καθόρισε η νομολογία επί του θέματος.
Αφού λοιπόν δεν διαπιστώνεται έκδηλη παρανομία, ακολουθεί πως πρέπει να εξετασθεί το κατά πόσο υπάρχει η προϋπόθεση της ανεπανόρθωτης ζημιάς. Με όσα ο αιτητής αναφέρει ή επικαλείται στην ένορκη δήλωσή του για να καταδείξει ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά αν δεν εκδοθεί το ζητούμενο διάταγμα απλά σκιαγραφείται η δυσχέρεια που αναπόφευκτα θα υποστεί τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του ως επακόλουθο της προσβαλλόμενης απόφασης. Ομως, η σοβαρότητα της δυσχέρειας που θα υποστεί όπως αυτή τουλάχιστον περιγράφεται στην ένορκη δήλωσή του, δεν εξισούται αλλά ούτε και ταυτίζεται με την έννοια της ανεπανόρθωτης ζημιάς που απαιτείται ως προϋπόθεση για να επιτύχει η αίτηση.
Κατόπιν των ανωτέρω αποφαίνομαι πως ο αιτητής απέτυχε να θεμελιώσει το αίτημα για έκδοση προσωρινού διατάγματος.
Η αίτηση απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
Α. Κραμβής,
Δ.
ΣΦ.