ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 832/99
ΕΝΩΠΙΟΝ
: Μ. ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Γεώργιου Ζιντήλη
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων
Καθ'ων η αίτηση
- - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 27 Ιουλίου, 1999.ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 1.7.99
Για τον αιτητή: Μ. Ξ. Ιωάννου.
Για τους καθ΄ων η αίτηση: Καμιά εμφάνιση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Την 24.6.99 ο αιτητής καταχώρησε προσφυγή εναντίον της Δημοκρατίας με την οποία ζητά την ακόλουθη θεραπεία:-
"την ακύρωση του Διατάγματος εκδοθέντος διά της Κ.Δ.Π. 113/99 δημοσιευθέντος εις την Επίσημον Εφημερίδα της Κυβερνήσεως Αρ. 3329 ημερ. 4ης Ιουνίου 1999 διά του οποίου καταργείται ο θαλάσσιος δίαυλος εις την περιοχήν Grecian του Δήμου Αγίας Νάπας, στην Επαρχία Αμμοχώστου και ο οποίος εμφαίνεται διά κοκκίνων λωρίδων εις τον συνημμένον τοπογραφικόν χάρτη (Επίσημο Κτηματικό Σχέδιο Αρ. Φύλλου XL, Αρ. Σχ. 22 Ε2.".
Με ενδιάμεση μονομερή αίτηση του ημερομηνίας 1.7.99 ζητά το ακόλουθο προσωρινό διάταγμα:-
"Α) Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης μέχρι εκδικάσεως της παρούσης, το μέρος του εκδοθέντος Διατάγματος, διά της Κ.Δ.Π. 113/99, δημοσιευθέντος εις την επίσημον εφημερίδα της Κυβερνήσεως Αρ. 3329 ημερ. 4ης Ιουνίου 1999 διά του οποίου καταργείται ο θαλάσσιος δίαυλος εις την περιοχήν Grecian του Δήμου Αγίας Νάπας στην Επαρχίαν Αμμοχώστου και ο οποίος εμφαίνεται εις το σχέδιον αριθμούμενο 1α διά κοκκίνων λωρίδων εις τον συνημμένον τοπογραφικόν χάρτη (Επίσημο Κτηματικό Σχέδιο Αρ. Φύλλου XL Αρ. Σχ. 22 Ε2.".
Η ενδιάμεση αυτή αίτηση με οδηγίες του Δικαστηρίου επιδόθηκε στους καθ΄ων η αίτηση στις 6.7.99. Στις 12.7.99 που ήταν ορισμένη για ακρόαση η ενδιάμεση αίτηση οι καθ΄ων η αίτηση Κυπριακή Δημοκρατία δεν εμφανίσθηκαν. Ο δικηγόρος για τον αιτητή ζήτησε αναβολή της ακρόασης μέχρι τις 20.7.99 με το αιτιολογικό ότι διεξάγοντο διαπραγματεύσεις με το Υπουργείο Συγκοινωνιών για διευθέτηση του θέματος των θαλασσίων διαύλων. Το Δικαστήριο ανέβαλε ως εκ τούτου την ακρόαση για τις 20.7.99.
Το Δικαστήριο στις 20.7.99 και πάλι στην απουσία της Δημοκρατίας προχώρησε στην ακρόαση της αίτησης. Ο δικηγόρος του αιτητή αγόρευσε επί του θέματος παραθέτοντας τους ισχυρισμούς του και τα επιχειρήματα.
Θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω τα γεγονότα σε συντομία.
Ο αιτητής, επιχειρηματίας θαλασσίων αθλημάτων, ισχυρίζεται ότι κατείχε σχετική άδεια η οποία ίσχυε μέχρι 31.1.2000.
Χρησιμοποιώ το ρήμα "ισχυρίζεται" γιατί καμιά τέτοια άδεια δεν έχει παρουσιασθεί ενώπιόν μου.
Με διάταγμα του Υπουργού Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων που περιέχεται στην Κ.Δ.Π. 113/99 που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης ημερ. 4.6.99, μεταξύ άλλων, κατάργησε τον θαλάσσιο δίαυλο στην περιοχή Grecian του Δήμου Αγ. Νάπας διευρύνοντας άλλο δίαυλο σε άλλο μέρος της ίδιας περιοχής. Ο καταργηθείς δίαυλος ήταν αυτός που χρησιμοπούσε ο αιτητής για την άσκηση του επαγγέλματος του, των θαλασσίων αθλημάτων.
Στους λόγους ακύρωσης, στην κυρίως προσφυγή, ο αιτητής προβάλλει ότι ο Υπουργός ενήργησε καθ΄ υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας, ότι δεν διενήργησε τη δέουσα έρευνα, ότι υπήρξε έκδηλη παρανομία και ότι με το διάταγμα ο αιτητής έτυχε δυσμενούς διάκρισης έναντι άλλων επαγγελματιών θαλασσίων σπορ.
Στην αγόρευσή του ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον αιτητή ενδιέτριψε ιδιαίτερα στο θέμα της ανεπανόρθωτης ζημίας που θα προκληθεί στον αιτητή η οποία και δεν θα είναι δυνατό να προβλεφθεί και να εκτιμηθεί. Με παρέπεμψε δε στη σχετική νομολογία.
Ισχυρίστηκε ακόμα ότι ο Υπουργός δεν διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα αφού δεν έλαβε τη γνώμη του αιτητή και της Δημάρχου της Αγ. Νάπας και επίσης ότι η μεταφορά του θαλασσίου διαύλου ένα χιλιόμετρο πιο πέρα από τον καταργηθέντα θα δημιουργήσει συμφόρηση και ότι στερεί τον αιτητή από την εργασία του.
Το άρθρο 3(1) του Νόμου περί Προστασίας των Λουομένων εν τη θαλάσση και περί συναφών ζητημάτων έχει ως εξής:-
"3.-(1) Ο Υπουργός κέκτηται εξουσίαν πως διά διατάγματος, δημοσιευομένου εις την επίσημον εφημερίδα της Δημοκρατίας, κηρύσση οιονδήποτε μέρος της παραλίας ομού μετά της παρακειμένης προς αυτό ζώνης της θαλάσσης, ως ήθελον περιγραφή και καθορισθή εν των διατάγματι, ως περιοχήν επιφυλαχθείσαν αποκλειστικώς διά λουομένους εν τη θαλάσση.".
Ο Υπουργός ασκώντας τις πιο πάνω εξουσίες εξέδωσε το υπό συζήτηση διάταγμα.
Οι αρχές που διέπουν την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων εξηγούνται, με αναφορά σε προηγούμενη νομολογία, στην απόφαση της Ολομέλειας στη Λοϊζίδη ν. Υπουργού Εσωτερικών (1995) 3 ΑΑΔ 233 όπως αναφέρεται στις σελίδες 246-247:-
"Σύμφωνα με τις αρχές που ανέπτυξε η νομολογία μας - βλ. ενδεικτικά την απόφαση της Ολομέλειας στην
(α) Όπου προκύπτει έκδηλη παρανομία ή
(β) Όπου καταφαίνεται η έλευση ανεπανόρθωτης ζημίας εφόσον σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση δεν δημιουργούνται ανυπέρβλητα εμπόδια στη Διοίκηση οπότε λόγοι δημόσιου συμφέροντος κωλύουν την προσωρινή θεραπεία."
Η έκδηλη παρανομία συνοψίστηκε (στη σελ. 240) ως
"..... εκείνη που, αν δεν αναδύεται αυτόματα, ανακύπτει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στοιχείων ενυπαρχόντων στο διαθέσιμο υλικό εφόσον βέβαια ό,τι απορρέει παραμένει αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης.".
Τίποτε από τα όσα στην παρούσα υπόθεση έχουν προταθεί δεν συνιστά έκδηλη παρανομία. Τα θέματα που έχουν προταθεί, δηλαδή της δέουσας έρευνας, υπέρβασης εξουσίας και της στέρησης εργασίας του αιτητή δεν συνιστά έκδηλη παρανομία. Αποτελούν όλα ζητήματα για τα οποία χρειάζεται δικαστική εξέταση προς διακρίβωση και αποτίμηση. Παρ΄ όλο που δεν ανεπτύχθη ενώπιόν μου το θέμα της στέρησης εργασίας σε αναφορά στις συνταγματικές διατάξεις απλά μπορώ να αναφέρω ότι η μετακίνηση του διαύλου σε άλλο θαλάσσιο χώρο δεν μπορεί να θεωρηθεί στέρηση εργασίας του αιτητή, αγαθό που προστατεύεται από το Σύνταγμα.
Ως προς το ζήτημα πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς, τα όσα προτάθηκαν δεν αποτελούν παρά μόνο δυσχέρειες και δεν κατατείνουν σε οτιδήποτε το ανεπανόρθωτο. Όπως η μετακίνηση των σκαφών του στο νέο δίαυλο. Ο ισχυρισμός επίσης ότι θα υποστεί υλική ζημία με τη μετακίνηση του διαύλου η οποία δεν θα μπορεί να εκτιμηθεί στο μέλλον παραμένει αδύνατη και μετέωρη. Κάθε υλική ζημιά είναι δυνατό να εκτιμηθεί και να υπολογισθεί. Στην Λοϊζίδη ν. Υπουργού Εσωτερικών (πιο πάνω) επισημάνθηκαν τα εξής (σελ. 247):-
"Ως προς τις αναφερθείσες δυσχέρειες, αυτές πολύ απέχουν από ό,τι, κατά την αντίληψή μας, καλύπτει η έννοια της ανεπανόρθωτης ζημίας. Δεν υπάρχει μεταξύ των δύο ταυτοσημία.".
Η αίτηση απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ