CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Για το ενδιαφ. μέρος Μούσα στις προσφ. 455/96, 497/96, 502/96:

Μετά τη δημοσίευση στις 28.1.1994 για πλήρωση 17 θέσεων Λειτουργού ΦΠΑ την οποία απεφάσισε η ΕΔΥ στις 12.1.1994, υπεβλήθησαν συνολικά 1117 αιτήσεις, οι οποίες διεβιβάσθησαν στην αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή για να ετοιμάσει την έκθεση της. Η Συμβουλευτική Επιτροπή η οποία ανασυγκροτήθηκε με γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα, με διαφορετική σύνθεση εκείνης της αρχικά συγκροτηθείσας ως εκ της αποχώρησης του Προέδρου της, ο οποίος είχε ετοιμάσει και τα θέματα των εξετάσεων, στη συνεδρία της 29.8.1995, υιοθετώντας τις αποφάσεις της προηγούμενης επιτροπής ημερομηνίας 17.3.1995, αποφάσισε:

Η Συμβουλευτική Επιτροπή στην έκθεση της εσύστησε προς την ΕΔΥ ως προσοντούχους και κατάλληλους για διορισμό/προαγωγή 35 από τους άνω 39. Προηγουμένως είχε αποφασίσει, μετά από γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα την οποία ζήτησε, όπως μη αποδεχθεί το αίτημα που είχαν υποβάλει ορισμένοι υποψήφιοι για αναθεώρηση των γραπτών των εξετάσεων. Τα γραπτά είχαν διορθωθεί από τρεις εξεταστές του Υπουργείου Παιδείας (270 ο ένας, 200 ο άλλος και 50 ο άλλος, με 4, 23 και 12 επιτυχίες αντίστοιχα ή ποσοστό 1.5%, 11.5% και 24% αντίστοιχα). Ας σημειωθεί επίσης ότι η ΕΔΥ, μετά τη λήψη της έκθεσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής, εξέτασε και το θέμα που προέκυπτε ως εκ του ότι ο αριθμός των συστηθέντων από τη Συμβουλευτική Επιτροπή - 35 - ήταν μικρότερος του αριθμού που προβλέπει το άρθρο 34(7) - τετραπλάσιος του αριθμού των θέσεων, δηλαδή 17 Χ 4 = 68. Αποφάσισε δε ότι δεν δικαιολογείτο διεύρυνση του καταλόγου των υποψηφίων ως εκ του όρου επιτυχίας στις γραπτές εξετάσεις που είχε θέσει η Συμβουλευτική Επιτροπή, καθορίζοντας έτσι και το όριο της καταλληλότητας των υποψηφίων, και αφού κάτι τέτοιο θα συνιστούσε παρέμβαση στο έργο της Συμβουλευτικής Επιτροπής και θα ήταν επισφαλές. Η διαδικασία ενώπιον της ΕΔΥ προχώρησε με βάση τον κατάλογο των 35 συστηθέντων από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, καταλήγοντας στην επιλογή των 16 Ενδιαφερομένων Μερών και ενός άλλου για τις 17 θέσεις.

Για παρόντες σκοπούς αντιπαρέρχομαι το ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή, μετά την ανασυγκρότηση της, απλώς υιοθέτησε τις αποφάσεις της προηγούμενης Συμβουλευτικής Επιτροπής, περιλαμβανομένων των αφορωσών τις εξετάσεις που μάλιστα είχαν ήδη διεξαχθεί. Επικεντρώνομαι στο γεγονός ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή, στη διαμόρφωση της σύστασης της προς την ΕΔΥ, έλαβε υπ΄όψη της μόνο τα αποτελέσματα των γραπτών εξετάσεων, αποκλείοντας εκ προοιμίου όλους τους υποψηφίους που είχαν βαθμολογηθεί κάτω του καθορισθέντος ορίου του 60% σε αυτές. Έτσι πράττοντας, παρέβη τις ρητές επιταγές του νόμου, αφού το άρθρο 34(6) την υποχρεώνει, στον καταρτισμό του καταλόγου των υποψηφίων τους οποίους συστήνει προς την ΕΔΥ για επιλογή, να λάβει υπ΄όψη της, εκτός από τα αποτελέσματα των εξετάσεων, τα προσόντα των υποψηφίων σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης, που μας παραπέμπει και στο σχέδιο υπηρεσίας, το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλλων και των Ετησίων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων που είναι δημόσιοι υπάλληλοι και τα λοιπά στοιχεία των αιτήσεων. Η Συμβουλευτική Επιτροπή αναμένεται έτσι να συνσταθμίσει όλα τα πιο πάνω δεδομένα και όχι να θέσει ως απαράβατη προϋπόθεση την επίτευξη ενός βαθμολογικού ορίου στις εξετάσεις, με αποτέλεσμα να μην προβεί στην αξιολόγηση που προνοείται στο άρθρο 34(6) στην περίπτωση των υποψηφίων που δεν επέτυχαν το βαθμό εκείνο. Είναι δε και καλά νομολογιακά καθιερωμένο γενικά ότι η αποτυχία της διοίκησης να λάβει υπ΄όψη της όλους τους σχετικούς και ουσιαστικούς παράγοντες καθιστά την απόφαση τρωτή (ίδε Christides v. Republic (1966) 3 CLR 732, Iordanou v. Republic (1967) 3 CLR 45, Kephala v. Republic (1969) 3 CLR 127, Tryfon v. Republic (1969) 3 CLR 28). Αυτό την οδήγησε και σε περαιτέρω θεμελιακή παράβαση των υποχρεώσεων της, αφού δεν υπέβαλε, όπως προνοείται και πάλι από το άρθρο 34(6), "αιτιολογημένη έκθεση για όλους τους υποψηφίους". Το ότι οι μη συστηνόμενοι υποψήφιοι δεν επέτυχαν τον καθορισθέντα βαθμό δεν συνιστά καθόλου "αιτιολογημένη έκθεση", καθ΄όσον, όπως ήδη υπεδείχθη, η σύσταση ή η μη σύσταση είναι συνάρτηση όχι μόνο των αποτελεσμάτων των εξετάσεων αλλά και των άλλων προνοουμένων από το άρθρο 34(6) παραγόντων. Η μια παράβαση του νόμου οδηγούσε δε αλυσιδωτά σε άλλη αφού, σαν αποτέλεσμα, η Συμβουλευτική Επιτροπή δεν περιέλαβε στον κατάλογο των συστηνομένων υποψηφίων τετραπλάσιο αριθμό εκείνου των θέσεων, όπως προνοεί το άρθρο 34(7) εφ΄όσον υπάρχουν κατάλληλοι υποψηφίοι. Αυτό έγινε όχι διότι δεν υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι, αλλά διότι η Συμβουλευτική Επιτροπή δεν εξέτασε κατά πόσον υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι, κακώς περιορισθείσα όπως παρετηρήθη ανωτέρω στα αποτελέσματα των γραπτών εξετάσεων για διαπίστωση της καταλληλότητας και έτσι μη προβαίνοντας ούτε σε δέουσα έρευνα.

Αλλά και η ΕΔΥ ενήργησε κατά παράβαση των αρμοδιοτήτων της καθ΄όσον, ενώ δυνάμει του άρθρου 34(8) έχει την ευχέρεια να περιλάβει στον κατάλογο οποιοδήποτε υποψήφιο άλλο από εκείνους που σύστησε η Συμβουλευτική Επιτροπή αν κατά την κρίση της έπρεπε να ήταν, παρέλειψε να πράξει τούτο, ενεργώντας ουσιαστικά υπό πλάνη περί το νόμο, όταν αποφάσισε ότι διεύρυνση εκ μέρους της του καταλόγου θα αντιστρατεύετο το όριο καταλληλότητας που είχε θέσει η Συμβουλευτική Επιτροπή και θα συνιστούσε παρέμβαση στο έργο της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Η ΕΔΥ ενήργησε έτσι υπό την ίδια πλάνη που ενήργησε και η Συμβουλευτική Επιτροπή ως προς τον καθορισμό της καταλληλότητας των υποψηφίων αλλά και υπό πλάνη όσον αφορά την ίδια τη δική της αρμοδιότητα που όχι μόνο δεν συνιστά παρέμβαση στο έργο της Συμβουλευτικής Επιτροπής αλλά αναφέρεται στο δικό της ρόλο στην όλη διαδικασία.

Ο διαγνωσθείς λόγος ακύρωσης είναι τόσο βασικός που δεν χρειάζεται να επεκταθώ στους υπόλοιπους. Δεν θα παρέλειπα όμως να παρατηρήσω ότι υπάρχει ακόμα μια εντυπωσιακή πτυχή της διαδικασίας, το άνισο μέτρο κρίσεως των γραπτών των υποψηφίων, ως εκ του ότι αυτά δεν διορθώθησαν όλα από ένα εξεταστή αλλά από τρεις. Λαμβανομένης υπ΄όψη της περίληψης θεμάτων κρίσεως που συνεπώς εξυπάκουαν και την άσκηση ιδιαίτερα υποκειμενικής κρίσεως στη βαθμολογία εκ μέρους του εξεταστή, όντως προκύπτει θέμα ίσης, ενιαίας και αντικειμενικής βαθμολόγησης, για την οποία δικαιούται να αμφιβάλλει ακόμα και ο πιο καλόπιστος εν όψει της τεράστιας διαφοράς στο ποσοστό επιτυχίας μεταξύ των τριών εξεταστών που θα ήταν προκρούστειο να αποδοθούν στην τύχη.