Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.

Αντώνη Γαβριήλ, από τη Λάρνακα

Αιτητή

- και -

Δήμου Λατσιών και/ή διά του

Δημάρχου Λατσιών

Καθ'ων η αίτηση

- - - - - -

Για τον αιτητή: Γ. Πασιαρδής.

Για τους καθ΄ων η αίτηση: Α. Κωνσταντίνου.

- - - - - -

Στις 25.2.98 ο Δήμαρχος Λατσιών επέβαλε στον αιτητή την πειθαρχική ποινή της επίπληξης μετά από πειθαρχική διαδικασία συνοπτικής φύσεως για το πειθαρχικό αδίκημα της απρεπούς συμπεριφοράς προς το κοινό που προβλέπεται από το Μέρος Ι του Πρώτου Πίνακα, παράγραφος 4 των περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμών του Δήμου Λατσιών του 1989.

Το πειθαρχικό αδίκημα προέκυψε από μια επιστολη του αιτητή προς την Εργοληπτική Εταιρεία ΝΕΜΕΣΙΣ ΛΤΔ., ημερομηνίας 17.12.1996. Αιτία για την αποστολή της επιστολής από τον αιτητή ήταν η συνήθεια της πιο πάνω Εταιρείας να αποστέλλει κατ΄ έτος προς τους υπαλλήλους του Δήμου Λατσιών Χριστουγεννιάτικα δώρα ασήμαντης αξίας, δηλ. ημερολόγια και σε μερικούς και μια φιάλη αλκοολούχου ποτού. Στην επιστολή αυτή του αιτητή μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής:-

Ο Διευθυντής της εταιρείας ΝΕΜΕΣΙΣ ΛΤΔ. προέβη σε προφορική καταγγελία στο Δήμαρχο Λατσιών για το περιεχόμενο της επιστολής την οποία και του παρέδωσε.

Το θέμα τέθηκε ενώπιον της Επιτροπής Προσωπικού του Δήμου στις 5.2.97 η οποία και έκαμε εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Το Δημοτικό Συμβούλιο υπό την προεδρία του Δημάρχου σε συνεδρία της ημερ. 11.3.97 δεν απεδέχθη την εισήγηση της Επιτροπής Προσωπικού και απεφάσισε όπως ακολουθηθεί η διαδικασία διερεύνησης που προβλέπεται από τους Κανονισμούς.

Η διερεύνηση της καταγγελίας καθυστέρησε λόγω παρεμβάσεων της Συντεχνίας ΣΕΚ που εκπροσωπούσε τον αιτητή και ζητούσε αναβολές ή παρατάσεις για να πείσουν τον αιτητή να αποστείλει επεξηγηματική επιστολή.

Ο Δήμαρχος με επιστολή του ημερ. 25.11.97 διεβίβασε στον αιτητή αντίγραφα της κατάθεσης του Διευθυντή της Εταιρείας ΝΕΜΕΣΙΣ ΛΤΔ. και της έκθεσης του Δημοτικού Γραμματέα και τον κάλεσε να παρουσιασθεί στο γραφείο του στις 3.12.97.

Στις 3.12.97 ο αιτητής μαζί με το δικηγόρο του παρουσιάστηκε ενώπιον του Δημάρχου ο οποίος τον κάλεσε όπως προσθέσει οτιδήποτε άλλο πέραν αυτών που ανέφερε στη γραπτή κατάθεσή του. Ο αιτητής κατέθεσε, προφορικά, περαιτέρω στοιχεία και γεγονότα όπως φαίνονται στο πρακτικό της ακροαματικής διαδικασίας.

Στις 4.2.98 η πειθαρχική διαδικασία συνεχίστηκε και ο Δήμαρχος εξέδωσε την απόφαση του στην οποία βρήκε ότι διαπράχθηκε από τον αιτητή το πειθαρχικό αδίκημα της απρεπούς συμπεριφοράς προς το κοινό.

Η πειθαρχική διαδικασία συνεχίστηκε στις 25.2.98 στην παρουσία του αιτητή και του δικηγόρου του. Ο Δήμαρχος κάλεσε τον αιτητή να απολογηθεί, σύμφωνα με τον Κανονισμό 64 της Κ.Δ.Π. 11/77. Μετά την απολογία του ο Δήμαρχος του επέβαλε την ελαφρότερη ποινή που προβλέπεται από τους Κανονισμούς, δηλαδή αυτή της επίπληξης αφού αιτιολόγησε την απόφασή του.

Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή με την οποία ζητείται η ακύρωσή της.

Σαν κύριο λόγο ακύρωσης ο αιτητής, με τη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η καταδίκη του βασίσθηκε σε υπόνοιες και υπονοούμενα και όχι σε αποδεδειγμένα πραγματικά γεγονότα.

Είναι ο ισχυρισμός, στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή, ότι η πειθαρχική απόφαση παραβιάζει το Άρθρο 19 του Συντάγματος το οποίο έχει ως εξής:-

Δυνάμει του Άρθρου 146.1 του Συντάγματος, το Ανώτατο δικαστήριο "κέκτηται αποκλειστική δικαιοδοσία να αποφασίζει οριστικώς και αμετακλήτως επί πάσης προσφυγής υποβαλλομένης κατ΄ αποφάσεως, πράξεως ή παραλείψεως οιουδήποτε οργάνου, αρχής ή προσώπου ασκούντων εκτελεστικήν ή διοικητικήν λειτουργίαν επί των λόγων ότι αύτη είναι αντίθετος προς τας διατάξεις του Συντάγματος ή του νόμου ή.......".

Η αντισυνταγματικότητα συνιστά νομικό θέμα ιδιάζουσας σημασίας και σπουδαιότητας, το οποίο πρέπει να προσδιορίζεται επακριβώς στα δικόγραφα (Βλέπε: Δημοκρατίας ν. Κουκκουρή, Α.Ε. 983, ημερ. 16.11.90 και Βαρνάβας Νικολάου και Υιοί Λτδ. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2140, ημερ. 24.11.98). Το τεκμήριο συνταγματικότητας ανατρέπεται μόνο όταν καταδειχθεί τούτο και το βάρος της απόδειξης το φέρει ο ισχυριζόμενος την αντισυνταγματικότητα. Στην προσφυγή του ο αιτητής δεν έθεσε ως λόγο ακύρωσης ότι η απόφαση αντιβαίνει προς το Άρθρο 19 του Συντάγματος. Γι΄ αυτό το λόγο δεν μπορεί να εξετασθεί στα πλαίσια αυτής της προσφυγής. Εν πάση όμως περιπτώσει ο ισχυρισμός του αιτητή κρίνεται εντελώς αβάσιμος έχοντας υπόψη τα άλλα εδάφια του ίδιου Άρθρου του Συντάγματος.

Με άλλο λόγο ακύρωσης ο αιτητής ισχυρίζεται ότι λανθασμένα κλήθηκε ο αιτητής σε απολογία μετά την ανάγνωση της καταδικαστικής απόφασης. Η απολογία, κατά τον αιτητή, έπρεπε να ζητηθεί πριν την καταδίκη.

Δεν συμφωνώ με τη θέση αυτή του αιτητή. Ο αιτητής μετά την καταδίκη του κλήθηκε, τόσο αυτός όσο και ο δικηγόρος του, ορθά, από το Δήμαρχο να "προσθέσουν οτιδήποτε προτού επιβληθεί ποινή". Αυτό ισοδυναμούσε σε κλήση του αιτητή να αγορεύσει για μετριασμό της ποινής.

Ως τελευταίο λόγο ακύρωσης ο αιτητής προβάλλει για πρώτη φορά στην αγόρευση του δικηγόρου του, την παρατηρηθείσα καθυστέρηση της εκδίκασης της υπόθεσής του.

Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 επιβάλλει την υποχρέωση στο διάδικο να εκθέτει στην προσφυγή του τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται με πλήρη αιτιολογία. Στην προσφυγή του ο αιτητής δεν εγείρει θέμα καθυστέρησης στην εκδίκαση της πειθαρχικής υπόθεσης του αιτητή. Εγείρεται, για πρώτη φορά, στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου. Πράγμα όμως απαράδεκτο, σύμφωνα με τη νομολογία. Αν ο λόγος αυτός θεωρηθεί ότι έγκυρα εγείρεται με τη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή θα παρεχόταν ευχέρεια για τη συζήτηση σχεδόν κάθε θέματος. Με αποτέλεσμα τον εξοβελισμό των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου τους στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης. Ο προτεινόμενος λόγος δεν καλύπτεται. Και εφόσον δεν λήφθηκαν τα απαραίτητα διαβήματα δεν επιτρέπεται να συζητηθεί. (Βλέπε: Σοφοκλή Ανθούση ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 129/94, ημερ. 11.9.95 και Kato Paphos Coast Hotel Ltd. κ.ά. ν. Δήμου Πάφου, Προσφυγή αρ. 678/90, ημερ. 22.11.93).

Καταλήγω, κατά συνέπεια, ότι κανένας λόγος ακύρωσης ευσταθεί.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.

/ΕΠσ