|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 669/97
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Π. ΑΡΤΕΜΗ, Δ.Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Μεταξύ:
Τράπεζας Κύπρου Λτδ
Αιτητών,
και
Κυπριακής Δημοκρατίας (μέσω
1. Υπουργού Οικονομικών,
2. Εφόρου επί των Τελών Χαρτοσήμου,
Καθ΄ως η αίτηση.
- - - - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
4.5.99EMΦΑΝΙΣΕΙΣ
Για την αιτήτρια: κ. Πολυβίου και κ. Γ. Τριανταφυλλίδης
Για τους καθ΄ων η αίτηση: κα Λ. Χριστοδουλίδου
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Στις 28.3.97 υπεγράφη συμφωνία δανείου μεταξύ της United Brickworks Ltd και των αιτητών. Το έγγραφο αυτό υπεγράφη από τους αιτητές στο υποκατάστημα τους στην Αθήνα, όπου το πρωτότυπο εξακολουθεί να κρατείται από τους αιτητές. Αντίγραφο της συμφωνίας αυτής στάληκε στη United Brickworks Ltd και στο αρμόδιο υποκατάστημα των αιτητών στην Κύπρο, το οποίο εξέδωσε εγγυητική επιστολή ημερομηνίας 28.3.97 για εξασφάλιση της πληρωμής του δανείου. Προς εξασφάλιση της εγγυητικής επιστολής η United Brickworks Ltd ενέγραψε υποθήκη προς όφελος των αιτητών και για να καταστεί δυνατή η εγγραφή της υποθήκης στο Κτηματολόγιο παρουσιάστηκε το υποθηκευτήριο έγγραφο ενώπιον του Εφόρου επί των Τελών Χαρτοσήμων για χαρτοσήμανση.
Με επιστολή των καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 9.6.97 (τεκμ.1), κλήθηκαν οι αιτητές να υποβάλουν το πρωτότυπο της εγγράφου συμφωνίας δανείου για χαρτοσήμανση. Η επιστολή αυτή είναι το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής των αιτητών. Παραθέτω το περιεχόμενο της:
"Αναφέρομαι σε έγγραφο συμφωνία δανείου ημερομηνίας 28.3.97 μεταξύ της πιο πάνω εταιρείας και της Τράπεζας Κύπρου Αθηνών ποσού DEM 1.839.000,00 (ONE MILLION EIGHT HUNDRED THIRTY NINE THOUSAND DEUTSCHE MARKS ONLY) το οποίον δεν έχει υποβληθεί μέχρι σήμερα για χαρτοσήμανση και παρακαλώ όπως το πρωτότυπο της σύμβασης υποβληθεί στον Έφορο για τα δέοντα μέχρι 18 Ιουνίου 1997.
2. Σε αντίθετη περίπτωση λυπούμαι να σας πληροφορήσω ότι θα ληφθούν τόσο δικαστικά μέτρα είσπραξης οφειλομένων τελών χαρτοσήμου με βάση το άρθρο 43 όσον και ποινικά μέτρα με βάση το άρθρο 53 του περί Χαρτοσήμων Νόμου."
Οι καθ΄ων η αίτηση πρόβαλαν προδικαστική ένσταση που υποστήριξαν με αναφορά στη νομολογία ότι το αντικείμενο της προσφυγής δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και ως εκ τούτου η προσφυγή δεν μπορεί να προχωρήσει.
Είναι αδιαμφισβήτητη αρχή του διοικητικού δικαίου ότι εκτελεστή είναι πράξη με την οποία δηλώνεται η βούληση εντός διοικητικού οργάνου και η οποία αποσκοπεί την παραγωγή εννόμων αποτελεσμάτων έναντι των διοικουμένων. Κύριο στοιχείο της είναι η δημιουργία εννόμου αποτελέσματος, με το οποίο δημιουργείται, τροποποιείται ή καταργείται μία νομική κατάσταση. Ως εκ τούτου πράξεις που περιέχουν γνώμες και πληροφορίες δεν είναι εκτελεστές.
Έτσι, πράξεις πληροφοριακού χαρακτήρα, όπως μία πράξη που πληροφορεί τον αιτητή για μία πραγματική κατάσταση ή για τις πρόνοιες ενός Νόμου δεν είναι εκτελεστές. (
Economides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 219, Ioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1002, Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354, Argyrou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 474 at. p. 485, Phylactides v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1328, Μιχαήλ Φρειδερίκου και Σχολές Φρειδερίκου Λτδ ν. Δημοκρατίας (Απόφαση στην Προσφυγή Αρ. 499/88 ημερ. 26 Απριλίου 1990), Απόφ. Ελλην. Σ.Ε. 420/66, 754/66, 1282/67, 301/69, 324/69)Επίσης πράξεις στις οποίες εκφράζεται η πρόθεση και όχι η βούληση της διοίκησης, όπως για παράδειγμα επιστολή που καλεί τους αιτητές να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και τους προειδοποιεί ότι αν δεν συμμορφωθούν θα ληφθούν εναντίον τους δικαστικά μέτρα, δεν είναι εκτελεστές (Republic v. Demetriou and Others (1972) 219 at p.p. 222-223, Makris and Another v. Republic (1984) 3 C.L.R. 10, Λόρδος Χ. Αναστασιάδης Λτδ. κ.ά. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αμαθούντας (Απόφαση στην Προσφυγή Αρ. 974/88 ημερ. 17 Φεβρουαρίου 1990)).
Στην Makris and Another v. The Republic and Others (1984) 3 C.L.R. 10, αποφασίστηκε ότι, επιστολή που καλούσε τον αιτητή να κατεδαφίσει οικοδομή προειδοποιώντας ότι αν δεν συμμορφωθεί θα ληφθούν εναντίον του δικαστικά μέτρα, ήταν έκφραση της πρόθεσης και όχι της βούλησης της διοίκησης και συνεπώς δεν συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη. (Δέστε επίσης Siman (No.2) v. The Municipality of Famagusta (1972) 3 C.L.R. 329).
Εξετάζοντας την επίδικη επιστολή παρατηρώ ότι στην πρώτη της παράγραφο γίνεται αναφορά στη συμφωνία δανείου ημερομηνίας 28.3.97. Επισημαίνεται ότι η συμφωνία αυτή δεν έχει υποβληθεί για χαρτοσήμανση και εκφράζεται παράκληση προς τους αιτητές για να παρουσιάσουν το πρωτότυπο για να υποβληθεί στον Έφορο "για τα δέοντα". Είναι καθαρόν ότι η παράγραφος αυτή πέραν από την παράκληση που περιέχει και τη διαπίστωση του ότι δεν έχει υποβληθεί για χαρτοσήμανση, δεν περιέχει καμμία εκτελεστή απόφαση. Τέτοια θα ήταν η απόφαση του Εφόρου που θα ελαμβάνετο αν και όταν παρουσιάζετο η συμφωνία ενώπιον του.
Η δήλωση των καθ΄ων η αίτηση που εκφράζεται στην δεύτερη παράγραφο της επίδικης επιστολής για λήψη δικαστικών μέτρων και είσπραξη οφειλομένων τελών χαρτοσήμου, αποτελεί έκφραση πρόθεσης για μελλοντικές ενέργειες, η οποία σε καμμία περίπτωση με βάση τις αρχές που προανέφερα, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη.
Κάτω από το φως των πιο πάνω κρίνω ότι η επίδικη απόφαση δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη και οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται να προσφύγουν εναντίον της.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των αιτητών.
Π. Αρτέμης,
Δ.
/Χ.Π.