Στέλιου Ευσταθίου ν. Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 571/98., 26 Μαΐου, 1999

Με απόφαση του ημερ. 9.3.94 ("η πρώτη απόφαση") το Συμβούλιο Αμπελουργικών Προϊόντων ("το Σ.Α.Π.") αποφάσισε την προαγωγή του Κλεόπα Ιακώβου ("το Ε.Μ.") στη θέση Ανώτερου Επόπτη ("η επίδικη θέση"). Εναντίον της πρώτης απόφασης ασκήθηκε προσφυγή από τον αιτητή στην παρούσα προσφυγή. Η προσφυγή είχε επιτυχή κατάληξη. Η πρώτη απόφαση ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του ("η ακυρωτική απόφαση") που εκδόθηκε στις 14.11.97 (βλ. Στέλιος Ευσταθίου ν. Σ.Α.Π., Υποθ. 310/94/14.11.97). Ο λόγος της ακύρωσης φαίνεται στην τελευταία παράγραφο της ακυρωτικής απόφασης. Την παραθέτω:

"Το θέμα της γνώσης της Αγγλικής γλώσσας εξετάστηκε στην υπόθεση Λουϊζα Χριστοδουλίδου ν. Ε.Δ.Υ. (619/94) όπου πιστοποιητικό του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίης ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατά το τρίτο έτος των σπουδών της πέτυχε σε υποχρεωτικό μάθημα της Αγγλικής δεν κρίθηκε ικανοποιητικό. ΄Οπως τονίστηκε από το Δικαστή Νικήτα στην πιο πάνω απόφαση,

'Δεν ήταν γνωστό το επίπεδο γνώσης που συνεπάγεται η επιτυχία στο μάθημα της Αγγλικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ούτε και η υπόσταση και το επίπεδο του Ιδιωτικού Κέντρου που αναφέρθηκε για να ήταν δυνατή η εκτίμηση ως προς το αξιόπιστο των αποτελεσμάτων που διαβεβαίωνε. Διαπιστώνουμε συνεπώς επιπρόσθετη αιτία ακυρότητας.'

Στην παρούσα περίπτωση είναι φανερό ότι το επίπεδο του πιστοποιητικού σε σχέση με την πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας δεν προβλημάτισε το Συμβούλιο. Δεν έγινε οποιαδήποτε εξέταση ή αναφορά ως προς το κατά πόσο το πιστοποιητικό του ενδιαφερόμενου μέρους ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις της 'πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας' που ήταν ένα από τα τρία απαιτούμενα προσόντα που έπρεπε να κατέχει το πρόσωπο που θα διοριζόταν στη θέση του Ανώτερου Επόπτη. Το Συμβούλιο Αμπελουργικών Προϊόντων παρέλειψε να εξετάσει αν το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε αυτό το προσόν. Η παράλειψη αυτή υποδηλώνει ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα για να διαπιστωθεί ότι το πιστοποιητικό του ενδιαφερόμενου μέρους ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας."

Μετά την ακυρωτική απόφαση το Σ.Α.Π. επανεξέτασε το θέμα της πλήρωσης της επίδικης θέσης στις 29.4.98. Απεφάσισε την προαγωγή του Ε.Μ. στην επίδικη θέση αναδρομικά από την 1.4.1994. Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της απόφασης που λήφθηκε κατά την επανεξέταση ("η προσβαλλόμενη απόφαση").

Τα σχέδια υπηρεσίας απαιτούν πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας. Σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο του αιτητή τα στοιχεία που είχε ενώπιον του το Συμβούλιο του Σ.Α.Π. και "την ήδη υπάρχουσα ως δεδικασμένο κρίση στην προηγηθείσα προσφυγή, δεν καταδείχνουν από μόνα τους και/ή χωρίς δέουσα έρευνα, την επάρκεια γνώσης της γλώσσας στο επίπεδο που απαιτούσε το σχέδιο υπηρεσίας. Τα δεδομένα και η δικαστική απόφαση επέβαλλε υποχρέωση για διεξαγωγή περαιτέρω έρευνας για αναζήτηση, αξιολόγηση και ανάλυση των στοιχείων που υπήρχαν". Ο ευπαίδευτος συνήγορος τόνισε ότι δεν υπήρξε και πάλιν η δέουσα έρευνα κατά παράβαση σχετικής νομολογίας. Ο ευπαίδευτος συνήγορος έκαμε αναφορά στην απόφαση της Ολομέλειας στην Συμεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 911/93 κ.α./18.4.97 και στην Παπαδάμου ν. Ε.Δ.Υ., Υποθ. 973/93/2.10.96.

Ο ισχυρισμός για έλλειψη δέουσας έρευνας καθιστά απαραίτητη την παράθεση της προσβαλλόμενης απόφασης:

"Προαγωγή στη θέση Ανώτερου Επόπτη.

Το Συμβούλιο αφού έλαβε υπόψη του την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου με ημερομηνία 14 Νοεμβρίου, 1997, σχετικά με την προαγωγή του κ. Κλεόπα Ιακώβου στη θέση του Ανώτερου Επόπτη, και αφού μελέτησε το όλο θέμα πολύ προσεκτικά αποφάσισε τα πιο κάτω:-

α) Να προχωρήσει με την πλήρωση της θέσης του Ανώτερου Επόπτη με βάση τα τότε ενώπιον του στοιχεια.

β) Να ληφθεί υπόψη ο κατάλογος των εκλεξίμων για προαγωγή που ετοίμασε ο Διευθυντής στις 10.3.1994

σύμφωνα με τον Κανονισμό 10(1) και (2) των περί

Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (΄Οροι Υπηρεσίας των Υπαλλήλων του Συμβουλίου)

Κανονισμούς του 1976 και 1990 και ο οποίος

περιλαμβάνει τα ονόματα των Στέλιου Ευσταθίου,

Παντελή Μανώλη και Κλεόπα Ιακώβου.

Στη συνέχεια το Συμβούλιο,

α) αφού προχώρησε με τη συνεκτίμηση των στοιχείων κρίσεως που ήταν ενώπιον του στις 23.3.1994, δηλαδή την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα των υποψηφίων σύμφωνα με τον Κανονισμό 15(1) (3) των περί Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (΄Οροι Υπηρεσίας των Υπαλλήλων του Συμβουλίου) Κανονισμοί του 1976 και 1990,

β) αφού επαναβεβαίωσε ότι τα προσόντα των υποψηφίων είναι σύμφωνα με τα Σχέδια υπηρεσίας της θέσης του Ανώτερου Επόπτη,

γ) αφού έλαβε υπόψη τη γνώση της Αγγλικής γλώσσας των υποψηφίων,

αποφάσισε ομόφωνα να προάξει αναδρομικά από 1.4.1994 στη θέση του Ανώτερου Επόπτη τον κ. Κλεόπα Ιακώβου.

Στην πιο πάνω απόφαση του το Συμβούλιο έλαβε υπόψη την πιο κάτω αξιολόγηση υποψηφίων:-

ι) Στην αρχαιότητα όλοι οι υποψήφιοι συγκεντρώνουν τον ίδιο βαθμό αρχαιότητας.

ιι) Στην αξία και προσόντα υπερτερεί ο Παντελής Μανώλη

έναντι του Στέλιου Ευσταθίου.

ιιι) Στην αξία και προσόντα υπερτερεί ο Κλεόπας Ιακώβου

έναντι του Στέλιου Ευσταθίου.

iv) Στα προσόντα υπερτερεί σε κάποιο βαθμό ο Παντελής

Μανώλη έναντι του Κλεόπα Ιακώβου.

v) Στην αξία υπερτερεί ο Κλεόπας Ιακώβου έναντι του

Παντελή Μανώλη.

Το Συμβούλιο έλαβε επίσης υπόψη την υπεροχή του κ. Κλεόπα Ιακώβου στην Αγγλική γλώσσα έναντι των δύο άλλων υποψήφιων καθ΄ ότι ο κ. Ιακώβου είναι ο μόνος υποψήφιος που κατέχει Πιστοποιητικό της Αγγλικής γλώσσας. Λήφθηκε επίσης υπόψη το γεγονός ότι ο κ. Κλεόπας Ιακώβου εργάστηκε στο Αστυνομικό Σώμα από το 1960 μέχρι το 1963 όπου εκτελούσε γραφιακή εργασία στην Αγγλική γλώσσα. Επίσης από το 1963 μέχρι το 1964 παρακολούθησε μαθήματα Λογιστικής στο Ην. Βασίλειο."

Αναφορικά με τον ισχυρισμό για ύπαρξη δεδικασμένου το θέμα τέθηκε ως εξής στην Παπαδάτου ν. Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, Α.Ε. 1930/27.4.99:

"Στην Παπαδόπουλου ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης, Α.Ε. 1913/14.9.98 (απόφαση Νικήτα, Δ.), με αναφορά στις υποθέσεις Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054 και Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 349, υποδεικνύεται ότι οι αρχές που διέπουν το δεδικασμένο στο αστικό δίκαιο δεν αφίστανται εκείνων που ισχύουν για τη διοικητική δικαιοσύνη. ΄Εχει, επίσης, γίνει αναφορά με επιδοκιμασία στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Πική, Π. στην Ραφτόπουλος ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 515/93/19.1.98:

'Προϋπόθεση για τη γένεση δέσμευσης αποτελεί η κρίση επί της ουσίας της διαφοράς, αναγκαία για την επίλυση του επίδικου θέματος ................................................ ........

Δέσμευση προκύπτει από τα ευρήματα του Δικαστηρίου ως προς τα ουσιώδη γεγονότα εκείνα στα οποία θεμελιώνεται η απόφαση του. Τα ευρήματα αυτά, τα οποία χαρακτηρίζονται ως τα λειτουργικά ευρήματα (operative findings), είναι εκείνα τα οποία επενεργούν στη γένεση της δέσμευσης και στοιχειοθετούν και δεσμεύουν το διοικητικό όργανο να τα λάβει ως δεδομένα κατά την επανεξέταση. Ευρήματα, παρεμφερή προς τα λειτουργικά ευρήματα, δεν δημιουργούν δέσμευση^. υπέχει όμως υποχρέωση και σ΄ εκείνη την περίπτωση η Διοίκηση να τα ακολουθήσει εκτός αν συντρέχουν βάσιμοι λόγοι περί του αντιθέτου οι οποίοι καταγράφονται στην απόφαση.'

Στο σύγγραμμα της Κοντογιώργα-Θεοχαροπούλου 'Αι Συνέπειαι της Ακυρώσεως Διοικητικής Πράξεως έναντι της Διοικήσεως' (Ανατύπωση 1988), το θέμα τίθεται ως εξής στη σελ. 50:

'Η δέσμευσις της Διοικήσεως όπως μη εκδώση διά το μέλλον πράξιν με το περιεχόμενον της ακυρωθείσης, ήτοι επαγομένην τα αυτά αποτελέσματα όπως και η ακυρωθείσα, δεν είναι απόλυτος. Διότι, ως γνωστόν, η ισχύς του δεδικασμένου, ακόμη και του ακυρωτικού, δεν καλύπτει παρά μόνον τα ζητήματα τα κριθέντα ήδη υπό του ακυρωτικού δικαστού. ΄Ητοι, καλύπτει μόνον το λόγον διά τον οποίον ηκυρώθη η πράξις. Διά τούτο εις την περίπτωσιν που εκδίδεται υπό της Διοικήσεως πράξις μετά από ακυρωτικήν απόφασιν, το εξεταστέον διά την εφαρμογήν του άρθρου 50 του νόμου περί ΣτΕ εις την νέαν ακυρωτικήν δίκην είναι, εάν η πράξις αυτή αντιτίθεται προς την κρίσιν του ακυρωτικού δικαστού, εις το κριθέν ήδη παρ΄ αυτού ζήτημα.'

(Βλ. και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-59, σελ. 297: 'Προϋπόθεσιν της υπάρξεως δεδικασμένου συνιστά η ταυτότης των διαδίκων και της διαφοράς: 1533(56), 505(58). Υφίσταται δε η εν λόγω παράβασις και εν περιπτώσει ερμηνείας αποφάσεως δι΄ ετέρας, εφ΄ όσον αύτη άγει εις μεταβολήν του περιεχομένου της ερμηνευομένης: 159(38). Δεν προκύπτει όμως δεδικασμένον εφ΄ όσον επί τινός ζητήματος δεν εξηνέχθη κυρία ή παρεμπίπτουσα ουσιαστική κρίσις: 284(39')."

΄Εχει παρατεθεί το σχετικό απόσπασμα από την ακυρωτική απόφαση (βλ. σελ. 1-2). Με την ακυρωτική απόφαση κρίθηκε:

(1) Το επίπεδο του πιστοποιητικού κατώτερων Αγγλικών του Κυπριακού

Πιστοποιητικού Εκπαίδευσης παρόλο ότι δεν ήταν γνωστό δεν προβλη-

μάτισε το Συμβούλιο του Σ.Α.Π.

(2) Δεν "έγινε οποιαδήποτε εξέταση ή αναφορά ως προς το κατά πόσο

το πιστοποιητικό του Ε.Μ. ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις της πολύ

καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας".

(3) Το Σ.Α.Π. παρέλειψε να εξετάσει αν το Ε.Μ. κατείχε το πιο πάνω

προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.

(4) Η πιο πάνω παράλειψη υποδηλώνει ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα για

να διαπιστωθεί ότι το πιστοποιητικό του Ε.Μ. ικανοποιούσε τις προϋ-

ποθέσεις της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας.

Οι πιο πάνω κρίσεις αποτελούν λειτουργικά ευρήματα του ακυρωτικού δικαστηρίου. Αποτελούν ζητήματα "κριθέντα ήδη υπό του ακυρωτικού δικαστού". Με τα ευρήματα εκείνα αποδίδεται παράλειψη στο διορίζον όργανο:

(α) Να εξετάσει αν το Ε.Μ. κατείχε το πιο πάνω προσόν, και

(β) Παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας για να διαπιστωθεί αν το

πιστοποιητικό του Ε.Μ. ικανοποιούσε τη σχετική προϋπόθεση του

σχεδίου υπηρεσίας.

Η προσέγγιση του διορίζοντος οργάνου στις περιπτώσεις κατά τις οποίες δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που καταδείχνουν την επάρκεια γνώσης μιας γλώσσας έχει αναλυθεί στην Κοζάκι ν. Κ.Ο.Α. κ.α., Υποθ. 766/97/29.1.99 στην οποία έχει επιχειρηθεί επισκόπηση της σχετικής νομολογίας. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:

"Η εξέταση του κατά πόσο ένας υποψήφιος κατέχει τα προσόντα που απαιτούνται από το σχέδιο υπηρεσίας ή όχι εμπίπτει μέσα στις αρμοδιότητες κατά κύριο λόγο του διορίζοντος οργάνου (Βλ. Δημοκρατία ν. Ορφανίδης κ.α. (1992) 3 Α.Α.Δ. 205, 212, Τριανταφυλλίδη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429, 441, Mytides v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1096, Lewis v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 522/30.5.89). Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει εάν η ερμηνεία που έδωσε η Ε.Δ.Υ. ήταν εύλογη. Εξετάζει μόνο κατά πόσο το διορίζον όργανο με βάση το ενώπιον του υλικό μπορούσε εύλογα να καταλήξει σε συγκεκριμένο συμπέρασμα (Βλ. Petsas v. Republic, 3 R.S.C.C. 60, 63, Papapetrou v. The Republic, 2 R.S.C.C. 61, Ορφανίδης (πιο πάνω), Republic v. Aivaliotis (1971) 3 C.L.R. 89).

΄Οπως τονίστηκε στην Παπαδάμου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 973/93/2.10.96 (απόφαση Νικήτα, Δ.):

'Η αναγκαιότητα για έρευνα από την ίδια την Επιτροπή στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν τα αδιάσειστα εκείνα ενδεικτικά που καταδείχνουν την επάρκεια γνώσης μιας γλώσσας, έχει τονιστεί σε κάθε δυνατή ευκαιρία: βλ. για παράδειγμα Χατζηγιάννη και άλλοι ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317, απόφαση αρ. 614/90 κ.α. Ανδρέα Κυπριανού ν. Δημοκρατίας, Αρ. Υπόθεσης 860/93 ημερομηνίας 19/5/1995 και 518/94 κ.α. Φιλαρέτου Στυλιανίδη και ΄Αλλοι ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 20/9/1995.'

Στην Επαμεινώνδα ν. Ρ.Ι.Κ., Α.Ε. 1846/29.5.98 λέχθηκαν τα ακόλουθα:

'Η διαπίστωση των προσόντων των υποψηφίων για την πλήρωση της θέσης ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου και αποτελεί πτυχή της διοικητικής λειτουργίας. Βλ. Τριανταφυλλίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 ΑΑΔ 429, Lewis v. Δημοκρατίας, Α.Ε. 522/30.5.89.

Στην προκείμενη περίπτωση τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του το Συμβούλιο του Ιδρύματος δεν κατέδειχναν την επάρκεια γνώσης της γλώσσας στο επίπεδο που απαιτούσε το σχέδιο υπηρεσίας και ακριβώς αυτή ήταν η κατάλληλη περίπτωση για διεξαγωγή έρευνας από το Συμβούλιο του Ιδρύματος για ανάλυση των στοιχείων με σκοπό τη διαπίστωση του κατά πόσο αυτά τα στοιχεία πραγματικά τεκμηριώνουν τον απαιτούμενο βαθμό της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής.'

Στη Χριστοδουλίδου ν. Ε.Δ.Υ., Υποθ. 619/94/18.4.97 και Συμεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 911/93 κ.α./18.7.97 (αποφάσεις της Ολομέλειας) τα Ε.Μ. παρουσίασαν διάφορα πιστοποιητικά επιτυχίας σε εξετάσεις αγγλικής. Τονίσθηκε ότι δεν είναι έργο του δικαστηρίου η πρωτογενής αναζήτηση και ο προσδιορισμός της σημασίας τους. Αυτή έπρεπε να ερευνηθεί διοικητικώς και η μη διερεύνηση συνιστά ακυρότητα.

Στην Παναγιωτίδης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1920/20.5.98 τονίσθηκε - και πάλιν - η ανάγκη για τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας με σκοπό τη διαπίστωση κατά πόσο οι υποψήφιοι κατέχουν το προσόν της 'πολύ καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας τόσο στην ομιλία όσο και στην γραφή'. Κρίθηκε ότι η παράλειψη της διεξαγωγής της δέουσας έρευνας καθιστά τη διοικητική απόφαση τρωτή ως αποτέλεσμα πλημμελούς άσκησης διακριτικής εξουσίας και κατ΄ επέκταση ακυρωτέα ως ληφθείσα καθ΄ υπέρβαση εξουσίας."

Η απουσία στοιχείων που καταδείχνουν την επάρκεια γνώσης της Αγγλικής γλώσσας στο επίπεδο που απαιτείται από τα σχέδια υπηρεσίας αποτελεί όπως υποδεικνύεται πιο πάνω λειτουργικό εύρημα του ακυρωτικού δικαστηρίου και επομένως δεδικασμένο.

Αποτελεί επίσης δεδικασμένο η απουσία δέουσας έρευνας για να διαπιστωθεί αν το πιστοποιητικό του Ε.Μ. ικανοποιούσε τη σχετική προϋπόθεση του σχεδίου υπηρεσίας. Το πρακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης δεν αποκαλύπτει τη διεξαγωγή οποιασδήποτε έρευνας για να διαπιστωθεί το επίπεδο του πιστοποιητικού. Ακολουθεί πως έχει σημειωθεί παράβαση του δεδικασμένου η οποία από μόνη της οδηγεί στην ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης (Βλ. Παπαδάτου (πιο πάνω) και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-59, σελ. 269). ΄Οπως τονίσθηκε στις υποθέσεις Χριστοδουλίδου και Συμεωνίδου (πιο πάνω) δεν είναι έργο του δικαστηρίου η πρωτογενής αναζήτηση και ο προσδιορισμός της σημασίας του πιστοποιητικού που κατέχει το Ε.Μ.. Αυτή πρέπει να ερευνηθεί διοικητικώς. Εναπόκειται στο διορίζον όργανο να ερευνήσει το θέμα. Θα μπορούσε, στα πλαίσια της σχετικής έρευνας, να αναζητήσει τις απόψεις του αρμοδίου Τμήματος του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού για το επίπεδο του πιστοποιητικού.

Αναφορικά με τη θέση του ευπαίδευτου συνήγορου του Σ.Α.Π. ότι ο αιτητής δεν είχε και δεν έχει τα προσόντα να διοριστεί στην επίδικη θέση παρατηρώ ότι το Συμβούλι του Σ.Α.Π. έκρινε ότι ο αιτητής κατέχει τα προσόντα. Επομένως το Συμβούλιο του Σ.Α.Π. από τη μια επιδοκιμάζει κάτι και από την άλλη, ταυτόχρονα, το αποδοκιμάζει. Αυτό δεν είναι επιτρεπτό από τη νομολογία (Βλ. Platis v. Republic (1978) 3 C.L.R. 384).

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή έχει επίσης υποστηρίξει ότι "προφανώς πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας η τελική πράξη όχι μόνο για ότι αφορά το θέμα των Αγγλικών άλλα και κύρια με βάση το θέμα της αξίας, της αρχαιότητας και των προσόντων τα οποία δεν φαίνονται πουθενά να αξιολογούνται ορθά και/ή σε βάθος".

Παρόμοια θέση είχε προβληθεί από τον αιτητή και στην προσφυγή που είχε ασκηθεί κατά της πρώτης απόφασης. Ωστόσο η θέση εκείνη είχε απορριφθεί. Ακολουθεί πως τα θέματα που θίγονται από τον πιο πάνω λόγο ακύρωσης αποτελούν δεδικασμένο και δεν μπορούν να επαναφέρονται.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα £300. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητά της.

Π. ΚΑΛΛΗΣ,

Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο