|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 1020/96
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.
Αναφορικά με τα άρθρα 146 και 28 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Μάρως Χ"Γεωργίου
Αιτήτριας
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθ΄ων η Αίτηση
--------------
17 Μαΐου 1999
Για την Αιτήτρια: κ. Μ. Πικής.
Για τους Καθ΄ων η Αίτηση: κ. Α. Παπασάββας, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Αιτήτρια, κα. Χατζηγεωργίου, επιδιώκει την ακύρωση της προαγωγής των Ενδιαφερομένων Μερών, κυρίων Μαρκαντώνη, Κουνναμά, Τσίκου, Σοφοκλέους και κυρίας Πελεκάνου, στη θέση Κτηνιατρικού Επιθεωρητή 1ης Τάξης, που έγινε με απόφαση της ΕΔΥ δημοσιευθείσα στις 15.11.1996.
Οι προαγωγές έγιναν σε συνεδρία της ΕΔΥ στις 3.10.1996 για την πλήρωση έξι θέσεων Κτηνιατρικού Επιθεωρητή 1ης Τάξης. Κατά τη συνεδρία αυτή, η ΕΔΥ απεφάσισε ότι και οι 54 υποψήφιοι στον κατάλογο της ήσαν προάξιμοι και ότι όλοι είχαν το πλεονέκτημα που προβλέπεται στην παρ. 4 του σχεδίου υπηρεσίας (πλην τινών υποψηφίων τους οποίους δεν αφορά η προσφυγή). Ακολούθως ο Διευθυντής Κτηνιατρικών Υπηρεσιών προέβη στη σύσταση του, αναφέροντας ότι γνώριζε προσωπικά όλους τους υποψηφίους και είχε προσωπική γνώση της εργασίας τους, είχε διαβουλευθεί με τους άμεσα προϊσταμένους τους και είχε διεξέλθει τους φακέλλους, είχε δε πρόσθετα ζητήσει από τους υποψηφίους να του υποβάλουν και οι ίδιοι τα
προσόντα και την πείρα τους. Με βάση τα πιο πάνω, και αφού έλαβε υπ΄όψη τα καθιερωμένα κριτήρια - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - στο σύνολό τους, σε αναφορά με την καταλληλότητα των υποψηφίων για τη θέση, σύστησε τους κυρίους Μαρκαντώνη (ΕΜ1), Τσίκο (ΕΜ3), Σοφοκλέους (ΕΜ4), και τις κυρίες Πελεκάνου (ΕΜ5), Χατζηγεωργίου (Αιτήτρια) και Ελευθερίου, εξειδικεύοντας για τον κάθε ένα τους λόγους της σύστασης του. Για την κα. Χατζηγεωργίου ειδικά, ο Διευθυντής είπε:"Η Χατζηγεωργίου Μάρω στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις παρουσιάζει μια οριακή διαφορά έναντι άλλων υποψηφίων οι οποίοι δεν συστήνονται. Έχω ερευνήσει τους λόγους της διαφοράς αυτής και βρήκα ότι η υπάλληλος αυτή αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Συγκεκριμένα παρουσίαζε κάποια αλλεργία κατά την εργασία της
Ο Διευθυντής απάντησε επίσης σε ερωτήσεις της ΕΔΥ ιδιαίτερα σε σχέση με την Αιτήτρια, λέγοντας τα ακόλουθα:
"Συγκρίνοντας τον Κουνναμά που δεν συστήνεται με τη Χατζηγεωργίου η οποία συστήνεται, βρίσκω ότι η Χατζηγεωργίου υπερτερεί σε αρχαιότητα στην προηγούμενή τους θέση και πιστεύω επίσης ότι και τα προσόντα της είναι υπέρτερα. Επιπλέον, μέσα από την εργασία την οποία εκτελούν, βρίσκω ότι η Χατζηγεωργίου έχει περισσότερες ικανότητες και μεγαλύτερη προσφορά.
Έχω την εντύπωση ότι το Πρόγραμμα Σπουδών των 11 μηνών που παρακολούθησε η Χατζηγεωργίου στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού είναι πιο ψηλού επιπέδου από τις σειρές μαθημάτων που παρακολούθησε ο Κουνναμάς. Γνωρίζω αυτά τα προσόντα τα οποία είναι αναγνωρισμένα για τεχνικούς εργαστηρίου. Π.χ. το πιστοποιητικό του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυτού τους δίνει δικαίωμα να ανοίγουν εργαστήριο και είναι αυτό που διαθέτουν και όλοι οι Τεχνικοί του Εργαστηρίου Ιατρικών Υπηρεσιών.
Όπως ανέφερα και προηγουμένως, η Χατζηγεωργίου είχε προβλήματα υγείας. Τώρα που τοποθετήθηκε σε άλλον τομέα, η άποψή μου είναι ότι η προσφορά της είναι καλύτερη από εκείνη του Κουνναμά. Τους είχα και τους δύο μαζί μου όταν ήμουν Επαρχιακός Κτηνιατρικός Λειτουργός στη Λευκωσία και παρακολουθούσα την εργασία τους και, συγκρίνοντας τη συμμετοχή τους στην εφαρμογή προγραμμάτων στον τομέα τους, βρίσκω ότι οι ικανότητες της Χατζηγεωργίου είναι πιο ψηλές από τις ικανότητες του Κουνναμά στην εφαρμογή των προγραμμάτων. Και οι δύο υποψήφιοι έχουν την ευκαιρία να ασχολούνται με προσφορά υπηρεσιών σε παγκύπρια βάση και είναι με βάση αυτό το στοιχείο που τους έχω συγκρίνει και προχώρησα στη σύστασή μου."
Κατόπιν τούτου, η ΕΔΥ προέβη στην εξέταση των φακέλλων, λαμβάνοντας υπ΄όψη της τις υπηρεσιακές εκθέσεις, τα προσόντα και την αρχαιότητα των υποψηφίων, τις κρίσεις και συστάσεις του Διευθυντή, και επέλεξε τους συστηθέντες από το Διευθυντή πλην της Αιτήτριας, επιλέγοντας για την έκτη θέση τον κ. Κουνναμά (ΕΜ2). Για την απόφαση αυτή της ΕΔΥ αναφέρονται τα ακόλουθα στα πρακτικά:
"Αιτιολογώντας την απόφασή της, η πλειοψηφία της Επιτροπής σημείωσε ότι η σύσταση του Διευθυντή για τη Χατζηγεωργίου Μάρω δε συνάδει με τα στοιχεία των Φακέλων σ΄ό,τι αφορά την αξία των υποψηφίων, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις τους, και ότι ο Κουνναμάς, πέραν της υπεροχής του έναντι της Χατζηγεωργίου σε αξία, διαθέτει και περισσότερα από αυτήν προσόντα, ενώ η υπεροχή της Χατζηγεωργίου σε αρχαιότητα είναι πολύ οριακή εφόσον ανάγεται στην προηγούμενή τους θέση, στις αρχές της δεκαετίας του 1970."
Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στο σκεπτικό της ΕΔΥ όσον αφορά τους κυρίους Μαρκαντώνη, Τσίκο, Σοφοκλέους και την κα. Πελεκάνου (Ενδιαφερόμενα Μέρη 1, 3, 4 και 5 αντίστοιχα), αφού τελικά η προσφυγή απεσύρθη όσον αφορά τη δική τους προαγωγή, ή όσον αφορά την κα. Ελευθερίου, αφού η
δική της προαγωγή δεν προσβάλλεται με την προσφυγή.Το βασικό παράπονο της κας. Χατζηγεωργίου, όπως προκύπτει από τα νομικά σημεία στα οποία βασίζεται η Αίτηση, είναι ότι η ίδια υπερτερεί καταφανώς σε αξία, προσόντα και πείρα, με αποτέλεσμα η ΕΔΥ να απέτυχε στο καθήκον της να επιλέξει τον καταλληλότερο υποψήφιο, αφού δεν διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα και δεν παρέσχε τη δέουσα αιτιολογία, ουσιαστικά τελώντας έτσι υπό πλάνη και υπερβαίνοντας τα όρια της διακριτικής ευχέρειας της. Τη θέση αυτή αναπτύσσει από κάθε άποψη και ο ευπαίδευτος συνήγορος της στη γραπτή αγόρευση του, εισηγούμενος ότι η κα. Χατζηγεωργίου και ο κ. Κουνναμάς είναι περίπου ισοδύναμοι σε αξία, ότι τα προσόντα της κας. Χατζηγεωργίου είναι υπέρτερα και σχετικά με τα καθήκοντα και τις ευθύνες της θέσης και ότι η κα. Χατζηγεωργίου υπερέχει του κ. Κουνναμά σε αρχαιότητα στην προηγούμενη θέση και σε πείρα. Εισηγείται επίσης ότι κακώς η ΕΔΥ δεν ακολούθησε τη σύσταση του Διευθυντή, η οποία έχει βαρύνουσα θέση σύμφωνα με τη νομολογία και η οποία ήταν δικαιολογημένη. Όλα αυτά, καταλήγει, δείχνουν ότι η ΕΔΥ δεν διεξήγαγε δέουσα έρευνα και δεν παρέσχε δέουσα αιτιολογία για την απόφαση.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Δημοκρατία στη γραπτή αγόρευση του απορρίπτει τη θέση για έκδηλη, ή οποιαδήποτε, υπεροχή της κας. Χατζηγεωργίου και παραπέμπει στη διαδικασία ενώπιον της ΕΔΥ για να καταδείξει τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας και την παροχή δέουσας αιτιολογίας, ώστε η ΕΔΥ να ενήργησε στα πλαίσια της διακριτικής ευχέρειας της, παραπέμποντας και στη σχετική νομολογία
.Τη νομολογία πραγματεύεται και σχολιάζει στην απαντητική αγόρευση του ο ευπαίδευτος συνήγορος για την κα. Χατζηγεωργίου, ιδιαίτερα σε αναφορά με την εισήγηση του ότι η παρέκκλιση της ΕΔΥ από τη σύσταση του Διευθυντή δεν έχει επαρκώς αιτιολογηθεί όπως απαιτεί ο Νόμος και η νομολογία.
Η απαντητική αγόρευση του κ. Πική επισημαίνει το καίριο και ουσιαστικό θέμα που εγείρεται στην προσφυγή, δηλαδή το κατά πόσο η ΕΔΥ έχει επαρκώς αιτιολογήσει την απόφαση της να μην ακολουθήσει τη σύσταση του Διευθυντή. Ο ίδιος ο περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμος του 1990 στο άρθρο 35(4) ορίζει όπως η ΕΔΥ λαμβάνει δεόντως υπ΄όψη και τις αιτιολογημένες συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος. Η δε νομολογία έχει από μακρού καθιερώσει ότι όχι μόνο η σύσταση του Διευθυντή πρέπει να λαμβάνεται υπ΄όψη αλλά και ότι πρέπει να της αποδίδεται τόση βαρύτητα ώστε οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτή πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς, ευκρινώς και επαρκώς. Όπως το έθεσε το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση
Theodossiou v. Republic, 2 RSCC στη σελ. 48:"In the opinion of the Court the recommendation of a Head of Department or other senior responsible officer, and especially so in cases where specialized knowledge and ability are required for the performance of certain duties, is a most vital consideration which should weigh with the Public Service Commission in coming to a decision in a particular case and such recommendation should not be lightly disregarded. If the Public Service Commission is of the opinion that for certain reasons such recommendation cannot be adopted then as a rule such Head of Department or other officer concerned should be invited by the Public Service Commission to explain his views in order that the Public Service Commission may have full benefit thereof, a course which has not been followed in this case.
If, nevertheless, the Public Service Commission comes to the conclusion not to follow the aforesaid recommendation it is to be expected for the effective protection of the legitimate interests, under Article 151 in conjunction with Article 146 of the Constitution, of the candidates concerned, that the reasons for taking such an exceptional course would be clearly recorded in the relevant minutes of the Public Service Commission. Failure to do so would not only render the work of this Court more difficult in examining the validity of the relevant decision of the Public Service Commission but it might deprive such Commission of a factor militating against the inference that it has acted in excess or abuse of power."
Και ο Στυλιανίδης, Δ., (ως ήτο τότε), δίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 ΑΑΔ 71, στις σελίδες 75-76, ανάλυσε το όλο θέμα:
"Οι συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος, αρχικά νομολογιακά και μετά με το Άρθρο 44(3) των περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμων του 1967 έως 1987, αποτελούν ουσιώδες στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων και δεν μπορούν να παραγνωριστούν από την Επιτροπή χωρίς ειδική αιτιολογία. - (βλ.,
Η σύσταση του Προϊσταμένου ήταν πάντοτε ξεχωριστό στοιχείο κρίσεως της αξίας - (βλ. Κυπριακή Δημοκρατία ν. Αργυρούλλας Βασιλείου, Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 859, (Απόφαση δόθηκε στις 30 Ιανουαρίου, 1990, δε δημοσιεύτηκε ακόμα)).
Η Επιτροπή δεν είναι υπόχρεη να υιοθετήσει τη σύσταση του Προϊσταμένου. Αν, όμως, αποφασίσει να την παραγνωρίσει, πρέπει να δώσει αιτιολογία η οποία να είναι σύμφωνη με τα στοιχεία του φακέλου.
Η επάρκεια της αιτιολογίας κρίνεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά και τη φύση της κάθε υπόθεσης. Δεν είναι ζήτημα έκτασης του λεκτικού της αιτιολογίας, αλλά ουσίας περιεχομένου, ώστε να ικανοποιούνται τα κριτήρια της διοικητικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα ο βασικός της σκοπός και η δυνατότητα ελέγχου."
Ο δε Χρυσοστομής, Δ., συνόψισε την αντίκρυση του δικαστηρίου ως ακολούθως, δίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (1993) 3 ΑΑΔ 390, στις σελίδες 418-419:
"Η σημασία των συστάσεων του προϊσταμένου ενός Τμήματος έχει τονιστεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Οι συστάσεις αυτές αποτελούν ένα ανεξάρτητο στοιχείο κρίσεως, προσδιοριστικό και επαυξητικό της αξίας των υποψηφίων, τόσο σημαντικό, ώστε να απαιτείται ειδική αιτιολόγηση και προσδιορισμός των λόγων για τυχόν απόκλιση απ΄αυτές από την Επιτροπή. Κι΄αυτό γιατί οι Προϊστάμενοι των Τμημάτων βρίσκονται σε μοναδική θέση να εκτιμήσουν τις ανάγκες της υπηρεσίας, καθώς και τις ιδιότητες που απαιτούνται ώστε ν΄ανταποκριθεί ένας υποψήφιος στις απαιτήσεις μιας θέσης."
Οι αρχές αυτές έχουν έτι μεγαλύτερη σημασία μετά τη θέσπιση του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1990. Όπως το έθεσε ο Καλλής, Δ., δίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Λεωνίδου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1579, ημερ. 29.5.1998, στη σελ.
4:"Η νομολογία μας έχει αναγνωρίσει ότι οι συστάσεις του Διευθυντή αποτελούν πρωτογενές, ουσιώδες και αυτοτελές στοιχείο κρίσεως (Βλ. Makrides v. Republic (1983) 3 C.L.R., 622, 632, Δημοκρατία ν. Χριστούδη, Α.Ε. 1636/21.6.96, Κέντα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1576/30.10.96, Δημοκρατία ν. Ψωμά, Α.Ε. 1979/17.10.97).
Οι πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου 35(4) του Νόμου έχουν αναβαθμίσει σημαντικά την αξία των συστάσεων. Το άρθρο αυτό σε αντίθεση με το προϊσχύσαν του - άρθρο 44(3) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου 1967 (33/67) - απαιτεί αιτιολογημένες συστάσεις από το Διευθυντή.
Στην
Constantinou v. Republic (1984) 3 C.L.R. 498, 501 (απόφαση Πική, Δ., όπως ήταν τότε) υποδεικνύεται ότι η σημασία που αποδίδεται από το διοικητικό δίκαιο στις συστάσεις του Διευθυντή στοχεύει στο να διασφαλίσει ότι κατά τη διαδικασία της επιλογής η Ε.Δ.Υ. λαμβάνει καθοδήγηση από λειτουργό ο οποίος βρίσκεται στην καλύτερη θέση να περιγράψει τις αρετές που χρειάζονται για την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων μιας θέσης. Τονίζεται, επίσης, ότι ο Διευθυντής βρίσκεται σε μοναδική θέση για να συμβουλεύσει την Ε.Δ.Υ. επί των ιδιοτήτων και της αξίας των υφισταμένων του (Βλ. Ψωμά, πιο πάνω).Όπως υποδεικνύεται πιο πάνω η ανάγκη για αιτιολόγηση της σύστασης του Διευθυντή πηγάζει από τη ρητή επιταγή του πιο πάνω άρθρου 35(4). Στην Στυλιανού κ.α. ν. Χατζηκωνσταντίνου κ.α. (1994) 3 Α.Α.Δ. 387, 399, τονίζεται ότι σύσταση που απλώς αναπαράγει τα μετρήσιμα στοιχεία του φακέλου δεν μπορεί να λειτουργεί ως ανεξάρτητος δείκτης αξίας. Υποδεικνύεται, επίσης, ότι ο Προϊστάμενος του οικείου Τμήματος έχει τη δυνατότητα να εκτιμήσει τις ανάγκες της θέσης και η σημασία της σύστασης του έγκειται στο γεγονός ότι εμπεριέχει τη γνώμη του ως προς το ποιος από τους υποψήφιους είναι ο αξιότερος από την άποψη της συγκέντρωσης των ικανοτήτων και των ιδιοτήτων που απαιτούν τα καθήκοντα της θέσης."
Με αυτές τις αρχές υπ΄όψη, στρέφομαι να εξετάσω κατά πόσο η ΕΔΥ έχει επαρκώς αιτιολογήσει την απόφαση της να μην δεχθεί τη σύσταση του Διευθυντή. Η αιτιολογία την οποία έδωσε ήταν ότι η σύσταση δεν συνάδει με τα στοιχεία των φακέλλων σε ότι αφορά την αξία των υποψηφίων, όπως προκύπτει από τις υπηρεσιακές εκθέσεις, ότι ο κ. Κουνναμάς, πέραν της υπεροχής του σε αξία, διαθέτει και περισσότερα προσόντα, και ότι η αρχαιότητα της κας. Χατζηγεωργίου είναι πολύ οριακή αφού ανάγεται στην προηγούμενη θέση στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Αρχίζοντας από το θέμα της αξίας, παρατηρώ ευθέως ότι δεν ευσταθεί η άποψη της ΕΔΥ ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν συνάδει με τα στοιχεία των υπηρεσιακών εκθέσεων. Ο Διευθυντής ανάφερε ότι η κα. Χατζηγεωργίου παρουσιάζει μια οριακή διαφορά έναντι άλλων υποψηφίων οι οποίοι δεν συστήνονται, όπως ήταν ο κ. Κουνναμάς. Τη διαφορά αυτή ο Διευθυντής την αποδίδει, κατόπιν έρευνας του, στα προβλήματα υγείας, και συγκεκριμένα αλλεργίας, τα οποία αντιμετώπιζε κατά την εργασία της στο εργαστήριο, και τα οποία δεν αντιμετωπίζει πλέον μετά την τοποθέτηση της σε άλλο τομέα. Αναδρομή στα στοιχεία των φακέλλων δείχνει ότι η άποψη αυτή του Διευθυντή είναι, ως είχε υποχρέωση, πλήρως αιτιολογημένη και ακριβής, και ότι είναι η άποψη της ΕΔΥ για αυτή που είναι πεπλανημένη. Από το 1982 που η κα. Χατζηγεωργίου και ο κ. Κουνναμάς προήχθησαν στη θέση του Κτηνιατρικού Επιθεωρητή 2ης Τάξης και μέχρι και το 1991 είναι η κα. Χατζηγεωργίου που
υπερείχε του κ. Κουνναμά στις αξιολογήσεις των ετήσιων υπηρεσιακών εκθέσεων. Μόνο το 1992 υπάρχει υπεροχή του κ. Κουνναμά, ενώ το 1993 και το 1994 η οποιαδήποτε υπεροχή είναι αμελητέα. Όσον αφορά δε την οποιαδήποτε τέτοια υπεροχή του κ. Κουνναμά, ο Διευθυντής όχι μόνο την έλαβε υπ΄όψη αλλά και την αιτιολόγησε πλήρως, με αποτέλεσμα να καθίσταται αναιτιολόγητη η άποψη της ΕΔΥ ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν συνάδει με τις υπηρεσιακές εκθέσεις. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η ΕΔΥ, παραβαίνοντας το καθήκον της να αιτιολογήσει ειδικά και με επάρκεια τη θέση της αυτή, προβαίνει απλώς σε μια γενική και αόριστη αναφορά ότι η σύσταση του Διευθυντή δεν συνάδει με τις υπηρεσιακές εκθέσεις, χωρίς να αναλύσει και εξειδικεύσει τα στοιχεία επί των οποίων επικαλείται το ακόλουθα εντελώς αναιτιολόγητο και ανακριβές συμπέρασμα της.Η προσέγγιση αυτή αντανακλάται και στις άλλες πτυχές του πράγματος. Ο Διευθυντής αναφέρθηκε ειδικά και στα προσόντα της κας. Χατζηγεωργίου τα οποία και σχολίασε σε στήριξη της θέσης του ότι αυτά ήσαν υπέρτερα εκείνων του κ. Κουνναμά και ήσαν άμεσα σχετικά με τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά της υπό πλήρωση θέσης, για την οποία θεωρούσε ότι η κα. Χατζηγεωργίου είχε περισσότερες ικανότητες και μεγαλύτερη προσφορά. Ο Διευθυντής σχολίασε ιδιαίτερα το πρόγραμμα σπουδών ενός έτους της κας. Χατζηγεωργίου στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού ως πιο ψηλού επιπέδου της σειράς μαθημάτων που παρακολούθησε ο κ. Κουνναμάς, έχοντας γνώση των σπουδών αυτών και των προσόντων και δυνατοτήτων στις οποίες οδηγούν,
για να καταδείξει την αιτιολόγηση της θέσης του. Αναφέρεται δε και στο ότι συνεργάσθηκε και με τους δυο ως προϊστάμενος τους και γνώριζε την εργασία τους, συγκρίνοντας δε τη συμμετοχή τους στην εφαρμογή προγραμμάτων στον τομέα τους στην ίδια βάση, δηλαδή παγκύπρια, έκρινε ότι οι ικανότητες της κας. Χατζηγεωργίου ήσαν υπέρτερες εκείνων του κ. Κουνναμά. Όλη αυτή την πλήρως και αναλυτικώς αιτιολογημένη και τεκμηριωμένη άποψη του Διευθυντή, για την οποία συνηγορούν και τα στοιχεία των φακέλλων, η ΕΔΥ την απορρίπτει με τη γενική, αναιτιολόγητη, απληροφόρητη, ανακριβή και έκδηλα αυθαίρετη αναφορά ότι ο κ. Κουνναμάς διαθέτει περισσότερα προσόντα από την κα. Χατζηγεωργίου, χωρίς και πάλι να αναλύει και εξειδικεύει τα οποιαδήποτε στοιχεία είχε υπ΄όψη της για την αναφορά της αυτή. Τέτοια στοιχεία δε δεν υπήρχαν καν αφού η υπεροχή της κας. Χατζηγεωργίου σε προσόντα, όπως εξήγησε και ο Διευθυντής και όπως προκύπτει από τους φακέλλους, είναι έκδηλη. Η πλάνη και η παράλειψη της ΕΔΥ να αιτιολογήσει την απόρριψη της σύστασης του Διευθυντή είναι έκδηλη.Η δε όλη αποτυχία της συμπληρώνεται με την αναφορά της στην τρίτη πτυχή της ανεπαρκέστατης αιτιολογίας την οποία παράσχε, ότι δηλαδή η υπεροχή της κας. Χατζηγεωργίου σε αρχαιότητα ήταν πολύ οριακή και ανάγετο στην προηγούμενη θέση στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Η άποψη αυτή δεν είναι πεπλανημένη αυτή καθ΄αυτή. Είναι όμως πεπλανημένη η εξυπακουόμενη αντίληψη ότι ο Διευθυντής απέδωσε ιδιαίτερη σημασία στην όντως περιορισμένη αρχαιότητα της κας. Χατζηγεωργίου σε συνδυασμό με τα άλλα κριτήρια. Ο Διευθυντής αναφέρει απλώς, ως είχε καθήκον, την αρχαιότητα της κας. Χατζηγεωργίου, παρατηρώντας μάλιστα, με το μέτρο και την ακρίβεια που τον χαρακτηρίζουν στην όλη σύσταση του, ότι ανάγεται σε προηγούμενη θέση, χωρίς να τη σχολιάζει και ασφαλώς χωρίς να της αποδίδει ιδιαιτερότητα ή βαρύνουσα σημασία. Η σύσταση του εδράζετο στο σχολιασμό της αξίας και των υπέρτερων προσόντων και ικανοτήτων της κας. Χατζηγεωργίου, επί των οποίων και ήδη αναφέρθηκα.
Περαίνοντας, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι η προκειμένη συνιστά σαφή παρέκκλιση της ΕΔΥ από τις βασικές αρχές της νομολογίας και τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της στα πλαίσια της χρηστής διοίκησης, οδηγώντας την σε υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής εξουσίας της. Η ΕΔΥ όχι μόνο εντελώς
αναιτιολόγητα παρέκλινε από τη σύσταση του Διευθυντή αλλά και απέτυχε στο καθήκον της να επιλέξει τον καλύτερο υποψήφιο αφού πλανήθηκε και δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στα έκδηλα υπέρτερα προσόντα της κας. Χατζηγεωργίου.Η προσφυγή επιτυγχάνει.
Η προσβαλλόμενη απόφαση, όπως περιορίσθηκε σε αναφορά με την προαγωγή του κ. Κουνναμά, ακυρώνεται.
Η Δημοκρατία θα καταβάλει τα έξοδα της κας. Χατζηγεωργίου.
Δ. Χατζηχαμπής
Δ.
/ΚΧ"Π