|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 1123
4 Δεκεμβρίου, 1998
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Yποθέσεις Aρ. 583/94, 342/95)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Προσφυγή κατά παραλείψεως ― Πότε στοιχειοθείται παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας ― Δεν υπάρχει παράλειψη όταν η διοίκηση ενεργήσει ή παραλείπει να ενεργήσει κάτι μετά από άσκηση διακριτικής εξουσίας.
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Προσφυγή που καθίσταται άνευ αντικειμένου ― Έκδοση στην κριθείσα περίπτωση της απόφασης, την παράλειψη έκδοσης της οποίας αφορούσε η προσφυγή ― Συνέπειες.
Σχέδιο Αποστολής Ασθενών στο Εξωτερικό της 3/2/1989 ― Ερμηνεία της παραγράφου 15 του Σχεδίου ― Περιεχόμενο ρύθμισης και εφαρμογή της στην κριθείσα περίπτωση ― Η ερμηνεία που δόθηκε στην παράγραφο 15 από τη διοίκηση κρίθηκε εσφαλμένη ― Περιστάσεις.
Ο αιτητής περιήλθε σε περιστάσεις που επέβαλαν την εγχείριση και περίθαλψή του στο εξωτερικό. Με την πρώτη εκ των συνεκδικασθεισών προσφυγών προσέβαλε την παράλειψη απόφασης επί του αιτήματός του για κάλυψη των εξόδων θεραπείας του από τη Δημοκρατία. Ο ίδιος ο αιτητής εξέλαβε ως άρνηση την εν λόγω παράλειψη. Με τη δεύτερη προσφυγή ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση επί του αιτήματός του η οποία ελήφθη εκκρεμούσης της πρώτης προσφυγής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την πρώτη εκ των προσφυγών και ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Για να υπάρχει παράλειψη θα πρέπει η διοίκηση να υποχρεούται από σαφή νομοθετική διάταξη να προβεί σε συγκεκριμένη ενέργεια, δηλαδή να έχει παραλείψει να κάνει κάτι που ο νόμος της επιβάλλει να κάνει.
Στην προκείμενη περίπτωση αφέθηκε να διαρρεύσει μεγάλο χρονικό διάστημα σιωπής και απραξίας χωρίς ο καθ' ου η αίτηση να επιληφθεί της αίτησης που υπέβαλε ο αιτητής. Πρόκειται για συμπεριφορά ασυμβίβαση προς τις αρχές της χρηστής διοίκησης, η οποία αναμφίβολα συνιστά παράλειψη οφειλόμενης εκ του νόμου ενέργειας υποκείμενης σε αναθεωρητικό έλεγχο με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η διοίκηση δεν είχε δέσμια υποχρέωση a priori να εγκρίνει το αίτημα του αιτητή για παροχή οικονομικής βοήθειας. Η διοίκηση είχε υποχρέωση να εξετάσει το αίτημα και ενασκώντας τη διακριτική της εξουσία να αποφασίσει ανάλογα.
Η συγκεκριμένη συμπεριφορά της διοίκησης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά σιωπηρή άρνηση έγκρισης του αιτήματος, εφόσον η παράλειψη δεν έχει προκύψει μετά από εξέταση του αιτήματος. Κατά συνέπεια, η θέση του αιτητή ότι το νομικά επιλήψιμο της συμπεριφοράς της διοίκησης εντοπίζεται στο ότι ο καθ' ου η αίτηση παρέλειψε να εγκρίνει το αίτημα είναι λανθασμένη. Δεν υπάρχει παράλειψη όταν η διοίκηση ενεργήσει ή παραλείπει να ενεργήσει κάτι μετά από άσκηση διακριτικής εξουσίας.
2. Η συνεκδικαζόμενη προσφυγή 583/94 κατά το χρόνο που καταχωρήθηκε είχε το απαιτούμενο νομικό και πραγματικό έρεισμα. Το ζήτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο η προσφυγή στερείται πλέον αντικειμένου μετά την απόφαση του καθ' ου η αίτηση που λήφθηκε επί του αιτήματος εκκρεμούσης της προσφυγής για την ex gratia παροχή συνεισφοράς £5000 στα έξοδα θεραπείας του αιτητή. Η απάντηση πρέπει να είναι καταφατική. Η διοίκηση με την πιο πάνω απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 28.2.95 έπραξε αυτό που εκ του νόμου και με βάση τις αρχές δικαίου που διέπουν τη χρηστή διοίκηση είχε υποχρέωση και όφειλε να πράξει. Πέραν αυτού δεν έχει απομείνει οτιδήποτε άλλο που πρέπει να γίνει από πλευράς διοίκησης προς ικανοποίηση νόμιμης αξίωσης του αιτητή αλλά ούτε και φαίνεται ότι υπάρχει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ζημίας του αιτητή η οποία θα μπορούσε να αποκατασταθεί με εύλογη αποζημίωση ή άλλη θεραπεία με βάση το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος.
3. Ο Κανονισμός 15 του Σχεδίου προνοεί ότι παρέχεται οικονομική βοήθεια σε περιπτώσεις κυπρίων που ενώ βρίσκονταν στο εξωτερικό χρειάστηκαν επειγόντως διάγνωση ή θεραπεία που δεν προσφέρεται στην Κύπρο.
Στην προκείμενη περίπτωση ο αιτητής δεν φαίνεται ότι πήγε στην Αμερική με σκοπό να υποβληθεί στην εγχείρηση που υποβλήθηκε. Ο αιτητής βρέθηκε στην Αμερική για επαγγελματικούς λόγους και ενώ ήταν εκεί υπέστη καρδιακό επεισόδιο, γεγονός το οποίο κατέστησε αμέσως αναγκαία τη διενέργεια χειρουργικής επέμβασης ανοικτής καρδιάς.
Η μεταφορά του αιτητή στην Κύπρο για να υποβληθεί εδώ στην εγχείρηση ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατη, γιατί θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του, άποψη η οποία συνάδει και με τη γνωμάτευση του ιατροσυμβουλίου.
Ο Κανονισμός 15 του σχεδίου κατά την έκταση που αναφέρεται στις περιπτώσεις κυπρίων που ενώ βρίσκονταν στο εξωτερικό για επαγγελματικούς ή άλλους λόγους χρειάστηκαν επειγόντως ιατρική διάγνωση ή θεραπεία που δεν προσφέρεται στην Κύπρο είναι πρόδηλο ότι καλύπτει και την περίπτωση όπου η επιστροφή του ασθενούς στην Κύπρο είναι αδύνατη, είτε λόγω σοβαρής χειροτέρευσης της υγείας του ασθενούς, είτε λόγω πραγματικού κινδύνου της ζωής του ασθενούς.
4. Στην προκείμενη περίπτωση η απόφαση του καθ' ου η αίτηση να εξαιρέσει τον αιτητή από το σχετικό κανονισμό του σχεδίου για τους λόγους που αναφέρονται στην προσβαλλόμενη απόφαση είναι εσφαλμένη. Πρόκειται για απόφαση η οποία βασικά αντίκειται προς το πνεύμα του σχεδίου και αποτελεί προϊόν εσφαλμένης ερμηνείας του σχεδίου σε συνάρτηση προς τα πραγματικά γεγονότα που αφορούν την υπό εξέταση περίπτωση του αιτητή.
5. Η προσφυγή 583/94 αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα. Η προσφυγή 342/95 επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητά της βάσει του Άρθρου 146.4 του Συντάγματος.
Διαταγή ως ανωτέρω.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Φάκας ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2189,
Vafeades v. Republic (1964) C.L.R. 454,
Papasavva v. Republic (1979) 3 C.L.R. 563,
Ιωσηφίδης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 490.
Προσφυγές.
Συνεκδικαζόμενες προσφυγές με τις οποίες προσβάλλεται η παράλειψη του καθ' ου η αίτηση να εγκρίνει την αίτηση του αιτητή ημερ. 5.4.93 για παροχή οικονομικής βοήθειας για κάλυψη των εξόδων θεραπείας του στο εξωτερικό και, η απόρριψη του αιτήματος του για παροχή οικονομικής βοήθειας για κάλυψη των εξόδων θεραπείας του στο εξωτερικό.
Χ''Τζοβάνης για Κ. Μιχαηλίδη, για τον Αιτητή.
Γ. Ερωτοκρίτου, Eισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τον Kαθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
KPAMBHΣ, Δ.: Στις 3.2.89 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αρ. 2380 σχέδιο αποστολής ασθενών στο εξωτερικό για θεραπεία με φροντίδα της κυβέρνησης (εν τοις εφεξής "το Σχέδιο").
Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του Σχεδίου:
"Ασθενείς των οποίων η ασθένεια δεν μπορεί να τύχει αποτελεσματικής διαγνώσεως ή θεραπείας στην Κύπρο λόγω ελλείψεως των κατάλληλων διαγνωστικών ή θεραπευτικών μέσων ή και άλλων συναφών προϋποθέσεων, δύνανται να αποστέλλονται στο εξωτερικό με φροντίδα της κυβέρνησης για ανάλογη διάγνωση ή και θεραπεία."
Η παράγραφος 15 του Σχεδίου, προβλέπει ότι οικονομική βοήθεια για ολική ή μερική κάλυψη των εξόδων διάγνωσης ή θεραπείας στο εξωτερικό μπορεί να παραχωρείται από μέρους της κυβέρνησης και σε ειδικές περιπτώσεις στις οποίες δεν ακολουθήθηκαν όλες οι διατυπώσεις που αναφέρονται στους κανονισμούς. Στο σχέδιο ρητά απαριθμούνται δυο τέτοιες περιπτώσεις. Εν προκειμένω ενδιαφέρει η πρώτη περίπτωση η οποία αφορά κυπρίους που ενώ βρίσκονταν στο εξωτερικό για επαγγελματικούς ή άλλους λόγους, χρειάστηκαν επειγόντως ιατρική διάγνωση ή θεραπεία που δεν προσφέρεται στην Κύπρο.
Η παράγραφος 15(3) προνοεί ότι το ύψος της οικονομικής βοήθειας η οποία παραχωρείται από μέρους της κυβέρνησης στις ειδικές αυτές περιπτώσεις αποφασίζεται κατά τον ίδιον τρόπο ως αναφέρεται στην παράγραφο 10 του Σχεδίου.
Σύμφωνα με την παράγραφο 10(1) του Σχεδίου "Λαμβανομένης υπόψη της οικονομικής κατάστασης του ασθενή ή της οικογενείας του και με βάση κοινωνικοοικονομική έρευνα που γίνεται από το Τμήμα Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας ή την Επαρχιακή Διοίκηση και υποβάλλεται προς το Υπουργείο Υγείας, ο ασθενής μπορεί να απαλλαγεί πλήρως από τα έξοδα ή να επιβαρυνθεί με το σύνολο ή μέρος των εξόδων σχετικών με την αποστολή ή θεραπεία του στο εξωτερικό".
Τα γεγονότα της υπόθεσης όπως αυτά εκτείθενται στις δύο αιτήσεις συνοψίζονται ως ακολούθως:
Ο αιτητής ο οποίος είναι διαβητικός επισκεπτόταν το Γενικό Νοσοκομείο μια ή δυο φορές το χρόνο για γενικές εξετάσεις. Το 1986 υπέφερε από δύσπνοια και μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο όπου έτυχε θεραπείας στη μονάδα εντατικής παρακολούθησης. Κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο υποβλήθηκε σε ακτινογραφικές εξετάσεις οι οποίες κατά τη γνώμη των ιατρών δεν παρουσίαζαν οτιδήποτε το ανησυχητικό.
Πρόβλημα δύσπνοιας αντιμετώπισε και το 1992. Μεταφέρθηκε στο Τμήμα των Πρώτων Βοηθειών του Γενικού Νοσοκομείου και υποβλήθηκε σε ακτινογραφικές εξετάσεις. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν παρουσίασαν οτιδήποτε το ανησυχητικό και απολύθηκε λίγες ώρες μετά την είσοδό του.
Ο αιτητής είναι συνταξιούχος κυβερνητικός υπάλληλος. Αφυπηρέτησε από τη θέση του Επάρχου Πάφου το 1977 και διαμένει μόνιμα στην Κύπρο. Στις 23.1.93 ενώ βρισκόταν στις ΗΠΑ υπέστη καρδιακό επεισόδιο και εισήχθη εις το Kissimee Memorial Hospital για περίθαλψη. Στις 4.2.93 μεταφέρθηκε στο Stanford University Hospital όπου στις 11.2.93 υπεβλήθη σε εγχείρηση ανοικτής καρδίας. Στο νοσοκομείο παρέμεινε για εννέα ημέρες. Απολύθηκε από το νοσοκομείο στις 19.2.93.
Τα έξοδα περίθαλψης του αιτητή στο Kissimee Memorial Hospital ανέρχονται στο ποσό των $9340 και εις το Stanford University Hospital στο ποσό των $85339.
Μετά την απόλυσή του από το Stanford University Hospital ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να επιστρέψει στην Κύπρο και παρέμεινε εις ΗΠΑ για να παρακολουθεί ο καρδιολόγος του την μεταχειρουργική κατάστασή του. Ο αιτητής επέστρεψε στην Κύπρο την 26.3.93.
Κατά την παραμονή στο εξωτερικό λόγω της ασθένειας του ο αιτητής και η συζυγός του η οποία τον εφρόντιζε καθόλο αυτό το διάστημα, εδαπάνησαν περίπου $6000 για διαμονή, διατροφή και διακίνηση.
O αιτητής, στην αίτησή του περιγράφει την οικονομική του κατάσταση και την χαρακτηρίζει ως άθλια. Ισχυρίζεται ότι δεν έχει τη δυνατότητα να επωμισθεί τα έξοδα θεραπείας του στο εξωτερικό.
O αιτητής με επιστολή του ημερομηνίας 5.4.93 προς τον Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας ζήτησε όπως του παραχωρηθεί βοήθεια για την κάλυψη των ως άνω αναφερομένων εξόδων του.
Από την ημερομηνία λήψεως της επιστολής του, παρήλθε χρονικό διάστημα πέραν του ενός έτους και ο καθ' ου η αίτηση συνεχίζει να παραλείπει να επιληφθεί του αιτήματος. Η συνεχής παράλειψη του καθ' ου η αίτηση να επιληφθεί του αιτήματος συνιστά, κατά τον αιτητή, σιωπηρά απόρριψη του αιτήματος γι' αυτό και ο αιτητής με την προσφυγή αρ. 583/94 που καταχωρήθηκε στις 30.6.94 ζητά την πιο κάτω θεραπεία:
"Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η παράλειψις του Καθ' ου η αίτησις να εγκρίνη την αίτησιν του Αιτητή ημερ. 5.4.1993 διά παροχήν οικονομικής βοήθειας διά κάλυψιν των εξόδων θεραπείας του εις το εξωτερικόν δεν έπρεπε να είχε γίνει και ότι έχει παραλειφθεί δέον όπως εκτελεσθή (ought not to have been made and whatever has been omitted should have been performed)."
Εκκρεμούσης της προσφυγής 583/94 ο καθ' ου η αίτηση εξέτασε το αίτημα του αιτητή και στις 28.2.95 αποφάσισε να εγκρίνει κατ' εξαίρεση και χαριστικά (ex gratis) συνεισφορά £5000 στα έξοδα θεραπείας του.
Η ένσταση στην προσφυγή αρ. 583/94 καταχωρήθηκε στις 8.3.95 δηλαδή, λίγες ημέρες μετά την απόφαση του καθ' ου η αίτηση.
Η θέση του καθ' ου η αίτηση, όπως διατυπώνεται στην ένσταση, είναι ότι η διαδικασία κατέστη άνευ αντικειμένου γιατί δεν υπάρχει πλέον οποιαδήποτε παράλειψη της διοίκησης να αποφασίσει στο αίτημα του αιτητή, εφόσον υπάρχει τώρα η απόφαση ημερομηνίας 28.2.95.
Προφανώς ο αιτητής δεν έμεινε ικανοποιημένος με την απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 28.2.95, την οποία θεώρησε ως απορριπτική του αιτήματος του για παροχή οικονομικής βοήθειας, γι' αυτό κατεχώρησε τη συνεκδικαζόμενη προσφυγή αρ. 342/95 με την οποία ζητά:
"Δήλωσιν του Δικαστηρίου ότι η απόφασις του Υπουργού Υγείας ημερ. 28.2.1995, δι' ης απορρίπτει το αίτημα του αιτητού διά παροχήν οικονομικής βοηθείας διά κάλυψιν των εξόδων θεραπείας του εις το εξωτερικόν, είναι άκυρος και στερείται οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος."
Σύμφωνα με το άρθρο 146(1) του Συντάγματος προσφυγή υποβάλλεται:
"....... κατ' αποφάσεως, πράξεως ή παραλείψεως οιουδήποτε οργάνου, αρχής ή προσώπου ασκούντος εκτελεστικήν ή διοικητικήν λειτουργίαν. ......"
Για να υπάρχει παράλειψη θα πρέπει η διοίκηση να υποχρεούται από σαφή νομοθετική διάταξη να προβεί σε συγκεκριμένη ενέργεια δηλαδή να έχει παραλείψει να κάνει κάτι που ο νόμος της επιβάλλει να κάνει. Βλ. Ιωάννης Φάκας ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2189.
Στην προκείμενη περίπτωση αφέθηκε να διαρρεύσει μεγάλο χρονικό διάστημα σιωπής και απραξίας χωρίς ο καθ' ου η αίτηση να επιληφθεί της αίτησης που υπέβαλε ο αιτητής. Πρόκειται για συμπεριφορά ασυμβίβαστη προς τις αρχές της χρηστής διοίκησης η οποία αναμφίβολα συνιστά παράλειψη οφειλόμενης εκ του νόμου ενέργειας υποκείμενης σε αναθεωρητικό έλεγχο με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Η διοίκηση δεν είχε δέσμια υποχρέωση a priori να εγκρίνει το αίτημα του αιτητή για παροχή οικονομικής βοήθειας. Η διοίκηση είχε υποχρέωση να εξετάσει το αίτημα και ενασκώντας τη διακριτική της εξουσία να αποφασίσει ανάλογα.
Η συγκεκριμένη συμπεριφορά της διοίκησης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά σιωπηρή άρνηση έγκρισης του αιτήματος εφόσον η παράλειψη δεν έχει προκύψει μετά από εξέταση του αιτήματος. Κατά συνέπεια, η θέση του αιτητη ότι το νομικά επιλήψιμο της συμπεριφοράς της διοίκησης εντοπίζεται στο ότι ο καθ' ου η αίτηση παρέλειψε να εγκρίνει το αίτημα είναι λανθασμένη. Δεν υπάρχει παράλειψη όταν η διοίκηση ενεργήσει ή παραλείπει να ενεργήσει κάτι μετά από άσκηση διακριτικής εξουσίας. Βλ. Vafeades v. Republic (1964) C.L.R. 454 και Papasavva v. Republic (1979) 3 C.L.R. 563.
Καθίσταται πρόδηλο ότι η συνεκδικαζόμενη προσφυγή 583/94 κατά τον χρόνο που καταχωρήθηκε είχε το απαιτούμενο νομικό και πραγματικό έρεισμα. Το ζήτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο η προσφυγή στερείται πλέον αντικειμένου μετά την απόφαση του καθ' ου η αίτηση που λήφθηκε επί του αιτήματος εκκρεμούσης της προσφυγής για την ex gratia παροχή συνεισφοράς £5000.- στα έξοδα θεραπείας του αιτητή. Η απάντηση πρέπει να είναι καταφατική. Η διοίκηση με την πιο πάνω απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 28.2.95 έπραξε αυτό που εκ του νόμου και με βάση τις αρχές δικαίου που διέπουν τη χρηστή διοίκηση είχε υποχρέωση και όφειλε να πράξει. πέραν αυτού δεν έχει απομείνει οτιδήποτε άλο που πρέπει να γίνει από πλευράς διοίκησης προς ικανοποίηση νόμιμης αξίωσης του αιτητή αλλά ούτε και φαίνεται ότι υπάρχει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ζημίας του αιτητή η οποία θα μπορούσε να αποκατασταθεί με εύλογη αποζημίωση ή άλλη θεραπεία με βάση το άρθρο 146.6 του Συντάγματος. Βλ. Χρήστος Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 490.
Κατόπιν των ανωτέρω αποφαίνομαι ότι η συνεκδικαζόμενη προσφυγή αρ. 583/94 είναι πλέον άνευ αντικειμένου μετά την απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερομηνίας 28.2.95 σχετικά με το αίτημα του αιτητή ημερομηνίας 5.4.93.
Κατόπιν των ανωτέρω απομένει η εξέταση της συνεκδικαζόμενης προσφυγής 342/95.
Καθώς προκύπτει από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης ημερομηνίας 28.2.95 ο Υπουργός Υγείας κατά την εξέταση του αιτήματος του αιτητή μεταξύ άλλων έλαβε υπόψη και την πιο κάτω γνωμάτευση του Ιατρικού Συμβουλίου ημερομηνίας 8.6.93 σχετικά με την περίπτωση του αιτητή.
"Το ιατροσυμβούλιο εξέτασε την πιο κάτω περίπτωση και αναφέρει τα πιο κάτω:
(α) Είναι γεγονός ότι ο ασθενής είχε μακρύ ιστορικό στηθαγχικών ενοχλημάτων.
(β) Φαίνεται ότι στην προκείμενη περίπτωση (ενώ βρισκόταν στην Αμερική) παρουσίασε οξύ καρδιακό επεισόδιο (κ.9 και κ.7).
(γ) Η αγγειογραφία που ακολούθησε καθώς και η χειρουργική επέμβαση γίνονται στην Κύπρο.
(δ) Η αγγειογραφία που έγινε στην Αμερική έδειξε πολύ σοβαρή πάθηση στεφανιαίων (κ.7 και κ.9).
Ενόψει των πιο πάνω το Ιατροσυμβούλιο αποφαίνεται ότι δικαιολογημένα ο ασθενής υπεβλήθη σε εγχείρηση ενώ βρισκόταν στο εξωτερικό."
Στην γνωμάτευση του ιατροσυμβουλίου υπάρχει υποσημείωση ότι "η Αμερική δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες που προνοούν οι κανονισμοί."
Ο Υπουργός Υγείας στην προσβαλλόμενη απόφαση μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής:
" ....... Δεν υπάρχει δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που συνοδεύει τον υπάλληλο ή τον πολίτη στις ανά το παγκόσμιο ιδιωτικές ή χάρη τρίτων περιηγήσεις, περιπλανήσεις ή απασχολήσεις του. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο συνετός ή προνοητικός πολίτης θα μεριμνούσε για ασφάλιση του. Ο Κανονισμός 15 του Σχεδιου Αποστολής Ασθενών στο εξωτερικό καλύπτει μόνο περιπτώσεις στις οποίες δεν ακολουθούνται οι κανονικές διαδικασίες αποστολής ασθενών που καθορίζονται στον Κανονισμό 1 δηλ. ότι για να αποσταλεί ασθενής στο εξωτερικό πρέπει η ασθένεια να μην "μπορεί να τύχει αποτελεσματικής διαγνώσεως ή θεραπείας στην Κύπρο, λόγω ελλείψεως των κατάλληλων διαγνωστικών ή θεραπευτικών μέσων". Ο Κανονισμός 1 τυγχάνει εφαρμογής και στις περιπτώσεις στις οποίες εφαρμόζεται ο Κανονισμός 15. Στην περίπτωση του κ. Στεφανίδη η προϋπόθεση αυτή δεν ικανοποιείται όπως προκύπτει από τη γνωμάτευση του Ιατροσυμβουλίου. Αν το περιστατικό του κ. Στεφανίδη συνέβαινε στην Κύπρο δεν θα αποστελλόταν στο εξωτερικό, αλλά και αν ακόμα αποστελλόταν, θα ήταν σε χώρα που η θεραπεία θα στοίχιζε £5000.- μάξιμουμ."
Όπως έχει λεχθεί ο Κανονισμός 15 του Σχεδίου προνοεί ότι παρέχεται οικονομική βοήθεια σε περιπτώσεις κυπρίων που ενώ βρίσκονταν στο εξωτερικό χρειάστηκαν επειγόντως διάγνωση ή θεραπεία που δεν προσφέρεται στην Κύπρο.
Στην προκείμενη περίπτωση ο αιτητής δεν φαίνεται ότι πήγε στην Αμερική με σκοπό να υποβληθεί στην εγχείρηση που υποβλήθηκε. Ο αιτητής βρέθηκε στην Αμερική για επαγγελματικούς λόγους και ενώ ήταν εκεί υπέστη καρδιακό επεισόδιο γεγονός το οποίο κατέστησε αμέσως αναγκαία τη διενέργεια χειρουργικής επέμβασης ανοικτής καρδιάς.
Η μεταφορά του αιτητή στην Κύπρο για να υποβληθεί εδώ στην εγχείρηση ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατη γιατί θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του, άποψη η οποία συνάδει και με τη γνωμάτευση του ιατροσυμβουλίου.
Ο Κανονισμός 15 του σχεδίου κατά την έκταση που αναφέρεται στις περιπτώσεις κυπρίων που ενώ βρίσκονταν στο εξωτερικό για επαγγελματικούς ή άλλους λόγους χρειάστηκαν επειγόντως ιατρική διάγνωση ή θεραπεία που δεν προσφέρεται στην, Κύπρο είναι πρόδηλο ότι καλύπτει και την περίπτωση όπου η επιστροφή του ασθενούς στην Κύπρο είναι αδύνατη είτε λόγω σοβαρής χειροτέρευσης της υγείας του ασθενούς είτε λόγω πραγματικού κινδύνου της ζωής του ασθενούς.
Στην προκείμενη περίπτωση η απόφαση του καθ' ου η αίτηση να εξαιρέσει τον αιτητή από τον σχετικό κανονισμό του σχεδίου για τους λόγους που αναφέρονται στην προσβαλλόμενη απόφαση είναι εσφαλμένη. Πρόκειται για απόφαση η οποία βασικά αντίκειται προς το πνεύμα του σχεδίου και αποτελεί προϊόν εσφαλμένης ερμηνείας του σχεδίου σε συνάρτηση προς τα πραγματικά γεγονότα που αφορούν την υπό εξέταση περίπτωση του αιτήτή.
Εφόσον η διαπίστωση είναι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν πλάνης περί τον νόμο και ή περί τα πράγματα αυτή θα πρέπει να ακυρωθεί. Η απόφαση για ex gratia παροχή συνεισφοράς ύψους ΛΚ5000.- στερείται ερείσματος και αναπόφευκτα ακυρώνεται.
Η προσφυγή 583/94 αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.
Η προσφυγή 342/95 επιτυγχάνει με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται στην ολότητά της βάσει του άρθρου 146.4 του Συντάγματος.
Διαταγή ως ανωτέρω.