|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 941
23 Οκτωβρίου, 1998
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Yπόθεση Aρ. 108/97)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Λόγοι ακυρώσεως ― Έλλειψη έρευνας και αιτιολογίας ― Περιστάσεις συνδρομής των λόγων στην κριθείσα περίπτωση πλήρωσης θέσεων ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού.
Διοικητικό Δίκαιο ― Αιτιολογία διοικητικών πράξεων ― Ειδικά η ανάγκη αιτιολογήσεως πράξεων εκδιδομένων κατά παραγνώριση γνωμοδοτήσεως και επί αντιφατικών στοιχείων του πραγματικού.
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Προσόντα ― Πλημμελής κρίση περί μη κατοχής προσόντος από την ΕΔΥ στην κριθείσα περίπτωση ― Περιστάσεις ― Έννομο συμφέρον ― Έννομο συμφέρον προσβολής προαγωγής από αιτητή που κρίθηκε μη προσοντούχος ― Υφίσταται εφόσον η κατοχή του προσόντος καθίσταται επίδικο θέμα.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της κατ' επανεξέταση αναδρομικής προαγωγής των ενδιαφερομένων σε Ανώτερους Ιατρικούς Λειτουργούς.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
1. Eίναι γεγονός ότι η ΕΔΥ όταν πήρε την επίδικη απόφασή της στις 7.11.96, είχε ενώπιόν της και άλλα ουσιώδη στοιχεία τα οποία αγνόησε πλήρως και καμιά αναφορά δεν έκαμε σ' αυτά. Η ΕΔΥ έλαβε υπόψη της τις επιστολές του τότε Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, ημερ. 14.11.94 και 16.11.94, όμως δεν ασχολήθηκε και αγνόησε παντελώς άλλες προγενέστερες και μεταγενέστερες του ίδιου Διευθυντή που στάληκαν στην ΕΔΥ και βρίσκονταν ενώπιόν της κατά τον ουσιώδη χρόνο (7.11.96).
Οι επιστολές αυτές αποκάλυπταν ουσιώδη στοιχεία πάνω στα οποία η ΕΔΥ έπρεπε να τοποθετηθεί. Αγνοήθηκαν όμως παντελώς κατά την επανεξέταση παρόλο που η ΕΔΥ ήταν υποχρεωμένη να τοποθετηθεί γιατί ήταν η ίδια που κάλεσε τον Γενικό Διευθυντή να εκφέρει τη γνώμη του επί του θέματος των προσόντων του αιτητή με την επιστολή της ημερ. 27.10.95.
Η ΕΔΥ αγνόησε παντελώς, την γνώμη του αρμόδιου Υπουργείου.
Λόγω της οξείας αντίθεσης μεταξύ της απόφασης της ΕΔΥ και των στοιχείων των φακέλων, η ΕΔΥ όφειλε να διενεργήσει περαιτέρω εμπεριστατωμένη έρευνα αναφορικά με το πιο από τα στοιχεία αυτά βεβαίωνε τα αληθή γεγονότα.
2. To Δικαστήριο συμφωνεί με το χαρακτηρισμό από μέρους του δικηγόρου του αιτητή, για τις επιστολές που αγνοήθηκαν από την ΕΔΥ, ότι αποτελούσαν ουσιώδη στοιχεία και τα οποία η ΕΔΥ όφειλε να εξετάσει και να αιτιολογήσει γιατί δεν συμφωνούσε με τα ευρήματα της έρευνας που διεξήγαγε το Υπουργείο Υγείας μετά από αίτημά της.
Τα ουσιώδη αυτά στοιχεία αγνοήθηκαν παντελώς, δεν διερευνήθηκαν και καμιά αιτιολογία δεν δόθηκε για την παραγνώρισή τους από την ΕΔΥ. Αυτό αποτελεί σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου λόγο ακύρωσης.
3. Ενόψει της κατάληξης αυτής δεν κρίνεται σκόπιμο να ασχοληθεί το Δικαστήριο με τους άλλους λόγους ακυρότητας που υποβλήθηκαν. Θα αναφερθεί μόνο συνοπτικά, πως ο αιτητής έχει έννομο συμφέρο να προσβάλει την επίδικη πράξη, δεδομένου ότι, έναντι της απόφασης της ΕΔΥ ότι δεν κατέχει το επίμαχο προσόν, πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι η ΕΔΥ δεν διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσει κατά πόσον το κατέχει και έτσι το ζήτημα τούτο κατέστη επίδικο με επιτυχή μάλιστα έκβαση για τον αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ευθυμίου v. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 1638,
Xapolytos v. Republic (1967) 3 C.L.R. 703,
Hadjikyriakou v. Republic (Νο. 2) (1968) 3 C.L.R. 63,
Yiallourides & Another v. Republic (1969) 3 C.L.R. 379,
Γεωργίου ν. Ε.Δ.Υ. (1994) 4 Α.Α.Δ. 1127.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Aνώτερου Iατρικού Λειτουργού αναδρομικά από 15.1.95 αντί του αιτητή.
Α. Κωνσταντίνου, για τον Aιτητή.
Ε. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
A. Ευσταθίου, για το Eνδιαφερόμενο μέρος A. Δημοσθένους.
Cur. adv. vult.
XPYΣOΣTOMHΣ, Δ.: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη ή/και απόφαση των καθ' ων η αίτηση που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας (αρ. 3116) στις 17 Ιανουαρίου 1997 (αρ. γνωστοποίησης 108) με την οποία προήγαγαν τους 1. Ανδρέα Δημοσθένους και 2. Χρυστάλλα Χατζηαναστασίου στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπολογισμός) θέση Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, αναδρομικά από 15.1.1995, αντί του αιτητή, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, με την απόφαση του με ημερομηνία 21.10.96 στις Προσφυγές αρ. 149/95 και 184/95, κήρυξε άκυρη την απόφαση της ΕΔΥ ημερ. 18.11.94, να προάξει από 15.1.95 τον Δημοσθένους Ανδρέα και Χατζηαναστασίου Χρυστάλλα στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπολογισμός) θέση Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας.
Ενόψει της ακυρωτικής απόφασης, η ΕΔΥ προέβη σε επανεξέταση του θέματος της πλήρωσης των δύο θέσεων με βάση το πραγματικό και νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά την ημερομηνία που λήφθηκε η σχετική απόφαση της Επιτροπής.
Η ΕΔΥ, με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία, δεν αποδέχθηκε τη θέση του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, (Βλ. Παράρτημα 2 στην ένσταση), ότι ο αιτητής κατείχε το απαιτούμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόν, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα ή τίτλο ή ισότιμο προσόν στη Δημόσια Υγεία ή τη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας ή και Νοσοκομείων, κατά τον ουσιώδη χρόνο συνδρομής των προσόντων που ήταν η 12.9.94.
Λαμβάνοντας την πιο πάνω απόφαση της η ΕΔΥ προέβη σε δική της ξεχωριστή έρευνα. Μελέτησε τόσο τον Προσωπικό Φάκελο όσο και το Φάκελο Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων του αιτητή και σημείωσε στο πρακτικό της ημερομηνίας 7.11.96, τα σχετικά ευρήματα της έρευνας που διεξήγαγε. Ύστερα από την πιο πάνω απόφαση της, ο αιτητής αποκλείστηκε από την παραπέρα διαδικασία.
Στη συνέχεια, η ΕΔΥ αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της ουσιώδη στοιχεία, που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο, και με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολο τους επέλεξε τους Δημοσθένους Ανδρέα και Χατζηαναστασίου Χρυστάλλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, ως τους πιο κατάλληλους και αποφάσισε να προσφέρει σ' αυτούς προαγωγή στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπολογισμός) θέση Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, αναδρομικά, από 15.1.95. Σαν αποτέλεσμα καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
Οι λόγοι ακυρότητας που προβλήθηκαν είναι οι ακόλουθοι:
1) Οι καθ' ων η αίτηση, θεώρησαν τον αιτητή ως μη προσοντούχο χωρίς να λάβουν υπόψη όλα τα στοιχεία και δεδομένα που υπήρχαν στον φάκελο του αιτητή. Περαιτέρω και δεδομένου ότι προηγουμένως σε δυο περιπτώσεις του αναγνώρισαν την κατοχή του μεταπτυχιακού προσόντος, γίνεται εισήγηση ότι υπήρξε προσβολή και παραβίαση των αρχών της καλής πίστης.
2) Οι καθ' ων θεώρησαν ότι το μεταπτυχιακό προσόν του ενδιαφερομένου μέρους στις σπουδές "Community Medicine" κάλυπτε το Σχέδιο Υπηρεσίας, ενώ του αιτητή στις σπουδές "Occupational Medicine" όχι, παρά το γεγονός ότι αμφότεροι προέρχονται από την ίδια Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου και τα προσόντα τους κάλυπταν και τα δύο τη Δημόσια Υγεία.
3) Υπάρχει αμάχητο τεκμήριο ότι το μεταπτυχιακό προσόν του Αιτητή αποτελεί "μεταπτυχιακό δίπλωμα ή τίτλο ειδικότητας".
Ουσιαστικά η θέση του δικηγόρου του αιτητή επικεντρώνεται στην εισήγηση ακύρωσης της επίδικης πράξης λόγω εσφαλμένης αιτιολογίας, στην ύπαρξη πλάνης στη λήψη απόφασης και στην έλλειψη δέουσας έρευνας.
Αναφορικά με τον πρώτο λόγο, η δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση υπέβαλε ότι ο αιτητής δεν κατέχει τα προσόντα που προβλέπονται από το Σχέδιο Υπηρεσίας και επομένως δεν έχει ιδιαίτερο και άμεσο έννομο συμφέρον να εγείρει την παρούσα προσφυγή. Το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, ανέφερε, απαιτούσε μεταξύ άλλων ως απαραίτητο προσόν, μεταπτυχιακό δίπλωμα ή τίτλο ή ισότιμο προσόν στη Δημόσια Υγεία ή τη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας ή/και Νοσοκομείων. Η ΕΔΥ αποφάσισε ύστερα από δέουσα έρευνα ότι ο αιτητής δεν διέθετε το πιο πάνω προσόν και τον απέκλεισε από την παραπέρα διαδικασία. Ακόμα εισηγήθηκε ότι η απόφαση δεν ήταν λανθασμένα αιτιολογημένη και ότι από τα πρακτικά της 7.11.96 (Παράρτημα 4 της ένστασης), προκύπτει ότι η ΕΔΥ έλαβε υπόψη της όλα τα ουσιώδη στοιχεία που ήταν ενώπιόν της τα οποία και κατέγραψε στα εν λόγω πρακτικά.
Ο δικηγόρος του αιτητή παραθέτει στην γραπτή του αγόρευση, τα σχετικά αποσπάσματα από τα πρακτικά της ΕΔΥ ημερ. 7.11.96 (παράρτημα 4), όπου καταγράφονται όλα τα έγγραφα και στοιχεία που έλαβε υπόψη της η ΕΔΥ για να καταλήξει στην επίδικη απόφαση και εισηγήθηκε ότι δεν λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία και δεδομένα που υπήρχαν στο φάκελο του αιτητή. Επίσης στη γραπτή απαντητική του αγόρευση υπέβαλε ότι η ΕΔΥ κατέγραψε ρητά στο πρακτικό της (παράρτημα 4), ποια έγγραφα και στοιχεία έλαβε υπόψη, προκειμένου να αποφανθεί αν ο αιτητής κατέχει μεταπτυχιακό δίπλωμα ή τίτλο στη Δημόσια Υγεία.
Είναι γεγονός ότι η ΕΔΥ όταν πήρε την επίδικη απόφαση της στις 7.11.96, είχε ενώπιον της και άλλα ουσιώδη στοιχεία τα οποία αγνόησε πλήρως και καμιά αναφορά δεν έκαμε σ' αυτά. Η ΕΔΥ έλαβε υπόψη της τις επιστολές του τότε Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας ημερ. 14.11.94 και 16.11.94, όμως δεν ασχολήθηκε και αγνόησε παντελώς άλλες προγενέστερες και μεταγενέστερες του ίδιου Διευθυντή που στάληκαν στην ΕΔΥ και βρίσκονταν ενώπιόν της κατά τον ουσιώδη χρόνο (7.11.96). Οι επιστολές αυτές ήσαν:
α) Επιστολή του ιδίου Διευθυντή ημερ. 6.7.94 προς την ΕΔΥ κατόπιν επιστολής της ΕΔΥ προς τον ίδιο και τον Υπουργό Υγείας, με την οποία εζητείτο η γνώμη του μεταξύ άλλων και ποιοι κατείχαν μεταπτυχιακό προσόν στη Δημόσια Υγεία (βλέπε επισυνημμένο 2).
β) Επιστολή του ιδίου Διευθυντή, ημερ. 22.2.95 προς την ΕΔΥ που αναφέρεται ειδικά στον αιτητή και επαναβεβαιώνει ότι είναι κάτοχος του απαιτούμενου προσόντος στη Δημόσια Υγεία (επισυνημμένο 4 στην γραπτή αγόρευση για τον αιτητή).
γ) Επίσης η ΕΔΥ είχε ενώπιόν της και δύο επιστολές του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας ημερ. 24.1.96 και 16.2.96 (επισυνημμένα 11 και 12 στη γραπτή αγόρευση για τον αιτητή).
Οι επιστολές αυτές αποκάλυπταν ουσιώδη στοιχεία πάνω στα οποία η ΕΔΥ έπρεπε να τοποθετηθεί. Αγνοήθηκαν όμως παντελώς κατά την επανεξέταση παρόλο που η ΕΔΥ ήταν υποχρεωμένη να τοποθετηθεί γιατί ήταν η ίδια που κάλεσε τον Γενικό Διευθυντή να εκφέρει τη γνώμη του επί του θέματος των προσόντων του αιτητή με την επιστολή της ημερ. 27.10.95. Όπως φαίνεται καθαρά στο επισυνημμένο 15 (στην γραπτή απαντητική αγόρευση) και η δεύτερη επιστολή του Γενικού Διευθυντή προκλήθηκε ύστερα από παράκληση της ΕΔΥ με επιστολή της ημερ. 9.1.96 (βλ. επισυνημμένο 16). Η ίδια η ΕΔΥ ζήτησε να πληροφορηθεί για τις θέσεις του Υπουργείου σχετικά με το επίδικο θέμα, κατά πόσο δηλαδή ο αιτητής ήταν κάτοχος μεταπτυχιακού προσόντος στη Δημόσια Υγεία.
Στην επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας, ημερ. 24.1.96, αναφέρονται τα πιο κάτω:-
"Επειδή η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας είχε αμφισβητήσει στο παρελθόν κατά πόσο ο Ανδρέας Γ. Γεωργίου κατείχε μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Δημόσια Υγεία, το Υπουργείο αυτό έχει διεξάγει έρευνα για το μεταπτυχιακό προσόν Μ.Sc in Occupational Medicine που κατέχει ο πιο πάνω αναφερόμενος υποψήφιος.
Από την έρευνα προέκυψαν τα ακόλουθα στοιχεία που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το μεταπτυχιακό προσόν M.Sc in Occupational Medicine που κατέχει ο κ. Α. Γεωργίου, είναι στη Δημόσια Υγεία όπως ακριβώς προνοεί η παράγραφος (1) των απαιτουμένων προσόντων του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης του Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού. Για το σκοπό αυτό σας αναφέρουμε συνοπτικά τα ακόλουθα στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα:-"
Η ΕΔΥ αγνόησε παντελώς, την γνώμη του αρμόδιου Υπουργείου.
Λόγω της οξείας αντίθεσης μεταξύ της απόφασης της ΕΔΥ και των στοιχείων των φακέλων, η ΕΔΥ όφειλε να διενεργήσει περαιτέρω εμπεριστατωμένη έρευνα αναφορικά με το πιο από τα στοιχεία αυτά βεβαίωνε τα αληθή γεγονότα.
Για παρόμοιο ζήτημα ο Δικαστής κ. Αρτέμης στην απόφασή του Κυριάκος Ευθυμίου v. Δημοκρατίας (1997) 4 A.A.Δ. 1638, αναφέρει τα εξής πολύ σχετικά:
"Η ανάγκη για σαφή, εξειδικευμένη και εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση καθίσταται επιτακτική όταν για τη νομιμότητα της διοικητικής πράξης υπάρχουν αντιφατικά και συγκρουόμενα στοιχεία.
Λόγω της οξείας αντίθεσης μεταξύ των στοιχείων του φακέλου η Επιτροπή όφειλε να ενεργήσει περαιτέρω εμπεριστατωμένη έρευνα αναφορικά με το ποιο από τα στοιχεία αυτά βεβαίωνε τα αληθή.
Ανεξάρτητα από τις διαπιστώσεις άλλων σωμάτων και προς συμμόρφωση με τη δικαστική απόφαση, η Επιτροπή, ως το αποκλειστικά αρμόδιο όργανο για την εκτίμηση της συνδρομής των προϋποθέσεων του νόμου, όφειλε να ερευνήσει περαιτέρω το αμφισβητούμενο αυτό ζήτημα και να αιτιολογήσει με ρητές σκέψεις την απόφασή της. (Βλ. σχετικά, Δημοκρατία ν. Πάμπου Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422, Χρυστάλλα Χ''Γιάννη Ιωσήφ κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 317 και Σοφούλα Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 193.)
Παράλειψη διενέργειας επαρκούς έρευνας οδηγεί σε άγνοια ουσιωδών στοιχείων και κάμπτει το τεκμήριο κατά της πλάνης και υπέρ της ορθής διαπίστωσης των πραγματικών περιστατικών εκ μέρους της Διοίκησης. (Βλ. Spyrou v. R. (1987) 3 C.L.R. 1073, Δημοκρατία κ.ά. ν. Χρυσόστομος Καλός κ.ά (1992) 3 Α.Α.Δ. 242, Ιωάννης Ιωαννίδης ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 455, Margal Ltd v. Κεντρικής Τράπεζας (1993) 3 Α.Α.Δ. 194 και Νίτσα Νικολαΐδου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 449)."
Πολύ σχετικά με το υπό συζήτηση θέμα είναι και όσα αναφέρει ο Ι. Δ. Σαρμάς στο σύγγραμμά του "Η συνταγματική και διοικητική νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας" σελ. 132:-
"6ον Άλλο είδος πλημμελείας της αιτιολογίας των διοικητικών πράξεων είναι η μη, δι' ειδικης αιτιολογίας, παράκαμψη αντιφατικών στοιχείων ευρισκομένων στον φάκελο, ιδία αρνητικής γνωμοδοτήσεως αρμοδίας επιτροπής. Κατά την παγία νομολογία του συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 482/1966, 369/1978, 1704/1981) "επί απλής γνωμοδοτήσεως το αποφασίζον όργανον δεν οφείλει μεν να συμμορφωθεί προς την γνωμοδότησιν ή επί πλειόνων γνωμοδοτήσεων προς ωρισμένην εκ τούτων, πλην υποχρεούται να αιτιολογήση την απόκλησιν του από της ληθείσης γνώμης και δη εφ' όσον η γνώμη αυτή προέρχεται εξ΄οργάνου συντεθειμένου εκ προσώπων, κεκτημένων ειδικάς γνώσεις και εμπειρίαν".
Συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό από μέρους του δικηγόρου του αιτητή, για τις επιστολές που αγνοήθηκαν από την ΕΔΥ, ότι αποτελούσαν ουσιώδη στοιχεία και τα οποία η ΕΔΥ όφειλε να εξετάσει και να αιτιολογήσει γιατί δεν συμφωνούσε με τα ευρήματα της έρευνας που διεξήγαγε το Υπουργείο Υγείας μετά από αίτημα της.
Τα ουσιώδη αυτά στοιχεία αγνοήθηκαν παντελώς, δεν διερευνήθηκαν και καμιά αιτιολογία δεν δόθηκε για την παραγνώρισή τους από την ΕΔΥ. Αυτό αποτελεί σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου, λόγο ακύρωσης (βλ. μεταξύ άλλων Xapolytos v. Republic (1967) 3 C.L.R. 703, Hadjikyriakou v. Republic (No. 2) (1968) 3 C.L.R. 63, Yiallourides & Another v. Republic (1969) 3 C.L.R. 379).
Ενόψει της κατάληξης αυτής δεν κρίνω σκόπιμο να ασχοληθώ με τους άλλους λόγους ακυρότητας που υποβλήθηκαν. Θα αναφέρω μόνο συνοπτικά πως ο αιτητής έχει έννομο συμφέρο να προσβάλει την επίδικη πράξη, δεδομένου ότι έναντι της απόφασης της ΕΔΥ ότι δεν κατέχει το επίμαχο προσόν, πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι η ΕΔΥ δεν διεξήγαγε τη δέουσα έρευνα για να διαπιστώσει κατά πόσον το κατέχει και έτσι το ζήτημα τούτο κατέστη επίδικο με επιτυχή μάλιστα έκβαση για τον αιτητή. (Βλ. Δαυΐδ Γεωργίου ν. Ε.Δ.Υ. (1994) 4 Α.Α.Δ. 1127).
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η επίδικη πράξη ακυρώνεται με έξοδα σε βάρος των καθ' ων η αίτηση.
H προσφυγή ειτυγχάνει με έξοδα.