|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 725
11 Σεπτεμβρίου, 1998
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Yπόθεση Αρ. 461/96)
GOLDEN COAST LTD,
Αιτητές,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Yπόθεση Αρ. 462/96)
LORDOS HOTELS HOLDINGS LTD,
Aιτητές,
v.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Yποθέσεις Aρ. 461/96, 462/96)
Προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος ― Προθεσμία ―�O επιτακτικός χαρακτήρας της παραγράφου 2 του Άρθρου 146 ―�Tο ακυρωτικό δικαστήριο υποχρεωμένο να επιληφθεί του εμπροθέσμου ή μη και όταν οι διάδικοι παραλείπουν να ασχοληθούν με αυτό ―�Περιστάσεις του εκπροθέσμου της προσφυγής κατά της επιβολής τελών αποχετεύσεως.
Διοικητικό Δίκαιο ― Διοικητική πράξη ―�Eκτελεστότητα ― Tο ζήτημα της φύσης, κανονιστικής ή ατομικής, των πράξεων που προνοούν περί επιβολής αποχετευτικών τελών ― Eφαρμογή των πορισμάτων της L' Union Nationale (Tourism & Sea Resorts) Ltd και Άλλοι v. Συμβουλίου Aποχετεύσεων Λεμεσού - Aμαθούντος (1998) 3 A.A.Δ. 513.
Aποχετευτικά τέλη ―�Kαθορισμός και επιβολή ―�Συντελούνται με την γνωστοποίηση περί των τελών που δημοσιεύεται στην Eπίσημη Eφημερίδα της Δημοκρατίας ― H ειδοποίηση για την πληρωμή τους που αποστέλλεται σε ένα έκαστο οφειλέτη δεν συνιστά διοικητική πράξη ―�Συνέπειες.
[Πέραν των ανωτέρω τίτλων η απόφαση του Δικαστηρίου διαβάζεται ως σύνολο].
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
L' Union Nationale (Tourism & Sea Resorts) Ltd και Άλλοι v. Συμβουλίου Aποχετεύσεων Λεμεσού-Aμαθούντας (1998) 3 Α.Α.Δ. 513,
Δημοκρατία v. Xατζηπαντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961,
Δημητρίου v. Δημοκρατίας και Άλλων (1989) 3 Α.Α.Δ. 1281.
Προσφυγή.
Συνεκδικαζόμενες προσφυγές με τις οποίες προσβάλλεται η επιβολή αποχετευτικών τελών και/ή φορολογίας για το έτος 1995.
Ι. Νικολάου για Mαρκίδη, Mαρκίδη και Σία, για τους Aιτητές.
Α. Λάντος, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
NIKOΛAΪΔHΣ, Δ.: Με τις παρούσες προσφυγές αξιώνεται η ακύρωση των κοινοποιηθεισών στις αιτήτριες ταχυδρομικώς κατά την 25.4.1996 αποφάσεων ή πράξεων των καθ' ων η αίτηση διά των οποίων τους επιβλήθηκαν αποχετευτικά τέλη και/ή φορολογία για το έτος 1995. Οι αιτήτριες που είναι εταιρείες περιορισμένης ευθύνης που συνεστήθηκαν σύμφωνα με τον περί Εταιρειών Νόμο, Κεφ. 113, είναι συνιδιοκτήτριες ξενοδοχειακού συγκροτήματος γνωστού ως Golden Coast που έχει ανεγερθεί επί ακινήτου που βρίσκεται στο Παραλίμνι.
Προς ακύρωση της πράξης οι αιτήτριες επικαλούνται σειρά λόγων. Ισχυρίζονται ότι οι επίδικες αποφάσεις εκδόθηκαν κάτω από πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο, ότι δεν ελήφθη υπ' όψιν η φύση και το όφελος που προκύπτει στη συγκεκριμένη περιουσία από τη λειτουργία του αποχετευτικού συστήματος και τέλος ότι οι σχετικοί κανονισμοί έχουν ψηφιστεί καθ' υπέρβαση εξουσίας.
Στο φάκελο που κατατέθηκε υπάρχει το πρακτικό της συνεδρίας των καθ' ων η αίτηση που έχει σχέση με την επιβολή των αποχετευτικών τελών για το έτος 1995, ημερομηνίας 30.10.1995 και το οποίο έχει ως ακολούθως:
" 3. Έκδοση φορολογίας του 1995
Το Συμβούλιο αποφάσισε όπως η φορολογία του 1995 εκδοθεί μέσα στο Δεκέμβριο του 1995 και να είναι πληρωτέα μέχρι 30 Ιουνίου 1996."
Στις 12.1.1996 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας γνωστοποίηση σύμφωνα με τους Κανονισμούς 32, 33 και 34 για καθορισμό των πληρωμών των ετήσιων τελών (Κ.Δ.Π. 9/96). Οι παρούσες προσφυγές ασκήθηκαν εναντίον των ειδοποιήσεων για την επιβολή της ρηθείσης φορολογίας που στάληκαν ταχυδρομικώς στις αιτήτριες γύρω στις 25.4.1996.
Δεν έχει αμφισβητηθεί η εμπρόθεσμη άσκηση της προσφυγής. Όμως επειδή μετά την επιφύλαξη της απόφασης εκδόθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου η απόφαση στην υπόθεση L' Union Nationale (Tourism & Sea Resorts) Ltd και Άλλοι ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας (1998) 3 Α.Α.Δ. 513, που είναι σχετική με το πιο πάνω θέμα, θεώρησα ότι θα ήταν ορθό να έχω τις απόψεις των ενδιαφερόμενων δικηγόρων. Κι' αυτό παρά το γεγονός ότι λόγω της υποχρεωτικής διατύπωσης του Άρθρου 146.2 το Δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να ασχοληθεί με το θέμα αυτεπάγγελτα (βλέπε Δημοκρατία ν. Χ''Παντελή (1989) 3 Α.Α.Δ. 961 και Ανδρέας Δημητρίου ν. Δημοκρατίας και Άλλων (1989) 3 Α.Α.Δ. 1281).
Στην απόφαση L' Union Nationale, ανωτέρω, αποφασίστηκε ότι με τη γνωστοποίηση που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας παρέχεται πλήρης γνώση στους ενδιαφερομένους, αφού καθορίζεται σαφώς και με βεβαιότητα το ζημιογόνο αποτέλεσμα. Κρίθηκε επίσης ότι η μη αναφορά στο ποσό δεν αφαιρεί από τη γνωστοποίηση τα εχέγγυα που την καθιστούν επαρκή για σκοπούς έναρξης της προθεσμίας. Αποφασίστηκε τέλος ότι η γνωστοποίηση έθετε σε κίνηση την προθεσμία που ορίζεται από το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος.
Ο συνήγορος των αιτητών σχολιάζοντας την απόφαση της Ολομέλειας κάλεσε το Δικαστήριο να μην την εφαρμόσει γιατί την θεωρούσε λανθασμένη. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να γίνει. Οι αποφάσεις της Ολομέλειας είναι δεσμευτικές, μέχρις ότου ανατραπούν, ακόμα και όταν κάποιος δυνατόν να διαφωνεί με το περιεχόμενό τους.
Ο κ. Νικολάου ισχυρίστηκε επίσης ότι η Κ.Δ.Π. 9/96 είναι κανονιστικής φύσης και καθορίζει τα τέλη κατά κατηγορία, ενώ τα τέλη στους συγκεκριμένους ιδιοκτήτες επιβλήθηκαν χωριστά και ατομικά με τη χωριστή ειδοποίηση που τους στάληκε. Και τούτο εν όψει της διατύπωσης του άρθρου 30 του περί Αποχετευτικών Συστημάτων Νόμου του 1971, Ν.1/71 που προβλέπει την αύξηση ή μείωση του επιβληθέντος τέλους ανάλογα με συγκεκριμένα κριτήρια που αναφέρονται στο άρθρο. Δεν συμφωνώ με την τοποθέτηση αυτή. Είναι φανερό ότι στους αιτητές επιβλήθηκαν τα συγκεκριμένα τέλη με βάση την Κ.Δ.Π. 9/96 και όχι με την ειδοποίηση που τους στάληκε. Αν η Κ.Δ.Π. 9/96 καθόριζε απλώς τα τέλη κατά κατηγορία, όπως είναι η θέση των αιτητών, τότε θα έπρεπε να υπάρχει άλλη απόφαση με την οποία να αυξάνεται ή να μειώνεται το τέλος που τελικά επιβλήθηκε στους αιτητές. Τέτοια απόφαση δεν υπάρχει και σίγουρα η ειδοποίηση που τους στάληκε από μόνη της δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόφαση επιβολής τέλους.
Είναι η θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου των αιτητών ότι αν η Κ.Δ.Π. 9/96 θεωρηθεί εκτελεστή διοικητική πράξη παρουσιάζεται παράβαση των προνοιών του νόμου και ειδικότερα του άρθρου 30 του περί Αποχετευτικών Συστημάτων Νόμου του 1971, Ν.1/71. Έχουν εκφραστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο διϊστάμενες απόψεις για την ερμηνεία του άρθρου 30. Όμως στην παρούσα περίπτωση η ερμηνεία του άρθρου 30 θα μας απασχολούσε ως θέμα ουσίας. Στο παρόν στάδιο εξετάζεται το εμπρόθεσμο της καταχώρησης των προσφυγών και μόνο. Η εκτελεστότητα μιας διοικητικής πράξης δεν εξαρτάται από τη συμφωνία της με νομοθετικές διατάξεις. Μια πράξη, έστω και παράνομη, είναι εκτελεστή, αν βέβαια πληροί τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο και φέρει αποτελέσματα μέχρις ότου ακυρωθεί ως παράνομη. Και η Κ.Δ.Π. 9/96 είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, έστω κι' αν ίσως παραβιάζει τις πρόνοιες του Νόμου 1/71. Το ίδιο ισχύει και για το επιχείρημα ότι η Κ.Δ.Π. 9/96 εδημοσιεύτηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας (ultra vires). Η παρανομία της πράξης και η κατ' ισχυρισμόν έκδοση της καθ' υπέρβαση εξουσίας μπορεί να εξεταστεί μόνο μετά την επιβεβαίωση του εμπρόθεσμου της καταχώρησης της προσφυγής.
Τα γεγονότα στις παρούσες υποθέσεις, παρ' όλον ότι αναφέρονται σε άλλη διοικητική πράξη και σε άλλο Συμβούλιο Αποχετεύσεων, στη βάση τους είναι τα ίδια με τα γεγονότα της υπόθεσης L' Union Nationale. Έτσι το αιτιολογικό μέρος της απόφασης αυτής τυγχάνει πλήρους εφαρμογής και στην παρούσα περίπτωση. Χαρακτηριστικά σημειώνω ότι ακόμα και το κείμενο της γνωστοποίησης στην υπόθεση εκείνη όπως παρουσιάζεται στο κείμενο της απόφασης, είναι πρακτικά ταυτόσημο με το περιεχόμενο της γνωστοποίησης στις παρούσες υποθέσεις.
Η Κ.Δ.Π. 9/96 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 12.1.1996. Αφού οι παρούσες προσφυγές ασκήθηκαν στις 31.5.1996 είναι σαφώς εκπρόθεσμες και συνεπώς θα πρέπει να απορριφθούν.
Εν όψει των πιο πάνω οι παρούσες προσφυγές απορρίπτονται, αλλά κάτω από τις περιστάσεις δεν εκδίδω οποιαδήποτε διαταγή ως προς τα έξοδα.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.