|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 4 ΑΑΔ 619
23 Ιουλίου, 1998
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΜΕΤΤΟΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση
(Yπόθεση Aρ. 394/95)
Δημόσιοι Yπάλληλοι ― Προαγωγές ― Προσόντα ―�Πολύ καλή γνώση αγγλικής ―�Διαπίστωση της κατοχής της από την E.Δ.Y. επί τη βάσει και σχετικών διαβεβαιώσεων του Προϊσταμένου του Tμήματος.
Δημόσιοι Yπάλληλοι ― Προαγωγές ― Aρχαιότητα ―�Bαρύτητα ―�Aποφασιστικότητα της αρχαιότητας μόνον επί ισοδυναμίας των λοιπών κριτηρίων.
Διοικητικό Δίκαιο ― Aρχές ― Aμεροληψία της διοίκησης ― Πότε στοιχειοθετείται έχθρα.
Διοικητικό Δίκαιο ― Διοικητική πράξη ― Aιτιολογία ― H δυνατότητα συμπληρωσής της από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου.
O αιτητής προσέβαλε την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Kτηματολογικού Λειτουργού 2ης Tάξης.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το Σχέδιο Υπηρεσίας για τη θέση του Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης Τάξης απαιτεί μεταξύ άλλων "πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας". Για το θέμα της κατοχής της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας ο Διευθυντής του Τμήματος στη σχετική συνεδρία της Επιτροπής είχε αναφέρει τα εξής:
"Οσον αφορά την απαιτούμενη από το Σχέδιο Υπηρεσίας πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας, τη διαθέτουν όλοι οι υποψήφιοι. Αναφέρεται σχετικά ότι χρησιμοποιούν την Αγγλική γλώσσα στην εργασία τους, τόσο προφορικά όσο και γραπτά, σε ψηλό επίπεδο."
Στη σχετική απόφασή της η Επιτροπή είχε αναφέρει τα ακόλουθα:
"Όσον αφορά την απαιτούμενη από το Σχέδιο Υπηρεσίας πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας, η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία και τη σχετική δήλωση του Διευθυντή, έκρινε ότι τη διαθέτουν όλοι οι υποψήφιοι."
Eίναι η θέση του αιτητή ότι η Επιτροπή δεν είχε κανένα στοιχείο που δικαιολογούσε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη κατείχαν πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας και ότι δεν επέλεξε οποιοδήποτε τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να το εξακριβώσει.
Μια προσεκτική εξέταση των φακέλων των ενδιαφερόμενων μερών δείχνει ότι ήταν κάτοχοι διπλωμάτων πολύ καλής γνώσης της γλώσσας, μερικοί είχαν αποφοιτήσει από σχολές όπου η Αγγλική γλώσσα ήταν η κύρια γλώσσα διδασκαλίας ενώ άλλοι κατείχαν παρεμφερή διπλώματα που είχαν ληφθεί κατόπιν γραπτών εξετάσεων στις οποίες είχαν παρακαθίσει στην Αγγλική γλώσσα. Με βάση το περιεχόμενο των φακέλων των ενδιαφερόμενων μερών και τη διαβεβαίωση του Διευθυντή ότι χρησιμοποιούσαν την Αγγλική γλώσσα τόσο προφορικά όσο και γραπτά κατά την εξάσκηση των καθηκόντων τους, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εισήγηση του αιτητή δεν μπορεί να ευσταθήσει.
2. Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι η αρχαιότητα δεν αποτελεί από μόνη της ρυθμιστικό παράγοντα σε μια προαγωγή αλλά συσταθμίζεται με την αξία και τα προσόντα. Υπερισχύει μόνο αν τα δύο άλλα κριτήρια, δηλαδή της αξίας και των προσόντων, είναι τα ίδια.
Από μια προσεκτική εξέταση των σχετικών φακέλων φαίνεται ότι ο αιτητής υπερτερεί σε αρχαιότητα έναντι μερικών από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Όμως η υπεροχή αυτή (που σε τέσσερις περιπτώσεις περιορίζεται σε 5 μήνες), δεν μπορεί να αποτελέσει αποφασιστικό κριτήριο, αφού φαίνεται ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερισχύουν σε αξία. Είναι ορθό ότι η αναφορά του Διευθυντή ότι ο αιτητής κατά τα τελευταία χρόνια έχει επιδείξει αδιαφορία στην εργασία του δεν επιβεβαιώνεται από το περιεχόμενο των εμπιστευτικών εκθέσεων του αιτητή. Όμως η λεπτομέρεια αυτή δεν φαίνεται ότι είχε επηρεάσει την κρίση της Επιτροπής η οποία, αφού έλαβε υπόψη ότι ορισμένοι υποψήφιοι υπερείχαν σε αρχαιότητα, κατέληξε στη σχετική απόφαση της, αφού αυτοί που είχαν επιλεγεί, είτε υπερτερούσαν είτε είχαν την ίδια περίπου αξία με αυτούς που υπερείχαν σε αρχαιότητα και επιπρόσθετα οι επιλεγέντες είχαν και τη σύσταση του Διευθυντή.
3. Η Διοίκηση πρέπει να ενεργεί αμερόληπτα σε κάθε περίπτωση. Κάθε διοικητική απόφαση πρέπει να διανθίζεται από αμεροληψία που αποτελεί ένα βασικό στοιχείο της εγκυρότητάς της. Η υποχρέωση αυτή που διασφαλίζεται από συνταγματικές διατάξεις έχει επιβεβαιωθεί νομολογιακά σε σειρά δικαστικών αποφάσεων.
O αιτητής στην παρούσα περίπτωση απέτυχε να αποδείξει τους ισχυρισμούς του για επίδειξη έχθρας και/ή έλλειψη αντικειμενικότητας.
4. Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης μπορεί να περιέχεται στην ίδια την απόφαση ή μπορεί να συμπληρωθεί από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου. Στην παρούσα περίπτωση τα πρακτικά της Επιτροπής της 20/1/95 περιέχουν τη σχετική απόφαση που φαίνεται πλήρως αιτιολογημένη, αφού διαφαίνεται ότι πριν από τη λήψη της απόφασης, τόσο ο Διευθυντής όσο και η Επιτροπή διερεύνησαν και έλαβαν υπόψη τους όλα εκείνα τα στοιχεία που έπρεπε να ληφθούν υπόψη. Η σχετική απόφαση επιβεβαιώνεται επιπρόσθετα και από το περιεχόμενο των φακέλων που έχουν παρουσιαστεί ως τεκμήρια. Κατ' επέκταση ο ισχυρισμός του αιτητή για έλλειψη αιτιολογίας δεν μπορεί να ευσταθήσει.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Μουρτζής v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 543,
Δημοκρατία v. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422,
Σταύρου v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2187,
Γεωργίου v. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3299,
Κυριάκου v. ΑΤΗΚ (1994) 4 Α.Α.Δ. 1660,
Κυπριανού v. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1015,
Χριστοδουλίδου v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 1,
Βασιλείου v. Δημοκρατίας, Yπόθεση 794/96, ημερ. 27/3/98,
Ε.Δ.Υ. v. Χρίστου (1991) 3 Α.Α.Δ. 56,
Χρίστου v. Δημοκρατίας (1980) 3 Α.Α.Δ. 437,
Σωτηριάδου v. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 921,
Κοντεμενιώτης v. Ρ.Ι.Κ. (1982) 3 Α.Α.Δ. 1027,
Σταυρινίδης v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 426,
Δημητριάδης v. ΑΤΗΚ (1992) 4 Α.Α.Δ. 2582,
Κουνούνης και Άλλοι v. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1996) 4 Α.Α.Δ. 2638,
Ακάμα v. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 1818,
Serghiou and Others v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2105.
Προσφυγή.
Προσφυγή με την οποία προσβάλλεται η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Kτηματολογικού Λειτουργού 2ης Τάξης αντί του αιτητή.
Xρ. Mατθαίου, για τον Aιτητή.
E. Παπακυριακού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
HΛIAΔHΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την εγκυρότητα της απόφασης των καθ'ων η αίτηση με την οποία προάχθηκαν στη θέση του Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης Τάξης από τις 15/2/95 τα 8 ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Οι κύριοι λόγοι πάνω στους οποίους βασίζεται η παρούσα προσφυγή είναι ότι,
(1) Τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν κατείχαν "πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας".
(2) Οι καθ'ων η αίτηση παραγνώρισαν την αρχαιότητα του αιτητή.
(3) Επιδείχθηκε έχθρα και/ή έλλειψη αντικειμενικότητας στην ετοιμασία των εμπιστευτικών εκθέσεων του αιτητή και ότι
(4) Η σχετική απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη.
(α) Μη κατοχή πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας
Το Σχέδιο Υπηρεσίας για τη θέση του Κτηματολογικού Λειτουργού 2ης Τάξης απαιτεί μεταξύ άλλων "πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας". Για το θέμα της κατοχής της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας ο Διευθυντής του Τμήματος στη σχετική συνεδρία της Επιτροπής είχε αναφέρει τα εξής:
"Όσον αφορά την απαιτούμενη από το Σχέδιο Υπηρεσίας πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας, τη διαθέτουν όλοι οι υποψήφιοι. Αναφέρω σχετικά ότι χρησιμοποιούν την Αγγλική γλώσσα στην εργασία τους, τόσο προφορικά όσο και γραπτά, σε ψηλό επίπεδο."
Στη σχετική απόφαση της η Επιτροπή είχε αναφέρει τα ακόλουθα:
"Οσον αφορά την απαιτούμενη από το Σχέδιο Υπηρεσίας πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας, η Επιτροπή, με βάση τα ενώπιόν της στοιχεία και τη σχετική δήλωση του Διευθυντή, έκρινε ότι τη διαθέτουν όλοι οι υποψήφιοι."
Είναι η θέση του αιτητή ότι η Επιτροπή δεν είχε κανένα στοιχείο που δικαιολογούσε ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη κατείχαν πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας και ότι δεν επέλεξε οποιοδήποτε τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να το εξακριβώσει, όπως π.χ. η διεξαγωγή γραπτής εξέτασης. Η αναφορά του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας ότι οι υποψήφιοι είχαν πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας και ότι τη χρησιμοποιούσαν κατά τη διεξαγωγή της εργασίας τους, τόσο γραπτά όσο και προφορικά σε ψηλό επίπεδο, δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την απόφαση της Επιτροπής ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη κατείχαν το προσόν αυτό του Σχεδίου Υπηρεσίας. Αντίθετα οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι στους φακέλους των περισσότερων υποψηφίων υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία κατοχής του πιο πάνω προσόντος, ενώ για τις περιπτώσεις όπου δεν υπήρχαν τέτοια στοιχεία το κενό συμπληρώθηκε με τη δήλωση του Διευθυντή του Τμήματος.
Το θέμα της γνώσης μιας ξένης γλώσσας εξετάστηκε σε διάφορες υποθέσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο. (Ίδε Μουρτζής ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 543, Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422, Σταύρου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 2187, Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3299, Κυριάκου ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1994) 4 Α.Α.Δ. 1660, Κυπριανού ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1015, Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 1 και Βασιλείου ν. Δημοκρατίας, 794/96 της 27/3/98.)
Μια προσεκτική εξέταση των φακέλων των ενδιαφερόμενων μερών δείχνει ότι ήταν κάτοχοι διπλωμάτων πολύ καλής γνώσης της γλώσσας, μερικοί είχαν αποφοιτήσει από σχολές όπου η Αγγλική γλώσσα ήταν η κύρια γλώσσα διδασκαλίας ενώ άλλοι κατείχαν παρεμφερή διπλώματα που είχαν ληφθεί κατόπιν γραπτών εξετάσεων στις οποίες είχαν παρακαθίσει στην Αγγλική γλώσσα. Με βάση το περιεχόμενο των φακέλων των ενδιαφερόμενων μερών και τη διαβεβαίωση του Διευθυντή ότι χρησιμοποιούσαν την Αγγλική γλώσσα τόσο προφορικά όσο και γραπτά κατά την εξάσκηση των καθηκόντων τους, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η εισήγηση του αιτητή δεν μπορεί να ευσταθήσει.
(β) Αρχαιότητα
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι υπερέχει σε αρχαιότητα έναντι όλων των ενδιαφερόμενων μερών. Η θέση των καθ'ων η αίτηση είναι ότι η υπεροχή σε αρχαιότητα περιορίζεται μόνο έναντι ορισμένων ενδιαφερόμενων μερών σε απλή υπεροχή μόνο σε αυτό το κριτήριο και όχι σε άλλα κριτήρια όπως η πείρα και τα προσόντα. Από τα πρακτικά που φαίνονται στο φάκελο του Δικαστηρίου φαίνεται ότι ο Διευθυντής συστήνοντας τα ενδιαφερόμενα μέρη είχε αναφέρει ότι,
"Προβαίνοντας στη σύστασή μου, έλαβα υπόψη ότι ο Κούμεττος Παύλος, τον οποίο δεν έχω συστήσει, υπερέχει σε αρχαιότητα όλων των υποψηφίων. Ο υποψήφιος όμως αυτός έχει επιδείξει τα τελευταία χρόνια αδιαφορία στην εργασία του."
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι η αρχαιότητα δεν αποτελεί από μόνη της ρυθμιστικό παράγοντα σε μια προαγωγή αλλά συσταθμίζεται με την αξία και τα προσόντα. Υπερισχύει μόνο αν τα δύο άλλα κριτήρια, δηλαδή της αξίας και των προσόντων, είναι τα ίδια. (Ίδε Ε.Δ.Υ. ν. Χρίστου (1991) 3 Α.Α.Δ. 56).
Από μια προσεκτική εξέταση των σχετικών φακέλων φαίνεται ότι ο αιτητής υπερτερεί σε αρχαιότητα έναντι μερικών από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Όμως η υπεροχή αυτή (που σε τέσσερις περιπτώσεις περιορίζεται σε 5 μήνες), δεν μπορεί να αποτελέσει αποφασιστικό κριτήριο, αφού φαίνεται ότι τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερισχύουν σε αξία. Είναι ορθό ότι η αναφορά του Διευθυντή ότι ο αιτητής κατά τα τελευταία χρόνια έχει επιδείξει αδιαφορία στην εργασία του δεν επιβεβαιώνεται από το περιεχόμενο των εμπιστευτικών εκθέσεων του αιτητή. Όμως η λεπτομέρεια αυτή δεν φαίνεται ότι είχε επηρεάσει την κρίση της Επιτροπής η οποία, αφού έλαβε υπόψη ότι ορισμένοι υποψήφιοι υπερείχαν σε αρχαιότητα, κατέληξε στη σχετική απόφασή της, αφού αυτοί που είχαν επιλεγεί, είτε υπερτερούσαν είτε είχαν την ίδια περίπου αξία με αυτούς που υπερείχαν σε αρχαιότητα και επιπρόσθετα οι επιλεγέντες είχαν και τη σύσταση του Διευθυντή.
Συνεπακόλουθα βρίσκω ότι το εύρημα της Επιτροπής όσον αφορά την αρχαιότητα του αιτητή ήταν εύλογα επιτρεπτό.
(γ) Επίδειξη έχθρας και/ή έλλειψη αντικειμενικότητας εκ μέρους του Διευθυντή του Τμήματος
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι υπήρξε στόχος έχθρας και/ή έλλειψης αντικειμενικότητας εκ μέρους του Διευθυντού και Αξιολογούντος Λειτουργού του Τμήματος του κ. Παύλου Πολυκάρπου. Ειδικότερα ο αιτητής ισχυρίζεται ότι ο Διευθυντής του Τμήματος του επέδειξε έχθρα και/ή έλλειψη αντικειμενικότητας κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των καθηκόντων του, με την αξιολόγηση του στις εμπιστευτικές εκθέσεις και με την προσθήκη της λέξης "ΝΑΙ" στην παράγραφο (3) της ετήσιας υπηρεσιακής έκθεσης του 1990.
Έχει δοθεί προφορική μαρτυρία τόσο από τον αιτητή όσο και από το Διευθυντή του Τμήματος κ. Π. Πολυκάρπου και χωρίς ενδοιασμούς έχω αποφασίσει να αποδεχθώ τη μαρτυρία του Διευθυντή του Τμήματος κ. Π. Πολυκάρπου.
Αναφορικά με την έλλειψη αντικειμενικότητας κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των καθηκόντων του ο αιτητής πρόβαλε μερικούς αόριστους ισχυρισμούς που αντικρούστηκαν από το Διευθυντή του Τμήματος του. Ο κ. Πολυκάρπου ισχυρίστηκε ότι δεχόταν συνεχώς παράπονα από τους συναδέλφους του αιτητή ότι ο τελευταίος είχε οικογενειακά προβλήματα τα οποία συζητούσε για πολλές ώρες στο γραφείο του. Ο κ. Πολυκάρπου όμως ουδέποτε ανέφερε οτιδήποτε στον αιτητή για τα πιο πάνω παράπονα, εκτός από μια περίπτωση που τον παρότρυνε προφορικά να εργάζεται περισσότερο.
Μια προσεκτική εξέταση του περιεχομένου των εμπιστευτικών εκθέσεων δείχνει επίσης ότι η αξιολόγηση του αιτητή από την Επιτροπή Αξιολόγησης στην οποία συμμετέσχε και ο κ. Π. Πολυκάρπου δεν μπορεί να ενισχύσει τους ισχυρισμούς του για έλλειψη αντικειμενικότητας και επίδειξη έχθρας.
Η προσθήκη της λέξης "ΝΑΙ" έγινε στην ετήσια υπηρεσιακή έκθεση για το 1990, η παράγραφος (3) της οποίας προνοεί επί λέξει τα ακόλουθα:
"Αναφέρετε κατά πόσο είχατε ευκαιρίες χρησιμοποιήσεως των εμπειριών, ικανοτήτων και γνώσεών σας."
Είναι αποδεκτό και από τις δύο πλευρές ότι ο αιτητής παρέλειψε να αναφέρει οτιδήποτε στην παράγραφο (3) και ότι η λέξη "ΝΑΙ" προστέθηκε αργότερα. Προς τούτο δόθηκε προφορική μαρτυρία τόσο από τον αιτητή όσο και από το Διευθυντή του Τμήματος κ. Παύλο Πολυκάρπου σύμφωνα με τον οποίο ο αιτητής αφού συμπλήρωσε την ετήσια υπηρεσιακή έκθεση για το 1990, την παρέδωσε στον υπεύθυνο του Κλάδου, ο οποίος με τη σειρά του την παρέδωσε στον κ. Πολυκάρπου. Ο τελευταίος διαπίστωσε ότι η παράγραφος (3) δεν είχε συμπληρωθεί από τον αιτητή και σε μια προσπάθεια να βοηθήσει τον αιτητή έγραψε τη λέξη "ΝΑΙ", πράγμα που είχε κάμει στο παρελθόν αρκετές φορές όταν έβλεπε ότι οι υπάλληλοι του παρέλειπαν να συμπληρώσουν κανονικά τα έντυπα. Τη λέξη "ΝΑΙ" την πρόσθεσε από ανθρωπιστικούς λόγους σε μια προσπάθεια να βοηθήσει τον αιτητή. Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια αδυνατώ να αντιληφθώ πώς η συμπερίληψη της λέξης "ΝΑΙ" αποδεικνύει, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του αιτητή, την προκατάληψη του Διευθυντή του Τμήματος προς το πρόσωπο του. Αντίθετα θα έλεγα ότι η λέξη "ΝΑΙ" υποστήριζε τα συμφέροντα του αιτητή και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένδειξη έχθρας ή έλλειψη αντικειμενικότητας.
Η Διοίκηση πρέπει να ενεργεί αμερόληπτα σε κάθε περίπτωση. Κάθε διοικητική απόφαση πρέπει να διανθίζεται από αμεροληψία που αποτελεί ένα βασικό στοιχείο της εγκυρότητας της. Η υποχρέωση αυτή που διασφαλίζεται από συνταγματικές διατάξεις έχει επιβεβαιωθεί νομολογιακά σε σειρά δικαστικών αποφάσεων. Στην υπόθεση Χρίστου ν. Δημοκρατίας (1980) 3 Α.Α.Δ. 437, 449 και 450 τονίστηκε ότι,
"Αποτελεί βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι τα όργανα που λαμβάνουν μέρος σε μια συγκεκριμένη διοικητική διαδικασία πρέπει να φαίνονται ότι ενεργούν αμερόληπτα και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει οσάκις υφίστανται ειδικοί δεσμοί ή σχέσεις οι οποίες ομολογουμένως σχετίζονται με τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην εν λόγω διαδικασία ή στο αποτέλεσμα της (βλ., ανάμεσα σ' άλλα, απόφαση του Στ.Ε. 3350/1970).
Η έλλειψη αμεροληψίας από τον Α δημόσιο υπάλληλο έναντι του Β δημόσιου υπάλληλου πρέπει να αποδειχθεί με επαρκή βεβαιότητα, είτε από γεγονότα που αναδύονται από τα σχετικά διοικητικά έγγραφα ή από ασφαλή συμπεράσματα που θα συναχθούν από την ύπαρξη τέτοιων γεγονότων.
Για να αποδειχθεί η έλλειψη αμεροληψίας του Α έναντι του Β δεν είναι αρκετό, από μόνο του το γεγονός ότι ο Α έχει στο παρελθόν και στη διάρκεια της εκτέλεσης των επίσημων καθηκόντων του, κάμει δυσμενείς εμπιστευτικές εκθέσεις για τον Β, ή ότι ο Α έχει με άλλο τρόπο εκφράσει επισήμως μια δυσμενή άποψη σε σχέση με τον Β με αποτέλεσμα ο Β να είχε καταχωρήσει σχετική αγωγή εναντίον του Α, ή ότι ο Β είχε στο παρελθόν δώσει μαρτυρία είτε σε ποινική δίκη ή σε πειθαρχική διαδικασία εναντίον του Α (βλ., ανάμεσα σ' άλλα, αποφάσεις του Στ.Ε. 2905/65, 1014/69 και 975/1970 καθώς και Σολέας ν. Δημοκρατίας (1974) 3 Α.Α.Δ. 498)."
Η απόφαση Χρίστου ακολουθήθηκε στην υπόθεση Σωτηριάδου ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 921, 946 και αργότερα στην υπόθεση Κοντεμενιώτης ν. Ρ.Ι.Κ. (1982) 3 Α.Α.Δ. 1027, όπου αποφασίστηκε ότι η τεταμένη σχέση μεταξύ ενός ιεραρχικά ανώτερου και κατώτερου υπαλλήλου, που βασίζεται σε αξιολόγηση ή κρίση για την απόδοση του τελευταίου που δεν είναι αρεστή, δεν θεμελιώνει προκατάληψη. (Ίδε επίσης Σταυρινίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 426, Δημητριάδη ν. ΑΤΗΚ (1992) 4 Α.Α.Δ. 2582, Κουνούνης και Άλλοι ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1996) 4 Α.Α.Δ. 2638 και Ακάμα ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 1818.)
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει τους ισχυρισμούς του για επίδειξη έχθρας και/ή έλλειψη αντικειμενικότητας.
(δ) Αιτιολογία
Ένας άλλος λόγος που επιχειρεί να πλήξει την εγκυρότητα της διοικητικής απόφασης είναι και η έλλειψη αιτιολογίας. Είναι η θέση του αιτητή ότι οι γενικότητες στη σχετική απόφαση δεν αποκαθιστούν την αιτιολογία ούτε η απλή απαρίθμηση των κριτηρίων που λήφθηκαν υπόψη. Οι καθ'ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς αιτιολογημένη, η δε σχετική αιτιολογία συμπληρώνεται από το περιεχόμενο του φακέλου.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι η αιτιολογία μιας διοικητικής πράξης μπορεί να περιέχεται στην ίδια την απόφαση ή μπορεί να συμπληρωθεί από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου. (Ίδε Serghiou and Others v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 2105). Στην παρούσα περίπτωση τα πρακτικά της Επιτροπής της 20/1/95 περιέχουν τη σχετική απόφαση που φαίνεται πλήρως αιτιολογημένη, αφού διαφαίνεται ότι πριν από τη λήψη της απόφασης, τόσο ο Διευθυντής όσο και η Επιτροπή διερεύνησαν και έλαβαν υπόψη τους όλα εκείνα τα στοιχεία που έπρεπε να ληφθούν υπόψη. Η σχετική απόφαση επιβεβαιώνεται επιπρόσθετα και από το περιεχόμενο των φακέλων που έχουν παρουσιαστεί ως τεκμήρια. Κατ' επέκταση ο ισχυρισμός του αιτητή για έλλειψη αιτιολογίας δεν μπορεί να ευσταθήσει.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή.
H�προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.